ครารัก ณ พระนคร (Painted Love in Ayodhaya)

ชะตากรรมดั่งปลายพู่กันที่ร่างลวดลายอย่างไม่ตั้งใจ นำพาความรักที่ซ่อนเร้นภายใต้เงาแห่งประวัติศาสตร์บังเกิดขึ้น “ครารัก ณ พระนคร” เป็นเรื่องราวแห่งศิลปะ ความรัก และการค้นพบตัวตนที่แฝงอยู่ในความงดงามของยุคสมัยอันรุ่งเรืองของอยุธยา พร้อมให้ผู้อ่านสัมผัสความรู้สึกอันอบอุ่นและ ความหวังที่จะมีชีวิตใหม่  ในโลกที่ยังไม่อาจเปิดเผยได้.. 

“ศิลป์” จิตรกรหนุ่มผู้พร้อมด้วยพรสวรรค์และความมุ่งมั่น เขาได้รับเกียรติให้เข้ารับใช้ในวังหลวง

 “ศรัย” บุตรข้าหลวงที่ใจโหยหาอิสรภาพ ชอบหลีกหนีการร่ำเรียนในราชสำนักเพื่อค้นหาสิ่งแปลกใหม่ที่ต่างไปจากตำราเรียนเล่มหนา

---

“เจ้าจรดจ่ออยู่กับสิ่งนี้จนลืมโลกหล้าหรือ? บ้านเมืองทั้งปวงกำลังคลาคล่ำ เจ้ายังนั่งอุดอู้อยู่ในเรือนเช่นนี้ รึมิใยดีกับสิ่งใดแล้ว?”

ศรัยเอ่ยถามด้วยความสังสัย

ชายหนุ่มชะงักมือ ก่อนเงยหน้ามองผู้บุกรุก สายตานิ่งสงบ แต่แฝงไว้ด้วยความระแวงเล็กน้อย

“โลกภายนอกไม่ได้สำคัญนักสำหรับข้า” 

ศิลป์ตอบเสียงเรียบ หากแต่คำพูดนั้นเหมือนกลั่นออกมาจากลึกซึ้งข้างใน 

“หากมิได้เห็นเจ้าขยับมือ ข้าคงคิดว่าเจ้าเป็นรูปปั้น... มิก็ผีบ้านผีเรือน” ศรัยตั้งใจใช้วาทะเหย้าหยอกอีกฝ่าย

คำพูดนั้นทำให้ศิลป์เลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนยิ้มบาง ๆ กลับมา 

“ข้าเองก็อาจจะเป็นรูปปั้นที่ท่านว่าหรือผีก็ได้นะ ท่านมิกลัวรึ” 

ศรัยยิ้มขึ้นมาก่อนพึมพำอะไรบางอย่างกับตนเอง

“ไอ้ทอง.. ข้าพบสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าตำราเรียนของท่านพ่อเสียแล้ววะ!”

ศรัยทิ้งคำพูดพร้อมรอยยิ้มเลศนัยไว้ก่อนเดินออกจากเรือนไม้โทรมนั้น ทิ้งไว้เพียงความสงสัยเพียงลำพังของศิลป์กับผืนผ้าใบที่ยังคงขาดความสมบูรณ์เพื่อรอการเติมเต็มบางอย่าง

---

---

หมายเหตุจากผู้เขียน:

เรื่องนี้ถือเป็นการลองเขียนนิยายครั้งแรกในชีวิต! ปัจจุบันผู้เขียนทำงานประจำ แต่อยากลองทำอะไรใหม่ๆแก้เบื่ออย่างการเขียนนิยาย ประจวบกับมีความสนใจในประวัติศาสตร์ไทยในยุคอยุธยาเป็นทุนเดิม หากมีข้อผิดพลาดหรือความไม่สมบูรณ์ในเนื้อหา ผู้เขียนขอน้อมรับไว้ปรับปรุง และย้ำว่าเนื้อหาในนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติ ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ บุคคล หรือสถานที่ในประวัติศาสตร์จริง ผู้เขียนเพียงตั้งใจนำเสนอเพื่อความบันเทิงและถ่ายทอดความงดงามของภาษา วัฒนธรรม ประเพณี และความเป็นอยู่ในยุคกรุงศรีอยุธยา

หากชื่นชอบหรือมีคำแนะนำ สามารถแสดงความคิดเห็นไว้ได้อย่างสุภาพชน ผู้เขียนยินดีรับฟังทุกความคิดเห็น และหวังว่า “ครารัก ณ พระนคร” จะเป็นเรื่องราวความรักที่ถูกใจผู้อ่าน และขอให้ทุกท่านได้มีความสุขและมีวันดีๆจากการอ่านนิยายเรื่องนี้ ฝากตัวด้วยนะครับ  — พชรภพ

24 พฤศจิกายน2567