☀️💞The light of my life💞☀️

"นี่! คิรัว! มาดูพระอาทิตย์​ตกดินกัน!" 

เสียงเด็กชายวัยสิบสองดังขึ้น ท่ามกลาง​ทุ่งหญ้า​ริมเขา

"น่าสนใจ​ดีนี่" 

เสียงเด็กชายวัยเดียงกันพึมพัมกับตน ก่อนจะเดินไปหาอีกฝ่ายตามคำชวนที่น่าจดจำ

มุมพระอาทิตย์​ตกดินจากมุมนี้ช่างแตกต่างจากที่เขาได้เคยพบเห็นมาหลายหนเป็นภาพพระอาทิตย์​อยู่กับขอบทะเลและ​สะท้อน​กับน้ำ พร้อมเสียงคลื่นเบาๆและเสียงใบไม้กระทบกัน ท้องฟ้าสีพาสเทล​ เขาได้เพียงแต่จ้องมองมันหายไป ไม่นานเมื่อพระอาทิตย์​ลับไป หิ่งห้อย​ได้บินมาวนๆรอบๆพวกเขาทั้งคู่ เสียงลมโชยผ่านเบาๆ เขารู้สึกอยากจะหยุดเวลานี้เอาไว้เวลาที่พวกเขาได้มองอะไรแบบนี้ด้วยกัน... ตลอดไป

"ชอบรึเปล่าล่ะ?" 

เสียงเด็กชายตรงหน้าของเขาเอ่ยขึ้นข้างๆหูและยิ้มออกมา..... เหมือนแสงสว่างที่ค่อยๆสว่างขึ้น

"ค่อนข้างนะ" 

เจ้าตัวกล่าวไปทั้งๆที่ในใจอยากจะบอกชอบมัน

"ดีแล้วล่ะนะ~" 

เด็กชายล้มตัวลงนอนเผยให้เห็นร่างกายที่ดูบอบบางแต่ก็แข็งแรง และน่าชวนสัมผัส​เหลือเกิน ภายใต้เสื้อคลุมสีเขียวนั้น

ตนได้แต่กลืนน้ำลายเบาๆและล้มตัวลงนอนตามพร้อมจ้องมองอีกฝ่าย

"นี่คิรัว"

" ว่าไง?" 

"ฉันน่ะ.. รู้สึกโชคดีมากเลยนะที่ได้เป็นเพื่อนกับนาย" 

เด็กชายกล่าวจบได้ยิ้มแย้มออกมา ช่างดูเหมือนแสงสว่างที่จะพาเขาออกไปสู่โลกนอกเหลือเกิน... แต่ก็ไม่ลืมที่จะหวั่นไหว​กับคำพูดเหล่าานั้น

"ที่พูดมาไม่อายบ้างรึไง!" 

ตนนั้นโวยวายออกมาด้วยท่าทีเขินอายหน่อยๆถึงแม้ในใจอยากจะพูดความคิดออกไปเต็มทน แต่ก็รู้สึกขอบคุณ​ชีวิตอันไร้ค่านี้ที่ทำให้เจอเขาคนนั้นแสงสว่างในชีวิตขอชีวิต....

"ก็ไม่นะ???"

"ช่างมันเถอะ"

ทั้งคู่ถึงแม้จะไม่พูดอะไรกันแต่ก็เขาใจกันดี... ก่อนจะลืมเลือนและจากลากันไป... 

"กอร์น! ฉันไปก่อนนะ อย่าเอ๋อให้มากล่ะ"

คำบอกลาที่ดูร่าเริง​ได้แฝงไปด้วนความเจ็บปวดมากมาย

"เหอะ! แน่นอน??’??" 

คำตอบกลับที่ดูไม่แฝงอะไรไปมากกว่านี้ข้างในนั้นอยากจะกรีดร้องออกมาเหลือเกิน

บัดนี้.... คำบอกลานั้นได้เป็นที่สิ้นสุดของการพบเจอของทั้งคู่ตลอดไป....