พ่อทูนหัว
ร่องรอยความบาดหมางระหว่างเรา ต่อให้พยายามจะเยียวยาด้วยวันเวลา ถึงเริ่มจางหาย ก็ยังทิ้งรอยแผลเป็นไว้อยู่ดี
ผู้เข้าชมรวม
151
ผู้เข้าชมเดือนนี้
107
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
***สปอยเนื้อหาบางส่วนในนิยาย
“เมาขนาดนี้ ถ้าผมไม่ตามมาคุณจะเป็นยังไง รู้ตัวบ้างไหมว่ามีคนแอบตามคุณอยู่”
“รวมถึงเธอด้วยไหมเฟยหลงที่ตามฉันมา”
“ผมแค่ผ่านมาแถวนี้ เห็นว่ามีคนแอบตามคุณมาเลยคอยดูให้ห่างๆ ก็แค่นั้น”
“รู้ไหมว่าเวลาเธอพูดโกหกเธอจะชอบหลบสายตาฉัน” เฟยหลงแอบรู้สึกไปไม่เป็นเล็กน้อย เมื่ออีกคนจับไต๋เขาได้ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปคงเป็นเขาเองที่พ่ายแพ้ให้แก่หล่อนทุกทาง
“เป็นห่วงก็บอกว่าเป็นห่วงสิ หลบหน้ากันตั้งหลายวัน แต่วันนี้กลับมาตามห่วงตามหวงแบบนี้หมายความว่ายังไง”
ไม่รู้ว่าเพราะความเมาหรือความตั้งใจของคุณหนูเหมยหลันกันแน่ ถึงได้จงใจถามคำถามแบบนี้ออกมา เพราะถ้าเป็นตอนปกติคาดว่าเขาคงไม่ได้ยินหล่อนถามอะไรเช่นนี้ออกมา
“คุณสนใจด้วยหรือไง เพราะที่ผ่านมาผมจะไปไหน นอนที่ไหนยังไงคุณก็ไม่เคยเห็นจะใส่ใจ”
“น้อยใจกันเป็นเด็กๆ ไปได้”
เหมยหลันหัวเราะเบาๆ กระทั่งเสียงคุ้นหูดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เขาเงี่ยหูฟังบทสนทนาของพวกมันพักใหญ่ จนเผลอดันให้คนที่ล้มทับเขาเมื่อครู่ถูกดันติดกำแพงไม่รู้ตัว
ปล.1 ต้องอ่านเนื้อเรื่องตั้งแต่ต้นเพื่อทำความเข้าใจตัวละครแต่ละตัวในนิยาย ทุกคนมีภูมิหลัง
ปล.2 อาจไม่เหมาะกับสายสุขนิยม
ปล. 3 ฝากอุดหนุนและให้กำลังใจนักเขียนหน้าใหม่คนนี้ด้วยนะคะ
ผลงานอื่นๆ ของ ยามเมื่อดอกไม้ผลิบาน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ยามเมื่อดอกไม้ผลิบาน
ความคิดเห็น