เรื่อง กลัวสายคน แต่ไม่กลัวสายตาเธอ

ฉันเกิดมาแล้วฉันอยากเป็นนักเต้นแต่ฉันไม่สามารถขึ้นเวทีได้ พี่เมอเดอเลยส่งฉันไปเรียนเต้น
//อะโรงเรียนใหญ่จัง//แล้วฉันก็หันไปมองรอบๆ
ฉันเห็นคน คนนึงมองฉันอยู่ฉันเลยหลบสายตานั้น
และเข้าก็เดินมาหาฉัน ฉันกลัวมากเลยไปหลบหลังเสา เขาเดินมาหาฉันแล้วเขาก็หยุดอยู่ตรงหน้าฉัน
//คุณเป็นอะไรเหรอเปล่าผมเห็นคุณสันไปหมด//
เขาถามด้วยสีหน้าอยากเป็นเพื่อนฉันเลยอยากคุยกับเขาขึ้มนิดนึง
//ไม่ได้เป็นอะไรนิค่ะ//ฉันตอบแบบหวาดกลัวนิดหน่อย
//คุณชื่ออะไรครับผมอยากเป็น้พื่อนกับคุณ//เขาถามด้วยสีหน้าที่อยากเป็นเพื่อนฉันเลยคิดว่าเขาไม่หน้ากลัวเลย
//ฉันชื่อ อิ้งยิ้นดีที่ได้รู้จักค่ะ//ฉันเริ่มสนิดกับเขาสะเเล้วมาโรงเรียนนี้ฉันคงมีเพื่อนสินะ
//ผมชื่อเอ่อเร่อครับยิ้นดีที่ได้รู้จักครับคุณอิ้ง//เขาเรียกชื่อฉันแบบนี้มันรู้สึกแปลกๆนะ(คนเขียนก็ว่ามันก็แปลกๆนะ)ฉันอยากสนิดกับเข้าจัง


ติดตามตอนต่อไป




คนเขียนง่วงครับผมเขียบตอน23.01ครับบายละ