I LOVE MY ROOMMEAT

เรื่องนี้เกิดขึ้นจนผมเองก็คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรือพหรมลิขิตกันแน่ มันเกิดขึ้นจริงๆในชีวิตของผมนี่แหละแต่บังเอิญว่าในห้องผมมี4คนครับ ผมคงไม่แอบรักทุกคนในห้องหรอกนะ ฮ่าๆๆ ผมแอบรักผู้หญิงคนหนึ่งในห้อง ซึ่งก็ไม่คิดมาก่อนว่าผมจะบ้ามาชอบคนที่อยู่ในห้องตัวเอง ใครจะคิดล่ะเพื่อนในห้องนะ!! เพื่อนที่ต้องอยู่ด้วยกันไปหนึ่งปีเต็มๆและสิ่งที่ผมคิดไว้อย่างหนึ่งเลยก็คือหลังจากที่ผมโดนทิ้งแล้ว ผมจะไม่รักใครอีกผมจะไม่ชอบใครอีก ผมว่าการอยู่คนเดียวมีเพื่อนมันสนุกกว่าเยอะเอาง่ายๆเลยผมเข็ดแล้วกับการโดนทิ้ง และทั้งๆที่ผมตั้งใจไว้ว่าอย่างนั้น…โชคชะตามันเล่นตลกรึไงกันมันทำให้ผมก็ปฎิเสธตัวเองไม่ได้จริงๆว่าผม…แอบรักคนข้างๆเตียงผมอย่างไม่รู้ตัว เรื่องราวครั้งนี้มันจะเป็นยังไง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะจบที่ตรงไหน ผมรู้แค่เพียงว่าตอนนี้รักเธอ เทให้ทั้งหมดหัวใจ…

ในช่วงชีวิตของคนเรานั้นมีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญอยู่ไม่กี่อย่าง เมื่อสิ้นสุดการในใช้ชีวิตมัธยมปลาย ก็จะเป็นการเริ่มต้นในการใช้ชีวิตในระดับที่สูงขึ้นและเริ่มที่จะต้องโตเป็นผู้ใหญ่….ชีวิตใน “มหาวิทยาลัย”

หลายๆคนที่จะต้องปวดหัวกับการเลือกคณะ การต้องจากเพื่อนเก่าๆ ต้องเริ่มต้นทำอะไรในสิ่งใหม่ๆ ต้องเริ่มวางอนาคตที่จะต้องก้าวต่อไปข้างหน้า ผมก็เป็นคนหนึ่งที่อยากมีอนาคตที่สดใสเพื่อจะได้ดูแลครอบครัวและคนที่เรารักได้ เรื่องทั้งหมดนี้มันก็เกิดขึ้นจากการใช้ชีวิตในมหาลัยนี่แหละครับที่เปลี่ยนแปลงชีวิตผมจนถึงทุกวันนี้

ผมเลือกเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งในภาคเหนือทั้งๆที่บ้านผมก็อยู่กรุงเทพ ทำไมน่ะเหรอ? หลายๆอย่างครับผมชอบอากาศหนาว ชอบศิลปวัฒนธรรม อยากสัมผัสการใช้ชีวิตเป็นเด็กหอ และ…ผมต้องการจะหนีจากอะไรเก่าๆที่เคยผ่านมา มันใช่สิ่งที่น่าแปลกมั้ยครับถ้าผมจะบอกว่าผมเลือกมาเรียนไกลๆเพราะผมโดนทิ้ง ฮ่าๆๆน่าขำมั้ยล่ะ แต่รู้มั้ยครับว่าการโดนทิ้งครั้งนี้มันทำให้ผมมีความสุข ณ ตอนนี้มากเลยล่ะ ถ้าอยากรู้ว่าเพราะอะไร อ่านต่อให้จบนะครับ คุณจะเชื่อในสิ่งที่ผมเองก็ไม่เคยเชื่อมาก่อน แล้วคุณจะรู้ว่า…พรหมลิขิตมีจริง^^