My life is you, ผมรักคุณ

ผมอยู่ของผมดีๆ คุณ(ลาก)พาผมขึ้นห้องเฉยเลย

ผมไม่ได้ชอบไม้ป่าเดียวกันนะคร้าบบบบบบบ

พาขึ้นห้องไม่พอ นอนด้วยกันอีก แง้

ความบริสุทธิ์ของโพ้มมมมมม

เราเป็นคนแปลกหน้ากันนะครับเพ่

ที่สำคัญ ผมและคุณยังไม่รู้จักชื่อกันเลย!!!!!!

.

.

.

"ชีวิตมึงที่มึงไม่ต้องการกูขอเถอะนะ กูขอ" กฤตกอดผมแน่นแล้วซบหน้าตรงที่ไหล่ผม ผมรู้สึกถึงความเปียกชื้นผ่านเสื้อ 

"มึงมีชีวิตอยู่เพื่อกูได้มั้ย อยู่กับกู ต่อให้ไม่มีใครในโลกที่มึงจะเชื่อใจ มึงเชื่อใจกูก็พอ มึงมีกู มึงไม่ได้อยู่คนเดียว " 

ผมนิ่ง มันจะดีจริงๆหรอ แบบนี้มันจะดีจริง ๆ หรอ....

*เรื่องนี้แอบเกี่ยวกับโรคซึมเศร้านิดหน่อยด้วย หวังว่าจะไม่เบื่อกันนะคะ*

**มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริง**