Love Review...รักใสๆ(ดัก)หัวใจให้รักกัน

(จิน ถึงสนามบินยัง วิวน่าจะถึงแล้วนะ)

"หือ...?" ด้วยอาการงัวเงียจากการตื่นมารับโทรศัพท์ จึงมีคำถามมากมายเต็มหัวไปหมด วิว? สนามบิน? พี่คุณพูดเรื่องอะไรอยู่วะ 

 (ที่พี่บอกเมื่อวานก่อนออกจากบ้านไง ป๊าจะให้รีวิวมาเรียนต่อที่ไทย

"เออ!!! จริงด้วย วันนี้หรอวะ" จินตอบรับด้วยน้ำเสียงตื่นๆ เพิ่งนึกขึ้นได้ถึงเรื่องที่คุยกับพี่ชายคนโตเมื่อวาน

 (โอ๊ย!!!!!! แกช่วยกระตือรือร้นกว่านี้หน่อยได้ไหม น้องทั้งคนนะเว้ย ไปรับน้องเดียวนี้!!!! ยิ่งสวยๆอยู่) 

"ครับๆๆ ไม่องไม่อาบมันแล้วน้ำ ไปแม่งทั้งแบบนี้แหละ"

   บริเวณทางออกของผู้โดยสารขาเข้าปรากฏผู้คนมากไปกำลังเดินออกมา บ้างก็ตรงไปยังจุดบริการรถสาธารณะ บ้างก็วิ่งไปหาบุคคลที่มารอรับตนเอง ยกเว้นแต่หนุ่มน้อยคนหนึ่งที่เดินลากกระเป๋าใบโตออกมาเพียงคนเดียว มองซ้ายมองขวาก็ยังไม่เจอกับคนที่จะมารับตนเอง

"ป๊าบอกว่าพี่จินจะเป็นคนมารับ" หนุ่มน้อยพูดทบทวนกับตัวเองแล้วเดินออกไปหาที่นั่งรอคนที่มารับ 

"ไม่น่าขอมาคนเดียวเลย ~_~! ถ้าหลงทางวิวแย่แน่ๆ" พูดพลางแบะหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ไปด้วย 

[เฮ้ย!!! น่ารักว่ะ มาคนเดียวด้วย หลงทางป่ะว่ะ] ระหว่างทางเดินก็มีเสียงพูดคุยกันดังบ้างเบาบ้าง รู้สึกถึงคนมองมาบ้าง พอหันไปดูห็เหมือนจะหลบตา 

"ขอบคุณฮะ แต่ผมไม่ได้หลงทาง ^∆^" เอ้~~ พี่เขาเป็นอะไรอ่ะ หน้าแดงเฉยเลย ไม่สบายหรือเปล่า

[ยิ้มโคตรน่ารักอ่ะ] [เล ไอเล เลโอ~~~] ผมก็ยังได้ยินเสียงคุยเรื่อยๆ 

"แฮก แฮก ระ...รีวิว" เสียงหอบหนักๆดังขึ้นมาจากข้างหลังทำให้คนตัวเล็กต้องหันลับไปมองอย่างแปลกใจ

"พี่จิน~~~" คนตัวเล็กยิ้มกว้างแล้วกระโดดกอดคออีกฝ่าย จินเซตัวไปเล็กน้อยตามแรงคนตัวเล็กเพราะความเหนื่อยจากการวิ่งหาคนตัวเล็ก ถึงจะรีบขนาดไหนแต่ก็ยังมาช้ากว่าเวลานัดมาหนึ่งชั่วโมง

"ทำไมมาช้า น้องหิวแล้วน่ะ" คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ 

เปลี่ยนอารมณ์ไวจัง ผู้เป็นพี่ได้แต่นึกในใจ

"รถติดน่ะ เดี๋ยวพาไปกินของอร่อยๆน่ะ ไม่งอนๆ" เมื่อได้ยินคำพูดที่พอใจคนตัวเล็กก็ยิ้มกว้างขึ้นมา จนคนเป็นพี่อดใจไม่ไหวยกมือมาขยี้หัวน้อยๆให้หายหมั่นเขี้ยว แต่ใครจะไปรู้ว่ารอยยิ้มของคนตัวเล็กจะทำให้ใครต่อใครหลงละเมอ 

"อ้า~~~ สุดท้ายลูกแมวหลงทางก็เจอเจ้าของ" น้ำเสียงกวนๆของเพื่อนที่ล้อเลียนร่างสูง ทำให้เขารู้สึกตัว

"พูดมากว่ะแนท ไอ้แฮกเดินมาโน้นแล้ว" 

"Hi~~~ พวกมึงกูเจอคนน่ารักด้วยว่ะ นั่งมาด้วยกัน กลิ่นหอมๆยังติดจมูกอยู่เลย" แฮกพูดแล้วทำหน้าตาเคลิ้มๆอย่างคนโรคจิต แต่ก็ยังเรียกสายตาของเพื่อนไม่ได้ จนต้องมองตามสายตาเพื่อนไป

"นั้นๆๆ น้องรีวิวคนน่ารัก หึ!! สนใจเขาหรอไอ้เล" แฮกพูดแซะเพื่อนน่านิ่งที่มีท่าทีสนใจคนตัวเล็ก 

"รีวิว! แล้วเจอกันนะครับ ปะกลับกันเถอะ" พูดจบร่างสูงก็เดินออกไป 

'แล้วเจอกันนะฮ่ะ ^^'

'สวัสดีค้าาา~~~ ร้านรับแซบยินดีต้อนรับ รับแซบนี้ไม่ได้มาจากศัพท์วัยรุ่นใดๆทั้งสิ้น แต่มาจากแซบ ที่แปลว่าแซบ เอ้~~~ชั่งมันเถอะค่ะ เพราะรสชาติอาหารของที่นี่ เผ็ด ถ้าท่านต้องการทานเผ็ดโปรดบอกพนักงานของเรา และกลับกันถ้าไม่ทานเผ็ด โปรดแจ้งด่วนๆๆเลยน่ะค่ะ อาหารแนะนำวันนี้คือ ปลา มีต้มยำปลารสเลิศ ปลาตะเพียนต้มเค็ม ปลากะพงราดพริก ในเรื่องของเครื่องดื่ม เราแนะนำ น้ำกระเจี๊ยบ~~~~ ใครที่ต้องการดูรายการอื่นๆ เราแนะนำให้คุณดูเมนูตรงหน้าของทุกท่านเลยค่ะ’

"พี่จิน นั้นเขาพูดหรือแร๊ปอ่ะ เร็วมาก" 

"ร้านนี้อร่อยมาก พวกพี่ชอบมากิน อยากกินอะไรสั่งเลย เดี๋ยวป๋าเลี้ยงเอง ฮาๆๆๆ" พูดพลางเอามือตบอกตัวเอง เรียกเสียงหัวเราะจากคนตัวเล็ก

"เดี๋ยวน้องมาน่ะพี่จิน น้องไปเอาโทรศัพท์ก่อน ลืมไว้บนรถอ่ะ"

"ไอ้เล แวะไปกินข้าวร้านแซบดิคิดถึงว่ะ อยาก"

"เออๆๆๆ นั่งเงียบๆไปได้ละ แม่งพูดเป็นชั่วโมง กูรำคาญว่ะ"

"อ้าว!!! เฮียจิน ไม่เจอกันนาน คิดถึงจังเลย"

"สัส ขนลุกไปคิดถึงไกลๆเลยไป๊"

"หวัดดีเฮีย"

"เออ เลเป็นไงบ้างเรื่องนั้นอ่ะ"

"ไม่ต้องสนใจหรอกเฮีย ไร้สาระ"

"แล้วเฮียมากับใครอ่ะ"

"หึ มากับเด็ก พาเด็กมาเปิดหูเปิดตา เพิ่งไปรับมาจากสนามบิน" จินพูดตอบกับเลโอแต่สายตากับมองไปยังแนท ที่เจอหน้าเขาก็ไม่พูดอะไรออกมาเลย ทั้งๆที่เป็นคนพูดมากและกวนตีนแท้ๆ

"โห้ เฮีย เล่นของนอกเลยหรอ" ก็ยังคงเป็นแฮกที่กระเซ้าเย้าแหย่

"ขอโทษน่ฮะ รอนานไหม" รีวิวเดินเข้ามากอดคอผู้เป็นพี่ชายแล้วพูดจาอ้อนๆตามแบบตนเอง แต่เจ้าตัวไม่ได้สงสัยอะไรเลยว่าบนโต๊ะไม่ได้มีแค่พี่ชายตัวเอง ส่วนคนที่นั่งร่วมโต๊ะก็ได้แต่มองอึ้งๆ ในความรู้สึกที่ต่างกัน

"ไม่เป็นไรๆ มานั่งๆ เดี๋ยวแนะนำรุ่นน้องให้รู้จัก คนหน้านิ่งๆเข้มๆนั้นชื่อเลโอ คนถัดมาชื่อแฮก ส่วนอีกคนที่น่ารักๆชื่อแนท พวกมึงนี้รีวิว เด็กกู หึหึ" 

"ป้าบ!!..บ้า!! ไปแนะนำแบบนั้นได้ไง" มือเล็กๆฟาดเข้าที่แขนให้

"สวัสดีฮะ ^^" 

"นี่ๆๆๆ มันเจ็บน่ะ ให้ตายเถอะนี้มือจริงๆหรอ ฮ้าๆๆๆ"

"งื้ออ!! น้องจะฟ้องเฮีย จะฟ้องเฮีย เหอะ!!"

"โอ้ๆๆ น้องรักอย่่าทำร้ายพี่อย่างนั้นสิ แค่เรื่องที่ไปรับเราช้ายังไม่ได้เคลียเลยน่ะ นะ นะ อย่าฟ้องเลยนะ"

"ก็ได้ แต่..."

"อะแฮ่ม เอิ่มลืมไปหรือเปล่าว่่าบนโต๊ะมีพวกผมอยู่ด้วย เฮ้ คุณยังเห็นผมอยู่ไหม" แฮกพูดขัดกับบรรยากาศชวนสยิวข้างหน้า แต่ที่พูดขัดแบบนั้นไม่ได้อะไรหรอ แต่สงสารตัวเอง ซ้ายมือก็ไอ้เล นั่งทำหน้าทะมึน รู้อยู่หรอกว่าอิจฉา ขวามือก็แนท ทำหน้าอย่างกับอกหัก ตาแดงๆของมัน เห็นแล้วอยากจะตะโกนออกไปให้เฮียรู้ว่า เพื่อนผมมันชอบเ

"แหะๆๆ ขอโทษนะฮะที่ทำให้เสียบรรยากาศ"

"ผมชื่อรีวิว เป็นน้องพี่จิน ยินดีที่ได้รู้จัก"

"ซิก ซิก ซิก ทำไมทำร้ายจินใจพี่เช่นนี้"

"ไม่ใช่เจ๊แบม อย่ามาทำหน้าอย่างนั้นสิครับ ขนลุก" 

"ขอโทษน่ะค่ะ อาหารมาแล้วค่ะ" อร้ายยยยน่ากิน หอมมาก จะทานแล้วน่ะครับ

          (เลโอ)

ตอนเฮียจินแนะนำตัวเด็กคนข้างๆ ผมยอมรับเลยว่าอิจฉา อิจฉาเฮียที่เด็กคนนั้นกอด ได้หยอกได้เล่นแบบนั้น แล้วก็เสียใจนิดๆที่เด็กน้อยของผมมีเจ้าของแล้ว แต่พอรู้ว่าเป็นพี่น้องกัน เชี่ยยยย ผมสาบานเลยว่าผมจะจีบ จีบในแบบของผม

"น้องครับ ปากเลอะ" น่ารักจริงๆ กินข้าวยังหน้าเอ็นดู

"ตรงนี้หรอฮะ ขอบคุณฮะ" เพราะเช็ดมั่วๆเลยทำให้เลอะยิ่งกว่าเดิม ผมเลยเช็ดให้ แต่ทำไมผมรู้สึกแปลกๆ เงียบแปลกๆด้วย พอหันไปมองเท่านั้นแหละ เฮียจินเริ่มส่งสายตามาจิกกัด ไอ้แฮกก็ยิ้มกริ่ม ส่วนแนทไม่ได้ทำอะไร แต่หน้าตามันล้อเลียนสุดๆ คนอื่นเห็นผมนิ่งๆโหดๆ แต่จริงๆผมขี้อายนะครับ มองมาแบบนี้ก็เขินเหมือนกัน พอเลื่อยสายตากับมาความเขินหายไปเลย

"ขอบใจ แต่ไม่ต้องเดี๋ยวเฮียดูแลน้องเฮียเอง" เฮ้อ!!! นี้แค่เฮียจินน่ะ ยังขนาดนี้ แล้วคนอื่นๆจะขนาดไหน ผมไม่อยากจะคิดภาพเลย โดยเฉพาะกับเฮียคุณ

************************************

   คุยกันสักนิด

เรื่องนี้เรื่องแรกที่เขียนแบบจริงๆจังๆ และเอาลงในเว็บ

อ่านแล้วเม้นบอกกันหน่อยน้าาว่าเป็นยังไง 

- เรื่องคำผิด ต้องขออภัยด้วยนะ พอดีพิมพ์ในโทรศัพท์อาจจะมีผิดพลาดไปนิดหน่อย(คงไม่หน่อยสักเท่าไร)

*** แล้วเจอกันไหมนะ >///< ***