รักแรก...ที่ไม่ใช่คนแรก 2

ข้อมูลเบื้องต้น

     จากตอนที่แล้ว ความรักที่เกิดจากความเป็นเพื่อนเลื่อนฐานะเป็นคนรัก ที่ใครๆก็ใฝ่ฝันอยากจะได้รับรู้ความรู้สึกนี้ แต่พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เมื่อมีรักก็ต้องมีจาก ไม่ว่าจะจากกันในรูปแบบไหนก็ตาม ต่างก็หนีความจริงนี้ไม่พ้น

แต่สำหรับฉัน.....มันเร็วเกินไป

.

.

.

     หลังจากที่เราทั้งคู่ได้เติมเต็มความรักให้กันแต่แล้วมันกลับมาก มากเกินไปที่คนๆหนึ่งจะรับไว้ได้ ซึ่งคนๆนั้นก็คือเขา ฉันไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หัวใจเขาเริ่มหมดรักฉัน ฉันได้แค่คิด แต่ก็ไม่ได้ทำสิ่งที่ควรทำให้น้อยลงเลย จนกระทั่งมีเรื่องหนึ่งที่คนเป็นแฟนมักจะคิดมาก นั้นก็คือ...

     

                                                                                ---แฟนเก่า---

     ความกลัว เริ่มก่อขึ้นในใจฉันเมื่อฉันรู้ว่า เขารักแฟนเก่าเขามากแค่ไหน แล้วเม่อฉันรู้เรื่องของแฟนเก่าเรื่องหนึ่งเรื่องเดียว น่าแปลก   ที่เราต้องอยากรู้เรื่องอื่นๆตามมา เหตุผลที่ฉันอยากรู้ไม่ใช่จะเอามาประชดประชันเขาเวลาเราทะเลาะกัน แต่ฉันอยกที่จะทำตัวให้ดีกวว่าแฟนเก่าของเขา ทำให้เขามั่นใจว่าฉันจะเป็นคนที่รักเขามากที่สุด และไม่ทอดทิ้งเขาไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม อ้อใช่มีอีกเรื่องที่ฉันไม่ไได้บอก ซึ่งก็คือฉันกับเขาไม่เคยมีเรื่องทะเลาะกันจริงๆจังๆแต่สักครั้งเลย มันแปลกดีน่ะ บางคนเขาก็อิจฉาที่เาหวานกันนไม่มีเรื่องให้ระคายเคืองใจกันเลย

     นั้นแหละค่ะ ความรักที่มากเกินไป อีกฝ่ายก็เอาแต่ทุ่มเทแต่อีกฝ่ายก็รับอย่างเดียว ที่สำคัญเขายังกักเก็บความรักที่อยู่ตกตะกอนในใจ จนทำให้รักใหม่อย่างฉันมันล้นออกมา จนสุดท้ายวันที่ต้องจากกันก็มาถึง เขาบอกกับฉันมาประโยคที่ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าจะพูดเพื่ออะไร

 "เราเลิกกันเถอะ เธอไม่ใช่คนในแบบที่เราคิด เรากกลับไปเป็นเพื่อนกันเถอะ"

แล้วคนในแบบที่เธอคิดคือแบบไหนหรอ? แล้วการไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมมันง่ายขนาดนั้นเลย?

     คำถามนี้วนเวียนอยู่ในฉันเรื่อยมา ฉันรักเขามาก วันที่เขาพูดแบบนี้กับฉันคือวันเดียวกันที่เราตกลใจคบหากัน อะไรจะไปบังเอิญขนาดนั้น เมื่อสิบนาทีที่แล้วเรายังต่างดีใจที่เข้ารอบ 3 เดือนแล้วอยู่เลย 

     .....................................................................................................................................................................................................

      หลังจากวันนี้ฉันก็เอาแต่ร้องไห้ เสียใจ ในขณที่เขาก็ไปมีความสุขอยู่กับเพื่อนตามปกติ พววกคุณอาจจะคิดว่า อ่าวเขาไปมีความสุขแล้วเราจะเศร้าเพื่อ ทำตัวให้มีความสุขไปสิ ฉันเข้าใจ แต่ทว่าโดนบอกเลิกจากคนที่ทำให้ณุ้ว่ารักคืออะไรมันไม่ง่ายเลยน่ะ อย่างน้อยก็ขอทำใจ เสียใจให้เต็มที่

     ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นทำให้ฉันคิดอะไรได้มากมาย การที่ฉันเร่งเติมรักให้เขาโดนที่ไม่รู้มากก่อนเลยว่าหัวใจเขาเจ็บช้ำมากแค่ไหน แต่่เมื่อฉันรู้ฉันกลับทำแบบที่เขาไม่ชอบ แถมยังคอยถามถึงเรื่องแแฟนเก่าของเขา จนไม่คิดถึงความรู้สึกของเขาเลย ฉํนสมควรโดนทอดทิ้ง มัสมควรแล้ว

ตั้งแต่นี้ฉันของไม่รักเลยดีกว่า ถ้ารักแล้วมันจะสร้างรอยแผลอย่างนี้ ถ้ารักแล้วจะต้องสูญเสีย ขอให้ฉันอยู่อย่างนี้คนเดียวดีกว่า

พอกันที่ความรักที่ยากจะเข้าใจ

ปล.กลับไปเป็นเพื่อน แต่สิ่งที่เขาทำมันแย่กว่าคำว่าเพื่อนกันอีก ขอร้องแหละหายไปชีวิตฉันทีเถอะ