25 December 2016
เทศกาลแห่งความสุขและการเฉลิมฉลองมาถึงอากาศที่หนาวเย็นบวกกับเมืองที่ตกแต่งไปด้วยไฟสวยงามระยิบระยับ หากได้อยู่กับครอบครัวหรือคนที่เรารักในวันนี้ก็คงจะมีความสุขมากๆเลยล่ะ...
ค่ำคืนนี้ฮเยจินกำลังหมกมุ่นอยู่กับการเข้าครัว การย่างสเต็กครั้งแรกในชีวิตมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเลย ระหว่างการทำก็มีเสียงกระดิ่งจากเจ้าเหมียวตัวน้อยดังอยู่เป็นระยะๆ
กริ๊งงงงง
เสียงออดหน้าหอพักดังขึ้น ฮเยจินรีบวิ่งออกไปเปิดประตูทันที ทันใดที่ประตูแง้มออก ใบหน้าขาวน่ารักที่กำลังยิ้มแป้นจนตาชั้นเดียวนั้นดูเล็กกว่าเดิมก็พูดทักทายออกมา
"อันนยอง" เธอพูดทักทายคนเปิดประตู ก่อนจะรีบวิ่งเอาสัมภาระไปวางบนโซฟา แล้ววิ่งไปเล่นกับสมาชิกใหม่ตัวจิ๋วที่เธอกำลังเห่ออย่างมาก
ฮเยจินปิดประตูแล้วหันไปมองภาพนั้น ภาพที่ผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มกำลังเล่นกับเจ้าเหมียว มันน่ารักและทำให้เธอยิ้มออกมาได้ไม่ยากเลย
"โกโม ย่าา" เสียงของคนน่ารักดังขึ้นเป็นระยะๆ ในขณะที่เธอกำลังจัดจานอาหารเป็นขั้นตอนสุดท้าย
'เห้อ วันนี้เธอเข้ามาแล้วก็คุยกับเจ้าเหมียวนั้นมากกว่าคุยกับฉันอีก ' ฮเยจินคิดในใจ ก่อนสะบัดหัวแรงๆเพื่อไล่ความน้อยใจนั้นออกไป
เธอเดินไปในห้องน้ำ และหวังว่าการอาบน้ำจะช่วยถ่ายเทอารมณ์ร้อนๆออกไป ราว 30นาที ที่เธอจัดการอาบน้ำ สระผม สวมชั้นในและสวมชุดคลุมสีขาวบริสุทธิ์ทับอีกที
"ไง " ฮวีอินเข้ามาในห้องน้ำ แล้วไปยืนอยู่ด้านหลังเธอ พวกเขาสบนากันเป็นเวลานาน แต่ฮเยจินก็ตอบรับเพียงยักคิ้วหนึ่งครั้ง แล้วจัดการเช็ดเครื่องสำอางต่อ
"เป็นอะไร โกรธอะไรฉันรึเปล่า?" ฮวีอินถามแล้วก อดฮเยจินจากด้านหลัง
ใบหน้าที่เกยอยู่ตรงไหล่ของฮเยจินนั้นดูอึดอัดและไม่เข้าใจในสถานการณ์นี้เอาสะเลย
"เปล่านี่ ไม่ได้โกรธ " ฮเยจินตอบแต่ใบหน้ายังคงความเย็นชาอยู่ ฮวีอินละอ้อมกอดออก ก่อนจะหันหลังไปถอดเสื้อผ้าของตัวเองอยู่เงียบๆ
มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เราจะทำอะไรแบบนี้ต่อหน้ากัน เพราะระหว่างเรามันก็เกินคำว่าเขินอายมามากแล้ว ยอมรับว่าครั้งนี้ฮเยจินเองก็ยังใจเต้นแรง เหมือนทุกครั้งที่เธอเห็นเรือนร่างนั้นใกล้ๆ
ฮวีอินที่ตอนนี้สวมชุดคลุมเพื่อปิดบังเรือนร่างที่มีชั้นในตัวบาง เดินมาหยุดอยู่ข้างๆฮเยจินแล้วดันตัวเองนั่งบริเวณพื้นที่ว่างๆข้างอ่างล้างหน้า
ขณะที่ทั้งสองต่างเหม่อลอยคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเสียงของฮเยจินก็ดังขึ้นมา
"ตั้งแต่มีโกโม เธอแทบไม่คุยกับฉันเลยนะ " มีเพียงไม่กี่ครั้งหรอกที่ฮเยจินจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา เธอเป็นคนปากแข็งมากพอสมควร
"อ่าาา..อย่างนี้" ฮวีอินอ้าปากค้างแล้วพยักหน้าเล็กน้อย เมื่อพบต้นเหตุของสถานการณ์อึดอัดในค่ำคืนนี้
ผ่านไปไม่นานฮเยจินก็ถอดชุดคลุมออกเพื่อเตรียมใส่ชุดนอนสำหรับคืนนี้. ความผิดปกติบางอย่างของร่างกายฮเยจินทำให้ฮวีอินขมวดคิ้วเป็นปมขึ้นมาเสียดื้อๆ ในเมื่อร่างกายสวยงามนั้นมันไม่เหมือนทุกวัน
"ใส่ทำไม" ฮวีอินถามออกไป เพราะบราสีดำทึบนั้นกำลังปิดบังความสวยงามอยู่
"ก็หนาว เลยอยากใส่" ฮเยจินสวมชุดนอนแขนยาวทับ เตรียมจะเดินออกจากห้องน้ำ
ฮวีอินใช้ขาเล็กๆของเธอเกี่ยวกับกับเอวคอดของฮเยจิน ก่อนจะดึงเข้ามาหาตัวเองอย่างรวดเร็ว ทำให้ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ใกล้กัน แถมท่าทางมันก็ช่างล่อแหลมเสียเหลือเกิน
ฮวีอินส่งแขนเรียวไปคล้องที่คอระหงของฮเยจิน เธอมองไปที่ใบหน้าของฮเยจินที่ตอนนี้หลับตามิดไปแล้ว เธอยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะจรดริมฝีปากของตัวเองบนสิ่งเดียวกันของอีกฝ่าย
จูบที่เนิบนาบและนุ่มนวลทำให้ฮเยจินเคลิ้ม และพามือมาจับเอวบางของฮวีอินอย่างอัตโนมัติ จากจูบที่นุ่มนวล ค่อยๆประทุกลายเป็นจูบที่ร้อนแรง มือของฮเยจินเริ่มซุกซนแหวกชุดคลุมของคนด้านบนจนเห็นหน้าอกนิ่มนวลที่โผล่พ้นขึ้นมาจากบรา และไหล่บางขาว
ฮวีอินผละออกอย่างเชื่องช้า แต่จมูกและหน้าผากมนของทั้งคู่ยังสัมผัสกัน เงียบ.... ทั้งคู่เงียบจนได้ยินเสียงหอบหาบใจที่ร้อนแรงของกันและกัน ก่อนที่ฮวีอินจะขยับใบหน้าไปตรงข้างๆหูของฮเยจินแล้วกระซิบด้วยเสียงแหบพร่า
"เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ ไปถอดออกซะ" พูดจบยังขบติ่งหูของฮเยจินเป็นการหยอกล้อ
ฮเยจินได้สติก่อนจะผละออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเดินออกห้องน้ำไปอย่างเงียบและรวดเร็ว โดยไม่หันกลับไปมองคนที่ปีศาจเริ่มเข้าสิงยามเธอไม่พอใจที่ยังคงเงียบอยู่ในนั้นอย่างเดิม
ฮเยจินกลัวแถมยังรู้ดีว่ายามฮวีอินโกรธหรือไม่พอใจอะไร ร่างที่น่ารักและเต็มไปด้วยความสดใส อ่อนโยน จะกลายเป็นปีศาจที่เต็มไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เนี่ยน่ะสิถึงเรียกได้ว่าการมีตัวตนสองบุคลิก
ยามเธอเป็นปีศาจเธอมักทำอะไรร้อนแรงเสมอ โดยเฉพาะเรื่องแบบนั้นน่ะ....ตอนเธอหึงฮเยจิน
กับโซจองที่ถ่ายรูปแนบชิดกันเกินไปก็เหมือนกันมันรุนแรงและร้อนแรงเกินไปกว่าที่คนอื่นจะรับได้แน่ๆ แต่ฮเยจินก็รับได้เสมอแหละ...
ถ้าจะถามว่าชอบไหม ? .......
เจ้าตัวก็คงตอบว่าชอบ แต่เธอชอบยามที่เราทำเรื่องแบบนั้นบนเตียงแบบร้อนแรงและอ่อนโยนมากกว่าแค่นั้นเอง
50%
_____________________________
เพราะหาอ่านยากมากกกกกกกกกกกกก
รอค่ะรอ ^^