Hey brother!!ปิ๊งรักเพื่อนพี่ชาย

“เหอะ...เลิกเรียกร้องความสนใจใส่พี่สักทีเถอะ...ขอร้อง!!!”

“เธอมันน่ารำคาญ...เข้าใจมั๊ย...ว่า...รำ ค า ญ!!!”
"พะ...พี่...อะ...อาลี...T_T"
"ไม่ต้องมาเรียก...อ่อ...แล้วก็เลิกมองหน้าฉันแบบนั้นได้ละน่ะ เพราะฉันไม่ได้รู้สึกสงสารเธอเลยสักนิด!!"

...เจ็บ...พี่เขาไปแล้ว ไปพร้อมกับรักแรกที่แตกสลายของฉัน...พี่เขาไม่แม้แต่จะหันมามองฉันและที่สำคัญแม้แต่คำว่าพี่ ที่พี่เขาใช้เรียกแทนตัวเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน...ฮึก...คงจะรำ ค า ญ !!ฉันมากสินะT_T

เพราะคำพูดพวกนี้ที่พี่เขาตะคอกใส่ฉัน ทำให้ฉันเข้าใจ...และยอมถอยออกมาอยู่ในที่ๆควรจะอยู่...คำพูดเหล่านี้ทำให้ฉัน...เลิกหลอกตัวเองสักที...และมันก็ทำให้ฉันหมดความรู้สึกดีๆที่มีต่อพี่เขาเช่นกัน...ฮึก...พอกันที...

ให้ตายสิ ยัยนัจ!! ทำไมฉันยังไม่ลืมคำพูดร้ายๆของพี่เขาสักที นี่มันก็ 4 ปีกว่าแล้วนะ จริงอยู่ที่พี่เขาคือรักแรกของฉันแต่แล้วยังไงล่ะก็ถ้ารักนั้นมันเป็นได้แค่รักข้างเดียวนี่นะ ฉันพยายามลืมมันแล้วนะ แต่ทุกครั้งที่ฉันกลับมาที่บ้านทุกภาพ ทุกคำพูด รวมทั้งสายตาที่บ่งบอกว่าสุดแสนจะเบื่อและรำคาญฉันเอามากๆ ก็วนเวียนมาในหัวฉันทุกที


***นิยายเรื่องแรกกับรักแบบฉบับอิสลามของไรเตอร์ฝึกหัดคนนี้ลองอ่านดูนะคะ อยากแนะนำหรือติชม อะไร ยังไง...ก็เม้นต์ตามที่สบายใจได้เลยนะ 
ปล.แล้วคุณจะได้สัมผัสกับความรัก ความสดใสในแบบที่คุณไม่เคยอ่านมาก่อน^^