We belong together
Dr. Steven Vincent Strenge x Anthony Edward Stark
Rate and gen : ไม่แน่นอน 555
** เมื่อคุณหมอจอมเวทย์ได้ก้าวเข้ามาในชีวิตของโทนี่หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป และเขาจะเป็นคนช่วยรักษาแผลใจให้โทนี่เอง
หลังจากเห็นข่าวที่เหล่าฮีโร่ต่อสู้กันเองและเรื่องราวจบลงไม่สวนเท่าไหร่ ทุกฝ่ายได้รับผลของตัวเองและคนที่เขาเป็นห่วงจะเป็นยังไงบ้าง เมื่อผ่านไปได้สามวัน สเตร้นจ์ก็มาโผล่ที่หน้าตึกของฮีโร่ในเกราะเหล็กเพราะอยากรู้และเป็นห่วงมาก ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยรู้จักเป็นการส่วนตัวหรือพบหน้ากันซักครั้ง เขาเฝ้ามองโทนี่ สตาร์คมาตลอดเพราะเจ้าตัวมักจะมีชื่อติดอยู่ในทุก ๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทั้งเรื่องดีและเรื่องร้าย ๆ ที่คน ๆ นี้ต้องเผชิญเพียงลำพัง แต่เขากลับรู้สึกดีและอยากดูแลไม่ปล่อยให้อีกคนต้องเจ็บปวดหรืออยู่อย่างโดดเดี่ยวอีกต่อไป
" นายเป็นใคร เข้ามาที่นี่ได้ยังไง "
" ผมสตีเฟ่น สเตร้นจ์ ผมมาดีและอยู่ข้างเดียวกับคุณ "
" ฉันไม่เข้าใจ ทำไมต้องมาหาฉันไม่ทราบ "
" ผม....... เป็นห่วงคุณ และ เอ่อ... อาจฟังดูตลก ผมอยากดูแลและอยู่เคียงข้างคุณ "
" แต่เราไม่รู้จักคุณคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จัก "
" แต่ผมรู้จักคุณดีพอสมควรเลย โทนี่ สตาร์ค หรือในนาม ไอร่อนแมน "
" ฮึ ช่างเถอะ ถ้านายอยากอยู่ก็ตามใจ ที่นี่มีห้องให้เลือกไม่หวาดไม่อยู่แล้ว เพราะตอนนี้ฉันเองก็ไม่มีปัญญาไปสู้ใครได้อยู่แล้ว " โทนี่ได้แต่ตอบกลับคนที่พึ่งรู้จักกันจากการแนะนำตัวเมื่อกี้เท่านั้น
" ขอบคุณ " สเตร้นจ์ได้แต่มองอีกคนยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจว่าเขาจะทำอะไรหรือมาที่ทำไมด้วยซ้ำเหมือนไม่แยแสรอบข้างอีกแล้ว เขาจะปกป้องคน ๆ นี้เอง เขาสาบาน
1 สัปดาห์หลังจากนั้น
สตีเฟ่นอยู่ที่ตึกของสตาร์คมากว่าสัปดาห์แล้ว เขาแทบไม่ได้เจอหน้าเจ้าของตึกเลย มีบ้างเวลาที่เจ้าตัวจะออกจากแลปมาเพื่อหากาแฟซักแก้วกับขนมทานบ้างเท่านั้นเอง
" เอ้า นายยังอยู่อีกเหรอ นึกว่ากลับไปแล้วซะอีก "
" ผมบอกไปแล้วว่าจะอยู่เคียงข้างคุณ "
" เอ่อ... " โทนี่พูดไม่ออกกับคำพูดของคนตรงหน้าและรู้สึกว่าหน้าเห่อร้อนขึ้นมา นี่เขา 'เขิน' กับคำพูดของหมอนี่งั้นเหรอ หะ เขินเนี่ยนะ บ้าไปแล้วกับคนที่พึ่งรู้จักและไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่เจอหน้ากันเลยเน่ยเหรอ เขาอาจกำลังสับสนกับสิ่งที่โหยหาอยู่งั้นซินะ แล้วหมอนี่ก็เข้ามาแถมยังพูดแบบนั้นอีก หรือเขากำลังทำใจเปิดรับคนแปลกหน้านี่เข้ามาในชีวิตกันนะ
" นะ.. นายหมายความว่าไง " กว่าโทนี่จะหาเสียงตัวเองเจอแล้วถามออกไป
" ตามที่พูดครับ หากคุณให้โอกาสผมได้ดูแลคุณซักครั้ง " ในที่สุดสตีเฟ่นก็พูดสิ่งที่คิดมาตลอดให้อีกคนได้ฟังซะที และหวังว่าคำตอบที่ได้จะไม่ทำให้เขาต้องผิดหวังมากก็พอถ้าอีกคนปฏิเสธเขา
" แต่เราพึ่งรู้จักกัน ก็แค่ทักทาย นายมั่นใจได้ไงที่พูดมา "
" เรื่องนี้ผมก็เคยบอกไปแล้ว "
" อ่า ก็ได้ งั้นฉันจะถามนายให้แน่ใจก่อนที่จะตอบอะไรก็แล้วกัน " โทนี่ตัดสินใจแล้วว่าจะลองดูกับคน ๆ นี้ซักตั้ง ใช่ว่าเขาจะไม่รู้จักคนตรงหน้าซะทีเดียว ก็ตัวหมอนี่เองก็ดังใช่ย่อยเหมือนกันนี่
" ครับ " สตีเฟ่นรออย่างคาดหวังกับคำถามที่อีกคนจะถามเขาสำหรับโอกาสได้ใกล้ชิดและดูแลคนตรงหน้า
" นายคงรู้เรื่องอดีตของฉันมาบ้างซินะ คิดยังไงกับมันหละ แค่ตอบมาตรง ๆ ก็พอ"
" คุณคาดหวังคำตอบแบบไหนครับ สำหรับผมอดีตก็คืออดีต ไม่สามารถตัดสินทุกอย่างที่เป็นตัวเราได้หรอกครับ เพราะทุกคนต่างก็มีอดีตที่รับไม่ได้และไม่อยากให้คนอื่นรู้ทั้งนั้น ผมเข้าใจที่คุณกังวลและไม่ต้องห่วงว่าผมจะใช้มันมาทำร้ายคุณ ขอแค่คุณเปิดใจที่จะยอมรับผมก็พอ "
" นายแน่ใจใช่มั้ย ดร. "
" คุณรู้เรื่องผม ? "
" แน่นอน คิดว่าฉันเป็นใครกันหละคุณหมอ แค่หาข้อมูลของคนที่คิดจะจีบผมไม่ใช่เรื่องยากหรอก " โทนี่ตอบกลับคุณหมอจอมเวทย์ที่ดูแปลกใจเล็กน้อยกับสิ่งที่ได้รู้
" คุณรู้เรื่องของผมและความสามารถของผม? "
" ใช่ เอาหละ ข้อต่อไปกันดีกว่า "
" ว่ามาได้เลยครับ "
" นายมั่นใจแค่ไหน ถ้านายบอกว่ารู้จักฉันดี ก็คงรู้เรื่องที่ฉันทำในหลาย ๆ อย่าง "
" ผมยังยืนยันคำตอบเดิมกับก่อนหน้านี้ ว่าจะดูแลและอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป ถ้าคุณอนุญาติ " สตีเฟ่นตอบกบคำถามอย่างหนักแน่นและจ้องหน้าโทนี่อย่างแน่วแน่เพื่อยืนยันคำตอบของตัวเอง
" งั้นคำถามสุดท้าย เพื่อการตัดสินใจของผมและคุณว่าที่แฟนของ โทนี่ สตาร์ค "
สตีเฟ่นยิ้มบางกับประโยคลงท้ายของอีกคน นี่เขาไม่ได้คิดไปเองหรอกนะว่าอีกคนกำลังให้ความหวังเขาอยู่
" นายจะจริงใจและซื่อสัตย์กับฉันใช่มั้ย " นี่เป็นสิ่งที่โทนี่กลัวและกังวลมาตลอด
" ครับ สาบานด้วยชีวิตและการกระทำของผม " สตีเฟ่นตอบอีกคนโดยไม่ต้องคิดและแววตาที่ซื่อตรงมอบให้คนตรงหน้าเพื่อสร้างความมั่นใจ
โทนี่ยิ้มออกมากับคำตอบที่ได้ คน ๆ นี้ตอบคำถามโดยไม่หลบตาและทุกคำพูดที่ออกมานั้นแน่วแน่เพื่อยืนยันคำตอบของตัวเอง เขาตัดสินใจแล้ว
สตีเฟ่นรอฟังคำตอบของโทนี่อยู่นิ่ง ๆ ทั้งที่ในใจร้อนรุ่มกับท่าทีของคนตรงหน้าที่ยิ้มออกมาหลังได้คำตอบจากเขา และเดาไม่ออกเลยว่าอีกคนคิดยังไงกันแน่
" ตกลง "
" ครับ? "
" ตกลง ฉันโทนี่ สตาร์ค จะคบกับนาย ดร.สตีเฟ่น สเตร้นจ์ " เขาตัดสินใจแล้วว่าจะลองเปิดใจกับคน ๆ นี้ดูอีกซักครั้ง คงไม่ทำให้ผิดหวังหรอกใช่มั้ย
" ขอบคุณสำหรับการเปิดใจและโอกาสให้ผมนะครับ " สตีเฟ่นยิ้มและเดินเข้าไปกอดโทนี่ด้วยความดีใจทันที โทนี่ตกใจเล็กน้อยแต่ก็กอดตอบกลับไป อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก อ่า นี่เขาเปิดใจมากเกินไปหรือเปล่า แต่ช่างเถอะ ตกลงไปแล้วก็ต้องลองให้ถึงที่สุด
หลังจากวันที่ตกลงคบกัน ก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้ว เขาก็ได้เข้าไปมีความสำคัญกับชีวิตโทนี่มากขึ้นในทุก ๆ เรื่องและช่วยโทนี่ตัดสินใจมากขึ้น โทนี่ไว้ใจและเชื่อใจเขามากถึงขนาดพาเข้าไปในห้องแลปที่มีเหล่าลูกรักของโทนี่อยู่ พื้นที่ส่วนตัวที่เจ้าของตึกหวงมากที่สุดและเขาก็ได้มีส่วนกับสิ่งสำคัญของโทนี่
" ไงครับ ได้พักผ่อนบ้างหรือเปล่า " สตีเฟ่นเดินเข้าไปกอดอีกคนด้านหลังและถามด้วยความห่วงใยพร้อมกับหอมแก้มนุ่มของโทนี่
" ก็มีบ้าง " สตีเฟ่นขมวดคิ้วกับคำตอบ
" ขอคำอธิบายครับ "
" เจ้านายยังไม่ได้พักตั้งแต่เมื่อวานค่ะ " เสียงเอไอสาวรายงานก่อนที่โทนี่จะได้ตอบอะไร
" ผมรู้ว่าคุณเคยอดนอนมามากกว่านี้ แต่ผมเป็นห่วงคุณ ไม่อยากให้ฝืนตัวเองบ่อย ๆ " สตีเฟ่นจูบที่ขมับอย่างอ่อนโยน
" ฉันรู้ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง "
" ช่างเถอะ ว่าแต่สำคัญมากหรือเปล่า พักได้มั้ย "
" ก็ไม่เชิง ได้พักหน่อยก็ดี "
" งั้น.. ผมเตรียมออเดิร์ฟก่อนจานหลักให้คุณหน่อยดีกว่า "
" อะไรของ ... อื้อ " เสียงขาดหายไปก่อนจะถามจบประโยค เมื่อสตีเฟ่นจูบอีกคนไม่ทันตั้งตัวจนคนถูกจูบแทบหงายหลังถ้าไม่ติดว่ายังอยู่ในอ้อมกอดของคนรักที่ตอนนี้เบียดชิดกันจนไม่มีที่ว่าง
" อึ อื้อ " โทนี่เริ่มประท้วงคนที่จูบนานเกินไปจนคนจูบต้องถอนจูบด้วยความเสียดาย อยากจะจูบให้นานกว่านี้ซะจริง ๆ เวลาอยู่กับโทนี่ทีไรมันอดใจไม่ไหวทุกที
" คุณหน้าแดงหนะ โทนี่ " สตีเฟ่นแกล้งแซวอีกคนและมันก็ได้ผลเมื่ออีกคนหันมามองเขาด้วยสายตาที่บอกว่าเขาโดนงอนซะแล้ว แต่ไม่เป็นไร ผมชอบง้อเขาอยู่แล้ว แถมเวลาเขินยังน่ารักมากเป็นพิเศษด้วย
" รอผมด้วยซิครับ "
" ไม่ต้องมายุ่งเลยหมอ " สตีเฟ่นรีบเดินตามคนตัวเล็กที่กำลังงอนเขาอยู่ออกไป ต้องง้อหนัก ๆ หน่อยแล้ว
" โทนี่ครับ ทำยังไงถึงจะหายงอนครับ " คุณหมอพยายามหาทางง้อคุณแฟนที่น่ารักที่กำลังงอนเขาอยู่
" เชอะ ฉันไม่สน " แล้วก็หันหน้าไปอีกทาง ต้องแกล้งให้เข็ดเลย โทษฐานทำให้เขาเขินจนทำอะไรไม่ถูก สตีเฟ่นเดินเข้าไปหาอีกคน พลิกให้ตัวเล็กของเขาหันมาแล้วกอดเอาไว้อย่างนั้น ก้มหน้าลงจูบที่หน้าผากมน ไล่มาที่จมูกรั้นได้รูป โทนี่ได้แต่ยืนนิ่งรับสัมผัสที่ละมุนของอีกคน สตีเฟ่นยังคงไล้จูบลงไปที่แก้มนุ่มทั้งสองข้างอย่างนุ่มนวลและมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วโน้มลงหาอีกคนช้า ๆ โทนี่หลับตานิ่งเมื่ออีกคนขยับใกล้เข้ามา จนต้องเปิดตาเมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อสตีเฟ่นเห็นโทนี่ลืมตาขึ้นมาก็จูบลงไปที่ปากอวบอิ่มทันที ใช่ เขารอจังหวะให้อีกคนลืมตาขึ้นมาเพื่อจดจำใบหน้ากับรอยจูบของเขาเอาไว้
" นายมันเจ้าเล่ห์ สเตร้นจ์ "
" แล้วชอบมั้ยครับ คนรักของผม "
" บ้า ใครชอบกันละ " ตอบกลับไปทั้งที่ยังเขินอยู่ ไอ้หมอบ้านี่เก่งเรื่องนี้เกินไปแล้ว ไปแอบฝึกกับสาว ๆ ที่ไหนมาบ้างเนี่ย เล่นซะเขินทำอะไรไม่ถูกเลย
" ก็บ้ารักคุณคนเดียวแหละครับ โทนี่ "
" รักเหมือนกันแหละ "
" อะไรนะครับ ไม่ได้ยินเลย "
" รักนายเหมือนกัน สเตร้นจ์ ไอ้หมอบ้า " โทนี่ตอบออกมาเสียงดังและเบาลงในตอนท้าย
" ทานรองท้องซักหน่อยค่อยไปพักครับ คุณสตาร์ค " สตีเฟ่นล้ออีกคนเรียกรอยยิ้มให้อีกคน
" อือ " โทนี่ทานอาหารฝีมือสเตร้นจ์ด้วยความรู้สึกอบอุ่นใจที่อีกคนคอยดูแลไม่เคยห่างไปไหนนับตั้งแต่วันที่ตกลงคบกันมาจนถึงวันนี้ สตีเฟ่นขออนุญาตกลับไปดูแลอาศรมและจัดการเรื่องต่าง ๆ ซึ่งโทนี่ไม่ว่าอยู่แล้วเพราะรู้ว่าอีกคนงานยุ่งไม่น้อยเลย แถมยังต้องแวะมาหาเขาบ่อย ๆ อีกและอีกอย่างคือโทนี่พูดได้เต็มปากเลยว่าเขาเชื่อใจสตีเฟ่นและมั่นใจว่าจะไม่ทำให้เขาต้องเสียใจอีกแน่นอน
โทนี่แวะเวียนไปค้างที่บ้านของสตีเฟ่นบ่อยครั้งตลอดเวลาที่คบกัน ทั้งไปเที่ยว ไปทำงานและนึกอยากจะไปเฉย ๆ เพราะคิดถึงเจ้าของบ้านที่ชอบทำหน้านิ่ง ๆ เงียบขรึมแบบเข้ม ๆ เห็นแล้วอยากแกล้งให้หลุดมาดขี้เก๊กนั่นชะมัดและทำให้โทนี่ยิ่งหลงเสน่ห์อีกคนมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว
" ย้ายมาอยู่ถาวรเลยมั้ยครับ คุณสตาร์ค " หว่องแซวว่าที่เจ้าของบ้านอีกคนอย่างอดไม่ได้
" เรียกโทนี่ก็ได้หน่าไม่หวงหรอกและอีกอย่างเจ้าของบ้านเขาไม่เคยชวนให้มาอยู่เลยคงไม่ได้หรอก " โทนี่ตอบกลับหว่องทีเล่นทีจริงจนสตีเฟ่นต้องหันมองคนพูดที่ยืนยิ้มเหมือนไม่ได้สื่ออะไร
" ไงด็อก ว่าที่ภรรยาพูดขนาดนี้แล้วไม่ลุยหน่อยเหรอ " หว่องหันกลับไปถามอีกคนทันที
" ว่าที่ภรรยาอะไรกัน ไม่ใช่ซะหน่อย "
" ต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมย้ายมาอยู่ที่นี่กับผม "
" อยากให้ฉันตกลงก็ไม่เห็นจะยาก ก็แค่ขอแต่งงาน " โทนี่พูดจบก็เดินออกไปปล่อยให้คนยืนนิ่งกับคำพูดของตัวเอง
" เฮ้ด็อก พูดขนาดนี้แล้วจะเอายังไง " หว่องสะกิดคนที่เอาแต่ยืนนิ่งหลังจากได้ฟังวิธีที่อีกฝ่ายบอกออกมา
" ว่าไงนะ "
" เขาบอกให้คุณขอแต่งงาน " สตีเฟ่นมองตามโทนี่ที่เดินลับตาไปแล้วทิ้งให้เขายืนอึ้งกับคำพูดนั้นอยู่คนเดียว
จากวันนั้นที่เขาพูดแบบนั้นออกไปผ่านมาเกือบสัปดาห์แล้วที่สตีเฟ่นเงียบหายไปไม่มาหากันบ้างเลย หายไปนานเกินไปแล้วนะหมอบ้า ไม่ยอมติดต่อมาเลยซักนิดจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า คนเขาเป็นห่วงจะแย่หรือนายเจอคนใหม่เลยจะทิ้งฉันให้เสียใจ น้ำตาไหลอาบแก้มเนียนอย่างห้ามไม่ได้กับความคิดฟุ้งซ่านของตัวเองโดยไม่รู้เลยว่ามีใครแอบมองอยู่
" คุณทำเขาร้องไห้และเสียใจ "
" จะไม่มีวันเกิดขึ้นอีกครั้งแน่นอน "
" ไอ้หมอบ้า !! " โทนี่บ่นพร้อมน้ำตาที่ไหลไม่หยุด
" ครับ " สตีเฟ่นตอบรับพร้อมกับคุกเข่าลงตรงหน้าคนรักที่หันกลับมา
" สตีเฟ่น ! "
" แต่งงานกับผมนะครับ โทนี่ สตาร์ค " โทนี่อึ้งกับสถานการณ์ตรงหน้า นี่สตีเฟ่นกำลังขอเขาแต่งงานจริง ๆ ไม่เพ้อไปเองใช่มั้ย คนที่ก้าวเข้ามาในชีวิตเขาในวันนั้นตอนนี้กำลังขอเขาแต่งงาน โทนี้ยิ้มและกลั่นกรองความรู้สึกในใจก่อนจะตอบออกไป
" ฉันตกลง สตีเฟ่น เสตร้นจ์ " บรรยากาศรอบตัวค่อย ๆ เปลี่ยนไปพร้อมกับชุดสูทสีครีมสวยเข้ารูปได้สัดส่วนเข้าคู่กับอีกคนและห้องของเขากลายเป็นสถานที่สวยงามสบายตาดูอบอุ่นและอบอวลไปด้วยรอยยิ้มแห่งความยินดี
" ยินดีต้อนรับคู่ชีวิตทั้งสอง เริ่มพิธีได้ " โทนี่หันหน้ามองสตีเฟ่นเหมือนต้องการคำอธิบายแต่อีกคนแค่ยิ้มกลับมาโทนี่จึงคิดว่าพักไว้ก่อน งานเริ่มขึ้นอย่างถูกต้องตามพิธีทุกอย่างจนถึงขั้นตอนสุดท้าย
" สตีเฟ่น สเตร้นจ์ คุณยินดีที่จะรับ โทนี่ สตาร์ค เป็นคู่ชีวิตและใช้ชีวิตร่วมกันโดยไม่มีข้อแม้ใด ๆ หรือไม่ "
" ครับ ผมยินดี "
" โทนี่ สตาร์ค คุณยินดีที่จะรับ สตีเฟ่น สเตร้นจ์ เป็นคู่ชีวิตและใช้ชีวิตร่วมกันโดยไม่มีข้อแม้ใด ๆ หรือไม่ "
" ครับ ผมยินดี "
" สวมแหวนและจูบสาบานได้ " สตีเฟ่นบรรจงสวมแหวนที่ทำจากมณีแห่งความรักและความซื่อสัตย์ลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของภรรยาตน โทนี่มองดูแหวนแต่งงานที่ดูเรียบง่ายแต่มีความหมายและมีค่ามากที่อยู่บนมือเขาและของสตีเฟ่นด้วยความรู้สึกที่สุขจนล้น โทนี่เดินเข้าไปกอดอีกคนพร้อมกับจูบคนตัวสูงเป็นการขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่มีค่าที่สุดในชีวิตที่สตีเฟ่นมอบให้เขา สตีเฟ่นจูบตอบกลับหนักแน่นและประคองใบหน้าโทนี่ให้รับจูบนี้พร้อมกับเสียงโห่ร้องแสดงความยินดีกับทั้งคู่
" เฮ้ โยนช่อดอกไม้มั้ยเพื่อน "
" โรดี้! เพพเพอร์! " โทนี่วิ่งเข้าไปกอดทั้งคู่ด้วยความดีใจและมีความสุขที่สุดที่เพื่อนที่เขารักและรักเขาที่สุดอยู่ในวันสำคัญ งานแต่งงานของเขากับสตีเฟ่น
" คุณกลายเป็นคนขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่คะ " เพพเพอร์พร้อมกับเช็ดนำตาให้กับเจ้าสาว? หมาด ๆ ที่อ่อนไหวง่ายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
" นั่นสิ ยิ้มหน่ายิ้มสิ นี่งานแต่งนะร้องไห้ทำไมกัน นายใช่โทนี่เพื่อนฉันแน่ใช่มั้ยเนี่ย " โรดี้แซวเพื่อนรักตรงหน้าเรียกรอยยิ้มจากคนรอบตัวได้ดีรวมถึงเจ้าตัวเองด้วย
" ฉันมีความสุขที่สุดเลยนะคะที่ได้เห็นคุณเจอคนที่รักคุณจริง ๆ และพร้อมดูแลคุณ "
" ผมก็ดีใจที่สุดเลย เพพ "
" นายห้ามดื้อแพ่งให้ด็อกต้องปวดหัวเข้าใจมั้ย "
" ผมคุมเด็กดื้อได้ครับคุณโรดี้ "
" ใครดื้อกัน สเตร้นจ์ " โทนี่หันขวับไปทำหน้ามู่ใส่สามีหมาด ๆ ทันที
" ฝากโทนี่ด้วยนะคะ รักและเข้าใจเขาให้มาก ๆ โทนี่ค่อนข้างจะทำอะไรหรือแสดงออกต่างจากคนอื่นเขาซักหน่อย หวังว่าคุณจะไม่ทิ้งให้เขาต้องเสียใจใช่มั้ย "
" ครับ ด้วยชีวิตของผมคุณพ็อตต์ " สตีเฟ่นยืนยันหนักแน่นกับทั้งคู่ว่าตัวเขาจะดูแลโทนี่ด้วยชีวิตอย่างแน่นอน
" นายชอบเด็กดื้อแบบนี้สินะ สตีเฟ่น "
" ครับ แอนเชี่ยน "
" ขอให้เป็นอนาคตที่ดี "
" ขอบคุณ คุณแอนเชี่ยน " โทนี่กล่าวขอบคุณคนที่คอยแนะนำเขาและสตีเฟ่นมาตลอด เธอขอตัวกลับก่อนเพราะต้องทิ้งหน้าที่มานานแล้ว จากนั้นทั้งคู่ก็เดินขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานแต่งงานของพวกเขา
~ ห้องหอ ~
" อาบน้ำก่อน เหนียวตัวจะแย่ " โทนี่พยายามขัดขืนสตีเฟ่นที่คิดจะปล้ำเขาท่าเดียว อ่อ ไม่สิคงหลายท่าอยู่ อ่อ ไม่ใช่ ๆ เพื่อไปอาบน้ำให้สดชื่นซักหน่อยแต่ก็ไม่ได้ผล
" ไว้อาบหลังจากนี้ก็ได้โทนี่ ผมอยากกินคุณจะแย่แล้ว "
" นายเก็บซ่อนความหื่นนี้ไว้เหรอ อ๊ะ นี่มัน " โทนี่ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเสื้อผ้าของเขามันหายวับไปไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียวจนต้องเบียดตัวเขาหาเพื่อซ่อนจากสายตาที่จ้องมาด้วยความต้องการอย่างไม่ปิดบัง
" ผมก็แสดงออกตลอดเวลาว่าต้องการคุณแต่คุณทำเป็นไม่สนใจเองต่างหาก " สตีเฟ่นไม่ได้โกหกเขาบอกตลอดเวลทั้งจูบ กอดและการบอกรักที่มีมากขึ้นทุกวัน
" ฉันไม่ อื้อ อืมมม " สตีเฟ่นไม่รอให้อีกคนตกลงและจู่โจมคนในอ้อมกอดที่ตอนนี้เปลือยเปล่าแล้วด้วยฝีมือของเขาและพานอนลงบนเตียงช้า ๆ เมื่อโทนี่เริ่มโอนอ่อนตาม อ่า น่ารักมากจริง ๆ ร่างกายที่ปรากฏแก่สายตานั้นชวนให้อยากสัมผัสจริง ๆ
" อย่าหมดแรงก่อนผมนะครับ " โทนี่จ้องอีกคนทันที นี่กะจะจัดเต็มกันตั้งแต่ครั้งแรกเลยรึไงและท่าทางคงจัดหนักด้วยสินะ ฮื่อ ระบมแน่โทนี่ ลุกไม่ขึ้นแหงเลย อ่า จะต้องเจ็บและปวดร้าวไปทั้งตัวแบบสุด ๆ เลยสินะ
" เฮ้ สตีเฟ่น รอบเดียวพอไม่ได้เหรอ " สตีเฟ่นยิ้มไม่ได้ตอบอะไรแล้วจัดการกับร่างกายที่แสนเย้ายวนของโทนี่ทันที สตีเฟ่นจูบเน้นลงบนยอดอกอิ่มที่แอ่นรับสัมผัสอย่างต้องการ และไล่ลงไปจนถึงจุดอ่อนไหวที่สุดที่เริ่มตื่นตัวรับสัมผัสของเขาอย่างรวดเร็ว สตีเฟ่นรู้ถึงข้อนั้นและใช้ก้มลงครอบคลุมแก่นกายเต็มตื่นและถอดชุดสูทตัวสวยของตัวเองออกแล้วเบียดตัวเข้าระหว่างตัวอีกคนและดันแก่นกายของตัวเองเข้าไปเมื่อเตรียมช่องทางรักจนพร้อมรับความต้องการของทั้งคู่ สตีเฟ่นขยับเข้าออกเป็นจังหวะที่ชวนให้ลุ่มหลงจนแทบคลั่งและกระตุ้นอารมณ์ความรู้สึกให้ถาโถมไม่หยุดจนถึงฝั่งฝันไม่รู้ตั้งกี่หนจนได้แต่นอนหมดแรงให้อีกคนดูแลเขาตามใจตัวเอง
" คุณดูดีมากจริง ๆ "
" นายก็เหมือนกัน แต่ขอนะพอแล้วฉันไม่ไหว "
" ไม่คิดว่าจะร้อนแรงเกินไปขนาดนี้ รักคุณจริง ๆ ครับ "
" แน่นอนอยู่แล้ว ไม่งั้นนายคงไม่ยอมมาขอฉันแต่งงานหรอก แต่ก็เกือบละนะ เพราะคนบางคนมัวแต่ลีลาอยู่ได้ " โทนี่เหน็บแนมคนรักที่ฉลาดและเก่งไปทุกเรื่อง กะแค่ขอเขาแต่งงานแค่เนี่ยทำเป็นไม่กล้าต้องให้พูดเองว่าให้มาขอเขาแต่งงานเนี่ยมันก็เขินอยู่นะโว้ย ไอ้หมอบ้า
" ครับ ยอมรับเลยว่าผมหลงเสน่ห์คุณจนไม่มีทางถอนตัวได้แล้วครับ " สตีเฟ่นหอมแก้มคนที่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดเขาอย่างรักใคร่ คงไม่มีใครคิดว่าเขาที่คนคิดว่าแสนจะเย่อหยิ่งกับคนในอ้อมกอดที่ใคร ๆ มองยังไงก็ว่าร้ายและไม่มีทางเลยที่จะมาบรรจบกันแต่ตอนนี้เราทั้งคู่กลับนอนอยู่บนเตียงเดียวกันหลังจากจบบทรักที่ยาวนานอย่างมีความสุขที่สุด
" ฉันง่วงแล้ว สเตร้นจ์ " โทนี่พูดด้วยความงัวเงียในอ้อมกอดของคนรักที่แสนจะอบอุ่น
" ครับ ฝันถึงเรื่องของเราด้วยนะ "
โทนี่ของเขาหลับไปแล้วพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้เขาหลงรักได้ตลอดเวลาและแน่นอนเขาจะไม่มีวันเบื่อหรือเลิกรักคนตรงหน้า แน่นอนว่าจะยิ่งรักมากขึ้นทุกวันเหมือนกับที่โทนี่ยอมรักและไว้ใจให้เขาเข้ามาดูแลชีวิตตัวเองจากนี้ตลอดไป
" มอนิ่งคิส สเตร้นจ์ สามีที่รัก " โทนี่จูบสตีเฟ่นต้อนรับวันใหม่ด้วยความอ่อนโยน
" มอนิ่งคิสครับ โทนี่ ภรรยาที่รักของผม "
" รักนายที่สุด สตีเฟ่น "
" รักคุณที่สุด โทนี่ "
End
