i see u

เคยมั๊ยบางครั้งที่ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร

ทั้งที่ตอนนี้ไม่สบายมาก  แต่ก็ไม่ยอมนอน

อยากนอนหลับ  อยากพักแต่หลับตาไม่ลงทั้งที่ง่วงนอนมาก

ปวดหัวจะระเบิด  นอนก็หายใจไม่ออกโรคหอบกำเริบอีก  เ

หนื่อยที่ต้องนั่งหลับหลายคืนแล้ว

ทำไมชีวิตต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ  นานแล้วไม่ได้นั่งเขียนบันทึก

หลังจากเขียนเรื่องนึงไป  แล้วต้องลบทิ้ง เพราะอะไรหลายอย่าง

จริงๆบันทึกนั้นเสียดายมาก เสียใจมากที่ลบทิ้ง แต่เป็นความผิดพลาดของเราเอง

เก็บไว้ถ้ากลับมาอ่าน  มันก็ยังไม่แน่ใจตัวเอง  ว่าจะทำใจได้มั๊ย  

เอาเป็นเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆจะดีกว่า   ปล่อยให้ความเสียใจเป็นบทเรียน

อะไรๆที่ผ่านไปแล้ว ถ้าสิ่งนั้นเค้าไม่อยากจะอยู่กับเรายังไงก็ต้องผ่านพ้นไป

เบื่อๆตัวเอง อยากพักผ่อน ทำไมถึงรู้สึกว่าชีวิตมันไม่มีความสุขเอาซะเลย

ทั้งที่มีอะไรทุกอย่างถึงไม่ดีที่สุดแต่ก็ถือว่าดี 

มีครอบครัวที่อบอุ่น มีหลานชายที่น่ารัก มีหน้าที่การทำงานที่ชอบ

มีเพื่อนรักที่อยู่เคียงข้างเราเสมอ  มีคนที่รักเรา

แต่ทำไมมันเหมือนไม่มีความสุขเอาซะเลย

วันนี้ทิ้งงานไป 1 ชิ้น เพราะทำต่อไม่ไหวจริงๆ ไม่สบายมา 1 อาทิตย์เต็มๆ

แต่ต้องทำตัวพร้อมเสมอ อาทิตย์นี้ประชุมไงต้องเคลียร์งานให้เสร็จ

ไม่งั้นนอกจากงานแล้วแม่มีหวังไม่ได้กินได้นอนอีกเพราะเป็นห่วงเรา

ต้องบอกแม่ว่าหายดีแล้วทั้งที่ลุกแทบไม่ไหว เหนื่อยมากแล้ว

ทำไมพี่โอใจร้าย  ทำไมไม่ให้น้องไปแทน ทำไมทิ้งกันให้อยู่แบบนี้

หลายครั้งเคยตื่นเช้ามา เห็นคนขายน้ำข้างทางเค้าดูมีความสุขดี

แม้งานจะหนักแต่ดูเค้ามีความสุขทุกวัน  เห็นคนงานก่อสร้าง เค้าก็มีความสุขของเค้า

แต่เราหน้าที่การงานก็ถือว่ามีโอกาสมากกว่าคนอื่น  มีอะไรในชีวิตมากกว่าคนอื่น

แต่ที่มีน้อยกว่าคือความสุขในชีวิต   เพราะอะไร