[Creepypasta x Oc] The Happy | สุข สุด ท้าย

×××××

The Happy

×××××

สุข สุดท้าย

==========

"5 วันอดทน"

(ก่อนมาเจอCreepypasta)

×××××××××××

!START¡

×××××××××××

*วันแรก*

เริ่มวันใหม่ที่แสนปกติของเด็กสาวเลือนผมสีดำ นาม ' Siny(ซินนี่) ' ที่ต้องกลับมาทำอะไรซ้ำๆ วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งของโรงเรียนนรก

เธอเดินลงไปชั้นล่างและหาอะไรกิน

 ซินนี่ที่กำลังจะกินลูกชิ้นปิ้ง จู่ๆก็มีใครบางคนตบลูกชิ้นปิ้งในมือของซินนี่กระเด็นออกไป

" มึงอีกแล้วหรอ? 'Sap(แซ็บ)' "

ซินนี่ยืนประจันหน้ากับคนที่ชื่อว่าแซ็บ ซินนี่มองหน้าแซ็บด้วยหน้าตาที่ดูไม่เป็นมิตร

"โธ่~กะจะเล่นกับเธอด้วยหนิ"

แซ็บผู้ที่เป็น พี่ชาย ได้พูดหยอกล้อกับซินนี่ด้วยความสนุกสนาน ซินนี่ที่หมดปัญญาด่าจึงเมินแซ็บไปแทน แซ็บมองซินนี่ด้วยความไม่พึงพอใจจึงตบหน้าเธอไปเต็มแรง มันทำให้ซินนี้ปากแตก

แซ็บหัวเราะคิกๆขึ้นและรู้สึกดีที่ตบน้องสาวของตนอย่างไม่ใยดี

"ปากแตกแล้วหนิ จะไปแดกอะไรอีกหล่ะ? อ๋อ! ลืมไปเลย~ ไม่มีอะไรให้มึงแดกก็ดี ให้มึงได้อดอยากตายห่าไป! ฮ่าฮ่าฮ่า!!"

แซ็บเดินออกไปจากบ้านทิ้งให้ซินนี่ปากแตกอยู่บ้านไป ส่วนซินนี้ที่หิวจัด เลยไม่มีอะไรจะเสียแล้วจึงก้มเก็บลูกชิ้นที่ตกพื้นมากิน ซินนี่ที่ยังไม่อิ่มจึงเดินขึ้นไปบนห้องเพื่อไปเอาเงินจากกระปุกออมสินของตัวเองออกมาใช้ แต่ เมื่อเปิดออกมาข้างในกลับว่างเปล่า รู้เลยใคร ก็มีกันแค่สองคนเนี้ยแหละที่อาศัยในบ้านนี้ ไอแซ็บเอยยย.. 

ซินนี่ที่ตอนดูโทรมมากเดินออกมาจากบ้านและล็อกประตูไว้ เธอเดินโซเซไปมาเพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนนรก ระหว่างทางไปซินนี้ก็เจอเพื่อนสนิท มิตรสหาย ซินนี้ก็รู้สึกโชคดีมากๆ

"ไงซิ--- เฮ้ย!ซิน! ไปโดนอะไรมาหน่ะ"

ชายหนุ่มทักซินนี่ด้วยความเป็นห่วงและพุ่งมาหาซินนี่ทันทีที่เห็น ลักษณะของชายหนุ่มคือหน้าตาดีผมสีน้ำตาลเข้มดูหรูหรา เขาคนนั้นเป็นลูกของCEOชื่อดัง

" อ๋อ....พอดีโดนตบมาแล้วก็ไม่ได้กินข้าวมา2วันแล้ว...แล้วนายหล่ะ Joey(โจอี้) เป็นไงบ้าง...? "

ซินนี่พูดด้วยสีหน้าที่ดูเพลียๆและถามโจอี้เพื่อนรักเธอต่อ

" จะมาถามฉันอะไรตอนนี้?! ดูสภาพเธอก่อนสิ! โอ้ยยย..ฉันไม่ยอมนะที่เห็นภรรยาในอนาคตเป็นแบบนี้อ่ะ!!! เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปกินข้าวอาหารดีๆนะเดี๋ยวฉันเลี้ยง! ล-แล้วก็ ฉันจะพาไปหาหมอนะ!!"

โจอี้พูดด้วยความเป็นห่วงและได้จับมือของซินนี้ไว้

" ไม่ต้องถึงกับไปหาหมอก็ได้โจอี้มันก็แค่ปากแตกเอง---- เดี๋ยวนะ เมื่อกี้นายพูดอะไรนะภรรยาอะไรหรอ? "

ซินนี่มองหน้าโจอี้ด้วยสีหน้าแปลกๆ

"ม-ไม่มีอะไรน่า เธอหูฝาดไปรึป่าว?ถ้างั้นเราไปหาอะไรกินกันดีกว่า! เธอหิวไม่ใช่หรอ?ฉันจะเลี้ยงให้เธอเองนะซิน!"

โจอี้เอ่ยขึ้นแล้วพยายามเปลี่ยนเรื่องให้เร็วที่สุด

" อืม..ก็ได้นะฉันไม่ได้กินอะไรมา2 วันแล้ว ส่วนโรงเรียนหล่ะนี้มันจะ 8 โมงแล้วนะ "

ซินนี่ก็ห่วงเรื่องโรงเรียนอยู่เหมือนกันเพราะเธอคงกลัวครูตัดเกรดคะแนนความประพฤติแน่นอน

" ไม่เป็นไรซิน ไว้ใจฉันเถอะ! เดี๋ยวฉันเครียให้ไม่ต้องห่วง! ^-^ "

(พ่อโจอี้เป็นผู้ที่มีอำนาจอยู่พอสมควร)

โจอี้ปลอบใจซินนี่และพาซินนี้ไปร้านอาหารหรูในห้าง โจอี้สั่งให้พนักงานเอาอาหารที่อร่อยที่สุดในร้านมา(เอาให้ซินนี่โดยเฉพาะ) ซินนี้เมื่อได้อาหารก็เริ่มกิน หลังกินเสร็จโจอี้ก็พาซินนี่ไปโรงเรียนต่อ

ตอนนี้เวลา 8 โมงเกือบ 9 โมงแล้วโจอี้ที่เรียนห้องเดียวกันกับซินนี้จึงดีใจมากๆและรีบลากภรรยา---- ไม่ใช้!!! เอาใหม่ๆ โจอี้ก็รีบลากซินนี่เข้าห้อง คุณครูที่สอนอยู่ก็หันมาด่าให้ซินนี่แต่ไม่พยายามด่าโจอี้เลย

"คุณครูครับ...ใครบอกให้มึงด่าเพื่อนรักของกู? มึงอยากไม่มีงานมากใช่มั้ยครับ" 

คุณครูที่เห็นท่าไม่ดีเลยเงียบไปและเปลี่ยนเรื่องไปบอกนักเรียนทุกคนว่าจะมีทริปตั้งแคมป์ที่อังกฤษในอีก 4 วันหน้า ไปเตรียมของเตรียมเงินให้พร้อม!

(พอดีวันที่นางเองอยู่ตอนนี้คือ วันศุกร์ ดังนั้น นางเอกจะได้ไปวัน อังคาร)

'เฮ้ยๆไอซินมันมากับท่านโจอี้อีกแล้วหว่ะแก'

'ใช่ๆแกอีซินมันเป็นแฟนใหม่ของท่านโจอี้หรอวะ'

หญิงสาวผมสีทองดวงตาสีฟ้าสวยงามBully ประจำโรงเรียนได้แต่นั้งฟังพวกเพื่อนๆในห้องเรื่อง

ซินนี้กับโจอี้กันอยู่

'แก..แก! ดูLily(ลิลลี่) สิหน้าเริ่มแดงแล้วอ่ะ โกรธหรอวะ..?'

'จะไม่โกรธได้ไงอะแก ก็ลิลลี้มันเป็นแฟนเก่าโจอี้หนิ!'

'เออว่ะ!'

ลิลลี่โมโหขึ้นเรื่อยๆจนเธอคิดแผนชั่วได้ขึ้นมา

หลังเลิกเรียนโจอี้พาซินนี้มาส่งถึงบ้าน ซินนี่ที่เหนื่อยมากๆจึงนอนลงบนเตียงและหลับไป

.................

.........

.....

..

*วันที่สอง*

ซินนี่ตื่นขึ้นภายใต้แสงอาทิตย์ยามเช้า ด้วยความที่ซินนี่มันขี้เกียจเลยทำได้แต่กลิ้งไปมาบนเตียง แต่ดันโง่ ตกเตียงซะงั้น

ซินนี่เกาะขอบเตียงและพยายามลุกขึ้น จากนั้นซินนี่ก็ไปอาบน้ำ

2 นาทีผ่านไป

(นี้อาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำ = =)

ซินนี่เดินออกจากห้องน้ำออกมาเปลี่ยนเสื้อ ต่อมา โจอี้ทักข้อความมาหาซินนี่

โจอี้พ่อคนรวย :

" ไงซิน! ตื่นแล้วยังเอ๋ย?

พอดีว่าจะถามอะไรสักหน่อย?"

: ซินนี่เองจ้า

" อาๆ ตื่นนานแล้ว! 

นายจะถามอะไรหรอ? "

โจอี้พ่อคนรวย :

" เรื่องที่ว่าจะไปเที่ยว

ที่อังกฤษน่ะ! เธอจะไปมั้ย? "

: ซินนี่เองจ้า

" อ๋อเรื่องนั้นหรอ...ก็อยากไป

อยู่หรอกแต่ไปมีตังไปไง :'( "

โจอี้พ่อคนรวย :

" โธ่! พูดมาได้ ลืมแล้ว

หรอว่าฉันเป็นลูกใคร!? "

: ซินนี่เองจ้า

" ลูกของโคตรมหาอำนาจ? "

โจอี้พ่อคนรวย :

" จะบ้าหรอ?! ไม่ใช้น้า!

ฉันเป็นลูก CEO ชื่อดัง

พ่อฉันรวยสุดขอบโลก

เลยนะ! เรื่องแค่นี้เธอมาบอก

ฉันได้ เดี๋ยว ฉันออกเงินให้เธอ "

: ซินนี่เองจ้า

" จ้า..จ้าาา พ่อคนรวย---

แต่ สรุปคือ? "

โจอี้พ่อคนรวย :

" ก็ฉันจะให้เธอไปด้วยไง!

แล้วฉันจะเป็นคนออกเงินให้! "

: ซินนี่เองจ้า

" เออ...เธอออกเงิน

ให้ฉัน ใช่มั้ย? "

โจอี้พ่อคนรวย :

" ใช่ๆ อ่าา..แค่นี้นะ

เดี๋ยวฉันไปรับเธอนะ

เราจะไปซื้อของ

เตรียมตัวกัน! บาย!"

: ซินนี่เองจ้า

" อืมๆ บายยย~ "

ซินนี่ได้ปิดโทรศัพท์ของตัวเองและลงไปชั้นล่างตอนนี้อีแซ็บมันนอนอยู่(นอนหรือซ้อมตาย?) ซินนี่จึงใช้โอกาศนั้นหนีออกจากบ้าน ไม่กี่นาทีต่อมา โจอี้ก็ขับรถสปอตมารับซินนี้

โจอี้พาซินนี่ไปยังห้างที่โคตรจะใหญ่มากๆ ซินนี่และโจอี้มองไปรอบๆ เพื่อจะหาร้านขายอุปกรณ์ไว้ตั้งแคมป์

* ตุบ! *

มีบางคนเดินมาชน(กรูว่ากระแทกมากกว่า)ซินนี่เข้าอย่างจัง ทั้งสองล้มลงกับพื้น ซินนี่ลองดูว่าคนที่ชนนั้นเป็นใคร....

" อ่ะ! ข..ขอโทษนะซ..ซินนี่! พอดีว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ อย่าทำร้ายฉันเลยนะ "

ใช่เลย...ผมสีทองสวยสง่ามาแต่ไกล

 ' Lily '

" ม-ไม่เป็นไรหรอก! ฉันไม่ทำร้ายเธออยู่แล้วหล่ะ "

ซินนี้ลุกขึ้นและยืนมือช่วยลิลลี่ ลิลลี่ที่ยังแอ๊ปต่อไปก็ได้จับมือซินนี่และบีบมือซินนี้สุดแรง

" โอ๊ย!? "

โจอี้ที่ยืนดูก็เริ่มรู้ว่าลิลลี่คิดมุ้งร้ายกับ

ซินนี่  โจอี้จึงเดินมากระชากมือลิลลี่ออกจากมือของซินนี่

" ซิน! เป็นไงบ้างมั้ย โห! มือเธอม่วงเลย!นะเนี้ย ลิลลี่!เธอทำอะไรซิน?! "

ลิลลี่ที่พึ้งโดนกระชากมือ ออกจาศัตรู จึงได้บีบน้ำตาเรียกร้องความสงสารจากคนรอบข้าง

" ล...ลิลลี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ! ฮึก!...ฮือออ... มาโทษลิลลี่ทำไมคะ?! ฮืออออ... "

ผู้คนที่เดินไปมาก็เริ่มมาดูเหตุการ์ณ

" ซิน? ลิลลี่มันทำอะไรเธอหรอ...? "

โจอี้หันมาถามซินนี่ที่ลูบมือตัวเองด้วยความเจ็บปวด

" อ-อ๋อ..ลิลลี่บีบมือฉันเฉยๆ..หน่ะ แหะๆ ówò'  "

" บีบมือเฉยๆอะไร!? ดูมือเธอสิ ม่วงไปหมดแล้วเนี้ย! "

โจอี้สำรวจดูข้อมือของซินนี่ด้วยเผื่อมีแผลเพิ่มเติม

" ไม่จริงนะคะ! ลิลลี่ยังไม่ทำอะไรเลยนะคะ ลิลลี่ไม่ได้ทำจริงๆค่ะ ฮืออ... "

ลิลลี่ที่กำลังเรียกร้องความสนใจก็ได้แสร้งร้องไห้มากกว่าเดิม

" เกิดอะไรขึ้นกันครับ ช่วยกันใจเย็นๆหน่อยนะครับพวกคุณอยู่ในห้างกันนะครับ "

พลเมืองดีจอมขี้เสือก ได้เดินเข้ามาถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

" พอดีว-ว่า..ลิลลี่ออกมาซื้อของดีๆ แล้วก็โดยผู้หญิงคนนั้น(ซินนี่)กระแทกใส่ค่ะ หนูและเธอก็ล้มลง ผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นและจับมือหนูขึ้นค่ะ และเรื่องก็บานปลายมาถึงตอนนี้ค่ะ...

ฮึก-ฮือออ..."

(Lily)

" ไม่จริงสักหน่อยนะ ลิลลี่ชนฉันก่อนไม่ใช่หรอไง?! "

(Siny)

"ไม่จริงค่ะ!! หล่อนมากระแทกฉันก่อนนะคะ ฮ-ฮือออ..ทำไมต้องโทษหนู.."

(Lily)

" พอเลยๆไม่ต้องมาโกหกเลยไอน้องหัวดำ เด็กเปรต! "

(Person)>พลเมืองดีขี้เสือก

"เฮ้ย!!!มึงเรียกซินกูแบบนั้นได้ไงห๊ะ!!"

(Joey)

" ลิลลี่ ว-ว่าเรื่องมันจะบานปลายไปมากกว่านี้นะคะ ฮืออ..หนูว่า ลิลลี่ไปดีกว่านะคะ "

(Lily)

ลิลลี่พูดตัดจบด้วยความหวังดีที่ไหนได้ก็แค่ทำตัวเหมือนคนดี โจอี้ส่งสายตาบอกพลเมืองดีจอมขี้เสือกประมาณว่ามึงสังเกตุไอลิลลี่ดีๆแล้วมึงจะรู้

ลิลลี่ทำเป็นเดินหนี ลิลลี่เดินตัดหน้า

ซินนี่และแกล้งล้ม ไอพลเมืองมันก็สังเกตุทันจึงรู้ว่าลิลลี่มันตอแหล แบบ จู่ๆสดุดอากาศอะไรงี้

" โอ้ย!! ลิลลี่ไปทำอะไรให้ซินนี่หรอคะ!? มาดักขาหนูทำไมคะ..ฮืออ! "

(Lily)

"เดี๋ยวฉันยังไม่ทำอะไรเลยนะ---- "

(Siny)

ซินนี่เริ่มเอ๋อว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่..

" เธอมันตอแหลไอหัวทอง! เมื่อกี้ฉันเห็นเธอสดุดอากาศเฉยเลย! แล้วหาว่าน้องหัวดำเป็นคนทำ! "

พลเมืองดีจอมขี้เสือกได้แฉความจริง เออ...พอดีได้ยินเสียงกรอบมาจากลิลลี้เลยน้าา...ออ ลิลลี้มันหน้าแตกนี้เอง

ลิลลี้ ก็โมโหขึ้นมาแต่ไม่ได้พูดอะไรจึงวิ่งหนีไปแทน

"เรารีบๆไปซื้อของกันดีกว่า"

โจอี้เปลี่ยนเรื่องและพาซินนี่ไปร้านขายอุปกรณ์ตั้งแคมป์อย่างไว หลังซื้อของเสร็จก็กำลังจะกลับ ซินนี่ได้เข้าห้องน้ำไปล้างหน้าสักหน่อย เมื่อเข้าไปแล้วก็เจอลิลลี่กับพวกดักรอในห้องน้ำอยู่

" เป็นเพราะแกอีซินนี่ เป็นเพราะมึง ที่โจอี้เลิกกับฉัน!!! "

ลิลลี่ที่ตอนนี้เหมือนเป็นคนบ้าในห้องน้ำ ลิลลี้สั่งให้พวกของหล่อนมาล็อกตัวลิลลี่ไว้

" เธอคงรู้จักฉันไม่มากพอสินะ... "

ลิลลี่ชกเต็มท้องของซินนี่ ซินนี่กระอักเลือดออกมาและร้องของชีวิต

" โอ~~  ร้องของชีวิตหรอจะฉันจะให้เธอมีชีวิตรอดไปแต่แกต้องทรมาณซะก่อน!!! "

ลิลลี่ชกทั้ง หน้าและท้อง ของซินนี่

ซินนี่กลัวมากจึงร้องไห้ออกมาแต่ยังไม่พอแค่นั้น ลิลลี่ได้ตัดผมของซินนี้ออกและถีบซ้ำ

ซินนี่นอนจมกองเลือดกับพื้น ลิลลี่เอาเท้าเหยียบกลางหัวของซินนี่

" เป็นไงบ้างหล่ะ ซินนี่... "

ด้วยความที่ซินนี่ไม่มีแรงจะพูดแล้วจึงได้เพียงแค่เงียบ

" อ่าวว....มึงเงียบทำไมหล่ะอีเวร!? "

ซินนี่ก็ยังเงียบเหมือนเดิน ส่วยลิลลี่ก็เริ่มหัวเสียอีกรอบ

"กูบอกให้มึงพูด!!!"

ลิลลี่จิกหัวซินนี่ขึ้นมาและตระคอกใส่

ซินนี่จะไปตอบมึงได้ไงน้องไม่แรงจะพูดแล้ว!

" งั้นก็ได้... "

ลิลลี่ลากหัวซินนี่มาที่ส้วมและจับกดน้ำส้วมนั้นเลย นานหลายนาที จนซินนี้สลบไป พวกของลิลลี่ก็คิดว่าลิลลี่มันตายแล้วจึงทิ้งให้ซินนี่นอนสลบในห้องน้ำนั้น

ทางโจอี้ ที่นานมากซินนี่ไปเข้าห้องน้ำนานจัง ด้วยความที่โจอี้เป็นผู้ชายก็ไม่กล้าเข้าไป โจอี้เรียกเจ้าหน้าที่หญิงมาให้เข้าไปดูแทนเขาหน่อย

เมื่อเจ้าหน้าที่หญิงเดินเข้าไปก็ถึงขั้นกรี๊ดออกมา เจ้าหน้าที่หญิงคนนั้นก็รีบออกมาจาห้องน้ำและโทรหารถพยาบาลทันที... โจอี้ก็สงใสมากๆว่าเกิดอะไรขึ้นและบวกว่าห่วงเพื่อนสาวมากๆ จึงถามเจ้าหน้าที่หญิงไป

"ค-คือว่า เพื่อนสาวที่ท่านถามหา หล่อนนอนสลบจมกองเลือดอยู่ค่ะ.. "

โจอี้อึ้งไปและรถพยายามก็มารับพอดี

..............

........

....

..

.

*วันที่สาม*

ซินนี่ตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล ซินนี่มองไปรอบๆและเห็นโจอี้นอนเฝ้าอยู่ปลายเตียง ซินนี้ยิ้มออกมาและลูบหัวโจอี้

"ห่วงกันขนาดนี้เลยหรอ....

น่ารักดีแหะ "

ซินนี่ไม่รู้ว่าโจอี้ยังตื่นอยู่ นั้นจึงทำให้

โจอี้ได้ยินทั้งหมด ภายใต้แขนที่ปิดหน้าเขาไว้นั้น หน้าของเขาคือกลายเป็นมะเขือเทศ

สักพักโจอี้ก็เงยหน้าขึ้นทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พยาบาลได้เดินเข้ามาในห้องและนำยามาให้กิน ซินนี่รับยาและทำใจ(ซินนี่โคตรเกลียดยาขมๆ) เธอหยิบแก้วน้ำขึ้นและอมน้ำตามมาด้วยยา

" ใครทำร้ายเธอหรอซิน!? "

โจอี้ที่เก็บคำถามไว้นาน ได้ปล่อยออก ถามหาคนที่ทำร้ายซินนี่ตอยอยู่ในห้องน้ำ

" หัวทองหน่ะ "

ซินนี่พูดคำนี้คำเดียวโจอี้นี้รู้เลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะลิลลี่ก็มีแม่ที่มีอำนาจพอๆกับโจอี้ด้วย

" ฉันจะอยู่ที่นี้นานเท่าไหรหรอ แล้วเรื่องไปอังกฤษหล่ะ โจ? "

ซินนี่ถามโจอี้กลับ

" อ๋อ! เธอจะอยู่ที่นี้ถึงพรุ่งนี้ประมาณ 6 โมงเย็น อุปกรณ์ฉันจัดไว้หมดแล้วและฉันได้จ่ายเงินค่าเดินทางแล้วนะ ส่วนเสื้อผ้าของเธอเดี๋ยวฉันให้คนใช้- "

" ส-เสื้อผ้าฉัน ไม่ต้องก็ได้ เดียวก็ได้! "

ซินนี่พูดตัดโจอี้ โจอี้ก็งงว่าทำไมแต่เขาก็คิดว่าฉันอายหล่ะมั้ง

" ถ้างั้นเธอนอนหลับพักผ่อนยาวๆเลยนะพอถึงเวลาเดี๋ยวปลุกให้ "

โจอี้บอกซินนี่ด้วยความห่วง และออกจากห้องไป... ส่วนซินนี่เห็นโอกาศนี้จึงได้นอนหลับไปยาวๆถือว่าเป็นการซ้อมตายก็แล้วกัน

..................

..........

......

...

.

*วันที่สี่*

ซินนี่โดนปลุกขึ้นจากพยาบาล พยาบาลเอายานอนหลับมาให้----

เดี๋ยวจริงดิ//

ซินนี่ก็งงๆแต่ก็กินไปนอนหลับยันตอนเย็นได้สบายๆ

โจอี้เดินเข้าห้องมาตอนที่ซินนี่หลับอยู่ โจอี้ใช้ความทนุถนอมที่จะปลุกซินนี่ เธอตื่นมาอย่างง่ายดายเพราะหลับมามากพอแล้ว โจอี้พาซินนี่ขึ้นรถและมุ่งหน้าไปยังบ้านของเขา

ซินนี่เก็บเสื้อผ้าเข้ากระเป๋าไป

" พรุ่งนี้แล้วนะซิน! "

" อืมๆ "

วันนี้จะขอนอนข้างบ้านโจอี้แล้วกัน

ถึงบ้านโจอี้ก็ค่ำมืดแล้ว

......................

.............

........

...

.

*วันสุดท้าย*

โจอี้ลุกขึ้นตื่นด้วยความตื่นเต้น  โจอี้วิ่งเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ลืมปลุกซินนี่ ซินนี่ที่นั้งรอโจอี้อาบน้ำได้เล่นเกมรอแทน เมื่อโจอี้อาบน้ำเสร็จก็ให้ซินนี่ไปอาบน้ำต่อ

ซินนี่วางโทรศัพท์ลงและหยิบเสื้อที่จะใส่และผ้าขนหนูด้วยเช่นกัน

10 นาทีผ่านไป

ซินนี่เดินออกมาจากห้องน้ำและหิ้วข้าวของขึ้นรถและขับไปโรงเรียน

ระหว่างรอเพื่อนในชั้นเดียวกันมาและรอรถที่จะพาเราไป ส่วนคุณครูก็นำเงินที่นักเรียนเอามาให้ไปซื้อตั๋วเครื่องบิน

เพื่อน(?)หลายคนทยอยกันมารวมถึงลิลลี่ด้วย ซินนี่ที่ยังกลัวเรื่องเมื่อวานอยู่เลยทำอะไรไม่ได้มากจึงได้แต่หลบหลังโจอี้

พอมาครบทุกคน รถก็ได้มารับทุกคนขึ้นรถ เมื่อถึงที่หมาย ทุกคนขึ้นเครื่องบินเพื่อไปอังกฤษ ซินนี่โชคดีที่ได้นั้งกับโจอี้ ส่วนลิลลี่นั้งเกือบท้ายลำ

" นักเรียนทุกคน....เตรียมตัวออกบินนะ! "

To be Continued • • •

××××××××××××

*แนะนำตัวละคร*

Name : Siny Drekodd(ซินนี่ เดรคอด)

*ตระกูล Drekodd เป็นตระกูลที่ล้ำค่าที่สุดในโลกในสมัยแต่ก่อนเพราะเป็นตระกูลที่ใช้เวทมนต์ได้ ตระกูลบางตระกูลก็ใช้เวทมนต์ได้เช่นกันแต่สาปศูนย์ไปหมดแล้ว จึงโดนคนรุ่นใหม่กล่าวหาว่า' หากตระกูลที่ใช้เวทมนต์ได้ทำไมไม่ใช้เวทมนต์ปกป้องตนเองหล่ะ หรือว่าไม่มีกันแน่ ' นั้นคือสิ่งที่กล่าวไว้จนนานๆวันเข้าเวทมนต์ก็เริ่มโดนลืมเลือน จนไม่มีใครรู้ คนในตระกูล Drekodd ก็เริ่มเลิกใช้เวทมนต์กัน....*

Age : 16

Temperament : *ไปดูในเนื้อเรื่องเอาเอง*

(Temperament แปลว่า นิสัยใจคอ)

×××××××××××

>ช่วง! คุยกับคนเขียน<

สวัดดีจ้าา! คนอ่านทุกคนที่แวะเข้ามาอ่าน นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของหนูเลย ส่วนเวลาที่จะอัพเดทนิยายก็ประมาณ 2 - 3 วัน หรืออัพเดทนิยายช้ากว่านั้น(ก็ขอโทษล่วงหน้าด้วยนะคะ!) ถ้าหากเขียนผิดอะไรตอนไหนก็ขอโทษใน ณ ที่นี้ด้วยนะคะ! ติดตามด้วยนะคะ! รักนะ! จุ๊บๆ♡

××××××××××××