[GOT7 FIC] OUR SECRET || ความลับของเรา [JACKJAE] #ฟิคความลับจจ

...OUR SECRET...

- ค ว า ม ลั บ ข อ ง เ ร า -

หวัง แจ็คสัน

"เวลาทำงานก็เก่งให้เหมือนปากแล้วกัน"

ชเว ยองแจ

"ในเมื่อครอบครัวฉันพัง ครอบครัวของแกก็ต้องไม่เหลืออะไรเหมือนกัน!"

◐

ยองแจกลับจากไปเยี่ยมญาติในตัวเมืองมาด้วยความอารมณ์ดี แต่กลับต้องเปลี่ยนอารมณ์กะทันหันเมื่อข้าวของภายในบ้านเสียหายกระจัดกระจายไปหมด

"เกิดอะไรขึ้น พ่อ! พ่ออยู่ไหน! แม่! ซอนจิน! อยู่ไหนกะ..." 

สิ่งแรกที่ยองแจนึกถึงคือพ่อแม่และน้องชายที่อยู่ภายในบ้าน กระจกที่แตกละเอียดกระจายไปทั่วพื้น โต๊ะไม้เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นถูกทุบทิ้งและรื้อของเกลื่อนพื้น สิ่งที่น่าตกใจมากที่สุดคือภาพของคนสองคนนอนจมกองเลือดอยู่ในห้องครัว

"พ่อ! แม่! ฮึก ทำไมเป็นแบบนี้" ยองแจกรูเข้าหาร่างไร้สติที่นอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น เป็นภาพที่ยองแจไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นในชีวิต

"ฮึก พ พี่ยองแจ ฮือออออ"

"ซอนจิน! ซอนจินเป็นยังไงบ้าง!" อีกหนึ่งชีวิตที่เรียกหาพี่ชายเหมือนปลาตัวน้อยที่ดิ้นตายมาเจอบ่อน้ำ ซอนจินถูกพ่อสั่งให้นั่งแอบอยู่ข้างตู้เสื้อผ้าเด็กน้อยซอนจินก็ทำตาม เขามองเห็นทุกอย่างทุกการกระทำ ลูกกระสุนทุกนัดที่ฝังเข้าร่างของผู้เป็นพ่อและแม่ เรียกน้ำตาให้ไหลออกมาจนแทบขาดใจ เจ็บปวดที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองดูความเจ็บปวดของพ่อกับแม่ หวาดกลัวกับความโหดร้ายของชายชุดดำที่โหดเหี้ยมดั่งซาตาน 

มันมากเกินไป... มากเกินไปที่เด็กอายุแค่สิบขวบจะรับไหว

ร่างของเด็กน้อยที่โผเข้ากอดพี่ชายและไม่พูดอะไรนอกจากร้องไห้เหมือนคนเสียสติ นั่นยิ่งทำให้ยองแจเจ็บแน่นที่หัวใจมากยิ่งขึ้น มือเล็กเอื้อมไปหยิบสมาร์ทโฟนออกมาต่อสายกับใครบางคน

"ม มาร์ค ช่วยด้วย! ช่วยกูด้วย!"

ร่างของทั้งสามถูกนำส่งโรงพยาบาล กองทัพตำรวจแห่มาที่บ้านของยองแจกันยกโขยง หน้าห้องฉุกเฉินเป็นไปด้วยความชุลมุน ซอนจินร้องไห้จนหมดสติหมอจึงให้เข้าห้องฉุกเฉินไปด้วย แม้คนเจ็บจะถูกส่งจนถึงมือหมอแล้วแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความร้อนในใจของยองแจลดลงได้

"อย่าคิดมากดิวะ พ่อแม่แล้วก็ซอนจินอาจจะไม่เป็นอะไรมาก็ได้" มาร์คต้วนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของยองแจเดินมานั่งข้างๆ มือใหญ่วางลงบนบ่าของเพื่อนเพื่อให้กำลังใจ

"ใครวะ ใครที่มันกล้ามาทำกับครอบครัวของกูแบบนี้!"

"ตอนนี้ตำรวจกำลังรวบรวมหลักฐานอยู่ อีกซักพักคงได้เรื่อง"

"..." ทั้งๆที่ครอบครัวของเขาไม่เคยไปมีเรื่องกับใครแท้ๆ พ่อกับแม่เป็นคนดีมาตลอดไม่เคยไประรานใครเลยแม้แต่นิด ตลอดชีวิตของพ่อกับแม่ก็ทำเพื่อนคนอื่นมาโดยตลอด แล้วทำไมพระเจ้าช่างใจร้ายกับพวกท่านได้ลง นี่หรือคือสิ่งตอบแทนของการทำความดี? ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนกัน? 

ยิ่งเด็กน้อยอย่างซอนจิน เด็กน้อยที่บริสุทธิ์กลับต้องมาเจอเหตุการณ์สะเทือนใจโดยไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรอะไรด้วยเลย มันจะหดหู่มากแค่ไหนกันนะที่ต้องมาเห็นพ่อแม่ตัวเองกำลังจะถูกฆ่า มันจะเจ็บปวดมากแค่ไหนกันที่ต้องมาทนฟังดสียงครวญครางของคนที่ตัวเองรัก ทำกันได้ยังไง... ทำร้ายคนบริสุทธิ์ที่ไม่รู้อะไรเลยลงได้ยังไง!

"ยองแจ... มึงไม่เคยเงียบแบบนี้เลยนะ กูใจไม่ดีเลย"

"สารวัตรครับ?"

"มีอะไร?"

"เราพบเข็มกลัดนี้ที่หน้าบ้านครับ คาดว่าเป็นของผู้ต้องสงสัย" ผู้ใต้บังคับบัญชานำของกลางมาส่งให้กับนาย มาร์ครับเอาไว้ก่อนจะสำรวจจนแน่ใจแล้วว่ามันคืออะไร

"ตระกูลหวังงั้นหรอ?"

"ครับ เป็นของคนในตระกูลหวัง" ไม่มีใครจะไม่รู้จักตระกูลดังและยิ่งใหญ่ที่สุดในเกาะฮ่องกง ธุรกิจสีเทาของพวกเจาต่างเป็นที่กล่าวขานและได้รับการยอมรับจากนักธุรกิจมากมาย มหาอำนาจที่ใครๆต่างก็ต้องยอมสงบเพียงแค่เอ่ยชื่อ 

แล้วมันมาโผล่ที่บ้านของยองแจได้ยังไงกัน?

"ตระกูลหวัง... หมายถึง ประธานหวังหรือเปล่า?" ชื่อที่คุ้นหูทำให้ยองแจครุ่นคิดอะไรได้บางอย่าง

"ใช่ เจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ในเอเชีย นอกจากนั้นยังมีธุระกิจบ่อน้ำมัน ท่าเรือส่งออกสินค้าแล้วก็คาสิโนด้วย มึงรู้จักเขาหรอ?"

"ถ้าเป็นคนเดียวกันกับบริษัท W GROUP ก็ใช่ เมื่อหลายเดือนก่อนบริษัทนั้นเคยให้คนมาติดต่อขอซื้อที่ดินบ้านกูแต่พ่อไม่ขาย"

"ที่ดิน? ตรงไหน?"

"ที่ท้ายหมู่บ้านมีเนื้อที่กินภูเขาไปครึ่งลูก"

"ที่รกร้างแถมยังหาทางเข้าไปยากแบบนั้นมีอะไรน่าสนใจวะ?" แม้มาร์คจะไม่ได้มีความรู้เรื่องธุรกิจมากนัก แต่ที่ดินที่ยองแจพูดถึงมันไม่ใช่ที่ทำเลรกร้างมานานหลายสิบปี การเดินทางกว่าจะเข้าไปถึงก็ลำบากเพราะเป็นเพียงถนนดินทรายแคบๆ ที่แบบนั้นจะทำให้คนอย่างประธานหวังถึงกับต้องลงมือสังหารกันเลยหรอ...? กลิ่นชักแปลกๆแล้วสิ

"กูก็ไม่รู้ว่าพวกมันต้องการอะไรในที่ดินแปลงนั้น แต่กูเคยได้ยินพ่อกับแม่คุยกันว่าถ้าไม่ขายพวกเราจะเดือดร้อน"

"งั้นก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นฝีมือของประธานหวัง แต่ก็ไม่แน่ตราบใดที่หลักฐานเรายังไม่มากพอ" มันเป็นเพียงแค่การสันนิฐานเท่านั้น หลังฐานและพยานยังไม่มากพอที่จะทำให้มาร์คสรุปได้ว่าเป็นฝีมือของประธานหวังจริงๆ

"ต้องใช่ ต้องใช่พวกมันแน่ๆ" แต่ยองแจกลับไม่คิดแบบนั้น คำพูดของมาร์คเหมือนเพิ่มเชื้อไฟให้กับยองแจมากขึ้น มือเล็กกำหมัดแน่นด้วยความเคียดแค้น ความเป็นไปได้ที่จะเป็นคนของตระกูลนั้นสูงมาก ยองแจอยากจะจับพวกมันมาฆ่าทิ้งล้างแค้นให้กับครอบครัวนัก จะได้สาสมกับการกระทำของพวกมัน

แต่คงไม่ดีแน่หากพ่อแม่ตื่นขึ้นมาแล้วมารับรู้ว่ายองแจฆ่าคนตาย ในเมื่อทำเองไม่ได้ก็ต้องอาศัยมือคนอื่น คนที่ยื่นข้อเสนอบางอย่างให้ยองแจตั้งแต่แรก

"ติดต่อหัวหน้าหน่วยของมึงให้กูที"

"มึงจะทำอะไร?"

"มึงน่าจะรู้"

"อย่าบอกนะว่ามึงจะ...."

"ใช่... กูจะทำงานให้กับหน่วยของมึง ปฏิบัติการพิเศษที่ผู้การเคยเสนอมา...กูตกลง!"

กฎของการเคลื่อนที่แรงกิริยาจะเท่ากับแรงปฏิกิริยาเสมอ ใครทำอะไรไว้ก็ควรได้รับสิ่งนั้นกลับไปเช่นกัน แต่สำหรับยองแจ...

ใครแรงมาก็ต้องแรงให้มากกว่าเป็นสิบเท่า!

ใครร้ายมาก็ร้ายกลับไปให้ถึงที่สุด!

"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน... ประธานหวัง!"

[...INTRO...]

เปิดเรื่อง 14/12/17

ปิดเรื่อง  20/08/19

...Talk... 

สวัสดีคร้าาาา เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ววว 555 เรื่องนี้ก็จะมีความดราม่าหน่อยๆ แอ็คชั่นนิดๆ เปิดเรื่องไว้ก่อนนะคะอาจจะยังไม่ได้มาต่อเร็วๆนี้เพราะว่ายังติดอีกเรื่องนึงยังไม่จบเลย ยังไงก็ฝากติดตามและเป็นกำลังให้ไรท์กันด้วยนะคะ ^^

>>ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิค ช×ช [อภัยหากไม่ถูกใจหลายท่าน]

>>เรื่องทั้งหมดเกิดจากมโนของนักเขียนทั้งสิ้น แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง

>>ไม่มีเจตนาให้เกิดความเสียหายแก่ศลป.ใดๆ

>>และขอสงวนลิขสิทธิ์ในเนื้อหานะคะ

Twitter : hamony97

Tag : #ฟิคความลับจจ