แดนสนธยาของเราที่ไม่มีใครล่วงรู้

เวลาในตอนนี้เลยสิบแปดนาฬิกามาพักใหญ่แล้ว เวลาแห่งดินแดนสนธยาก็ได้เริ่มต้นขึ้น บนท้องถนนซึ่งถูกความมืดกลืนกินสลับกับจุดที่มีแสงสว่างสาดลงมาจากเสาไฟฟ้าข้างทางนั้นช่างเหมือนกับคีย์บอร์ดขาวดำของเปียโน ยามหลอดไฟกะพริบดับ ๆ ติด ๆ ก็ยิ่งเหมือนมีใครสักคนกำลังกดลิ่มนิ้วเพื่อบรรเลงท่วงทำนองห้วงรัตติกาล บทเพลงแห่งความเงียบงัน

สายลมกลางคืนพัดพาความหวังมาพร้อมกับเด็กหนุ่มหน้าตาใสซื่อ ครั้งนี้เขากล้าหาญขึ้นแล้วที่เลือกยืนอยู่ในดินแดนของผมในค่ำคืนนี้

“ยอมรับเถอะว่าครั้งนี้เราต่างก็ต้องการกันและกัน”

สีหน้าปกติของคนตรงหน้ากลับเป็นสิ่งปลุกเร้าความวิตกของผมได้ดี ความตื่นเต้นล้นทะลักออกมาทางร่างกายจนเกินควบคุม รอยยิ้มแห่งความพึงพอใจบังเกิดทันทีเมื่อเด็กหนุ่มพยักหน้าตกลงในที่สุด...

*** Trigger Warning ***

ในเรื่องมีเนื้อหาเกี่ยวกับความตาย ฆาตกรรมและความรุนแรง

ทุกเหตุการณ์ ตัวละครและสถานที่เป็นเพียงสิ่งที่ถูกสมมติขึ้นเท่านั้น

ข้อมูลในเรื่องไม่ใช่สิ่งถูกต้องทั้งหมดมีเนื้อหาปรับแต่งเพื่อดำเนินเนื้อเรื่องโดยเฉพาะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน