[GOT7] พ่อค้าเเซ่บ Bnior

     Hard Carry hey !! อห.เสียงนาฬิกาปลุกผม เอาซะไม่อยากหลับต่อ อยากลุกจากเตียงมาเต้นมาก ถ้าไม่รีบผมก็คงได้เต้นไปเเล้วรอบนึ่ง 

     "เหี้ย!!" ผมสบถออกมาอย่างดัง ตายเเล้วสายเเล้วมึ๊งงง ที่สายเนี้ยไม่ใช่ไปมหา'ลัยสายนะครับ ไปต่อเเถวซื้อโจ๊กสายต่างหาก ถ้าผมช้านิดเดียวมีหวังได้ต่อเเถวจนรากงอกจริงๆ ก็ลูกสาวร้านเนี้ยออกจะสวย หนุ่มๆก็ต่อเเถวกันระนาวนะสิ 

ผมเลยหยิบโทรศัพท์เพื่อมาต่อสายกับเพื่อน 

     "แบมมึงตื่นยัง" ผมกรอกเสียงลงไปอย่างลนลาน

     (ตื่นเเล้ว มีไร)

     "มึงออกจากหอยังว่ะ"

     (ออกมาละ อยู่หน้าร้านโจ๊กเจ้าประจำ)

     "คนเยอะป่ะ" 

     (โอ้ยมึงกูคิดว่า GOT7 มา คนเยอะมากนี่พึ่งหกโมงเช้านะ)

     

     "สัดเอ่ย" ผมพูดอย่างอารมณ์เสีย ตื่นก็สายเเล้วยังคนเยอะอีก

     (ไอบอมไม่อยู่) 

     หืมมมมมม ไอบอมไม่อยู่หรอ 

     "5นาทีเจอกันมึงจองคิวให้กูด้วย บายเพื่อนรัก" สวรรค์สิครับนานๆทีมันจะไม่อยู่ร้านเอาเว่ยๆ 

     "นีีมึงอาบน้ำหรืออะไรสัด เร็วฉิบหาย" 

     "พูดมากๆ กูรีบ" 

     

     "เห้ยมึงๆ" แบมมันเหมือนจะพูดอะไรกับผมไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือน้องเบนซ์จ๋าพี่เนียร์มาเเล้วคร้าบบบ

     "น้องเบ.." 

     

     "กูบอม" เหี้ยสิครับ 

     "สัด! แล้วน้องเบนซ์อยู่ไหน" อารมณ์เสียไอ้เหี้* ที่ผมรีบๆนี่พังใช่มั้ย โอ้ยยยปวดหัวเด้อ

     "เบนซ์ไปเรียนนานละ มึงยังไม่เลิกจีบน้องกูอีกหรอว่ะ" มันจ้องหน้าผมเเล้วกอดอกพูดกับผม ท่าทางมันนี่พร้อมต่อยมากสัด กูแค่จีบน้องมึงเองป่ะว่ะ

     "เสือกทำไม กูจะจีบน้องมึงเเล้วเกี่ยวไรกับมึง" เออเกี่ยวไรกับมึงว่ะ กูจีบน้องมึงไม่ได้จีบมึงสักหน่อย 

     "หึ" หึไรสัด 

     "อะไรว่ะ หึหาแม่งมึงอ่ะ" 

     "ป่าว กูก็เคยเตือนมึงเเล้วนะว่าให้เลิกยุ่งกับน้องกู" จริงๆมันเคยเตือนผมมาหลายครั้งเเล้วละ เตือนเเต่ละครั้งของมันนี่เเบบบางทีก็มีเลือดตกยางออก

     "กูไม่กลัวมึงหรอก" ใครจะกลัวเเม่งว่ะ กากสัดๆ

          

     "กูจะคอยดู" มันยกยิ้มมุมปากสีหน้าดูเหมือนมีเเผนชั่วมาก ยิ้มแบบนี้เหมือนละครที่ไอแบมมันดูเลยสัด ยิ้มชั่วร้าย ไอ้เหี้ยย

     

     "..." ผมนี่เงียบเลยครับ กว่าแม่งมาไม่ดีเเน่

     "จะคุยกับอีกนานมั้ยครับคุณ ผมต่อแถวนานเเล้วนะ" ลูกค้าที่ต่อหลังผมพูดขึ้นมา ผมก็ลืมไปเลยว่ามีคนต่อแถวตั้งเยอะ ยืนด่ากับมันตั้งนาน 

     "ถ้าอยากกินก็รอครับ ถ้ารอไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน" อห.เฉียบขาด นี่ลูกค้านะครับคุณบอม

     "..." คราวนี้ลูกค้าที่เหลือเงียบเลยครับ อะไรจะขนาดนี้

     "มึงอ่ะมานี่" มันเดินออกมาเเล้วมาดึงเเขนผมให้เดินตามมัน "ยูมึงขายเเทนกูก่อนเดี๋ยวกูมา"  มันหันไปสั่งเพื่อนมันที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างหลัง มันน่าจะชื่อยูเคยเห็นมันบ่อยๆเเม่งก็มันพักคอนโดเดียวกับกูนี่เเหละประเด็น

     ไอนี่ก็ลากกูจังครับปล่อยก่อนก็ได้มั้ยว่ะกูไม่หนีมึงหรอก ลากอย่างกับลากหมาไม่หันมาดูหน้ากูเลยว่าตอนนี้กำลังจะแดกหัวมึงอยู่เเล้วถ้าไม่ปล่อย 

     "ปล่อยดิ" ทนไม่ไหวละลากอยู่ได้

มันค่อยๆปล่อยมือออกจากผมฟิวเเบบเหมือนได้รับอิสรภาพอ่ะ แล้วมันยังมายืนจ้องหน้าผมอีก อะไรครับคุณบอมมีอะไรติดหน้ากูหรอ

     "มองไร"

     "ป่าว" 

     

     "ก็เห็นอยู่ว่ามอง" ตอเเหลไม่เนียนไปเรียนมาใหม่นะครับ

     "เออมอง" มันพูดออกมา

     "ก็แค่นี้ป่ะว่ะ" 

     "กูไม่ได้มองหน้ามึง" แล้วเมื่อกี้มึงมองอะไรครับ

     "เเล้วมึงมองไร" เออมึงมองไร

     "มองหัวมึง" ?? เดี๋ยวนะ "แม่งพอมองชัดๆมึงก็เตี้ยจริงๆด้วย"

หยามมาก นี่รู้มั้ยว่ากำลังพูดกับใครอยู่ ผมเนี้ยเนียร์โยธานะเว่ย 

     "ใครเตี้ย กูสูงตั้ง175" 175ไม่เตี้ยนะทำไมมาว่ากูเตี้ย เคืองๆๆๆๆ

     "เตี้ยกว่ากู" อืมจร้า

     " มีไรก็รีบพูดดิว่ะ" เริ่มโมโหแล้วนะถ้ามึงยังไม่พูดจุดประสงค์อ่ะ

     "ก็ไม่มีไรหรอก ก็แค่อยากบอกว่าถ้ามึงยังยุ่งกับน้องกูอีก คราวนี้มึงได้เจอของจริงเเน่" เหมือนเห็นรังสีมันเเผ่เลยว่ะ รังสีอำมหิตด้วย 

     "จะรอนะ" จอกวนตีนมันหน่อย คราวที่เเล้วแม่งก็ยกพวกมาตีกันถึงสาขากู 

     "เก่งให้ถึงวันนั้นเเล้วกัน" มีท้าด้วยๆ จะรอครับ จะรอ 

TBC.