สุดยอดสมกับเป็นตัวประกอบ

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2

"อ๊ากกกกกก เธอทำอะไรเนีย"
"ก็.....แบบว่า....พิสูจน์ความรักไง"
"ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลยยย"

บ้าเอ้ยแผนตัวประกอบเราจะแตกเพราะจูบนี้เหรอ ไม่เอาหรอกเฟ้ยยย แล้วทำไหมต้องจูบด้วยละ จูบแรกของฉันเลยนะ ว่าแต่เธอก็ดูประหม่าเหมือนกัน หรือว่าจะเป็นจูบแรกของเธอด้วยงั้นเหรอ

"......."
"อะ....เอางี้นะฉันขอตัวก่อนละกัน"

นักเรียนชายผมบลอนด์สุดหล่อ รีบสับเท้าเดินออกจากห้องเรียน

"คุณ เกบ เดียวก่อนมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะครับ"

เวรละ ต้องรีบไปบอกความจริง แต่ว่าจะบอกยังไงให้เชื่อวะ ซวยละโว้ยแผนตัวประกอบของตู ยังไงก็ต้องรีบตามไปบอก

"โอ้ยยยย! คุณ เกบ รอก่อน"

นักเรียนชายผมบลอนด์เดินไปที่ห้องน้ำ

"เข้าห้องน้ำงั้นเหรอ ต้องรีบตามไปแล้วว"

ซิซ ตาม เกบ ไประหว่างทางใกล้จะถึงห้องน้ำได้ยินเสียงทุบดังขึ้น

ตุบ!!! ตุบ!!!!
"เวรเอ้ย ไอ้เวรนั้นมันใครกันวะ ดันมาแย่งของสำคัญไปซะได้"
"ขะ..ของสำคัญอะไรเหรอครับ"
"หะ...นายได้ยินอย่างงั้นเหรอ"
"ป...ป่าวครับ ผมพึ่งมาถึง (ได้ยินหมดเลยโว้ย)"
"ไม่ต้องตีเนียนหรอกนายได้ยินแล้วสินะ จะบอกอะไรดีๆให้ละกันนะ"
"อะ..อะไร"
"แกควรจะเลิกยุ้งกับ เบสตี้ ซะไม่งั้นแกจะอยู่ไม่สุข"

ชายผมบลอนด์เดินออกไปอีก คราวนี้ซิซออกตามไปอีกแต่ เกบ นั้นหายตัวไปแล้ว

"เห้ยๆ เอาเรื่องวะ สรุปว่าเป็นร้ายสินะดูจากท่าทางแล้ว เฮ้อจะกลับห้องเรียนไปต้องมีคนมาถามแน่เลย โดดเรียนเลยดีกว่า โดดเรียนครั้งแรกด้วยสิ"

ซิซตัดสินใจไม่เข้าห้องเรียน และเดินไปในสวนหลังโรงเรียนหาที่ลับตาคน งีบหลับอย่างสบายใจ

สี่โมงครึ่ง

"อืมมม~ แม่ก๊าบปมอยาก..กิน

"นี่ ซิซ ตื่นสักทีสิ"

"อืมมม~ ปมอยากกิน.."

หมับ

"อ่าห์~ "

"เฮเฮ นุ่มจางงงง"

".....ไอ้..ขะ..ขะ..ขี้ข้าาาาาาา!!!!"

"เหวอ อะไรๆ เกิดไรขึ้น........เอ่ออะไรเนี่ยนุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือ ยิ่งบีบก็ยิ่งหยุดไม่ได้ แถมมีอะไรแข็งๆตรงปลายด้วย ขอบีบอีกสักทีสิ"

"อ่าห์~~~~"

แป๊ะ!! 

"โอ้ย!!! เจ็บ"

"ไอ้ขี้ข้าเอามือออกไปปปปป!!!"

"อะ อ้าว คุณหญิงหนิ"

"ก็บอกว่าาา!! ให้เอามือออกไปไง!!!!!"

แป๊ะ!!!

ซิซดึงมือหลับอย่างรวดเร็ว

"ขะ..ขอโทษ แล้วมีเรื่องอะไร?"

"อืม คือมีเรื่องจะบอก"

"อะไรละ คุณหนูเอ้ย ทำชั้นเป็นจุดเด่นขนาดนี้"

"นายต้องมาคบกับชั้นซะ"

"ขอตอบตรงๆนะครับ.......นั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะคบกัน แล้วถ้าคบกันเธอคงเสียเกียรติ์"

"อืม เอาจริงๆชั้นไม่ได้อยากคบกับนายหรอก นายมันเด็กบ้านนอก ขี้ข้า ไร้ประโยชน์ โง่ ไม่มีเกียรติ์ แต่เพราะความจำเป็นน่ะนะ"

"พูดมาได้นะเธอเนี่ย ชั้นอยู่ตรงนี้แท้ๆ แล้วไงทำไมต้องคบกับชั้น"

"ก็เรื่องคู่หมั้นไง"

"อ่อเข้าใจละ อย่าจะยกเลิกหมั้นสินะ ทำไมละทั้งที่คู่หมั้นเธอก็ หล่อเท่ มีสไตล์แท้ๆ"

"หึ ชั้นไม่ชอบคนแบบนั้นเลย ทำหน้าตายิ้มแย่มสุดแสนหลอกลวง คนที่ทำแบบนั้นต้องมีด้านมืดอยู่แน่ๆเลย"

"อ่อเข้าใจละ แล้วทำไมต้องคบกับขี้ข้าอย่างชั้นกันละ"

"ถ้าชั้นคบกับคนอื่นมันคงทำเป็นได้ใจ แถมชั้นก็ค่อนข้างคุยกับขี้ข้าอย่างนายบ่อยด้วยสิ"

"บอกตรงๆว่าไม่คบ ยังไงก็ม่ายยยยย"

"แล้วถ้าคบกับชั้น ชั้นจะให้เงินค่าขนมกับนายทุกวันเลยละ แบบมากกว่าที่ได้รับจากพ่อแม่นายซะอีก"

"เอาเงินมาตบคนอย่างชั้นอย่างงั้นเหรอ หึ"

ซิซพูดพร้อมกับรับเงินมาอย่างไม่ลังเล

"อร๊าา~ ดูนายสิ รับเงินอย่างไม่ลังเล เหมือนกับหมูโสโครกจอมโลภเลยละ หรือนายจะเป็นพวก ซึน ปากไม่ตรงกับใจกันนะ~"

"ถ้าชั้นซึนเธอก็พวกสาย S สินะ"

"เสียมารยาท ยะ!"

ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังนั่งคุยกันอยู่ที่ม้านั่ง ก็มีสายตาคู่หนึ่งจองมองทั้งอยู่บนอาคารเรียน

เช้าวันต่อมา

"เอาละเช้าแล้วสินะ เฮ้อต้องอาบน้ำกินข้าว อย่างน้อยก็ได้กินข้าวดีๆกับเขาบางหลังจากที่ได้เงินจากยายนั้นมา"

ซิซอาศัยอยู่ในห้องหอพักของโรงเรียน ห้องสี่เหลี่ยมไม่ถึงกับเล็กมากแต่พออาศัยอยู่ได้ ซิซแถบจะไม่มีเพื่อนก็เลยไม่มีใครมาห้อง แต่ห้องข้างๆของเขานั้นมีฉลองกันแถบทุกอาทิตย์ทำให้ซิซต้องออกไปหาที่สงบๆข้างนอกอยู่บ่อยครั้ง

"เอาละเสื้อนักเรียน ใส่เรียบร้อยตามระเบียบไม่มีจุดเด่นให้สะดุดตา สมกับเป็นตัวประกอบสินะเรา"

แอ๊ดดด เสียงเปิดประตูไม้

หมับ!!

อะไรกันคนพวกนี้

"เห้ยๆ เงียบโว้ยอย่าขัดขืนถ้าไม่อยากเจ็บตัว"

นี่เรากำลังโดนลักพาตัวครั้งแรก สุดยอด ต้องเล่นให้สมบทตัวประกอบหน่อยแล้ว

"อ่อยเอี๋ยวอี๊ อ่อยอะโอ้ยย(ปล่อยเดี๋ยวนี้ ปล่อยนะโว้ย)"

"ไอ้เวรนี้บอกอย่าขัดขืน"

ผัวะ!!

โว้วโว้ววว โดนต่อยด้วย ชั้นเตรียมแผนรอวันนี้มานานแล้วโว้ย ก่อนอื่นต้องแกล้งหลับแบบเนียนสุดๆ แล้วก็ทิ้งร่องรอยเวทมนต์แบบคลื่นพิเศษไว้จะได้รู้ตำแหน่งที่มันจะพาเราไป

ค่อก

"มันนิ่งไปแล้ววะ ฮ่าๆโดนหมัดเดียวถึงกับลงไปนอน คนอย่างงี้น่ะเหรอคู่หมั้นของเบสตี้คนนั้น"

"กระจอกชิบหายเลยวะ"

"รีบพามันไปที่นั้นกันเลย"

เวลาผ่านไป

ซ่าาาาา เสียงน้ำสาด

"เห้ย! ตื่นได้แล้ว"

"อะ...อ้าา ที่นี้ที่ไหน"

"ประมาณว่าเป็นที่.....สวรรค์มัง"

ชายผู้ใส่หน้ากากในชุดคลุมสีดำพูดขึ้น

"งั้นแกคงเป็น เทวดา สินะ"

"ก็ประมาณนั้น"

"โฮ้ ไม่เห็นรู้มาก่อนว่า เทวดาใส่ชุดคลุมสีดำแล้วก็หน้ากากด้วย"

"ฮ่าๆๆ แกนี้อัธยาศัยดีจริงๆ"

"ปล่อยชั้นนะเว้ย ไม่งั้นเจอดีแน่"

"ฮ่าๆๆๆๆ คนอย่างแกจะทำอะไรได้ ไอ้เด็กบ้านนอกขี้ข้า"

"ถ้าเบสตี้รู้ว่าชั้นโดนจับมาละก็เธอจะตามมาเล่นงานแกแน่ แล้วก็นะคำว่าขี้ข้านะในโลกนี้มีแต่เบสตี้คนเดียวที่ชั้นอนุญาติให้พูดโว้ย"

"โฮ้~ แล้วถ้าไม่มีคนมาช่วยแกละ"

มีคนสวมผ้าคลุมสองคนเดินเข้ามาพร้อมหญิงสาว ซึ่งก็คือเบสตี้นั้นเอง

"ฮ่าๆ ไอ้ขี้ข้าชั้นคงช่วยนายไม่ได้แล้วละ ขอโทษที"

"เบสตี้! เธอก็โดนจับมางั้นเหรอ"

"ไอ้ขี้ข้าอย่างนายไม่ต้องห่วงชั้นหรอก"

"ไอ้สวะผ้าคลุมเอ้ยย!!!"

เราใส่อารมณ์ในบทตัวประกอบมากไปไหมนะ?

"แกจับเรามาทำไม?" เบสตี้ถาม

"ไม่ใช่เราหรอก แค่เธอต่างหากละ"

"อย่างงี้นี้เอง"

"อะไรเหรอ?"

"แกนี้มัน สวะ จริงๆนะ.....เกบ"

"....อ้าาา~ โดนรู้เข้าแล้ว"

ชายผ้าคลุมถอดหน้ากากออก เผยเป็นหน้าของชายหนุ่มหล่อผมสีเหลืองทอง เกบ

"เอ่อคือว่า?"

ซิซพูดขึ้นแต่โดนตัดบทโดย เบสตี้

"นี้แกจับเรามาทำไหม หะ!!!"

"เพื่อ ลัทธิ ยังไงละ"

"หรือว่าแก เป็นพวกลัทธิมารที่คิดจะเรียกปีศาจมาที่โลกใบนี้งั้นเหรอ"

"ฮ่าๆ หัวไว้จริงๆ"

"ลัทธิที่ทำเรื่องชั่วๆก็มีแค่ลัทธิเดียวละโว้ย"

ซิซพยายามพูดขึ้นอีกครั้ง

"เอ่อคือว่า ลัทธิมาร นี้มันอะไรงั้นเหรอ"

"หะ! นี้นายไปอยู่ไหนมา"

"เอ่อคือ..."

"นั้นสินะนายมันเด็กบ้านนอก ชั้นจะเราให้ฟังเอง พวกนี้คือลัทธิมาร ที่คิดจะเป็นประตูมิติตามตำนานให้ปีศาจลงมายังโลกของมนุษย์ ทำลายล้างมนุษย์และพวกมันก็จะได้กลายเป็นปีศาจ ครองโลกไงละ"

ลัทธิมารคือ ลัทธิที่จะเปิดประตูมิติเรียกพวกปีศาจเมื่ออดีตกาล ให้ลงมายังโลกมนุษย์ให้ทำลายล้างทุกสิ่ง นั้นคือจุดจบของสิ่งมีชีวิตทั้งปวง ตามตำนานกล่าวว่ามีมนุษย์ผู้ถือดาบศักดิ์สิทธิ์ ชาย์นเวียร์(Shynvyr) เป็นคนขับไล่ปีศาจให้ออกไปจากโลกได้ แต่ก็ต้องแลกด้วยชีวิต พอผู้ถือดาบตายลงดาบนั้นได้จมหายไปใต้ดินและไม่มีใครได้พบมันอีก ตำนานยังกล่าวว่าดาบจะกลับมาเมื่อมีคนที่คู่ควร

"เอาละๆ พวกเธอพูดกันมากพอแล้ว เราจะนำเบสตี้ไปบูชา ส่วนแกไอ้บ้านนอก"

"อะ..อะไร"

"....."

เกบไม่พูดอะไรแต่ยกมือขึ้นทำถ้าปาดคอ แล้วยิ้มอย่างน่ากลัว

"เดี๋ยวๆ ชั้นยังใช้ประโยชน์ได้นะ อย่าฆ่าชั้นเลย ชั้นก็แค่เด็กบ้านนอกเองงงงง"

โอเคแผนสมบูรณ์แบบ ที่เหลือก็สืบข้อมูลและให้มันเอายายนั้นไปฆ่าเรียกจอมมารแล้วเราก็จะฆ่าจอมมารทิ้งซะจบเรื่องทุกอย่าง สุดยอดจริงๆเรา

"เห้ยไอ้หนูมานี้ อย่าให้ได้ตุ้ยท้องอีก คราวนี้แรงกว่าเดิมเว้ย"

ซิซทำตามคำสั่งและเดินแยกออกซ้ายไป ซิซรู้แล้วว่าอยู่ในบ้านร้างแถวๆนอกเมืองซึ่งไม่มีคนมาอาศัยอยู่

"เฮ้ยไอ้หนู ไม่ต้องกลัวหรอกนะพวกเราจะทรมาณแกก่อนแล้วค่อยฆ่าทิ้ง เพราะงั้นฉี่แตกซะตอนนี้เลยก็ได้ จะได้ไม่เลอะตอนทรมาณแกไง ฮ่าๆๆๆ"

"พวกแกหรือป่าวที่จะฉี่แตก"

"หาาา~ ไอ้เด็กนี้ต้องโดนสักหน่อย"

ชายชุดคลุมต่อยมาที่หน้าซิซ แต่ซิซยกแขนขึ้นกันไว้ได้แบบสบายๆ

"โห ทำได้แค่นี้เองหรือ"

"ทำเป็นได้ใจไปนะ!!!"

ชายชุดคลุมยกเท้าขึ้นจะถีบตัวของซิซ แต่ซิซหันข้างหลบได้และล็อกขาพร้อมใช้มืออีกข้างที่บล็อกหมัดจับแขนไว้ ตอนนี้ชายชุดคลุมยืนขาข้างเดียว

"เอาละนายพร้อมจะฉี่แตกหรือยัง?"

ซิซยกเข่าแนบตัวของชายชุดคลุมและกระโดดพุ่งลงพื้น เสียงดัง กร๊อบ ชายชุดคลุมลงไปนอนขดอยู่กับพื้น

"อะ...อะ..อ้า...อึก"

"น่าจะหักไปสัก 2-3 ซี่ ไม่แปลกที่จะพูดไม่ออก แล้วทีนี้แกฉี่ยังอะ"

ชายชุดคลุมที่มาด้วยอีกคนยืนตะลึงอยู่นานก่อน จะก้าวขาวิ่งใส่ซิซ

"ดะ..เด็กเวรเอ้ยย!!"

"เพื่อนแกลงไปนอนแล้วแกยังกล้าวิ่งเข้ามาอีกหรอ"

ฉึก!!!

ซิซหันกลับมาแทงมือสวนกับชายชุดคลุมทะลุท้อง เลือดสาดกระจายเต็มโถงทางเดิน

จบตอน