[ JayPetch ] อีกหน่อย...คงจะเข้าใจ
อีกหน่อยเธอคงเข้าใจว่าอะไรสำคัญไปกว่าแค่รักกัน
ผู้เข้าชมรวม
852
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ความรู้สึกที่ปวดหนึบไปทั้งอก สองมือของผมกำโทรศัพท์ไว้แน่นจนรู้สึกเจ็บ ความอึดอัดที่สั่งสมมากลั่นออกมาเป็นน้ำตาหยดแล้วหยดเล่า
แม่ผมโกรธมากที่รู้ว่าผมคบกับกัส พยายามทำทุกอย่างที่ทำให้เราเลิกกัน ทั้งยึดโทรศัพท์ ทั้งไม่ให้ออกจากบ้านไปไหนมาไหนคนเดียว รวมถึงวิธีการที่โหดร้ายที่สุด
แม่โทรหากัส....
ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้แม่ยอมรับความรักครั้งนี้ของเรา ไม่รู้ว่าจะต้องใช้วิธีไหนแสดงความจริงใจในความรักที่ผมมีให้แม่รู้ ให้แม่ได้เข้าใจว่ามันไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบแบบเด็กๆที่หลงไปกับอะไรสักอย่าง
ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงให้แม่เข้าใจว่ากัสมีดีกว่านั้น ดีกว่าเป็นพวกตุ๊ดแต๋ว เป็นพวกผิดเพศ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่แม่ยกมาเรียกกัส
ผมรู้ว่าแม่หวังดี แต่ตอนนี้คงามหวังดีนั้นกำลังทำร้ายผมอย่างแสนสาหัส
...กัสไม่รับโทรศัพท์
พยายามติดต่อไปเท่าไหร่ ทุกอย่างก็ยิ่งดูเงียบหาย รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยคว้างอยู่กลางทะเลตอนกลางคืน เคว้งคว้าง และมืดมิด จะควานมือไปทางไหนก็เจอแต่ความว่างเปล่า ยิ่งส่งเสียงร้องเรียกตะเกียกตะกายเท่าไหร่ก็ยิ่งค้นพบว่าผมอยู่คนเดียวท่ามกลางความมืดมิดนี้
ยอมรับว่าทีแรกผมโกรธ โกรธเขาที่ไม่คิดจะคุยกันก่อน โกรธเขาที่ตัดสินใจทิ้งเรื่องของเราอย่างง่ายดาย โกรธเขาที่ไม่เชื่อใจผมว่าผมพร้อมจะจับมือเขาเพื่อฝ่าฟันทุกๆอย่างไปด้วยกัน
ทำไมถึงไม่ให้โอกาสผม ไม่ให้โอกาสความรักของเรา
หลายวันที่ผ่านมา ผมเอาแต่ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง ไม่ใช่เพราะต้องการประชดแม่ แต่ผมแต่ไม่พร้อมที่จะเผชิญกับอะไรทั้งนั้น ผมต้องการเวลา เวลาที่จะทำใจเพื่อยอมรับความจริงว่าเรื่องของผมกับกัสจบลงไปแล้ว
กัสใจร้ายมาก....
ไม่มี...แม้แต่คำบอกลาแม้แต่คำเดียว
จะด้วยอารมณ์น้อยใจหรืออะไรก็ตามแต่ ทำให้ผมอดนึกสงสัยไม่ได้ว่าคนที่เสียใจ มีแต่ผมรึเปล่า
คนที่รู้สึกทรมานทุกเช้าที่ตื่นและหลับตาลงนอน มีแต่ผมใช่ไหม
ทำไมถึงมีแต่ผมที่ร้อนรนราวกับคนบ้า
เรา...ไม่ได้รักกันหรอกเหรอ
มีแต่คำถามที่วนเวียนอยู่ในหัว แต่ไม่มีคำตอบ
แต่แล้ววันหนึ่ง ผมก็โดนความรู้สึกผิดตบหน้าเข้าฉาดใหญ่
...ข้อความเสียงของกัส
ข้อความที่บอกว่าเขาอาจกำลังจะตายและบอกเล่าความในใจอีกมากมายที่มันเคยค้างคาใจให้ผมได้ฟัง
"กัสรักท็อปนะ รักมาก....แต่กัสคิดว่ามันคงเป็นทางที่ดีที่สุดสำหรับเราแล้ว...." น้ำเสียงที่ผมคิดถึงสั่นเครือไปด้วยเสียงสะอื้น และผมโกรธตัวเองที่ไม่สามารถไปอยู่ตรงนั้นเพื่อช่วยเขาเช็ดน้ำตาได้
และโกรธที่ตัวเองสงสัยความรักของกัสได้ลงคอ
เขาต้องใช้ความพยายามขนาดไหนที่จะต้องเป็นฝ่ายตัดสินใจเดินจากไป
เขาต้องทรมานเท่าไหร่ที่ต้องตัดใจไม่รับโทรศัพท์ผมทุกครั้งที่โทรหา
เขาจะต้องร้องไห้แน่ๆถ้าเปิดฟังข้อความเสียงทุกอันที่ผมฝากไว้เมื่อติดต่อเขาไม่ได้
เขาทำขนาดนี้ เขาทนขนาดนี้ เพียงเพื่อเด็กโง่ๆอย่างผมจะได้ไม่ต้องมีปัญหากับครอบครัว
เด็กที่มองปัญหาทุกอย่างง่ายดายไปหมดเพียงเพราะความเชื่อที่ว่าถ้าเรารักกันเราจะสามารถฝ่าฟันทุกอย่างไปได้
ชีวิตจริงมันไม่ได้สวยงามอย่างที่ผมวาดไว้ และกัสรู้ถึงสิ่งเหล่านั้นดี
ความจริงที่ผมตระหนักได้
ความรักอันยิ่งใหญ่ของกัสที่ผมเพิ่งเข้าใจ
ผมร้องไห้ออกมามากมายกว่าตอนที่เราเลิกกันซะอีก
.
.
.
'พี่กัส'
'นี่ผมท็อปนะ'
...
....
'ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับ'
.
.
.
กัส....ถ้าสักวันที่ผมโตขึ้นมากกว่านี้
วันที่ผมจะมองเห็นโลกความเป็นจริงและใช้สองมือของผม พาความรักของเราไปจนถึงปลายทางได้
ผลงานอื่นๆ ของ Hinata_Qoo ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Hinata_Qoo
ความคิดเห็น