[ JayPetch ] อีกหน่อย...คงจะเข้าใจ - [ JayPetch ] อีกหน่อย...คงจะเข้าใจ นิยาย [ JayPetch ] อีกหน่อย...คงจะเข้าใจ : Dek-D.com - Writer

    [ JayPetch ] อีกหน่อย...คงจะเข้าใจ

    อีกหน่อยเธอคงเข้าใจว่าอะไรสำคัญไปกว่าแค่รักกัน

    ผู้เข้าชมรวม

    852

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    852

    ความคิดเห็น


    6

    คนติดตาม


    8
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  9 พ.ค. 59 / 02:54 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น



    Top x Gust




     
    cr. Diarytootsies facebook









    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ



      Title : อีกหน่อย...คงจะเข้าใจ
      Couple : Top x Gust
      Author : Hinata_Qoo







      ความรู้สึกที่ปวดหนึบไปทั้งอก สองมือของผมกำโทรศัพท์ไว้แน่นจนรู้สึกเจ็บ ความอึดอัดที่สั่งสมมากลั่นออกมาเป็นน้ำตาหยดแล้วหยดเล่า


       

      แม่ผมโกรธมากที่รู้ว่าผมคบกับกัส พยายามทำทุกอย่างที่ทำให้เราเลิกกัน ทั้งยึดโทรศัพท์ ทั้งไม่ให้ออกจากบ้านไปไหนมาไหนคนเดียว รวมถึงวิธีการที่โหดร้ายที่สุด


       

      แม่โทรหากัส....


       

      ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้แม่ยอมรับความรักครั้งนี้ของเรา ไม่รู้ว่าจะต้องใช้วิธีไหนแสดงความจริงใจในความรักที่ผมมีให้แม่รู้ ให้แม่ได้เข้าใจว่ามันไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบแบบเด็กๆที่หลงไปกับอะไรสักอย่าง


       

      ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงให้แม่เข้าใจว่ากัสมีดีกว่านั้น ดีกว่าเป็นพวกตุ๊ดแต๋ว เป็นพวกผิดเพศ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่แม่ยกมาเรียกกัส


       

      ผมรู้ว่าแม่หวังดี แต่ตอนนี้คงามหวังดีนั้นกำลังทำร้ายผมอย่างแสนสาหัส


       

      ...กัสไม่รับโทรศัพท์


       

      พยายามติดต่อไปเท่าไหร่ ทุกอย่างก็ยิ่งดูเงียบหาย รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยคว้างอยู่กลางทะเลตอนกลางคืน เคว้งคว้าง และมืดมิด จะควานมือไปทางไหนก็เจอแต่ความว่างเปล่า ยิ่งส่งเสียงร้องเรียกตะเกียกตะกายเท่าไหร่ก็ยิ่งค้นพบว่าผมอยู่คนเดียวท่ามกลางความมืดมิดนี้


       

      ยอมรับว่าทีแรกผมโกรธ โกรธเขาที่ไม่คิดจะคุยกันก่อน โกรธเขาที่ตัดสินใจทิ้งเรื่องของเราอย่างง่ายดาย โกรธเขาที่ไม่เชื่อใจผมว่าผมพร้อมจะจับมือเขาเพื่อฝ่าฟันทุกๆอย่างไปด้วยกัน


       

      ทำไมถึงไม่ให้โอกาสผม ไม่ให้โอกาสความรักของเรา


       

      หลายวันที่ผ่านมา ผมเอาแต่ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง ไม่ใช่เพราะต้องการประชดแม่ แต่ผมแต่ไม่พร้อมที่จะเผชิญกับอะไรทั้งนั้น ผมต้องการเวลา เวลาที่จะทำใจเพื่อยอมรับความจริงว่าเรื่องของผมกับกัสจบลงไปแล้ว


       

      กัสใจร้ายมาก....


       

      ไม่มี...แม้แต่คำบอกลาแม้แต่คำเดียว


       

      จะด้วยอารมณ์น้อยใจหรืออะไรก็ตามแต่ ทำให้ผมอดนึกสงสัยไม่ได้ว่าคนที่เสียใจ มีแต่ผมรึเปล่า


       

      คนที่รู้สึกทรมานทุกเช้าที่ตื่นและหลับตาลงนอน มีแต่ผมใช่ไหม


       

      ทำไมถึงมีแต่ผมที่ร้อนรนราวกับคนบ้า


       

      เรา...ไม่ได้รักกันหรอกเหรอ


       

      มีแต่คำถามที่วนเวียนอยู่ในหัว แต่ไม่มีคำตอบ





       

       

      แต่แล้ววันหนึ่ง ผมก็โดนความรู้สึกผิดตบหน้าเข้าฉาดใหญ่


       

      ...ข้อความเสียงของกัส


       

      ข้อความที่บอกว่าเขาอาจกำลังจะตายและบอกเล่าความในใจอีกมากมายที่มันเคยค้างคาใจให้ผมได้ฟัง


       

      "กัสรักท็อปนะ รักมาก....แต่กัสคิดว่ามันคงเป็นทางที่ดีที่สุดสำหรับเราแล้ว...." น้ำเสียงที่ผมคิดถึงสั่นเครือไปด้วยเสียงสะอื้น และผมโกรธตัวเองที่ไม่สามารถไปอยู่ตรงนั้นเพื่อช่วยเขาเช็ดน้ำตาได้


       

      และโกรธที่ตัวเองสงสัยความรักของกัสได้ลงคอ


       

      เขาต้องใช้ความพยายามขนาดไหนที่จะต้องเป็นฝ่ายตัดสินใจเดินจากไป


       

      เขาต้องทรมานเท่าไหร่ที่ต้องตัดใจไม่รับโทรศัพท์ผมทุกครั้งที่โทรหา


       

      เขาจะต้องร้องไห้แน่ๆถ้าเปิดฟังข้อความเสียงทุกอันที่ผมฝากไว้เมื่อติดต่อเขาไม่ได้


       

      เขาทำขนาดนี้ เขาทนขนาดนี้ เพียงเพื่อเด็กโง่ๆอย่างผมจะได้ไม่ต้องมีปัญหากับครอบครัว


       

      เด็กที่มองปัญหาทุกอย่างง่ายดายไปหมดเพียงเพราะความเชื่อที่ว่าถ้าเรารักกันเราจะสามารถฝ่าฟันทุกอย่างไปได้


       

      ชีวิตจริงมันไม่ได้สวยงามอย่างที่ผมวาดไว้ และกัสรู้ถึงสิ่งเหล่านั้นดี


       

      ความจริงที่ผมตระหนักได้


       

      ความรักอันยิ่งใหญ่ของกัสที่ผมเพิ่งเข้าใจ


       

      ผมร้องไห้ออกมามากมายกว่าตอนที่เราเลิกกันซะอีก




      .


      .


      .






       

      'พี่กัส'
       

      'นี่ผมท็อปนะ'
       

      ...
       

      ....

       

      'ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับ'
       



      .

       

      .


      .





       

      กัส....ถ้าสักวันที่ผมโตขึ้นมากกว่านี้

       

      วันที่ผมจะมองเห็นโลกความเป็นจริงและใช้สองมือของผม พาความรักของเราไปจนถึงปลายทางได้

       

                ถ้าวันนั้นมาถึง...ให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะ :)










      +++++++++++++++ End ++++++++++++++++








      Talk : อะไรเอ่ย สั้นแข่งกับซีรี่ส์ ถถถถถถถถ ฟิคอารมณ์ชั่ววูบค่ะ ในซีรี่ส์จะบอกเล่าในมุมมองของกัสซะส่วนใหญ่
      เราเลยมานั่งคิดเล่นๆว่า แล้วท็อปจะรู้สึกยังไงนะ เลยลองเขียนออกมาดูเป็นเรื่องนี้ค่ะ หวังว่าจะชอบกันนะคะ ^^







      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×