My sunshine ก่อนตะวันจะยอแสง

น่านน้ำ ผมเดินเท้าเปล่าไปบนถนน มุ่งตรงไปโดยไม่รู้ว่าปลายทางคือที่ใด ผมบาดเจ็บและเปียกปอน แต่สายฝนไม่เคยหยุดสาดลงมา ความปวดร้าวแช่แข็งผมไว้ คงต้องทนจนพ้นฤดูฝน ผ่านความหนาวเหน็บในฤดูหนาว แล้วจึงไปผลิบานในเดือนสี่

ตะวัน โปรดเข้าใจที่ผมวาดฝันอยากจะโบยบินได้อย่างอิสระ แม้ใจจะหวาดหวั่นกลัวปีกหักแล้วตกลงมา แต่การละทิ้งความฝันอย่างง่ายดาย…ผมทำไม่ได้ แม้สุดท้ายปีกจะหัก..ไปไม่ถึงฝัน ผมไม่เสียใจอย่างน้อยก็ได้ฝัน

ชานนท์ ชอบมองรอยยิ้มของเธอ อยากโอบกอดตอนเธอมีน้ำตา ทั้งสายตาไล่ตามเธออย่างบ้าคลั่ง และไม่มีอะไรต้องห่วง เพราะใจดวงนี้เตรียมพร้อมไว้นานแล้ว แค่เธอรับปาก..ผมจะพาเธอบินสุดขอบฟ้า หอมแก้มสักครั้งผมจะรักคุณไปชั่วนิรันดร์

ชมพู สายตาหลายคู่มองมาที่ฉันด้วยความริษยา อิจฉาที่ฉันเกิดมาสูงส่ง แต่แท้จริง..ฉันก็แค่สัตว์เลี้ยงในกรงทอง เกิดมาเพื่อสนองความปรารถนาของผู้อื่น น่าเสียดายที่ฉันขี้ขลาด ไม่คู่ควรกับคนที่อาจหาญแบบคุณ

นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการและร้อยเรียงออกมาด้วยความรัก ไม่มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลใด ขอให้ทุกท่านได้อ่านและร่วมเติบโตไปพร้อมกับน่านน้ำ เขาผู้น่าสงสาร ทั้งโดดเดี่ยวและไม่รู้ว่าความรักคืออะไร สุดท้ายนี้...ไม่รู้ว่ากำลังใจจากคนแปลกหน้าจะแปรเปลี่ยนเป็นแรงผลักดันได้หรือไม่ แต่เชื่อว่าเขาจะเติบโตมาอย่างดี และกลายเป็นคนที่รักเป็นในที่สุดค่ะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537