[ Fic : TVXQ ] +++เทพบุตรซาตาน+++ [ Yaoi ]

ข้อมูลเบื้องต้น

โปรดอ่าน

เรื่องราวที่แต่งขึ้นนี้เป็นเพียงจิตรนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่มีส่วนแต่เกี่ยวข้องแต่อย่างใดกับตัวนักแสดง มีเพียงชื่อหรือบางสถานที่ที่เกี่ยวข้อง เหตุการณ์ต่างๆเป็นเหตุการณ์ที่เกิดจากความคิดของผู้แต่งแต่อย่างเดียว ไม่มีส่วนที่เกี่ยวข้องกับนักแสดงในประการใดๆทั้งสิ้น

นิยายเรื่องนี้อาจมีบ้างฉากที่มีความไม่เหมาะสมในเรื่องของพฤติกรรมทางเพศ แต่ผู้เขียนมิได้จงใจแต่งให้ส่อไปทางอนาจารแต่อย่างใด หากผู้อ่านพิจารณาแล้วเห็นว่าไม่เหมาะสม กรุณาเลื่อนเมาส์ไปทางมุมขวาบนสุด แล้วคลิกหนึ่งครั้งที่สี่เหลี่ยมสีแดงที่มีกากบาทสีขาวในเวลานี้

เนื้อเรื่อง

[ Fic : TVXQ ] +++เทพบุตรซาตาน+++ [ Yaoi ]

เป็นเรื่องยุ่งของเหล่าเทวดาที่ถูกสาบลงมาเกิดบนโลกมนุษย์ เรื่องจะยุ่งเท่าไรก็อ่านกันนะคับ  (ดงบัง แนว Y )

/ทำไงดีล่ะ ลูกชั้นโตขึ้น ทุกวันๆแล้วนะ/บรรดาเหล่านางฟ้าเทวดา 4 คนกำลังพูดคุยก็อย่างเคร่งเครียด และก็มีเสียงหนึ่งที่ทำให้เพราะเค้าตกใจและเครียดกว่าเดิมดังขึ้น

/ไม่ต้องทำไงหรอก เดี๋ยวข้าจัดการให้เอง/

/ท่านมหาเทพชางมิน/ทั้งสี่หันมาตามต้นตอขิงเสียงแล้วอุทานขึ้นพร้อมกัน

/พวกเจ้าทำอย่างนี้ ได้ไงห๊ะ... /มหาเทพทำเสียงดุ

/คะ...คือ...../ทั้งสี่อำอึ้งไม่กล้าที่จะพูดอะไร

/พวกเจ้ารู้ดีนิ..ว่าบนสวรรค์แห่งนี้มีกฎว่า ห้ามให้เทวดานางฟ้ารักกัน/

/พวกเราทราบดีครับ/เทวดาคนหนึ่งตัดสินใจพูดออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

/พวกเจ้าเจ้าก็รู้นิ แล้วยังจะมากล้าฟืนทำอีกยังรึ/มหาเทพตวาดเสียงของไปเต็มแรงด้วยความโมโหจนทำให้สวรรค์สะเทือนไปทั้งชั้น

/ดีล่ะในเมื่อเจ้ารู้แล้วยังฟืนทำอีกข้าก็จะลงโทษพวกเจ้าเอง/มหาเทพพูดออกไป โดยที่เหล่าเทวดานางฟ้าได้แต่ก้มหน้ารับผิดโดยมิกล้าแม้แต่จะสู้หน้ามหาเทพ

/พวกเรายินดีรับผิดครับ/

/ก็ดีข้าจะให้เจ้า/มหาเทพพูดแล้วชี้ไปทางนางฟ้าสองคน

/ค่ะ/ทั้งสองพูดเสียงสั่นเครือ

/เจ้าทั้งสองจงไปเกิดใหม่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่ในฐานะที่เจ้าเป็นถึงนางฟ้าข้าจะให้เจ้าไปเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย  ไปซะ/สิ้นเสียงของมหาเทพก็มีแสงพวยพุ่งจากร่างของนางฟ้าแล้วทันใดนั้นร่างทั้งสองก็หายไปทันทีในพริบตาเดียว

/ส่วนพวกเจ้า/มหาชี้ไปทางเทวดาที่ก้มหน้ารอรับผิดอยู่

/ครับ/

/พวกเจ้า... ถ้าข้าจะให้พวกเจ้าไปเกิดใหม่ก็คงจะไม่มีใครเลี้ยงลูกของพวกเจ้า อืม... งั้นเจ้าจงกลายเป็นซานตาที่อยู่บนโลกมนุษย์ที่คอยช่วยเหลือมนุษย์ แต่เจ้าจงจำไม่ได้ว่าเจ้ามีลูกและมีคนรักเป็นใคร ส่วนเด็กคนนี้เจ้าจนจำเอาไว้ว่าเป้นเด็กที่เจ้าจะต้องดูแลให้ดีที่สุดเท่านั้น/พอมหาเทพพูดจบเทวดาทั้งสองคนก็กลายเป็นซาตาน จากปีกที่เป้นดีขาวสวยงามก็กับกลายมาเป็นสีดำแต่ก็เป็นสีดำที่มีความสง่าอยู่ในตัว แล้วเทพทั้งสองคนก็ลงไปเป็นซาตานอยู่ที่โลกมนุษย์

/เฮ้ย.../มหาเทพร้องออกมาอย่างตกใจหลังจากที่ส่งเหล่านางฟ้ากะเทวดาไปที่โลกมนุษย์แล้ว

/ซวยแล้วเรา ให้นางฟ้าไปเกิดดันลืมให้ไปเกิดเป็นผู้หญิงเหมือนเดิมจะได้ ขี้ลืมจริงๆเลยเรา เอะ..แต่ช่างมันเถอะให้เป็นเกิดเป็นหญิงรึชายก็ไม่เห็นจะเป็นไรอยู่แล้วนิ แล้วเราจะมากลุ่มทำไมล่ะเนี่ย.../

+++++++++++++++++++++++++++++

18 ปีต่อมา

/นี่....ยุนโฮทำไมเด็กคนนี้ถึงได้พูดได้ข้องและก็เดินได้ข้องขนาดนี้ล่ะ/ชายคนหนึ่งถามเพื่อนสนิทของเค้าอย่างสงสัย

/นายอย่าลืมสิยูชอน ว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของเทวดานะ/

/อืม...จริงด้วย แต่ก็ผ่านมา 18 ปีแล้วนะเด็กคนนี้ก็ไม่เห็นโตขึ้นเลย ยัง 5 ขวบเหมือนเดิม/

/แต่เราก็ยังอายุ 18 เหมือนกันนะ พวกเราก็ไม่โตขึ้นเลยความจริงเราจะต้องอายุ 36 แล้วนะแต่เราก็ยังอายุเท่าเดิมเลย/

/แต่ที่เราอายุเท่าเดิมเพราะว่าเป็นพลังของซาตานในร่างเรานะ/

/งั้นเด็กก็คงจะมีพลังอะไรพิเศษล่ะมั้ง/

/ปะป๋า...หิวแล้วครับ..หาไรให้กินหน่อยจิ/เด็กน้อยเดินมาเขย่าแขนขายุนโฮเบา

/อะ..นี่/แล้วยุนโฮก็เสกอาหารให้เด็กน้อยกิน

/แล้วยุนโฮ..นายไม่คิดจะตั้งชื่อให้เด็กคนนี้เหรอ/

/อืม..จริงด้วย/แล้วทั้งสองเดินไปเดินมาเพื่อคิดชื่อให้เด็ก และทั้งใดนั้นก็มีแสงพุ่งออกมาอยู่ตรงหน้าพวกเค้า

/ท่านมหาเทพชางมิน/ทั้งสองพูดออกมาเป็นเชิงตกใจนิดๆและนั่งลงกับพื้นก้มหน้าเพื่อทำความเคารพ

/อืม...ข้าเอง ข้าจะมาบอกว่าเด็กคนนี้ชื่อว่า  ซุงฮี/

/ครับพวกเราจะจำไว้ แล้วท่านมาที่นี้มีธุระแค่นี้เหรอครับ/

/เปล่าหรอก ข้ามีงานจะให้พวกเจ้าทำ/

/งานอะไรเหรอครับ/

/มีมนุษย์สองคนต้องการทำสวยเหลือข้าจะให้พวกเจ้าไปช่วยพวกเค้า/

/ได้ครับท่านแล้วจะให้เราไปช่วยเค้าเรื่องอะไรล่ะครับ/

/เมื่อไปถึงพวกเจ้าก็จะรู้เองแหละ ข้าไปก็ล่ะ/และแสงก็ปรากฏขึ้น พร้อมกับร่างของชางมินที่เลื่อนลางหายไป ตามด้วยซาตานสุดเท่ส์ถึงสองที่หายปิ๊งไปที่บ้านของคนที่เค้าทั้งสองต้องไปช่วยเหลือเช่นกัน

+++++++++++++++++++++++++++++

แล้วยุนโฮก็มาปรากฏตัวในห้องของชายคนหนึ่ง ชายผู้มีร่างบางและใบหน้าอันสวยงาม ทั้งคู๋เห็นกันก็อึ้งไปซัก 5 วินาที ด้วยความงามของกันและกัน แต่ร่างบางก็ต้องหลุดออกจากผะวังก็เมื่อเห็นปีกของคนตกหน้า

/เฮ้ย...นายเป็นใครนะ/ร่างบางพูดออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นยุนโฮ ที่มีปีกกางออกมาอย่างสง่างาม

/ชั้นชื่อ ยุนโฮ ชั้นเป็นซานตาที่จะมาช่วยเหลือนาย/ยุนโฮพูดแล้วปีกก็หายไปกลายเป็นซาตานที่มีรูปร่างหน้าตาเมื่อมนุษย์คนหนึ่ง

/นายไม่ทำร้ายชั้นแน่นนะ/

/ไม่หรอก และนายชื่ออะไรล่ะ/

/ชั้นชื่อ แจจุง นะ ส่วนเรื่องที่จะให้ช่วยนะคือว่า....แม่ชั้นนะเค้าไม่สบายมากนายช่วยชั้นให้แม่ของชั้นหายได้เปล่า แล้วชั้นจะยอมนายทุกอย่างเลย นะนายช่วยแม่ชั้นหน่อยนะ/แจจุงพูดเสียงสั่นเครือ น้ำตาคลอ

/ได้ชั้นจะช่วยเอง/และยุนโฮก็พึมพำที่ปากแล้วเป่ามนต์ไปทางที่แม่ของร่างเล็กพักอยู่

/สะ...เสร็จแล้วเหรอ/

/อืมเสร็จแล้วล่ะ/

/ห๊า..จริงเหรอแม่ชั้นหายแล้วเหรอ/แล้วแจจุงก็รีบวิ่งไปหาแม่เค้าทันที เมื่อเค้าไปถึงเค้าก็พบว่าแม่ของเค้าสบายดีและหายจากอาการเจ็บป่วยต่างๆแล้ว แจจุงก็รีบวิ่งมาหายุนโอทันที

/ขอบคุณนะ/แจจุงพูดออกมาอย่างดีใจพลางกระโดดเข้ากอดยุนโฮอย่างแรงจนทั้งคู่ล้มไปอยุ่บนเตียงด้วยกัน แล้ว...สายตาทั้งคู่ก็จับจ้องกัน และเค้าทั้งคุ่ก็รู้สึกคุ้นเคยกันมากเหมือนเคยเจอกันมาก่อน

/เออ...ชั้นขอโทษนะ/แจจุงได้สติจึงรีบลุกขึ้นแล้วก้มหัวขอโทษยุนโฮเป็นการใหญ่ หน้าขึ้นสีมาทันที

/ไม่เป็นไรหรอก ชั้นอยากจะให้นายช่วยชั้นเรื่องหนึ่งจะได้เปล่า/

/ได้สิเรื่องอะไรล่ะ/

/คือ ช่วยเลี้ยงเด็กให้ชั้นหน่อยซิ/ยุนโฮพูดปุบก็มีแสงจ้าสว่างออกมาแล้วซุงฮีก็ออกมาทันที

/นะ...นี่เหรอเด็ก/แจจุงพูดติดๆขัดๆแสดงอาการตกใจเล็กน้อย

/อืม.../

/ป๊ะป๋า..หิวเยว ม่าม๋าหิวติม/

/เฮ้ย...นายให้ลูกนายมาเรียกชั้นว่าม่าม๋าได้ไง ชั้นเป็นผู้ชายนะ/แจจุงพูดออกมาอย่างตกแล้วหันไปถามยุนโฮ

/เดี๋ยวแจจุง ซุงฮีเค้าไม่ใช่ลูกชั้นนะ/

/แล้วทำไมเค้าเรียกนายว่าป๊ะป๋าล่ะ/

/ชั้นก็ไม่รู้ ไม่เป็นไรหรอกหน่าแจจุงให้ซุงฮีเรียกนายแบบนี้เถอะ ไม่มีใครรู้หรอกอีกอย่างนายสวยออกขนาดนี้/

/อืม...ก็ด้ะ/

/หือ..หิวติม..หือหือ/

/เรารีบไปที่ร้านไอติมกันเถอะซุงฮีร้องไห้แล้ว/แจจุงพูดแล้วรีบอุ้มซุงฮีออกไปข้างนอกทันที ตามด้วยยุนโฮที่เดินตามมาติดๆ

ด้านยูชอน

/ไอ้เจ้ายุนโฮมันหาไปในของมันนะ/ยูชอนเดินตามหายุนโฮไปทั่วจนมาถึงห้องๆหนึ่ง เค้าจึงเปิดประตูเค้าไปทันที

/เฮ้ย...นายไปใครนะเข้ามาในห้องชั้นได้ไง/จุนซูตะโกนออกมาอย่างตกใจ และเสียงดันมาก

อุบ อือ

ยุชอนรีบดันตัวเข้าไปประกบปากร่างเล็กทันทีเพื่อปิดเสียง

/เอ้ย..นี่นายมาจูบชั้นทำไม/จุนซูพูดออกมาอย่างร้อนรนหลังจากผลักยูชอนออกไปได้แล้ว

/ก็นายอยากร้องเสียงดังทำไมละ/ยูชอนพูดกวนๆ

/นั่น..มันเป็นสิ่งที่ชั้นจะต้องทำต่างหากล่ะ แล้วนายเข้ามาในห้องชั้นได้ไง/จุนซูพูดแล้วจ้องหน้าจะเอาเรื่อง

/ชั้นจะให้นายดูเองว่าชั้นเข้ามาได้ไง/แล้วยูชอนก็กางปีกของเค้าออกมา

/ห๊ะ.../ไม่ทันทีจุนซูจะพูดอะไรเค้าก็สลบไปก่อน

+++++++++++++++++++++++++++++

ร้านไอติม

/ลูกของพวกคุณน่ารักดีนะค่ะ/พนักงานสาวที่เคาเตอร์กล่าวทักยุนโฮกะแจจุง

/คือ..มะไม่/

/ออกลูกของเราน่ารักมาตั้งแต่เด็กๆแล้วนะครับ/ไม่ทันที่แจจุงจะพูดยุนโฮก็ชิงตอบก่อน แล้วพวกเค้าก็จัดการสั่งไอติมแล้วไปนั่งรอที่โต๊ะมุมของร้าน

/นิยุนโฮนายมาบอกว่าเป็นลูกเราได้ไงหะ/

/แหม....ไม่เป็นไรหรอกไม่มีใครรู้หรอก/

/แต่ก็จะมีคนคิดว่าชั้นแต่งงานแล้วนะซิ แล้วยังมีลูกตอนเด็กอีก/แจจุงเริ่มขึ้นเสียง

/หือ..หือ..ป๊ะป๋าม่าม๋าอย่าทะเลาะกันซิฮะ/

/โอ๋โอ๋..ไม่ทะเลาะล่ะ/แจจุงเปลี่ยนความสนใจไปที่ซุงฮีทันที

/เออ...ยุนโอนายเป็นซาตานมาตั้งแต่เกิดแล้วเหรอ/แจจุงถามยุนโฮอย่างระมัดระวัง

/เปล่าหรอก/

/แล้วนายเป็นได้ไงล่ะ/

/ก็คือว่าเมื่อก่อนนะชั้นเป็นเทวดาอยู่บนสวรรค์แล้วชั้นไปทำผิดกฎอะไรซักข้อนี่แหละชั้นก็เลยถูกลงโทษ ก็เลยกลายเป็นแบบนี้นี่นะแหละ/

/น่าสงสารนายจังเลยเนอะ/

/ขอบคุณนะ แต่ไม่เป็นไรหรอกชั้นชินกับมันแล้วล่ะ มาเรามากินไอติมกันดีกว่า/แล้วยุนโฮก็หันไปกินไอติม ส่วนแจจุงก็หันไปตักไอติมให้ซุงฮีเช่นกัน

ที่บ้านของแจจุงกะจุนซู

/อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย/เสียงจุนซูกรีดออกมาอย่างดังเมื่อพบว่าตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ตรงหน้ามียูชอนนอนกอดอยู่

/จุนซูนายร้องทำไมเนี่ย/ยูชอนงัวเงียตื่นขึ้น

/นี่นายรู้ชื่อชั้นได้ไงเนี่ย/

/มีอะไรบ้างล่ะที่ชั้นจะไม่รู้/

/เอ๊อ..นี่นายมันเลวที่สุดเลย ฉวยโอกาสที่สุดเลย นายมันบ้า เลว เลวที่สุด/จุนซูพูดออกมาอย่างเสียอารมณ์พลางเอามือทุบตีที่ต้นแขนยูชอน

/โธ่...จุนซูไม่เห็นจะมีอะไรเสียหาเลยนะ/

/นายก็พูดได้นิ นายได้ชั้นไปแล้วนิ/

/โธ่..ชั้นขอโทษนะ นายน่ารักเองนี่/

/หือ..นั่นมันไม่ใช่ความผิดชั้นซักหน่อย หือ...นี่ชั้นจะมาเสีย Virgin ให้ซาตานบ้าอย่างนายเหรอเนี่ย หือ.../ >//o//<

/นี่จุนซูแต่ชั้นก็ไม่ใช่ซาตานเสียที่เดียวหรอกนะ/ยูชอนพูดเสียงจริงจัง ทำให้จุนซูต้องหยุดมาดูยูชอน

/แล้วนายเป็นอะไรล่ะ/

/ชั้นนะเคยเป็ นเทวดามาก่อนแต่ถูกลงโทษให้มาเป็นซาตานนี่แหละ/

/แต่นายก็ปล้ำชั้นอยู่ดี/

/ชั้นขอโทษนะ ก็เพราะว่าชันรักนายนะ/ยุชอนพูดอย่างจริงจังแล้วโผเข้ากอดร่างเล็ก

/ตะ..แต่ชั้นว่ามันเร็วเกินไปนะ เรายังรู้จักกันมาได้ไม่ถึงวันเองนะ/

/ความรักมันต้องใช้เวลาด้วยเหรอจุนซู แค่เรามีความรู้สึกที่ดีต่อกันเท่านั้นก็พอแล้วนิ นะเราเป็นแฟนกันนะจุนซู/

/อืม.../

/อะไรนะ ไม่เห็นได้ยินเลย/

/ก็บอกว่า ก็ได้ไง/ (รักกันง่ายจังแฮะ... ^o^ )

/ขอบคุณนะ/

/จุนซูลูกคุยกับใครนะ/

/แย่แล้วเสียงพ่อชั้นมา ทำไงดี/

/งั้นชั้นต้องไปแล้วล่ะ แล้วชั้นจะมาหาบ่อยๆนะ/แล้วก็มีแสงพุ่งออกมาจากตัวของยูชอนแล้วร่างของเค้าก็หายไปทันที

/ชั้นส่งนายแค่นี้นะ/ยุนโฮพูดขึ้นหลังจากไปกินไอติมกลับมาถึงที่หน้าบ้านแจจุง

/อืม..จะไปแล้วเหรอ/

/ไปแล้วล่ะ ชั้นฝากซุงฮีด้วยนะ/แล้วยุนโฮก็หายตัวไปทันที

/อะไรของเค้าเนี่ยจะไปก็ไปเลย/แจจุงงงนิดๆแต่ก็ไม่คิดอะไรมากแล้วเดินเข้าบ้านไป

+++++++++++++++++++++++++++++

/ยุนโฮนายหายไปไหนมานะ/ยูชอนถามยุนโฮอย่างสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนเค้าพึ่งกลับมาก

/ชั้นก็ไปบ้านของแจจุงมาไง/

/แล้วทำไมชั้นไม่เห็นเจอนายล่ะ/

/ก็บ้านออกจะใหญ่นายคงหาชั้นไปเจอล่ะมั้ง/

/เออนิยุนโฮชั้นมีข่าวดีจะบอกล่ะ/

/ข่าวดีอะไรล่ะ/

/ชั้นมีแฟนแล้ว/

/หะ..แล้วเค้าคนนั้นเป็นใครล่ะ/

/ก็จุนซูลูกพี่ลูกน้องที่อายุเท่ากันของแจจุงไงล่ะ/

/อืม...ชั้นดีใจด้วยนะ ชั้นก็คิดว่าชั้นเริ่มจะลงรักแจจุงแล้วล่ะ/

/นายก็จีบเค้าเลยดิ/

/ไม่ล่ะ ชั้นไม่อยากถูกเค้าหักอก/

/งั้นก็ตามใจ เออ..แต่ชั้นว่านายดูซีดๆไปนะ พลังนายคงอ่อนลงแล้วล่ะ/

/ชั้นรู้แล้วล่ะ/

/แล้วทำไมนายไม่เพิ่มพลังกับแจจุงล่ะ/

/ไม่ล่ะชั้นไม่อยากทำร้ายเค้า/

/มันไม่ได้ถือว่าเป้นการทำร้ายกันซักหน่อยนิ/

/ไม่ล่ะ/ยุนโฮตอบเสียงเรียบ

/ยุนโฮ ยูชอนพวกเจ้าขึ้นมาหาข้าที่บนสวรรค์หน่อย/เสียงของชางมินดังขึ้นเรียกทั้งสอง ทำให้พวกเค้าต้องรีบไปตามเสียงทันที

/มีอะไรเหรอครับท่าน/ยุนโฮพูดขึ้นเมื่อมาถึงบนสวรรค์

/ข้ามีเรื่องจะบอกพวกเจ้า/

/เรื่องอะไรเหรอครับ/

/คือว่า..../แล้วชางมินก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้พวกยุนโฮฟังตั้งแต่เรื่องคนรักของเค้า จนถึงที่พวกเค้าทำผิดกฎ

/แล้วท่านมาเล่าให้เราฟัง ท่านต้องการจะบอกอะไรให้พวกเราเหรอครับ/

/นี่ก็เป็นเวลานาน 18 ปีแล้วที่พวกเจ้าถูกลงโทษข้าจะให้พวกเจ้ากลับมาเป็นเทวดาเหมือนเดิม/

/จริงเหรอครับ/ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกันอย่างดีใจ

/จริงซิ แต่พวกเจ้าต้องไปหาแฟนของพวกเจ้าที่เคยเป็นนางฟ้าแล้วลงไปเกิดใหม่ให้พบ พวกเจ้าจึงจะได้กลับมาอยู่บนสวรรค์ดังเดิม/

/แล้วเราจะรู้ได้ไงล่ะครับ/

/คนที่พวกเจ้าจะตามหาจะมีปานรูปหัวใจที่หน้าอก/พอชางมินพูดจบก็มีแสงสว่างจ้า แล้วยุนโฮกะยูชอนก็กับมาอยู่บนโลกมนุษย์เหมือนเดิม แล้วพวกเค้าทั้งสองก็ได้แต่ครุ่นคิดวิธีตามหาคนๆนั้นจนเผลอหลับกันไป

+++++++++++++++++++++++++++++

เช้า

/ยูชอนชั้นจะไปบ้านแจจุงนายจะไปด้วยกันไม๊/ยุนโฮกล่าวกับเพื่อนสนิทของเค้าอย่างสบายอารมณ์

/ยุนโฮ.../ยูชอนพูดเรียกยุนโฮอย่างไม่สบายใจ

/มีอะไร นายเป็นอะไรไปรึเปล่า/ยุนโฮถามอย่างเป็นห่วง

/คือ...ว่าชั้นกลัวว่าชั้นจะต้องเลิกกับจุนซูนะซิ/

/เดี๋ยวนินายแคร์คนอื่นแล้วเหรอชั้นเห็นเมื่อก่อนนายไม่เห็นจะสนใจเลยอะ/

/แต่คนนี่ชั้นรักจริงนะยุนโฮ ชั้นกลัวว่าคนที่เราตามหาจะไม่ใช่เค้านะ/

/นายรองคิดในแง่ดีซิยูชอน จุนซูอาจจะเป้นคนที่มีปานรูปหัวใจก็ได้/

/อืม.. ชั้นจะทำใจ/

/งั้นเราไปกัน/ยุนโฮพูดทั้งๆที่ใจของเค้าก็หวั่นว่าแจจุงจะไม่ใช่คนที่เค้าตามหาเหมือนกันแต่ก็พยายามบอกยูชอนเพื่อไม่ให้เพื่อนของเค้าเครียดมากเกินไป...

บ้านแจจุง

/อ้าว...ยุนโฮมารับซุงฮีแล้วเหรอ/แจจุงพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างของยุนโฮปรากฏในห้อง

/อืม...ไปไงซุงฮีดื้นกับม๋าเค้าเปล่า/ยุนโฮเดินไปลูบหัวซุงฮีเบาๆด้วยความเอ็นดู

/เปล่าฮะ ม๋าทำสร้อยให้ด้วยฮะป๊ะป๋า/แล้วซุงฮีก็เอาสร้อยที่แจจุงทำให้ ให้ยุนโฮดู

/สวยดีนะ แล้วซุงฮีกับไปรอป๋าที่บ้านก่อนนะ/แล้วยุนโฮก็ใช่พลังของตัวเองส่งซุงฮีกลับไปบ้าน

โอ๊ย

ยุนโฮล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนกำลัง แจจุงจึงรีบเข้ามาประคอง

/ออกไป...ก่อนแจจุง.../ยุนโฮพูดอย่างยากลำบาก

/ชั้นไม่ออกนายกำลังมาสบายอยู่นะ/แจจุงพูดอย่างเป็นห่วง

/แต่ปีศาจในตัวชั้นมันจะทำร้ายนายนะ/ยุนโฮพลางเอามือกุมที่ท้องด้วยความทรมาน

/ปีศาจอะไรชั้นไม่เข้าใจ/แจจุงพูดอย่างร้อนรน

/ตอนนี้..พลัง...ใน...ตัวชั้น..มันอ่อนมากแล้ว...ปีศาจ...ในตัวชั้นมันต้องการพลัง...มันจะทำร้ายนายนะ../ยุนโฮยิ่งพูดด้วยความยากลำบากเข้าไปอีก

/มันจะทำร้ายชั้นอย่างไงชั้นไม่เข้าใจ/

/ก็ได้...ชั้นอยู่ได้ด้วยการมีเซ็กส์...พลังของชั้นเพิ่มก็...เพราะการมีเซ็กส์..ถ้าพลังชั้นอ่อน..ปีศาจในตัวชั้น...จะออกมา....เพื่อต้องการเซ็กส์...ไปซะ.../พอยุนโฮพูดจบไม่ทั้งที่แจจุงจะตั้งตัว ร่างของยุนโฮก็กางปีกสีดำมือออกมา แววตาที่เคยดูอ่อนโยนกับกลายเป็นแววตาที่แดงสด จ้องมองแจจุงอย่างกับจะเผาคนตรงหน้าในหมดไหม้ไปเสียจนได้

/เพื่อนายแล้วชั้นยอมยุนโฮ/แจจุงพูดกับตัวเองเบาๆแล้วรวบรวมความกล้าดันตัวเองเข้าไปจูบยุนโฮ แล้วทันใดนั้น... ร่างกายของยุนโฮก็กับการมาเป็นร่างกายที่สง่างามดังเดิมในทันทีที่ได้รับรู้ถึงรสจุบของแจจุง

อือออ

แจจุงครางเบาเพื่อให้ยุนโฮรู้ว่าเค้าใกล้หมดลมแล้ว

/แจจุงทำไม่นายถึงทำให้ชั้นกลับมาเหมือนเดิมไปล่ะ/

/ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน/

/....../

/รึว่า../

/รึว่าอะไรแจจุง/

/รึว่า เป็นเพราะแรงแห่งรักที่ชั้นมีให้นายเลยทำให้นายกลับมาเป็นเหมือนเดิม/

/ห๊ะ..นี่นายรักชั้นเหรอ/

/อืม...ชั้นรักนายตั้งแต่แรกเห็นแล้ว ถึงแม้ว่านายจะไม่รักชั้นก็ไม่เป็นไรหรอกนะยุนโฮ ขอแค่ให้ชั้นได้รักนายก็พอ/

/ไม่หรอกแจจุงชั้นก็รักนายตั้งแต่แรกเจอแล้วเหมือนกัน/

/จริงนะยุนโฮ/แจจุงพูดออกมาอย่างดีใจแล้วโผเข้ากอดยุนโฮจนทั้งคู่ล้มไปอยู่บนเตียงด้วยกัน แล้วสายตาทั้งสองก็จับจ้องแสดงถึงความต้องการของตัวเอง ยุนโฮจึงดึงร่างเล็กมาประกบปากอย่างเร่าร้อน มือพลางซุกไซร้เข้าไปในเสื้อตัวบางของแจจุง

การจูบดำเนินไปอย่างเนินนานราวกับว่าทั้งสองจะหารสหวานอันอร่อยในโพรงปากของแต่ละคน แต่แจจุงก็คางออกมาเบาแล้วผละตัวออกเมื่อเค้าหมดลมแล้ว ยุนโฮจึงหันมาสนใจที่ซอกคอเนียนของแจจุงต่อ ตอนนี้เสื้อของแจจุงหายออกไปแล้วด้วยความสามารถพิเศษของแจจุง ยุนโฮทั้งขบทั้งเม้มซอกคอของร่างเล็กจนแจจุงต้องครางออกมาเป็นเนื่องๆ ยุนโฮไล้ต่ำมาเรื่อยจนถึงหน้าอกของแจจุงแล้วเค้าก็พบกับ ปานรูปหัวใจ ยุนโฮถึงกับครางแล้วผลักตัวออกมาทันที

/ยุนโฮเป็นอะไรไป/แจจุงพูดออกมาเชิงตกใจนิดๆ

/ใช่...ใช่นายจริงด้วย..ชั้นดีใจมาเลยแจจุง ใช่นายจริงๆด้วย/ยุนโฮพูดพลางกอดแจจุงอย่างดีใจ

/อะไรยุนโฮใช่อะไร/

/ก็นายใช่คนที่ชั้นตามหานะซิ นายเป็นนางฟ้าที่เคยเป็นคนรักชั้น ในเมื่อก่อนไง/

/อะไรยุนโฮ ชั้นไม่เห็นเข้าใจเลย/

/ไม่มีอะไรหรอก ชั้นไปก่อนนะ/แล้วยุนโฮก็หายแวบไปทันที ทิ้งให้แจจุงอยู่บนเตียงอย่างเสียอารมณ์

ด้านจุนซู

/จุนซูชั้นกลัวจังเลยอะ/ยูชอนแล้วสีหน้าก็เครียดขึ้นมาทันที

/นายกลัวอะไรละ ชั้นไม่เห็นว่านายจะต้องมีอะไรต้องกลัวเลยนิ/

/ชั้นกลัวว่าชั้นจะต้องเลิกกับนายนะสิ/สิ้นคำพูดของยูชอนก็ทำให้จุนซูอึ้งไปเหมือนกันแต่ก็แกล้งทำเป็นไม่เป็นอะไร เพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเป็นกังวลเพิ่มขึ้นอีก

/เลิกอะไร ไม่เห็นจะมีใครมาทำให้เราต้องเลยกันนะสิ/

/ก็ชั้นจะต้องตามหาคนๆหนึ่งที่มีปานรูปหัวใจ ถ้าชั้นหาเค้าเจอเราก็ต้องเลิกกัน/

/ปานรูปหัวใจเหรอ/

/อืม.../

/นี่รึเปล่า/แล้วจุนซูก็เปิดหน้าอกให้ยูชอนดู

/นะ...นิ..นายมีปานรูปหัวใจเหรอ/

/อืม../

/ชั้นดีใจจังเลยนะ/แล้วยุชอนก็โผเข้ากอดจุนซู

/แล้วนายจะตามหาชั้นไปทำไมเหรอ/

/ไม่มีอะไรหรอก ชั้นไปก่อนนะ/แล้วยูชอนก็หาแวบไปอีกคน

ที่บ้านยุนโฮ

/ยุนโฮ ยูชอน/ทั้งสองเรียกชื่อเพื่อนของคนพร้อมกัน

/นายมีอะไร/พูดพร้อมกันอีกแล้ว

/ชั้นเจอคนที่เราตามหาแล้ว/พูดพร้อมกันอีกแล้ว

/หา..จริงเหรอยูชอน/

/อืมจริงสิ....ก็จุนซูนั้นแหละ/

/ของชั้นก็เหมือนกัน แจจุงนั้นแหละ/

/งั้นเราไปหาท่านไปมหเทพกัน/

/ปะ.../แล้วทั้งสองก็หาแวบไปอีกแล้ว

บ้านแจจุง

/แจจุง...ชั้นเข้าไปนะ/

/เข้ามาสิจุนซู/แล้วจุนซูก็เข้าไปในห้องของแจจุง

/......./

/มีอะไรเหรอจุนซู/

/สองวันนี่มีอะไรแปลกเกิดขึ้นกับชั้นด้วยล่ะ/

/จริงเปล่าเหมือนกับชั้นเลย/

/จริงสิ/

/แล้วเรื่องอะไรล่ะที่เกิดขึ้นกับนายนะจุนซู/

/คือว่า มีซาตานมาเป็นแฟนกับชั้น/

/หะ.../

/ตกใจล่ะสิ/จุนซูพูดทะเล้นๆ

/ฮึ...ชั้นก็มีแฟนมาเป็นซาตานเหมือนกัน/

/จริงอะ/

/จริงสิ/แจจุงตอบอย่างภาคภูมิใจ

/อ้าวยุนโฮ ยูชอน/ทั้งสองพูดขึ้นเมื่อเห็นคนรักของตัวเองปรากฏในห้อง

/นี่เหรอคนรักนายแจจุง/จุนซูถาม

/อืม...แล้วก็นี่ละซิแฟนนายนะ/

/อืม....น่ารักป่ะ/

/ไม่เห็นจะน่ารักเลย สู้ยูชอนของชั้นก็ไม่ได้/

/พอกันได้แล้วพวกชั้นจะตัวลอยกันอยู่แล้วนะ/ยูชอนพูดบ้าง

/แล้วมาที่นี่มีไรเหรอยุนโฮ/

/นายมากับชั้นหน่อย/แล้วทั้งสองซาตานก็เข้าไปจับมือคนรักของตน แล้วก็ แวบ..ไปอีกแล้ว พวกเข้าหายตัวกันมาที่ที่หนึ่งเป็นที่ๆมีแต่ปุยนุ่นสีขาวดูสะอาดตาเต็มไปหมด มีกลิ่นหอม...คะคุ้งไปทั่วบริเวณ

/ที่นี่ที่ไหนเหรอยูชอน/

/ก็สวรรค์นะสิ/

/ห๊า....สวรรค์/ทั้งแจจุงและก็จุนซูอุทานขึ้นพร้อมกัน

/อืม...ใช่แล้วล่ะ ชั้นอยากจะพานายมาพบใครคนหนึ่งนะ/ยุนโฮพูดแล้วเดินนำออกไป ตามด้วยแจจุงกะจุนซูที่ยังอยู่ในอาการงง แล้วยุนโฮก็เดินมาหยุดที่ ที่อยู่ของชางมิน

/พวกเจ้ามากันแล้วเหรอ/

/ครับท่าน/

/ก็ดี งั้นข้าจะเล่าเรื่องให้กับคนรักของเจ้าฟังล่ะนะ คือว่า เมื่อก่อน................/ชางมินก็เล่าเรื่องที่พวกเค้ารักกันจนไปถึงเรื่องที่พวกเค้ามีลูก ซึ่งแจจุงกะจุนซูก็เชื่อแต่โดยดีเพราะว่าเป็นคำพูดของมหาเทพ

/แล้วท่านต้องการพบพวกเรามีอะไรเหรอฮะ/แจจุงพูดขึ้น

/ข้าจะให้พวกเจ้ากับมาเป็นเทวดานางฟ้ากันเหมือนเดิม/พอชางมินพูดจบทั้งยุนโฮกับยูชอนก็หวนคิดบ้างอย่างขึ้นได้

/เอาล่ะนะข้าจะเริ่มจะละนะ/

/เดี๋ยวก่อนครับ/ทั้งยุนโฮและก็ยูชอนพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่จริงจัง

/มีอะไรอีกล่ะ/ชางมินพูด

/ถ้าการที่เราทั้งสี่คนจะขึ้นมาอยู่บนสวรรค์ดังเดิม แล้วมันทำให้เราต้องทำตามกฎแล้วพวกเราจะไม่ได้รักกันเราก็..../ยุนโฮอธิบาย

/เราก็ไม่ขอกลับมาเป็นดังเดิมครับ/ยูชอนพูดขึ้น

/อืม....ก็ได้ๆ ข้าจะไม่ให้พวกเจ้ากลับมาอยู่บนสวรรค์ก็ได้ แต่ในฐานะที่ข้าลงโทษเจ้า ยุนโฮและยูชอนมานานถึง 18 ปีแล้ว ข้าก็จะให้เจ้ากับมาเป็นมนุษย์เหมือนเดิม/พอชางมินพูดจบก็มีแสงแวบปรากฏขึ้นแล้วทั้งสี่คนก็มาอยู่ที่สวนหลังบ้านของแจจุง

/ขอบคุณนะยุนโฮ/

/ขอบคุณชั้นเรื่องไรเหรอแจจุง/

/ก็เรื่องที่นายบอกไม่ให้พวกเราไปอยู่บนสวรรค์นะซิ เพราะถ้าไปแล้วคงจะไม่มีใครอยู่ดูแลพ่อแม่ของชั้นนะ แล้วอีกอย่าง.../

/อีกอย่างอะไรล่ะแจจุง/

/ก็อีกอย่างที่ว่าถ้าพวกเราขึ้นไปอยู่บนสวรรค์แล้วจะไม่ได้รักกันนะซิ พวกเราคงจะเสียใจไปตลอดชีวิตเลยล่ะ จริงไหมจุนซู/แจจุงพูดแล้วหันไปถามจุนซูที่ยืนจู๋จี๋อยู่กับยูชอน

/อืม...เราคงจะไม่มีความสุขไปตลอดชีวิตเลยละ ถึงแม้จะได้ขึ้นไปบนสวรรค์ก็ตาม/

/นายพูดจริงเหรอจุนซู/ยูชอนถาม

/ก็จริงนะซิ/

/งั้นต้องพิสูจน์หน่อย/

อ้าย...

จุนซูกรีดออกมาเมื่อถูกยูชอนอุ้มไม่ทันตั้งตัว

/นี่ยูชอนนายจะอุ้มชั้นไปไหนเนี่ย/

/ก็พาไปพิสูจน์ว่านายพูดจริงรึเปล่าล่ะ/แล้วยุชอนก็อุ้มร่างเล็กไปทางห้องของจุนซู

ฮึ ฮึ ฮึ

เสียงหัวเราะของยุนโฮกะแจจุงดังขึ้นเมื่อเห็นอาการน่ารักของคนอีกคู่หนึ่ง

/แล้วนายที่พูดมาจริงรึเปล่า/

/จริงซิ/แล้วแจจุงก็โผกอดยุนโฮลางเอาคางเกยที่ไหล่ของร่างสูง

/แล้วนายไม่เห็นบอกรักชั้น/

/อืม....ชั้นรักนายที่สุดแหละ เทพบุตรซาตานของชั้น/

+++++++++++++++++++++++++++++

The End

เหอะ...รู้ว่าแต่งไม่ดีเลย แต่ค่อยแก้ตัวใหม่โอกาสหน้า แต่ว่าเราคงไม่ได้แต่งอีกนานจริงๆแล้วล่ะคราวนี้ คงจะอีกเป็นสองสามเดือนนั่นแหละถึงจะได้แต่งเรื่องใหม่ บ๊ายบาย >O<