สายใยรัก พันธนาการเสน่หา (rewrite)

(เรื่องนี้เป็นเรื่องเก่านะคะ ไรท์นำกลับมารีไรท์ใหม่ค่ะ)

              ***และไรท์อยากจะแนะนำว่า อย่าเพิ่งซื้อ E-book นะคะ (เพราะไรท์ตรวจสอบแล้วพบว่ามียอดการซื้อและดาวน์โหลด E-book ช่วงเดือนตุลาคมหลายท่านเลยค่ะ) รอให้ไรท์ รีไรท์เรื่องให้เสร็จสมบูรณ์ก่อนน๊า แล้วค่อยตัดสินใจซื้อ เพราะจะมีการปรับแก้เนื้อหาบางส่วนด้วย ซึ่งเมื่อรีไรท์เสร็จเรียบร้อยแล้วไรท์ถึงจะลงทับในE-book ตัวเดิมค่ะ แต่สำหรับรีดท่านใดที่ซื้อไปแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะไรท์จะทับแก้ในตัวเดิม รีดจะได้อ่านฉบับรีไรท์ด้วยเช่นกัน 

          

“ภูยอมเอื้อมได้หมดทุกอย่าง  ต่อให้เอื้อมจะเหยียบภูให้จมอยู่ใต้เท้านุ่มๆคู่นี้ภูก็ยอมได้หมด... แต่เอื้อมไม่มีสิทธิ์ทิ้งภู เฉดหัวภูทิ้งแบบนี้ไม่ได้!... ใครหน้าไหนก็พรากเอื้อมไปจากภูไม่ได้ แม้แต่ตัวเอื้อมเองก็ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิด!”

       “และถ้าเอื้อมยังดื้อ ดิ้นรนจะไปจากภูเมื่อไหร่ล่ะก็ ภูรับรองได้เลยว่าอ้ายอีหน้าไหนก็ตามที่ริอ่านมาแส่พรากผัวพรากเมีย พวกมันได้พังพินาศย่อยยับจมธรณีคาตีนภูแน่!”

       “เลว...” คนถูกข่มขู่บริภาษเสียงสั่น ลำคอตีบตันเพราะก้อนสะอื้นที่จุกเสียดอยู่กลางอก

       “นี่แหละจ้ะ ผู้ชายของเอื้อม... ดีใจไหมฮันนี่ ที่ได้เป็นสุดรักสุดหวงของคนเลวๆพรรค์นี้น่ะ” เสียงเข้มยียวนรวนใส่ แค่นหัวเราะอย่างนึกสมเพชตัวเองเมื่อหญิงสาวคนรักมองมาด้วยแววตาผิดหวังตรอมตรม