FriendShip มิตรภาพ ความรัก ความทรงจำ
"นายมองไม่เห็นใช่ไหม ไม่เป็นไรนะ เราจะคอยเป็น ตา ให้นายเอง" "แต่นายก็ไม่มีขา นายก็นั่งวิลแชร์นี่นา งั้นฉันก็จะทำหน้าที่เป็น ขา ให้นายเองนะ" ความรักของคนทั้งสองที่ต่างคนต่างขาดและช่วยกันเติมเต็ม
ผู้เข้าชมรวม
1,199
ผู้เข้าชมเดือนนี้
980
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“เฮ้ย ไอ้บอด”
“แกล้งแม่งดีป่าววะมึง”
ผมมักจะโดนพูดเช่นนี้ใส่มาโดยตลอดจากคนรอบข้างจึงทำให้ผมมีปมด้อยที่ไม่สามารถเข้ากับคนอื่นได้ และคนอื่นๆก็มักจะมองไม่เห็นผมทั้งๆที่พวกเขาเหล่านั้นมองเห็นเป็นปรกติไม่ใช่คนที่มองไม่เห็นแบบผม ผมจึงมักชอบอยู่ตัวคนเดียว ไม่ไปสุงสิงกับใคร
จนมาวันหนึ่ง ผมก็กลับถูกมองเห็นจากคนๆหนึ่ง ที่เขาก็ดันขาดเหมือนกันกับผม แต่เขากลับไม่มองว่ามันด้อยหรือแตกต่างเลย
ผมเคยได้ยินคนล้อเขาว่า
“ไอ้ด้วน”
แต่เขาก็ยังคงหัวเราะได้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของ มิตรภาพ เล็กๆ ในความต่าง
จนมันค่อยๆงอกงามขึ้นดั่งต้นไม้ใหญ่
และถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม ผมก็ไม่เคยลืม
ผมคือนักเขียนในโลกมืดนะครับ ยังไงขอฝากเนื้อฝากตัว ฝากคำติชมกันด้วยนะครับ ฝากไว้หน่อยครับ ผมใช้งานโทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ในการแต่งนิยายของหผมผ่านสิ่งที่เรียกว่า ตัวอ่านหน้าจอ สำหรับคนพิการทางการเห็น เพราะฉะนั้นบางอย่างที่ใครหลายๆคนคอมเม้นต์มาผมอาจจะอ่านได้บ้างไม่ได้บ้างนะครับ และผมอาจจะไม่ได้ตอบกลับไป แต่ยังไง ผมก็อยากได้รับฟีคแบ็คจากทุกคนอยู่ดีครับ เพื่อที่จะได้นำไปปรับปรุงในอนาคตข้างหน้านะครับ
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ ทุกกำลังใจ ทุกการติดตาม และทุกการเพิ่มเข้าชั้นหนังสือนะครับ
นพวรรณ นักเขียนในโลกมืด
ผลงานอื่นๆ ของ นพวรรณ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ นพวรรณ
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น