>>História รับรีวิว + วิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #9 : งานวิจารณ์ YOLO : The Book of Dimension โยโล่ ทะลุทุกโลกกับหนุ่มโคตรเกรียน [คุณกร-เสภารันดร์]

งานวิจารณ์ YOLO : The Book of Dimension โยโล่ ทะลุทุกโลกกับหนุ่มโคตรเกรียน [คุณกร-เสภารันดร์]

โดย : KP-Princess

 

*เนื่องจากไม่รู้จะแบ่งตอนต่าง ๆ ยังไง เราจึงขอแบ่งไปตามจำนวนตอนที่ขึ้นในเด็กดีเลยนะคะ จะอ่านถึงตอนที่ 10 ซึ่งก็คือตอน – ตอนก่อนหน้า 2-B ส่วนคะแนนในเรื่องบทนำจะไม่มีนะคะ จะยุบเหลือเป็นการให้คะแนนแค่หน้าข้อมูลเบื้องต้นแทน*

 
>> ในเรื่องของรูปแบบต่างๆ 80 คะแนน
               :: หน้าข้อมูลเบื้องต้น [18/20]
เปิดเข้าไปถึงจะไม่ใส่ธีม แต่การตกแต่งก็ยังดูดีค่ะ ข้อความต่าง ๆ เป็นเป็นส่วน อ่านแล้วชวนให้จิ้มเข้าไปอ่านตอนย่อยดี จะมีบ้างบางจุดที่ตัวหนังสือเหมือนจะไม่สมดุลกับย่อหน้าก่อน ๆ จนดูแปลกแยก  รูปตัวละคร รูปต่าง ๆ ก็โอเค ดูเข้ากับเนื้อเรื่อง ขนาดของตัวอักศรแอบเล็กไปนิด แต่ก็ไม่มากจนถึงขนาดต้องเพ่งมอง จะขัดก็ตรงรูปที่เป็นหน้าของข้อมูลนิยายต่าง ๆ รวมกัน คือมันใหญ่มาก ใหญ่แบบแย่งซีนรูปทั้งหมดทั้งมวลที่มีในหน้านี้เลย ทางที่ดีเราว่าย้ายตรงส่วนแนะนำถึงที่มาสาระประโยชน์ไปล่างสุดแล้วย่อรูปให้เล็กลงนิดนึงดีกว่าค่ะ และถ้าเป็นไปได้ก็จัดรูปที่รวมอยู่ในรูปใหญ่ด้วย มันดูสับสนงงงวยแบบไร้รูปแบบชอบกล สรุปคือขอหักคะแนนตรงความใหญ่ของรูปสาระนิยายและตัวหนังสือตรงบางจุดที่เหมือนกับจะไม่สมดุลกับข้อความส่วนใหญ่นะคะ ทางแก้เรื่องตัวหนังสือไม่สมดุลแนะนำว่าให้ใช้ตัวอักษรฟอนต์แบบเดียวกันแต่อาจจะเปลี่ยนขนาด ความหนาบางหรือสีเพื่อดึงดูดความสนใจค่ะ แต่คุณกรมีจุดแข็งตรงการดึงความน่าสนใจของนิยายให้มากองอยู่ที่หน้าข้อมูลแล้วทำให้คนเห็นรู้สึกอยากอ่านได้
               :: ภาษาที่ใช้ / ย่อหน้า / คำผิด [13/15]
พิมพ์ตกนั้นไม่ค่อยมีจะมีก็แต่พิมพ์ผิดค่ะ แต่คำผิดนั้นก็มีไม่มากค่ะ จะปรากฏตัวขึ้นอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งตรงนี้เราไม่ได้เก็บมาให้เพราะว่ากำลังอยู่ในช่วงเวลาเร่งด่วน ยังไง ๆ ก็ขอโทษด้วยนะคะ orz มาตรงภาษา เรารู้สึกปิ๊งมาก มันให้ความรู้สึกเหมือนกับอนิเมะญี่ปุ่นจริง ๆ ค่ะ อ่านแล้วรู้สึกโชเน็น อ่านแล้วรู้สึกเหมือน 14 อีกครั้ง 555 ภาษาลื่นไหลดีค่ะ ตอนที่พลิ้วกำลังจิบเหล้าสวาปามอาหารกับพีทาโกรัสนี่เรารู้สึกเหมือนกำลังอ่านอยู่ท่ามกลางทุ่งข้าวบาร์เลย์เลยค่ะ 555 ภาพรวมคือดีมาก ภาษาลื่นไหล อ่านแล้วติด อ่านแล้วอยากตีก้นนายพลิ้วจอมเกรียน จุดติก็คงจะมีแค่ตรงคำผิดเท่านั้น 
               :: การดำเนินเรื่อง [28/30]
อย่างที่บอกความรู้สึกในตอนแรกไปค่ะ มันให้ฟีลลิ่งคล้าย ๆ กับอนิเมะโชเน็นเลย แนวผจญภัย มีปัญหามาให้แก้ บู๊แหลกแหกกระจาย พบเจอกับมิตรภาพ การดำเนินเรื่องเป็นการคลี่คลายคดีไปเป็นเคส ๆ อย่างที่คุณกรบอกจริง ๆ ดีที่มันยังมีจุดพีคในเนื้อเรื่องย่อย ๆ เรื่องเลยไม่น่าเบื่อ สรุปคือเดินเรื่องดีค่ะ มีการเริ่ม มีการดำเนิน มีการพีค แม้จะแอบสะดุดตรงความง่ายในการร่วงหล่นลงมาจากสวรรค์ของหนังสือ เราก็เมิน ๆ มันไปด้วยเหตุผลที่ว่าพลิ้วมันเทพ 555 ส่วนตรงข้อคิดเราก็ชอบนะ รู้สึกอ่านแล้วมันตราตรึงใจมาก #ความหล่อของพีทาโกรัสก็เช่นกัน #ผิด
               :: ลักษณะนิสัยของตัวละคร [14/15]
อ่านแล้วรู้สึกอยากถีบยอดหน้าพลิ้ว เป็นคนที่เกรียนบริสุทธิ์มาก เป็นตัวละครที่เปิดมาเหมือนจะเทพและไม่แคร์ใคร แต่พออ่านไปอ่านมาก็เริ่มรู้สึกได้ถึงด้านที่อ่อนแอ ด้านที่ร้ายและด้านที่ดี เป็นตัวละครสีเทาอ่อน ๆ ที่มีคอนเซปท์หลักเป็นความเกรียน ยังคงไม่หลุดออกจากนิสัยที่เป็นไปได้ของมนุษย์ อ่านแล้วชอบและเอ็นดูบวกกับสมเพชบ้างเป็นบางเวลา 555 แนวคิดที่จะหาความเป็นจริงของสรรพสิ่งอย่างจริงจังคงไม่เข้ากับนิสัยของพลิ้วถ้าไม่มีคติโยโล่เข้ามาเกี่ยวข้อง เข้าใจความรู้สึกในช่วงของโปรเจ็คคณิตศาสตร์สูญพันธุ์ เพราะในวัยเด็กฉันก็เคยคิดจะทำถ้าย้อนเวลาได้ 555 เห็นด้วยกับพูดที่ว่าถ้ามีหนังสือแบบนี้อยู่ในมือคงไม่มีใครอดใจไหว โดยรวมก็คือดี แต่การบรรยายช่วงแรก ๆ มันทำให้เรานึกหงุดหงิดกับความเทพของนางจริง ๆ      

>> ความรู้สึกส่วนตัวของผู้รีวิว 20 คะแนน
               :: ความสมจริง [9/10]
อย่างที่พูด ๆ ไปในย่อหน้าก่อน ๆ ค่ะ โดยรวมคือดี แต่ก็แอบงงในความหล่นลงมาจากสวรรค์ง่าย ๆ ของหนังสือ อยากให้เขียนตอนพิเศษหรือเล่าเรื่องผ่านมุมมองของคุณชายเรนเรนบ้าง ว่าตอนนั้นนางกำลังทำอะไรอยู่ทำไมถึงได้ปล่อยของอันตรายให้ตกมาอยู่ในมือคนแบบนี้ได้ แต่อันนี้ขอนอกเรื่องนิดนึง เรียกคุณชายเรนเรนด้วยชื่อปกติให้มากขึ้นก็ได้นะ ถ้าไม่นึกดี ๆ นี่ก็ลืมไปแล้วจริง ๆ ว่าชื่ออะไร 
               :: ความรู้สึกโดยส่วนตัว [10/10]
ชอบค่ะ ไม่ใช่คนที่ชอบแนวพระเอกเทพแล้วก็หล่อลากกระชากลำไส้เล็ก แต่ก็ชอบนิยายเรื่องนี้ นอกจากความสนุก ความมองบนเพราะความเกรียนของพลิ้ว ก็ยังมีเรื่องให้ขบให้คิด มีเรื่องให้ตราตรึงใจ เรื่องข้อคิดที่เน้นให้ดูก็รู้สึกว่ามันไม่ได้ยัดเยียดนะ เราอ่านถึงแค่ช่วงนายขนมต้มตอนกลาง ๆ เลยยังมองเคสสองไม่ออก แต่เรื่องข้อคิดในเคสแรกนี่มันเหมาะกับพีทาโกรัสจริง ๆ อาจจะเพราะว่าเขาเป็นนักปรัชญาด้วยแหละ รู้สึกอยากให้ผู้ชายแบบพีทาโกรัสมีบทอยู่ในเรื่องอีกครั้ง ผู้ชายที่มองดูแล้วหล่อ สุขุมแล้วก็ดูอบอุ่นอยู่หน่อย ๆ นี่มันโดนใจเรามากค่ะ 555 
 

*ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการแนะนำอย่างละเอียดในฐานะผู้อ่านคนหนึ่งเท่านั้น ขอให้ผู้แต่งสู้ต่อไปค่ะ*

 

>> รวมคะแนน <<

[ 92 ]

อย่าลืมไปรับงาน [ ที่นี้ ] ด้วยนะคะ J

? cactus