ชำแหละ ศิลปะ ความทรงจำ

เนื้อเรื่อง

วันนี้ไม่มีอะไรทำ...

รู้สึกเบื่อมั่งมั้ย?

แต่จะว่าไป...

ในห้องนอนนี่ทำไมมันหอมกลิ่นเลือดนักวะ??

เริ่มต้นด้วยการเชือดคอพ่อทิ้งซะ

แต่ระวังไม่ให้ตายในทันที

ตอนนี้มันสลบอยู่เพราะยานอนหลับ

จับมันให้ห้อยหัวลงโดยที่ไม่รีบ

จับมันมัดในสภาพที่ดิ้นไม่ได้

ใช้เชือกมันรอบๆตัว

เอาให้แน่นๆ

แล้วก็เอาเชือกมัดขาอีกที

เอาไปมัดกะราวบันไดชั้นสอง

คุณคงเข้าใจใช่มั้ย?

บ้านผมมีสองชั้น

พอเริ่มมัดเสร็จ

ก็ผลักให้มันหล่นมายังชั้นล่าง

แต่ไม่ถึงพื้น

เพราะมีเชือกผูกอยู่

หัวของมันห่างจากพื้นประมาณ3ฟุตเห็นจะได้

ลงมาชั้นแรก...

แล้วเข้าไปในครัว

เลือกมีดที่จะใช้...

หยิบมาสองเล่ม

เล่มแรก มีดอีโต้...

เล่มที่สอง...มีดแล่เนื้อ....

เดินไปดูเหยื่อ...

มันยังไม่ตื่น...

เลือดที่คอกำลังไหลลงมาด้วยแรงโน้มถ่วง...

มันเหมือนกับว่าเลือดมีชีวิต...

มันกำลังเดินทางลงสู่พื้นอย่างไม่เร่งรีบ

และพร้อมที่จะแข็งตัวในไม่ช้า...

หันมาดูมีดในมืออีกครั้ง...

แล้วก็วางลง

หันไปหยิบท่อนไม้ที่วางใกล้ๆ

กวัดแกว่งมันไปที่ร่างนั้นเต็มแรง!

ตีมันจนสุดแรงเกิด!

แล้วมันก็ฟื้นขึ้นมา....

มันตกใจ...

ไอ้สวะ...อยู่นิ่งๆซะ

ไม่งั้นชั้นจะทรมาณแกให้นานกว่านี้...

....ไม่ได้พูดหรอก...แค่คิดในใจ....

....

ดูสิ?

หน้าแกมันซีดแล้วนี่

เสียดายจังที่แกกำลังจะตาย?

ยังเล่นกันไม่สนุกเลยนะ

ถ้าแกไม่ใช่พ่อชั้นชั้นคงจะมีอารมณ์มากกว่านี้

ชั้นเกลียดแก!!

ทุบไปที่มันไม่ยั้ง!

กูเกลียดมึง!?!?!

ทุบมันไม่ยั้ง!!!

มันร้องด้วยความเจ็บปวด

ร้องขอความช่วยเหลือ

แต่โทษทีนะ ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ในบ้านเลยซักคนเดียว

จงสำนึกซะเถอะว่าสิ่งที่มึงทำกะกูมันทำให้มึงต้องเป็นแบบนี้

หึๆ...

แล้วผมก็วางท่อนไม้ลง

และเหลือบไปที่มีดสองเล่มที่วางใกล้ๆ

มันเหลือบมองตามด้วยอย่างตระหนก

และดิ้นอีกครั้ง

เฮ้อ...

อยู่นิ่งๆน่า...

ไม่งั้นเลือดไหลตายก่อนที่กูจะให้มึงทรมาณก่อนหรอก

เอาล่ะ

มึงอยู่นิ่งๆซะ

ถ้ามึงขยับตัวมากกว่านี้ล่ะก็.....

แกอาจจะตายก่อนวัยอันควรก็ได้นะ?

555....

เจ้านี่มันสะบัดหัวไปมาพลางร้องไห้...

ไอ้เชี่ย...

ทุ เรศน่า

มึงจะร้องไปทำไมวะ!?!

เกะกะลูกตากรูชิ บ หาย!!

เริ่มจากควักลูกตามึงก่อนก็แล้วกัน!?!

แล้วผมก็นั่งยองๆใกล้ๆหน้ามัน

ผมใช้มือซ้ายจับหัวมัน

ตามด้วยมือขวาที่ควักลูกตาด้านซ้ายของมันอย่างเลือดเย็น

ช่างน่าสนุกเหลือเกิน....!?

แล้วมันก็ร้องด้วยความเจ็บปวดสุดขีด

ผมชักจะเกลียดกับเสียงทุ เรศๆนี่เต็มที

ดังนั้น.....

ผมจึงหยิบมีดแล่เนื้อที่ว่างนิ่งอยู่ขึ้นมา

จับให้มั่นๆเข้าไว้

แล้วผมก็ยิ้มแสยะราวกับปีศาจ

ลูกตาที่เหลืออยู่อีกข้างของมันทำให้ผมรู้ว่ามันกลัวสุดๆ

บวกกับเสียงที่ร่ำร้องบอกว่าอย่าๆชั้นกลัวแล้วนี่มันรู้สึกได้แล้วว่ามันกลัวขนาดไหน

เอาเถอะ

ไงๆแกก็ต้องตายอยู่แล้ว

จะกลัวไปทำไมกัน!?!?

แล้วผมก็กระซวกมีดเข้าไปในปากเกือบเต็มแรง

แต่ระวังไม่ให้ทะลุคอหอย

มันส่งเสียงว้ากลั่นปนๆกับเสียงอู้อี้

ผมบิดมือที่จับมีดนั่นไปมาเพื่อที่จะทำให้มันมีแผล....

เลือดก็ไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้....

น่าสงสารจัง....

อีกไม่นานแกก็จะตายแล้ว....

ขอชั้นเล่นกับแกอีกสองสามอย่างก่อนที่แกจะตายเถอะนะ

เอาล่ะ.....

เลิกดิ้นซะที

ชั้นจะตัดลิ้นแกไม่ถนัดนะโว้ย....

แต่ว่า...มันก็เริ่มดิ้นไม่ค่อยออกแล้วแหละนะ

คงเพราะเสียเลือดจนหน้ามืดแล้วมั้ง?

รีบๆทรมาณก่อนที่มันจะตายดีกว่า...

ผมดึงลิ้นของมันออกมา....

แต่....

มันดันกัดกูได้!!??

ไ อ้เชี่ยยยยยยย!?!?!!?

ซกมกโว้ยยยยยย!?!?

แล้วผมก็ยืนขึ้นมาพร้อมกับเตะมันไม่ยั้ง!!!??

เตะให้ตายทั้งอย่างนี้แหละ!!!?!?!?

เตะไม่พอโว้ย!?!?!!?

กูขอเอาไม้มาทุบมึงอีกทีเถอะ!!!?!?

ทุบไม่ยั้ง!!??!!?!

ฆ่า!? ฆ่า!? ฆ่า!? ฆ่า!? ฆ่า!? ฆ่า!? ฆ่า!? ฆ่า!?

ตาย!!? ตาย!!? ตาย!!? ตาย!!? ตาย!!? ตาย!!?

ฮึ่ม....เหนื่อยชิ บ หายโว้ย....

แต่...ทำไมมันไม่ส่งเสียงเจ็บปวดรึอะไรเลยวะ?

อ๊ะ....

รึว่า.......

ผมรีบก้มไปดูอย่างสงสัย......

ชิ บ หายแล้วววววววววววว!?!?

มันตายแล้วว่ะ......

ตาของมันอีกข้างเหลือกมองลงพื้นอย่างน่ากลัว...

กุเสียวโว้ย!!!

รีบๆควักตาแล้วเหยียบให้เละเลยดีกว่า

แล้วผมก็ควักลูกตาออกมาอย่างรวดเร็ว

พร้อมกับวางมันลงที่พื้นแล้วลุกขึ้นยืนเหยียบมันจนเละ!!

ตามไปเหยียบลูกตาลูกเมื่อกี้ด้วยดีกว่า!!?!?!?

เหอ เหอ เหอ!??

สนุกเป็นบ้าเลยยยยยยยยยยยยยย!!?!?

เฮ้อ......

เลือดของไอ้หมอนี่....ทำไมน่าสะอิดสะเอียนขนาดนี้วะ?

ถ้าเป็นเลือดผู้หญิงสวยๆรึเด็กผู้ชายหน้าตาดีๆหน่อยก็คงจะกินได้อยู่หรอก....

เลือดผู้หญิงสวยๆน่าจะหวานน้าาาาาาา~

อยากลองแฮะ....

แต่ว่า....อย่าเพิ่งนึกถึงเรื่องอื่นดีกว่า

มานึกถึงว่าเราจะเล่นอะไรกับศพนี่ดี???

งั้น.....

เรามาผ่าศพกันดูดีมั้ย??

อื้อๆๆๆ!?! เอาเลยๆ เราก็อยาก....

เอาล่ะ!!!

ได้เวลาที่มีดอีโต้ออกโลงแล้ววววว~!?!?

อา....เริ่มต้นตรงที่หน้าท้อง

ใช้มีดแล่เนื้อจ้วงเข้าไปที่ท้องแรงๆ

แล้วก็ลากลงมาจนถึงกลางอก

ความลึกของแผลร่วม10เซ็นฯนั้นทำให้เครื่องในไหลทะลักออกมาตามแรงโน้มถ่วง

โอว.....ทำไมสภาพศพที่อยู่ตรงหน้านี้น่าถ่ายรูปเก็บไว้ดูเล่นจัง....

เสียดายที่ไม่มีกล้อง....

ช่างเถอะ

มาลากไส้ของมันให้ออกจากตัวหมดๆไปดีกว่า

แมร่ง...ลำไส้มันยาวตายชัก

.............

นึกอะไรสนุกๆล่ะ.......

เอาลำไส้มันมาวางบนพื้นให้เป็นวงกลม

โดยมีศพมันเป็นศูนย์กลาง.....

โอ้…นี่คืองานศิลปะโดยฆาตกรโรคจิตชัดๆ

ศิลปะที่สวยงาม....

แต่วัตถุดิบบางอย่าง (ก็หน้าตา+หุ่นพ่อผมไง) มันทำให้ศิลปะชิ้นนี้เสื่อมลงไปเยอะเลยแฮะ

อ๊าก....เสียดายยยยยย

เอ่อ....ช่างเหอะ

ถึงไงๆพอมีใครมาพบศพนี่มันก็ต้องถูกเก็บกวาดอยู่แล้ว

ส่วนพวกตับม้ามอะไรต่างๆที่เป้นก้อนๆ

ผมก็นำมันมาแยกส่วนให้ครบ12ชิ้น

ตั้งไว้รอบๆวงในลำไส้

ให้เหมือนกับนาฬิกา

จากนั้นก็ใช้เลือดที่นองเจิ่งเต็มพื้นเขียนกำกับหมายเลขไว้ใต้เครื่องใน

ให้เหมือนกับนาฬิกาซักนิด

แล้วก็......ใช้มีดอีโต้หั่นแขนทั้งสองของของศพออกมา

ทำเป็นเข็มนาฬิกา....

แต่มันมีปัญหา....ก็แขนทั้งสองข้างมันเท่ากันน่ะสิ....

แล้วงี้จะทำเข็มสั้นเข็มยาวได้ยังไงกัน

เซ็งเว้ยยยยยย!!!?

....................

....อ๊ะ......รึว่า....

เราเอาตัวมันมาทำเป็นเข็มยาว

แล้วเอาแขนทั้งสองข้างเป็นเข็มสั้นดีมั้ย?

.......................

 ก็ดี...

แต่...ชี้เกียจขั้นไปตัดเชือกแฮะ.....

แมร่งงงงงงง........แต่เพื่อศิลปะชิ้นนี้

ยอมขยันก็ได้เว้ย

ฮึ่ม...ผมเดิมดุ่มๆพร้อมมีอีโต้ขึ้นไปชั้นสอง

พอไปถึงเชือกที่ผูกติดกับบันได้ก็รู้สึกว่า....

ข้างบน......มืดๆยังไงก็ไม่รู้....

ผมเริ่มเอะใจ

วิ่งเข้าไปดูนาฬิกาในห้องนอน

ตายล่ะ!!!!

จะห้าโมงเย็นแล้ว!!!

น้องชายจะกลับมาจากสนามกีฬาถึงบ้านก็ประมาณ6โมง

ไอ้นี่ยังพอทำอะไรได้

แต่แม่จะกลับมาถึงบ้าน5โมง30นาที!!!!!!!

ชิบหายแล้วกู!

ต้องรีบๆทำศิลปะนี่ให้เสร็จ!

แล้วผมก็วิ่งไปตัดเชือกให้เร็วที่สุด

พอตัดเชือกขาดแล้ว....

.....โพล๊ะ!!!.....

เอ๊ะ?

เสียงอะไรน่ะ??

ผมรีบลงไปดูด้านล่าง

...หวา........

หัวของศพกระแทกพื้น

กะโหลกศีรษะแตกยุบ......

ทั้งๆที่หัวมันห่างจากพื้นแต่3ฟุตเองนะ

อ่อนแอจริงๆ

แต่ว่าอย่ามัวแต่บ่นอยู่เลย

รีบๆสร้างศิลปะให้เสร็จก่อนดีกว่า

โชคดีที่ศพไม่หล่นทับพวกเครื่องในที่ผมทำไว้

ผมพยายามลากศพหนักๆนี่จัดท่าทางให้สวยงาม

กำหนดให้หัวมันตั้งอยู่ตรงกลาง

ขาชี้ไปทางเครื่องในหมายเลข5

ส่วนมือก็ตั้งต่อจากหัวมัน

ชี้ไปทางเครื่องในหมายเลข12

....ไม่รู้สิ....ก็ใกล้5โมงเย็นแล้วก็ตั้งๆไว้งั้นแหละ

แต่ดูเหมือนว่า.....

สภาพศพยังไม่สมบูรณ์แฮะ?

อืม.....

หั่นหัวของมันให้ขาดไปเลยดีกว่า

แล้วก็เปิดกะโหลกมันซะหน่อย

ไหนๆก็แตกแล้วนี่

แล้วก็พยายามเลาะสมองออกมาโดยยังคงสภาพให้เหมือนเดิมที่สุด

แล้วก็เอากะโหลกมันมาปิดเหมือนเดิม...

คงไม่หลุดง่ายๆหรอกนะ?

จากนั้น

เอาสมองของมันวางไว้ในท้องกลวงๆของมันให้สมดุล...

เป็นภาพศิลปะที่สวยงามดีแท้

ส่วนขา...

ไหนๆส่วนอื่นๆก็ถูกตัดเป็นท่อนๆแล้ว

ตัดขาด้วยเลยละกัน

...........

ฟู่....เล่นเอาหอบ

กี่โมงแล้วเนี่ย

เดินไปดูนาฬิกาในครัวหน่อยดีกว่า

อ๊ะ.....5โมง10นาที

อีก20นาทีแม่มา

......เอาเวลานี้ไปอาบน้ำล้างเลือดลวกๆหน่อยดีกว่า....

ถึงจะกลัวว่าแม่จะมาถึงก่อนก็เถอะ

เอาวะ!

เป็นไงเป็นกัน

ห้องอาบน้ำอยู่ด้านบน.....ต้องเดินขึ้นไป...

(ขี้เกียจเว้ยยย T T)

อาบน้ำให้เร็วที่สุดโดยไม่ต้องฟอกสบู่!

หัวก็ไม่ต้องสระ!

ฟันเฟิงอะไรก็ไม่ต้องแปรง!!!

ว้าเว้ย!!!

เลือดที่เปื้อนแขนเปื้อนขาล้างออกไม่หมดจดแฮะ!!!!

คุณรู้รึเปล่า

เวลาที่เลือดแห้งติดผิวหนังน่ะ ถ้าเป็นเกร็ดเล็กๆล่ะก็ล้างออกยากนักแล!

ฮึ่มมมม.... ในเมื่อเป็นอย่างนี้

คงต้องใส่เสื้อแขนยาวกับกางเกงขายาวซะแล้ว

ออกมาจากห้องน้ำ....ดูนาฬิกา

5โมง21นาที!!!

เวรแล้ว!!

รีบๆทาแป้งเพื่อกลบกลิ่นเลือด

แล้วก็รีบๆใส่เสื้อผ้า....

5โมง24นาที!!!

แมร่งงงงงง!!!

รีบลงไปข้างล่างเอากุญแจหลังตู้เย็นไปไขประตูบ้านลูกกรง

แล้วก็ออกไป โดยพยายามให้ประตูเหล็กด้านในปิดให้มิดชิด

แล้วก็ใส่ลูกกุญแจขังไว้ที่ประตูด้านนอก

เดินไปหน้าซอย.....ไปรับแม่....

5โมง27นาที.....

เจอเพื่อนที่อยู่หน้าปากซอยพอดี

ก็ทักทายกันพอเป็นธรรมเนียม

ความจริงผมไม่ค่อยยุ่งกับใครหรอกนะ

ผมพูดไม่เก่ง

และพวกเขา....ก็ไม่ใช่คนที่ผมจะคบเป็นเพื่อนได้....

พวกเขาชวนผมไปเล่น...

เล่นอะไรฟะ โตเป็นควายอายุ16-17ปีแล้วยังจะเล่นอีก

ผมปฏิเสธไป

พวกเขาเข้าใจ...แล้วก็เดินเข้าไปในซอย....ในซอยจะมีลานกว้าง...

ผ่านหน้าบ้านผมไป...

คงไม่ได้กลิ่นเลือดหรอกนะ.....

5โมง30นาที......

เริ่มได้ยินเสียงรถจักยานยนตร์

หันไปดู....มาแล้ว....

“แม่ หยุดก่อน” ผมพยายามทำสีหน้าให้ปกติที่สุด

ดูเหมือนว่าแม่จับไม่ได้ เลยจอดรถข้างริมฟุตบาต

“มีอะไรฮึไอ้ฮัน มาขวางแม่เนี่ย” แม่ขมวดคิ้วอย่างฉงน

“คืองี้แม่....พอดีผมอยากกินข้าวนอกบ้าน ไปด้วยกันนะ เงินผมก็เอามาแล้ว” โชคดีจริงๆที่เงินเดือนไอ้หมอนั่นมันออกเมื่อวานพอดี ก็เลยหยิบติดมือมาด้วย2พัน

“แกเอาตังมาจากไหนห๊ะ? ทำเป็นมีตัง” แม่ผมเริ่มสงสัย....จะเอาอะไรมาอ้างดี.....

“ง่า.....แม่ พอดีผมแอบจิ๊กเงินพ่อมาอ่ะ ก็เก็บได้เรื่อยๆแหละ....แล้วทำไมอ๊ะ!! แค่ผมจะพาแม่ไปเที่ยวมั่งไม่ได้รึไง” ผมแสร้งทำเป็นหน้างอนอ้อนแม่ ไอ้เรื่องที่ขโมยเงินพ่อนั้นทั้งผมทั้งแม่และน้องชายก็ทำกันจนรู้ๆกันอยู่....ก็พ่อผม.....ขี้งกจะตาย...ไม่รู้ว่าตายแล้วจะยังงกอยู่อีกมั้ย.....

“เออๆ ไปก็ไป หิวอยู่พอดี แล้วไอ้บอลล่ะ?” แม่ถามถึงน้องชายผม....

“ช่างมันเหอะน่า เดี๋ยวค่อยซื้อของฝากกลับไปก็ได้” ผมบอกปัดๆไป แม่ผมก็เออออไปเรื่อย....หารู้ไม่ว่าผมคิดอะไรอยู่.....

“งั้นผมขับ......” “ไม่ต้องเลย แม่ขับเอง แกขับรถหยาบจะตาย” แม่มองผมอย่างรู้ทัน....

ช่วยไม่ได้ ผมขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายแม่ พร้อมบอกสถานที่ๆจะไป....

ยังไงๆ....ผมก็ไม่อยากให้แม่มาเห็นศพพ่อต่อหน้าต่อตา.....

ให้ไอ้น้องชายมันมาเจอเองจะดีกว่า...

แกล้งมันซะหน่อย....มันไม่ชอบเห็นอะไรสยองๆ

ถ้ามันได้เจอล่ะก็....คงนอนไม่หลับแน่ๆ

.......ผม.....กอดแม่....

กอดเบาๆ ไม่กล้ากอดแน่น....

กลัวแม่ด่า.....

“....แม่......ผมรัก....แม่นะ....”

“หือ? แกว่าอะไรนะ? แม่ไม่ได้ยินเลย”

“....เปล่า.......ขับไปเถอะ”.......

.....อย่างน้อย.......

ก่อนเรื่องร้ายๆจะเกิดขึ้นกับครอบครัวผม.....

ยังไงก็ขอสร้างความทรงจำไว้ตรงนี้ซักนิดก็ยังดี

.....ผมรักแม่.......

To Be Finish……..