นิยาย รักนี้ต้องโฮ่งฮับ (Yuri) จบ : Dek-D.com

รักนี้ต้องโฮ่งฮับ

หญิงหญิง

บทนำ

เมื่อสาวห้าวอย่างทัชชภร หรือเพื่อนๆ เรียกเธอว่า ทัช เธอมีรูปร่างสูงโปร่ง อายุ 25 ปี ทำธุรกิจส่วนตัวอยู่กับบ้าน และมีสุนัขสุดที่รักตัวหนึ่งชื่อว่า น้องท่อ เป็นสุนัขพันธุ์ผสมเพศผู้

แต่แล้ววันหนึ่ง น้องท่อกลับมาถูกรถยนต์ชน จนเกือบไม่รอดถ้าไม่มี สัตวแพทย์ที่ประจำคลินิก อย่างหมอกานต์สินีหรือหมอนี เธอได้ช่วยชีวิตน้องท่อเอาไว้

การพบกันระหว่าง ทัชกับหมอนีผู้น่ารักและเป็นมิตรกับทุกคนรอบข้าง โดยมีรอยยิ้มที่สดใส จนทัชไม่อาจละสายตาจากสัตวแพทย์สาวคนนี้ไปได้ ช่วงเวลาที่จะได้เจอกันมันน้อยเกินไป คงต้องอาศัยน้องท่อเป็นสะพานเชื่อมให้พบกับหมอสาวที่น่ารัก

นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้แต่ง สถานที่และตัวละครในเรื่องเป็นสิ่งที่แต่งขึ้น

เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านไม่มีจริงแต่ประการใด

ตัวละคร

ทัชชภร หรือ ทัช อายุ 25 ปี

สาวรูปร่างสูงโปร่ง นิสัยห้าว มีธุรกิจส่วนตัว ขายของออนไลน์ และอื่นๆ ที่ทำแล้วได้เงิน

อิมเมจ

กานต์สินี หรือ นี อายุ 27 ปี

สาวหน้าใส ตัวเล็ก ผิวขาว ผมยาวสลวย เป็นสัตวแพทย์ใกล้บ้านของทัช เธอนิสัยน่ารักและใจดีจนมีแต่คนเข้าหา สำหรับทัชนั้น เธอมองว่าหมอนี เป็นหญิงสาวน่าค้นหาที่ชอบกระชากใจเธอทุกครั้งที่มองมา

อิมเมจ

น้องท่อ อายุ 1 ปี เพศผู้

สุนัขพันธุ์มอลทีส ซึ่งทัชคิดว่าเป็นพันธุ์ผสม เพราะดูลักษณะไม่เหมือนมอลทีสแท้ ที่เธอเห็นจากรายการโทรทัศน์และเธอก็ไม่รู้ว่าผสมกับพันธุ์อะไร อาจจะเพราะน้องท่อ ไม่ใช่พันธุ์แท้และลักษณะไม่ตรงตามที่เจ้าของคนเก่าต้องการ จึงถูกมาทิ้งไว้ตั้งแต่อายุไม่ถึง 2 เดือน ตอนนี้น้องท่ออายุได้ 1 ปีและกำลังซุกซนตามประสาวัยกำลังโต

อิมเมจ

ดุษยา หรือยา อายุ 27 ปี

เพื่อนสาวของหมอนี เป็นเภสัชกร พึ่งย้ายมาอาศัยในหมู่บ้านเดียวกับทัช เธอรู้สึกผิดกับการขับรถชนน้องท่อจึงพยายามเข้าหาทัช แต่แล้วกลับชอบทัชโดยไม่รู้ตัว เพราะนิสัยน่ารักในบางมุมของทัชไปเข้าตาเธอ

อิมเมจ

พลภฤต หรือ พล อายุ 19 ปี

หนุ่มหน้าอ่อน เป็นน้องชายของหมอนี กำลังเรียนคณะวิศวะ ปี 1 มหาวิทยาลัยในตัวเมือง

นิสัยกวนบาทาชาวบ้าน ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นน้องชายของหมอนีได้ เพราะนิสัยต่างกันสุดขั้ว

วันๆ หนึ่งมักจะหมกตัวอยู่ในห้องเพื่อเล่นเกมส์ แต่เวลาพี่สาวทำงานมักจะชอบเข้ามาช่วย ทั้งๆ ที่ไม่ชอบสัตว์

แต่เขามีมุมน่ารัก ตรงที่แอบชอบยาอยู่เงียบๆ และคอยดูแลอยู่ในมุมๆ หนึ่ง ที่ยาไม่เคยมองเห็น

"แปะ" ความเย็นบริเวณพวงแก้มใส ทำให้ทัชลืมตาตื่นขึ้น พร้อมกับเงยหน้าส่งสายตาปรือไปยังคนที่ยืนอยู่

“รับหน่อยไหมคะ”

สิ่งที่ทัชเห็นเป็นรอยยิ้มสดใส ทำให้ตาที่ปรือเปิดกว้างอย่างตั้งใจ เหมือนทุกอย่างรอบตัวหยุดลง และเธอตรงหน้าเป็นอย่างนางฟ้าที่น่าหลงใหล รอยยิ้มสวยบนใบหน้าใสของคนตัวเล็ก ในชุดเสื้อกาวน์สั้นที่เธอคลุมทับ เสื้อลูกไม้ที่มีสีชมพูสดใส ยิ่งทำให้ใบหน้าขาว ดวงตากลมโตนั่นดูโดดเด่นขึ้น ทัชจ้องมองสาวตัวเล็กนานจนเกินไป เธอจึงยื่นกาแฟกระป๋องมาตรงหน้าของทัชอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มหวานส่งมาให้

"ดื่มหน่อยไหมคะ"

“ค...ค่ะ” ทัชจำต้องเอื้อมมือเพื่อหยิบกระป๋องกาแฟจากมือสวยของสาวหน้าใส ปลายนิ้วทั้งสองสัมผัสกัน นิ้วเรียวของสาวตัวเล็กทำให้ใจของทัชสั่นไหว อย่างกับกระแสไฟส่งผ่านมายังกลางดวงใจ ทำไมกันนะ! ทัชกลับตั้งคำถามในใจ พร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำ

“ไม่สบายหรือเปล่า ดูคุณหน้าแดงนะ หรือมีไข้” ไม่พูดเปล่าสาวร่างเล็กเอื้อมมือน้อยๆ ของเธอมาแตะที่หน้าผากเนียนของทัช

นี่มันอะไรกัน ความรู้สึกนี้ เธอเป็นแม่มดมากระชากใจฉันใช่ไหม!