My Hydrangea
คุณคิดว่าโลกหลังความตายเป็นยังไง? ผมว่าผมมีคำตอบที่น่าสนใจนะ อยู่ที่ว่าคุณจะเข้ามาค้นหาคำตอบนั้นกับผมหรือเปล่า ว่าไง? คุณพร้อมจะรับฟังโลกหลังความตายของผมมั้ย? . . . ผมหวังว่าคุณจะลองเข้ามาหาคำตอบนะ :)
ผู้เข้าชมรวม
213
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
บทนำ
ทุกคนคิดว่าโลกหลังความตายมันดีมั้ย? ดีกว่าบนโลกนี้ที่มีแต่ความทรมานทางกายหรือเปล่า หรือดีกว่าความเจ็บปวดทางใจละ ผมเชื่อนะ ว่าพวกคุณต้องเคยคิดแน่ๆ ถ้าตายไปแล้วทุกอย่างในตอนนี้มันจะต้องจบลง ทุกอย่างที่คุณท้อแท้และสิ้นหวัง ความเหนื่อยของคุณ ความเศร้า ความรัก ความผิดหวัง ความ toxic คุณจะได้ไม่เจ็บปวด ไม่รู้สึกเหมือนเป็นคนไร้ค่า ถ้าจากไปยังไงเรื่องทุกอย่างมันคงดีขึ้น
.
.
.
แต่คุณได้คิดหรือเปล่าว่าหลังตายไปคนที่คุณรักจะทำยังไง เขาจะอยู่ได้ยังไง จะเสียใจแค่ไหน จะคิดถึงคุณมั้ย จะเศร้าแค่ไหน จะโทษตัวเองหรือเปล่า ผมว่าคุณควรคิดถึงเขาบ้างนะ เขาอาจจะใจสลายโดยที่คุณไม่รู้ก็ได้ หรือถ้ารู้มันฌ็อาจจะสายเกินไป ผมว่าผมคงเพ้อเจ้อมากไปแล้วละ แต่ถ้าคุณไม่ได้คิดแบบนั้น มันดีมากแล้ว เพราะคงไม่ต้องมาเป็นเหมือนผมในตอนนี้
ใช่ ผมฆ่าตัวตาย มันน่าตลกนะที่คนเราพออยากตายแต่กลับไม่สำเร็จสักที แต่พอไม่อยากตายก็ดันมาตายเสียได้ เพราะผมซุ่มซ่ามจนพลัดตกจากระเบียง แต่มันก็ทำให้ผมได้รู้ว่าหลังจากที่ผมตาย ผมไม่เสียดายอะไรเลย ผมทำมันอย่างเต็มที่แล้ว และโลกหลังความตายของผมก็โดนไอ้เจ้ากล่องจิ๋วนี่ลากตัวมา ทั้งๆที่ความจริงมันควรจะเป็นบทของยมทูตที่ต้องลากตัวผมไปแท้ๆ
“โฮสต์เลิกโทษหนูเถอะค่ะ หนูก็โดนสั่งมาจากศูนย์กลางนะ”และใช่ ผมทำงานกับเจ้ากล่องจิ๋วพูดได้นี่มาหลายโลกแล้ว จากตอนแรกที่โดนบังคับถึงขั้นจะสิงร่างผมเพื่อทำภารกิจ จนตอนนี้ผมก็พอจะยอมทำเองบ้าง ผมยอมรับนะว่าการมาทำภารกิจแบบนี้ ทำให้ผมล้มเลิกความคิดไร้สาระพวกนั้น แต่มันได้เปลี่ยนให้ผมเป็นคนเฉยชาแทน ไม่คาดหวัง ไม่รัก ไม่รู้สึก หลายๆครั้งที่มีภารกิจที่เกี่ยวกับความรัก แต่มันกลับไม่ได้ทำให้ผมเข้าใจความรู้สึกพวกนั้นมากขึ้นเลย มันเป็นเหมือนปฏิกิริยาของร่างกายที่ทำเพื่อป้องกันไม่ให้ผมต้องกลับไปรู้สึกอีก
“เลิกมาอ่านใจฉันสักที”ผมเอ่ยกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย
“โฮสต์ก็รู้ว่าหนูต้องอ่านความคิดของโฮสต์ เพื่อที่จะได้สามารถรับมือได้ในสถานการณ์ต่างๆ”เจ้ากล่องจิ๋วลอยไปมารอบตัวผม พร้อมกับทำหน้าจริงจังๆแบบพิกเซลๆ
“เฮ้อ ช่างมันเถอะ ส่งฉันไปได้แล้ว”ผมพูดขึ้นก่อนที่จะล้มตัวลงนอนบนเตียงขนาดกลางในห้องสีขาวที่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรทั้งนั้น ก่อนที่ผมจะรู้สึกเหมือนตัวเองล่องลอยในอากาศพร้อมกับความมือที่เข้าครอบงำ
——————————————————————————————————————————
จบไปแล้วกับบทนำนะคะ มีคำผิดหรือการบรรยายมีปัญหาตรงส่วนไหน สามารถคอมเม้นมาได้เลย แต่อย่าว่ากันแรงน้าาา
นิยายเรื่องนี้เราแต่งแนวระบบ ทำภารกิจ เนื้อหาจะพยายามปรับให้ดีขึ้นเรื่อยๆนะ เรื่องนี้เป็นเรื่องของ “สายหมอก” ชายที่ตายด้วยกาพลัดตกระเบียงกับหนุ่มลึกลึบในโลกระบบล่าสุดที่โผล่มาทำให้ความเฉยชาของสายหมอกเปลี่ยนไป
คำเตือน
1. นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงการจินตนาการของผู้เขียนเพียงเท่านั้น เนื่อหาอาจมีความรุนแรง มีคำหยาบ หรือเนื้อหาที่หน่วงอารมณ์ ขอให้ผู้อ่านทุกคนใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
2. หากไม่ชอบสามารถกดออกได้ หรือสามารถคอมเม้นในเชิงที่ช่วยสนับสนุนเพื่อนำมาปรับปรุงนิยายเรื่องนี้ให้ดีมากขึ้นนะคะ
รีวิวจากนักอ่าน
นิยายเรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
มาเป็นคนแรกที่เขียนรีวิวนิยายให้กับนิยายเรื่องนี้กันรีวิวถึงตอนที่ 0
รีวิวถึงตอนที่ 0
ผลงานอื่นๆ ของ HJ74 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ HJ74
ความคิดเห็น