ฮองเฮาผู้บ้างาน 3 (เล่มจบ)

“ข้ารู้จักเจ้าดี”

“ไม่ ท่านไม่มีวันรู้จักข้าดี”

“เจ้าคือสตรีหยาบช้าที่บังอาจช่วงชิงกาลเวลา”

“ข้าคือข้า มิได้เป็นอื่นใดอีก”

“มิอยากรู้หรือว่าข้าคือใคร”

“อาจเป็นสาวกของเทพสักองค์กระมัง”

“มิใช่ บิดาข้าคือผู้ยิ่งใหญ่ สรรค์สร้างและครอบครองดินแดนอันกว้างใหญ่ไพศาล”

“บิดาท่านเป็นฮ่องเต้หรือ”

ฮ่องเต้ หรือนางหมายถึงเง็กเซียนฮ่องเต้กัน

“มิใช่ แต่บิดาของข้าคือผู้รับใช้ที่พระองค์ไว้วางใจที่สุด”

“ท่านเป็นซื่อจื่อหรือ”

“ซื่อจื่อ...”

“ก็ท่านเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของผู้ปกครองดินแดนมิใช่หรือ”

“อืม…” นางคิดว่าเขาเป็นมนุษย์ จึงใช้ตำแหน่งที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อเรียกขานเขานี่เอง “ใช่ ข้าคือ ซื่อจื่อ ต่อแต่นี้ จงเรียกข้าว่า ซื่อจื่อ”

"เช่นนั้นซื่อจื่อผู้หาญกล้า ท่านมาที่นี่ด้วยเหตุอันใด"

"จะมีเหตุอันใดได้ นอกจากลากตัวเจ้าไปลงทัณฑ์ในโทษฐานคิดคดทรยศต่อสรวงสวรรค์"

"จะกล่าวว่าข้าทรยศได้อย่างไร ในเมื่อข้าไม่เคยภักดี"

"เจ้า!!!"

"ฝนตกลงมาแล้ว"

...

...

...

"ข้าเพียงอยากเพลิดเพลินกับสายฝนอีกสักนิดแล้วสะสางงานที่คั่งค้างเอาไว้ให้หมดสิ้น หากท่านจะทำให้ข้าสมปรารถนา ข้าก็จะมอบสิ่งที่ท่านต้องการให้"

…คิดล่อลวงข้ากระนั้นหรือ…

"ณ ยอดเขาที่สูงที่สุดของดินแดนเว่ยอู่นั้นมีความลับ ยอดเขานั้นชี้ไปยังประตูสวรรค์และลึกลงไปใต้ภูเขาสูงนั้นคือทวารแห่งโลกันตร์ที่เหล่าปีศาจอาศัยอยู่ ปกป้องข้าจะกว่าข้าจะถึงที่นั่น แล้วข้าจะมอบชีวิตของข้าให้กับท่าน ซื่อจื่อผู้กล้าหาญ"

---

***เรื่องนี้เกิดอยู่ในดินเเดนที่เสมือนจีนโบราณนะคะ เพราะฉะนั้นวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมอาจจะอ้างอิงมาบ้างหรือเเตกต่างกันไปเลยนะคะ

พระเอกของเรื่องชื่อถังซื่อจื่อค่ะ เผื่อแฟนนิยายจีนจะสงสัย ตั้งเพราะมีเหตุผลของเรื่องน่ะค่ะ

สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณทุกท่านที่หลงเข้ามานะคะ****