PromiseKeeper

"เฮ้จะไปกันรึยัง" เสียงของผู้ชายวันกลางคนอายุราวๆ40ตะโกนเรียกลูกชายตัวเองให้ลงมาจากห้องนอน
"คร๊าบบบบ" เสียงชายหนุ่มอายุราวๆ15ตะโกนลงมาจากชั้นสองด้วยความตื่นเต้นพร้อมสะพายเป้ใบเสียวเขียวพูนๆลงมาอย่างรีบร้อน
"ให้ตายสิไปถึงที่นั่นก็ค่ำกันพอดี" เสียงพ่อบอกกับเด็กหนุ่ม
"ก็ผมอยากเอาของไปเยอะๆนี้ครับ" เสียงตอบจากชายหนุ่มนั้นเบามาก
"เอาเถอะรีบไปกันได้แล้ว" พ่อชายหนุ่มพูดพรางหยิบกุญแจรถและออกรถทันที
"พ่อครับไปถึงที่นั้นต้องใช้เวลาเท่าไหร่ครับ" เด็กหนุ่มถามด้วยเสียงแววสงสัยและทันใดนั้นก็สังเกตถึงความผิดปรกติของหลังรถ
"พ่อ!!" เด็กหนุ่มรีบตัดบทตะโกนลั่นรถทันที
"อะไร??" พ่อเบรกรถอย่างแรงและหันกลับไปหาเด็กหนุ่มด้วยแววตาประหลาด
"มีอะไรอยู่หลังรถอ่ะ?" เด็กหนุ่มพูดเร็วปรือราวกับว่ามีตัวแมงมุมซัก200ล้านตัวเกาะรถอยู่
"ปัดโถ่แค่นั้นเอง" พ่อเดินไปหาไม้แล้วมองไปที่ผ้าคลุมหลังกระบะที่มีถุงสีครีมใบใหญ่พร้อมหวดลงไปอย่างจัง
เพี๊ยะ!! ทันใดนั้นก็มีเสียงเด็กอายุราวๆ10ขวบร้องออกมาจากถุงสีขาว
"เฮ้ยยย!!!รึว่าจะเป็นชิลว์?" เด็กหนุ่มพูดพร้อมเปิดผ้าคลุมทันที
"อ๋อย~อารายบินชนหัวโพ้ม" เด็กน้อยคนนั้นนอนลงหลังกระบะเพราะแรงกระแทกจากไม้ 1 ท้อนหวดลงใบหัว
"โถ่ เจ้าชิลว์แอบตามมาตอนไหนเนี้ย" พ่อรีบนำยาหม่องจากหน้ารถมาถูหัวโนๆของ เด็กน้อยตัวแสบ
"เอาไงละพ่อคราวนี้"เด็กหนุ่มไม่สบอารมณ์กับการที่น้องชายตัวแซบแอบตามมาด้วย

"เย้ในที่สุดก็ถึงบ้านพักแย้ว" ชิลว์ตะโกนดังลั่นเหมือนจะเจอเครื่องเล่นยักษ์
บ้านพักเป็นบ้านพักที่สร้างจากต้นไม้มีขนาดใหญ่พอๆกับตึก3ชั้นมีบันไดวนขึ้นไปแต่ละชั้นชั้นดานฟ้ามียอดของต้นไม้เป็นพุ่มๆ
"เฮ้ยๆๆที่พามาเนี้ยไม่ได้มาเล่นนะชิลว์พ่อมาทำงานนะ" เด็กหนุ่มบอกกับชิลว์น้องอันแสนซื่อ(บื้อ)
"ค๊าบพี่ซิล" ชิลว์บอกกับพี่ด้วยแววตาบองแบ้ว
"อย่างงี้ทุกทีเล้ย" ซิลพูดแบบไม่ค่อยสบอารมณ์(อย่างยิ่งยวน)
"อย่าอารมณ์ซิจ้ะซิล" เด็กผู้หญิงแก้มสีชมพูอายุราวๆกับซิลแต่ตัวเล็กกว่าเล็กน้อยพูดพร้อมหน้ายิ้มแย้ม
"หวัดดีค๊าบพี่ลิช " ชิลว์วิ่งมาเห็นพอดีพร้อมต่ออีก1ประโยคว่า "พี่ซิลผมไปละน้าตามสบาย" ชิลว์หัวเราะและวิ่งออกไป
"เฮ้ยไอ้ชิลว์" ซิลหน้าแดงๆขึ้นมาพร้อมวิ่งตามชิลว์ไป
"คิกๆ" เสียงลิชหัวเราะเบาๆแต่พอที่จะทำให้ซิลได้ยิน

"เอ้าเวลาอาหารค่ำแล้วจ้าเด็กๆ" เสียงแม่ของลิชเรียกบอกเด็กๆรอบบ้านจากชั้น2
"คร้าบ/ค่าาาา" เสียงเด็กทั้ง3ตอบรับและเดินขึ้นบันไดวนไปที่ชั้น2
อาหารมื้อนี้ก็จะเป็นอาหารแบบป่าดงเช่น ซุปหน่อไม้ ปลาย่าง เนื้อกวาง
ทุกคนตั้งหน้าตั้งตากินอาหารไปซักพัก
"คุณคริซเดินทางมาที่นี้เพื่อมาทำอะไรค่ะ"เสียงของแม่ลิชถามพ่อของซิลพรางยกซุปหม้อใหม่มาตั้งไว้หัวโต๊ะ
"มาทำงานเรื่องขององค์กรป่าไม้น่ะ...แต่ดันลืมเอาโน้ตบุคมาซะได้"คริซพูดพร้อมกับทำท่าทางวาดมือเป็นกรอบสีเหลี่ยมเป็นรูปโน้ตบุค
"ป้ะป๊าหมายถึงไอ้นี้เหยอ?" ชิลว์เอาโน้ตบุคเครื่องสีดำออกมาจากกระเป๋าใบเล็กๆที่สะพายอยู่ข้างหลัง
"เฮ้ยชิลว์!!เอามาได้ไง" คริซตะโกนด้วยความดีใจพร้อมดึงโน้ตบุกสุดรักมาถือ
"ก็ป๋มเห็นไม่รู้ว่าอารายก็เลยหยิบมาด้วย" เด็กน้อยทำหน้าเบเหมือนจะร้องไห้ที่ขโมยโน้ตบุคของพ่อมา
"เอาเหอะโน้ตบุคก็อยู่กับพ่อแล้วชั่งมันเถอะชิลว์" คริซบอกกับชิลว์อย่างอารมณ์ดี
"พรุ่งนี้ออกไปเล่นข้างนอกได้นะน้าจะทำงานทั้งวันแต่อย่างออกไปเกินเขตน้ำตกนะ"พ่อพูดกับเด็กๆทั้ง3คน
"เอาละเด็กขึ้นไปนอนได้แล้ว"แม่ของลิชพูดพรางปัดเด็กๆให้ขึ้นไปชั้น3 ส่วนคริซเริ่มเปิดโน้ตบุก และจิบกาแฟไปพร้อมกัน
 ห้องนอนแยกออกไปเป็น4ห้อง
ห้องแรกเป็นของน้าคริซ ห้องที่สองเป็นของแม่ของลิช ห้องที่สามของลิช ห้องที่สี่ของซิลและเจ้าตัวแสบ(?)
และแล้วก็เป็นเวลาให้การสงบศึกของซิลกับชิลว์นั่นคือการนอนหลับนั้นเอง
ระหว่างที่ซิลกำลังจะหลับชิลว์ได้ทำน่าที่น้องที่น่ารักโดนการแตะเข้าไปกลางท้องของซิลอย่างจัง
"โอ้ยยย" ซิลร้องขึ้นมา "อาหยา สงสัยจะแรงไปหน่อยง่ะ ซอรี่นะพี่ซิล" เจ้าชิลว์ตัวแสบแกล้งทำเสียงกวนประสาทจนซิลคิดว่าอยากจะฆ่าทิ้งซะเดียวนี้เลย
"แว๊กกกกกกกก "คราวนี้ชิลว์เป็นฝ่ายร้องพร้อมกับวิ่งหนีพี่ชายรอบห้อง"เจ้าชิลว์ เอยชะตาเอ็งขาดแน่ๆ" ซิลคิดในใจพร้อมกระโดดปาหมอนอย่างรวดเร็ว
โครม!!พลั๊กกกก!!!เปรี้ยง!!!ผัวะ!!!
"เอ่อมีอะไรกันเหรอ"ลิชเปิดประตูห้องเข้ามาในห้อง     ปุ!! หมอนปาเข้าหน้าของลิชอย่างจัง
"แว๊กกกก ลิชชั้นขอโทษ"ซิลวิ่งเข้ามาขอโทษขอโพยลิชเป็นการใหญ่ ส่วนชิลว์เดินเข้ามาแล้วเอาหมอนฟาดใส่หัวซิลเล่น "ย๊ากกกกกก"ชิลว์กระโดดเอาหมอนฟาด
"ปุ" เสียงของหมอนปักใส่หัวซิล "เจ้าตัวแซบชิลว์"ซิลถือหมอนสองมือแล้วปาใส่หน้าชิลว์เป็นจังหว่ะ ส่วนลิชน่ะเหรอ ไปหยิบหมอนมาเล่นด้วยแล้วละ

"แฮกๆๆ "เสียงหอบของทั้ง3คนบนเตียงกว้างพอประมาณที่มาจากการเล่นสงครามหมอนกันเมื่อครู่
"พอเหอะพี่ซิลพี่ลิช ป๋มเหนือยแล้ว"ชิลว์ผู้ทั้งหอบอยู่ไม่นานก็เพลอหลับไป
ส่วนซิลกับลิชนั้นยังนอนอยู่ที่เดิม"เอ่อลิชขอโทษด้วยนะที่ปาหมอนใส่เธอตะกี้น่ะชิลว์มันยั่วอ่ะ"ซิลขอโทษทั้งๆที่นอนอยู่ตรงนั้น
"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะไม่ได้เจ็บมาก"ลิชกล่าวเพื่อไม่ให้ซิลรู้สึกผิด
"นี้ก็ดึกแล้วไปนอนดีกว่าเนอะ"ซิลพูดแบบกล่อมเด็ก "อื้ม~" แล้วลิชก็เดินกลับเข้าห้องไป
"ฮั่นแน่อยากไปนอนกับพี่ลิชเค้าอ่ะดิ๊ทำเป็นพระเอก"ชิลว์ลืมตามาบอกพี่ชายของตนทั้งๆที่ไม่มีแรงจะหนีแล้วได้แต่เตรียมตั้งท่ารับการโจมตีจากหมอนเพรชฆาต
"นายนี้มันกวนได้ทุกเวลาจริงๆแหะชะตาขาดแล้วชิลว์น้องรัก"ซิ ลผู้แบบประชดพร้อมยกหมอนขึ้นฟาดหน้าชิลว์  ปุ~~เสียงจากการโดนหมอนเพรชฆาตฟาดเข้าหน้า

เช้าวันรุ่งขึ้นซิลตื่นขึ้นมาจากการเรียกของแม่ลิชให้มาทานอาหารเช้า
อาหารเช้าวันนี้ไม่ได้แตกต่างจากเมื่อวานซักเท่าไหร่เก้าอี้ทุกตัวมีคนนั้งจองกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วยกเว้นพ่อพ่อไม่ได้มาเข้าร่วมการทานอาหารเช้าวันนี้
"เอ่อป้าครับพ่อไปไหนหรอครับ"ซิลถามพลางเอาซ้อมจิ้มเนื้อกวางเข้าจาน
"อ๋อสงสัยทำงานอยู่ในห้องน่ะตอนเช้าเห็นชงกาแฟไปเป็นโอ่งเลยละมั่ง"แม่ของลิชพูดจาให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารอารมณ์ดี
"เอ้าอิ่มแล้วล้างจานด้วยละ"แม่ของลิชพูดอีกประโยคที่ชิลว์ไม่ค่อยอย่างได้ยินเพราะชิลว์เกลียดการล้างจานที่สุดด้วยตอนเด็กๆเขาได้กินน้ำยาล้างจานไปเกือบๆลิตร
"แง่ะป๋มม่ายล้างนะค้าบบบ"ชิลว์มองซิลอย่างอ้อนวอนว่าขอให้ล้างจานแทนป๋มทีนะ
"ฝันไปเถอะน้องรักเมื่อคืนทำไรไว้ เหอะๆๆ" ซิลหัวเราะในรำคอแต่สีหน้าของชิลว์นั้นซีดเผือกเหมือนตายทั้งเป็น
"ม่ายยยยยยยยยยย" ชิลว์ตะโกนกรอกหูพี่
"แว๊กกกก็หัดล้างเองซิเว้ย"ซิลบอกน้องกึ่งๆตะโกน
"ม่ายยยยยยยยยยย"ชิลว์ตะโกนกรอกหูพี่เป็นครั้งที่2
"เออๆๆก็ได้ๆวันเดียวเท่านั้นนะ"ซิลพูดแบบไม่เต็มใจซักเท่าไหร่
"เย้~~พี่ซิลนี้ก็มีประโยชน์เหมือนกันแหะ"ชิลว์พูดเสียงดังจนไปถึงชั้น2
"ระวังไว้เหอะ"ซิลหันหน้ามาหาชิลว์แววตาน่ากลัวพิลึก
"คิกๆ"ลิชได้ยินบทสทนาบนโต๊ะอาหารก็แอบหัวเราะออกมานิดๆ
บ้างครั้งซิลก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมพ่อเขาถึงพูดว่าเราต้องเข้มแข็งอดทนเมื่อพยายามแล้วโดนน้องแกล้งฝ่ายเดียวมันคือความอดทนหรือ?
บางคนก็อาจจะว่าไม่กล้าโต้กลับหรือ?ความเข้มแข็งมันคืออะไร?
"เอาเถอะไหนๆวันนี้ก็ว่างแล้วออกไปเดินเล่นกันมั้ย"ซิลกล่าวชวนลิชและชิลว์
"อื้ม~"ทั้งสองพยักหน้าตอบกลับมา
ทั้งสามเดินเข้าไปในป่าได้ราวๆครึ่งชั่วโมงแต่ชิลว์บอกว่าเมื่อยขาจะขอกลับไปก่อนถึงอย่างนั้นซิลก็รู้สึกแปลกๆที่ชิลว์ยอมละมือจากการศึก
"ชิลว์จะกลับแล้วเหรอจ้ะ"ลิชถามชิลว์ในระหว่างที่ชิลว์เดินกลับหลังออกไป
"ค๊าบผมเมื่อยอ่า"ชิลว์ตอบแบบไม่ค่อยเต็มเสียง
"เออๆๆงั้นกลับไปก็ได้กลับดีๆละ"ซิลพูดพร้อมโยนโทรศัพท์มือถือให้ชิลว์
"ค๊าบๆๆ"ชิลว์ตอบอีกรอบและเดินกลับไป
"เอาละชิลว์ไปแล้วเราทำไงต่อดีละลิช"ซิลถามลิชขณะที่ลิชเด็ดดอกอะไรซักอย่างอยู่
"อะชั้นให้"ลิชพูดพร้อมหยิบดอกไม้ที่รอยแล้วมาวางไว้บนหัว
"อะไรละเนี้ย?"ซิลมองตามขึ้นไป