คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บ้านแสนสวยของสองพี่น้อง รีไรท์
รถรับส่ับมายับริเวทาเ้าหน้าหมู่บ้านอลิสา เธอบอพิับ้านให้ับรถรับส่ปราว่าพนัานับรถมีอุปร์ที่ทันสมัยมา แ่รอพิัละิูและลอิูที่เธอบอ็มีแผนที่นำทาล้ายับGPSอโลเิมแ่เหมือนว่าอุปร์ที่นี่ะล้ำหน้าว่าโลเิมมาถ้าเทียบับเรื่อมือูแล้ว เธอะูถูโลู่นานใบนี้ไม่ไ้เสียแล้ว ลิสาิในใเธอยิ่ื่นเ้นเ้าไปให่เมื่อเห็นถึวามทันสมัยที่ไปไลว่าโลใบเิมอัวเอ พนัานรัษาวามปลอภัยหน้าหมู่บ้านถามเธอว่าเธอะไปที่บ้านหลัไหน เธอบอว่าเธอไ้ื้อบ้านาโรารนี้แล้ว และเธอ็ยื่นเอสารที่พนัานเอาให้เธอไว้ับยามหน้าหมู่บ้านามที่พนัานไ้บอเอาไว้ เมื่อพนัานรัษาวามปลอภัยหรือยามเห็นเอสารในมืออเธอ็บอให้เธอลมาารถไ้เลยเพราะเาะเป็นนนำเธอและน้อายไปส่ที่บ้านอเธอเอ ในหมู่บ้านนี้มีรถรับส่บริารอยู่แล้วสำหรับท่านที่พัอาศัยอยู่แล้วไม่มีรถยน์เป็นอัวเอ ลิสาถาม่าบริารอรถที่มาส่เธอทันทีเมื่อยามหน้าหมู่บ้านบอแบบนี้ เธอ่ายเิน่ารถำนวน 200GG ให้ับรถที่มาให้บริารเธอแ่รอบนี้เธอลอ่ายโยารสแนิปอเธอ ปราว่ามันสะวสบายมาแ่เธอเอามือไปวาไว้บริเวแท่นเ็บเินมัน็ะสแนและทำานอัโนมัิ แท่นเ็บเินทำารหัเินผ่านบัีที่เธอเื่อม่อเอาไว้ับิปทันที มินราพยัหน้าอย่าพอใับารใ้ีวิที่แสนสะวสบายบนโลใบนี้
“แทนไทรับลมาไ้เลย”
ลิสาเรียให้น้อายเินลามเธอมา แทนไทยับัวามพี่สาวบออย่าว่า่าย เมื่อทั้สอลารถแล้วเธอรอพนัานรัษาวามปลอภัยอหมู่บ้านไม่เินห้านาที็มีรถอหมู่บ้านพร้อมับนับรถอีหนึ่นและพนัาน้อนรับอโรารอีหนึ่นที่เินทามาพร้อมัน พนัานทั้หมโ้ให้ลิสาับแทนไทอย่า้อนรับ พนัานเิพวสอนพี่น้อึ้นรถอโรารเพื่อะไ้นำทาไปยับ้านที่ลิสาื้อเอาไว้ ลิสาส่ยิ้มบาๆให้ พนัานอธิบายว่าบ้านอเธออยู่โนไหน ถ้าะึ้นรถรับส่ึ่เป็นบริารอทาอโราระ้อมาึ้นรุไหนและในหนึ่วันมีี่รอบรอบละี่โม ทาพนัาน้อนรับอธิบายให้เธอฟัอย่าละเอีย ลิสาพยัหน้าอย่าเ้าใ ไม่นานรถ็มาออยู่บริเวหน้าบ้านหลัให่หลัหนึ่ โทนสีสบายาและน่าอยู่มาทีเียว
“สวยัเลยรับพี่สาว”
แทนไทน้อยบอับพี่สาวอย่าื่นเ้น ลิสาไ้ยิน็ส่ยิ้มไปให้แล้วลูบไปที่หัวเล็ๆ้วยวามเอ็นู
“แทนไทอบไหมรับ”
ลิสาถาม้วยน้ำเสียอ่อนโยนเพื่อรอำอบาน้อาย
“แทนอบที่สุเลยรับ”
แทนไทอบพี่สาวอย่าน่ารั เาื่นเ้นมาที่ะไ้มาอยู่บ้านหลัให่และสวยมาๆอย่านี้ มันสวยว่าระท่อมหลัเล็ที่เาเยอยู่เสียอี เ็ายัวเล็ๆินเียวในใ
“อแ่แทนไทอบพี่็ีใแล้วรับ”
ลิสาบอน้อายพร้อมับที่ทุนเินลรถมานหม พนัานผายมือเิสอนพี่น้อไปที่หน้าประูรั้วบ้าน
“สวัสี่ะ ิันื่อนยู่ะ”
พนัาน้อนรับที่รออยู่หน้าบ้านแนะนำัวับลิสาและแทนไทอย่าเป็นทาาร พนัานอธิบายวิธีารใ้านอบ้านหลันี้ให้ฟัอย่าละเอีย ลิสาฟัแล้ว่อย้าพอใมาับระบบอที่นี่ ระบบนิรภัยีว่าโลที่เธอามาหลายเท่า พนัานให้ทั้สอสแนหน้าและสแนรหัส้อมูลิปรประูรั้วบ้าน่อนอันับแรเพื่อให้ระบบบ้านำไ้ว่าทั้สอือเ้าอบ้าน ถ้ามีนเ้ามาในบ้านโยไม่ไ้รับอนุาะมีารส่้อวามผ่านิบทันที
“อโทษนะะ อถามร้อวามผ่านิปหน่อยะ”
ลิสาถาม
“เราะเห็น้อวามแ้เือนผ่านิปไ้ยัไะ”
พนัาน้อนรับอธิบายลับมาว่า ทั้สอน้อไปที่าน้อมูลอระบบประารเสีย่อน เพื่อไปทำเรื่อิ่อใ้านผ่านิปรนี้ ึ่ารลทะเบียนเปิใ้่อน้าที่ะใ้เินเยอะมา ลิสาถามว่าเท่าไหร่พนัานอบลับมาว่าถ้าแบบธรรมาๆเลยไม่มีอะไรพิเศษั้น่ำ็นละหนึ่พันล้านบ้าน ลิสาพยัหน้าแล้วถามไปอีว่าาน้อมูลอประาร้อไปิ่อรไหน พนัานบอพิัเธอมาทันที เธอพยัหน้าอบุ เอาไว้พรุ่นี้เธอ่อยพาน้อายอเธอไปื้ออแล้ว็ไปทำเรื่อเปิใ้านิป่อน ลิสาิว่าไม่ว่าะยุไหนๆถ้ามีเินเสียอย่าทุเรื่อ็ะลายเป็นเรื่อ่ายเสมอ พนัานพาสอนพี่น้อสำรวบ้านเือบสามสิบนาทีไ้ ลิสาพอเ้าใระบบอัวบ้านเพราะโลที่เธอามา็มีอะไรหลายๆอย่าที่ล้ายลึัน แ่มัน็ไม่ไ้ล้ำสมัยเหมือนโลู่นานใบนี้
“เอ่อ..อรบวนอีสัเรื่อไ้หรือเปล่าะ”
ลิสาถามออไป้วยวามเรใ พนัาน็น่ารัมาที่บอว่าสามารถถามมาไ้ทุเรื่อเลยเพราะถ้าเธอรู้เธอะแนะนำสิ่ที่ีที่สุให้อย่าแน่นอน ลิสาพอใมาับารบริารอที่นี่ไม่ว่าะเป็นั้นอนั้แ่ารายบ้านนถึบริารหลัารายทำให้เธอรู้สึีับมันมาริๆ
“พอีว่าันอยาะรู้ว่าถ้าเป็นพวลัวามรู้หรือหนัสือ่าๆะหาไ้าที่ไหนะ”
ลิสาถามออไปรๆ เธอไม่ไ้อายับสิ่ที่เธอไม่รู้แ่เธอะอายมาถ้าสมมิว่าไม่รู้แ่ทำเป็นเหมือนรู้ี เธอใ้ีวิที่โลนู้นมา็เป็นเวลา 22 ปี้วยันมัน็ไม่ใ่เวลาน้อยๆแล้ว เธอผ่านารบน ผ่านารศึษาน็มาพอสมวร เธอพอที่ะวิเราะห์อะไรไ้บ้า พนัาน้อนรับยิ้มให้ลิสา อีทั้ยัื่นมในใว่าสาวสวยรหน้านั้นูเป็นนที่ใฝ่รู้ใฝ่เรียน แบบนี้สิถึะอยู่รอในยุปัุบันไ้
“อแนะนำลู้านะะ ในัวเมือะมีห้าัอยู่่ะ แ่ถ้าลู้าไม่สะวเินทาไปู้วยัวเอสามารถทำารื้อายผ่านิปไ้หลัาารอัพเทาน้อมูลประารที่ลู้าถาม่อนหน้านี้ไ้่ะ”
พนัานอธิบายพร้อมรอยยิ้ม
“อบุสำหรับำแนะนำ่ะ”
ลิสาพอใมา อนนี้เธอเ้าใระบบบ้านพอสมวรแล้ว บ้านหลันี้ะมีระบบแม่บ้านที่เป็นหุ่นยน์อัริยะให้วาม่วยเหลือและมีระบบทำวามสะอาอัโนมัิึ่มันอบโทย์อเธอมาเพราะะให้เธอมานั่ทำานบ้านนเียวและบ้านหลัให่นานี้ะไม่ไหว บ้านหลันี้มีสอั้นประอบไป้วย 3 ห้อนอน 4 ห้อน้ำ 1 ห้อรับแ 1 ห้อนั่เล่น และ 1 ห้อรัว หลันานี้็ไม่ไ้เล็ๆเลยสำหรับลิสา เธอมอย้อนลับไปในอี ถ้าบ้านหลันานี้เธอไม่มีปัาื้ออย่าแน่นอน แ่มาอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วเพราะเธอมาพร้อมับพรวิเศษอย่าระบบร้อยล้านเท่า แล้วเธอยัะลัวอะไรอีละ? ่อไปนี้ถ้าเธอหรือน้ออเธออยาะทำอะไรหรืออยาะไ้อะไรลิสานั้นพร้อมะหาทุอย่ามาให้ ถ้าเธอสามารถทำไ้โยไม่เือร้อนัวเอนะ
‘อให้ารใ้ีวิบนโลู่นานนี้มีแ่สิ่ีๆ้วยเทอ’
ลิสาอธิษานในใ เธออบุพนัานทุนที่มาให้าร้อนรับเธอับน้อาย เธอให้ทิปไปอีนละ 5000GG พนัาน้มหัวอบุเธอและอให้เธอมีวามสุับบ้านหลันี้ เมื่อพนัานออาบ้านไปแล้ว เธอรีบบอน้ออเธอว่า
“แทนไทรับ เี๋ยวพี่ะพาแทนไทไปอาบน้ำ”
ลิสารีบพาแทนไทไปอาบน้ำเพราะอนนี้็ใล้ะ่ำแล้ว แทนไทพยัหน้าให้อย่าน่ารั เาอยาให้พี่สาวีับเาแบบนี้ลอไป ันั้นเา้อเป็นเ็ีและเื่อฟัที่พี่สาวพูให้มาๆะไ้ไม่้อโน่าหรือโนทุบีอี ถ้าลิสาอ่านใอเ็น้อยรหน้านี้ไ้เธอะเศร้าใไม่น้อย
“ไปันเลยรับ”
ลิสาบอับน้อายที่แสนน่ารัอเธอ อนที่พนัานไ้แนะนำบ้านหลันี้เธอไ้ัสินใแล้วว่าะอยู่ห้อไหน แน่นอน็้อเป็นห้อนอนที่ให่ที่สุอบ้านและเธอ้อให้น้อายมานอนับเธอ้วย รอน้ออเธอปรับัวไ้สัระยะหนึ่่อนเธอ่อยสอนให้น้อนอนนเียว เธอวาแผนอยู่ในใ
ลิสาพาน้อายมาในห้อน้ำที่ว้าและสะอามา เ็น้อยทำาโ้วยวามื่นเ้น ลิสาสอนน้อใ้ห้อน้ำว่า้อรไหนเปิอย่าไรนน้อายบอว่าเ้าใแล้วเธอถึยอมออมาพร้อมับเสื้อผ้าุเิมที่น้ออเธอใส่มา เธอเอาุอน้อไปปั่นในเรื่อัผ้า เธออที่ะอบุโะาอัวเอไม่ไ้ที่ทำให้เธอมาอยู่ที่โลใบนี้ บาอย่า็ล้ายลึันแ่บาอย่าเธอ็ไม่รู้ัเลย ันั้นเธอ้อศึษาอะไรอีหลายอย่า พรุ่นี้เธอะไ้รู้แล้วว่าโลใบนี้มันเป็นยัไันแน่ เมื่อลิสาเอาเสื้อโยนลไปในถััผ้าเธอ็มานั่รอน้อายบนเียให่อเธอ เธอลอนัู่ือเียมันนุ่มมา ืนนี้แหละที่เธอะไ้นอนหลับอย่าสบายใเพราะระท่อมหลัน้อยนั้นมันไม่สามารถทำให้เธอหลับาลไ้อย่าสนิทใ
ลิสาหันไปมอทาประูห้อน้ำเพราะไ้ยินเสียเปิประูออมา เธอมอภาพเ็ายัวน้อยที่เย่หมุนลูบิให้ประูห้อน้ำปิลอย่าน่ารั ลิสายิ้มอย่ามีวามสุ แทนไทวิ่มาหาเธออย่าอารม์ี
“พี่สาวรับแทนัวหอมมาเลยรับ”
แทนไทบอ เ้าัวน้อยำที่พี่สาวนสวยอเาบอเอาไว้ในอนที่สอนเมื่อี้นี้ว่าเา้อใ้สบู่และยาสระผม้วย แทนไทำวแ่ละอย่าามที่พี่สาวบอ แถมยัล้าหน้าแปรฟันอย่ามีวามสุมาว่าเิม แปรฟัน็นุ่มยาสีฟัน็มีเยอะแถมหอมมาอี่าหา ลิสาไม่รู้ว่าน้อน้อยอเธอิอะไรอยู่ในอนนี้ เธอ็เลยบอออไปอย่าอารม์ีเ่นันว่า
“ไหนหอมมาหรือเปล่า้อให้พี่ลอหอมู่อนรับ”
ลิสา้มลหอมแ้มน้อายอเธออย่าน่ารั แทนไทใมาที่ถูพี่สาวอัวเอหอมแ้ม เาแทบน้ำาไหลเพราะพี่สาวน่อนไม่เยอหรือหอมแ้มเาเลย ลิสามอ็เ้าใไ้ทันทีว่าเ็น้อยอเธอเป็นอะไรไป เธอึส่ยิ้มไปให้อย่าอบอุ่ม ลิสามอเ็ายที่ห่อหุ้ม้วยผ้าผืนให่อย่าเอ็นู เธอเรียเอาเสื้อผ้าัวที่เล็ที่สุอัวเอออมา ลิสาเ็ัวเ็ผมอน้อายนแทนไทอายเพราะพี่สาวไม่เยทำให้แบบนี้มา่อน
“ไม่้ออายรับ แทนไทเป็นน้ออพี่นะ”
ลิสาบอ้วยน้ำเสียอบอุ่นทำให้แทนไทไม่อายมาเหมือนเมื่อรู่นี้ เธอเ็ัวเ็ผมเสร็็ทาแป้ที่หน้าลำอและลำัวอน้อาย เธอมอน้อน้อยที่ัวแห้แทบะปลิวไปับลมอย่าสสาร ลิสาเอาเสื้ออเธอใส่ให้น้อายไป่อน
“แทนไทใส่เสื้ออพี่ไป่อนนะรับ”
ลิสาบอ เธอบอว่าพรุ่นี้เธอะพาแทนไทไปหาื้อเสื้อผ้าหล่อๆหลายๆุเลย ทำให้น้อายอเธอระโไปมา้วยวามีใ ลิสาวัมือเรียให้น้อายไปรหน้าโ๊ะเรื่อแป้และนั่ลไปที่เ้าอี้ เธอเสียบปลั๊ไร์เป่าผมและเป่าผมให้น้อายนแห้สนิท
“แทนไทนอนรอพี่สาวไป่อนนะรับ พี่ะไปอาบน้ำ่อน”
ลิสาบอ แทนไทพยัหน้าให้ับพี่สาวอย่าน่ารั
ลิสาอยู่ในห้อน้ำเือบรึ่ั่วโม เธอมัวแ่อาบน้ำสระผมััวนสะอา ร่าที่เธอเ้ามาอยู่อนนี้ไม่ไ้อาบน้ำมาี่วันแล้วเธอ็ไม่อาะรู้ไ้ เธอเปิประูออมาพบว่าน้อายอเธอนอนเล่นอยู่บนเียแ่็ยัไม่หลับเพราะรอเธออยู่
“รอพี่แ่ัว่อนนะรับ”
ลิสาแ่ัวในห้อน้ำเรียบร้อยแล้วเหลือออมาเป่าผม้านนอ็เป็นอันเสร็สิ้น เธอมอน้อน้อยและมอเวลาอนนี้็เือบะสามทุ่มแล้วทำไมน้ออเธอถึยัไม่ยอมหลับนะหรือว่าะหิว ลิสาทำาโ เธอใมาเธอลืมไปไ้ยัไว่าพวเธอินแ่าลาเปาับน้ำไปแ่มื้อเียว
“แทนไทรับ หิวใ่ไหมรับ”
ลิสาถามน้อาย เธอเห็นว่าน้ออเธอไม่ล้าสบาเพราะลัวะโนุถ้าบอว่าหิว ลิสาถึับ่าัวเอในใที่หลลืมเรื่อแบบนี้ไปไ้ เธอรีบเป่าผมและพาน้อายเินไปที่ห้อรัว เธอลอเปิูู้เย็น ็ยัีที่เห็นว่าภายในู้มีน้ำและเรื่อื่มอีหลาหลายอย่าที่ทาโรารไ้ัเรียมไว้ให้ เธอถอนหายใออมาเล็น้อย อย่าน้อยในู้เย็น็ยัมีนมอยู่หลายล่อ
“แทนไทรับื่มนมไป่อนนะรับ”
ลิสาบอน้อาย แทนไทเอื้อมมือน้อยๆไปรับล่อนมที่พี่สาวเาะรูเอาไว้ให้ ลิสาบอให้แทนไทูหลอูแล้วื่มไปเลยมันเป็นนมวัวที่อร่อยมา แทนไทไม่เยื่มนมเลยสัรั้็ทำามที่พี่สาวบออย่าว่า่ายเพราะอนนี้เา็หิวมาๆแล้ว้วย
“อร่อยมาเลยรับ”
แทนไทบออย่าน่ารั
“อร่อย็ื่มเยอะๆนะรับ ถ้าไม่อิ่มบอพี่ไ้”
ลิสาบอน้อ ถ้าไม่อิ่มให้รีบบอไม่้อลัวว่าพี่สาวะว่าหรือุ่า แทนไทไ้ยิน็เลยื่มนมอย่ามีวามสุ แทนไทื่มนมไปถึสอล่อ สำหรับเธอื่มไปแ่ล่อเียว็พอแล้ว ลิสาบอ้วยน้ำอย่าเศร้าๆว่า
“แทนไทรับ พี่สาวอโทษนะรับ”
ลิสาบออโทษน้ออย่ารู้สึผิ เธอสัาว่า่อไปะไม่สนใสิ่อื่นไปมาว่าน้ออัวเออีแล้ว วันนี้ที่เธอลืมิเพราะว่าเธอมัวแ่อยาไ้ที่พันลืมไปว่าทั้เธอและน้อายอเธอยัไม่ไ้ินอะไรันเลย ลิสาบอน้อายอเธอว่า่อไปนี้ถ้ามีอะไรแทนไทสัาับพี่ไ้หรือเปล่าว่าะพูะบอับพี่ทุอย่าและน้อน้อยอเธอ็เี่ยว้อยสัาับเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
รีไรท์…มินราวี
ความคิดเห็น