รักนะครับ รุ่นพี่ตัวเล็ก [ KOOKMIN ]

"เป่ายิ้งฉุบ!!"

เสียงเด็กน้อยวัยหกขวบทั้งสี่ดังขึ้น

"ว้าาาาา จีมิงแพ้อีกแย้วอ่า"

เสียงเด็กน้อยนามว่า ปาร์ค จีมิน ดังขึ้น

"คิกๆแพ้ต้องทำตามคำสั่งนะ" เสียงเพื่อนตัวสูงนามว่า ลี แชวอน เอ่ย

"จะให้จีมิงทำไยอ่ะ"

"อืมมมมม งั้นนนนน"

"งั้น?"

"ให้ไปบอกรักจองกุกเป็นไง" เพื่อนหน้าม้าออกความคิดเห็น

ที่จะให้จีมินไปบอกรักจองกุกอ่ะเหรอ หึหึ

ผมรู้อยู่แก่ใจนะว่าจีมินอ่ะ มันแอบชอบจิงกุกมานานแล้ว เป็นเพื่อนก็ต้องรู้ไง

"ว่าไงจีมิน"

"อืมมมมม จีมิงไปก็ด้าย"

.

.

เท้าเล็กเริ่มก้าวไปหา จอน จองกุก ที่กำลังนั่งเล่นกองทรายอยู่อย่างเพลินๆ

"เอ่อ...นี่ จอน จองกุก"

'ควับบ'

จอน จองกุก หันมามองเจ้าตัวที่กำลังเรียกชื่อเขาอยู่

"มีไรเหรอ"

"คือเรา...เรา...รักจองกุกนะ"

"แต่เราไม่ได้รักนาย"

'ฉึก!!!!'  จีมินเหมือนโดนมีดแทงกลางอกเลยครับ

"แต่เรารักจองกุกจริงๆนะ"

"นายจะบ้าเหรอ ฉันกับนายเป็นผู้ชายนะ"

"...."

"จำไว้นะ ฉันรักนาอึน!!"

"เข้าใจแล้ว.."

จีมินรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น ด้วยน้ำตาที่เต็มเบ้า

"เฮ้ย!! จีมินเป็นอะไร!"

"ฮือออออ แชวอนนนน"

"เงียบๆนะ เล่าให้ผมฟังหน่อยสิครับ"

ร่างสูงโอบกอดคนตัวเล็ก พร้อมกับลูบหัวอย่างแผ่วเบา

"คือว่า..."

จีมินได้เล่าทั้งหมดให้แชวอนฟัง 

"อ๋อ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวแชวอนจะอยู่ข้างจีมินเอง"

"ฮึก..ขอบคุณนะ"

------------วันนเวลาผ่านไปหลายปีเหมือนโกหก---------

"ไอ้หมู!!!"

"หมูไรเล่า!!"

เพื่อนสนิทนามว่า จอง โฮซอก เอ่ยเรียกเพื่อนของตน ที่สนิ๊ทสนิทกันมาข้ามภพข้ามชาติ ( เวอร์ )

"จีมิน"

"ไร"

"มึงจะขึ้นมาหาลัยแล้วนะ ขอให้เจอคนที่ดีๆนะมึง"

"อื้อ กูก็ขอให้มึงเจอเพื่อนเจอเมียที่ดีๆเหมือนกัน"

"เออ!"

ตื้ดดๆๆๆ!!

"มึงขอโทษนะ กูไปคุยโทรศัพท์แปป"

"เออๆ"

เมื่อเพื่อนสนิทของผมเดินออกไปสักพัก แต่ลับตาผมไปแล้ว ก็เหมือนมีอีกคนจะเดินมาหาผมพร้อมกับ

'กรี๊ดดดดดดดหล่อ่ะมรึ้งงงง'

'อร้ายยยยยพ่อของลูกกก'

ใช่ครับ เขาเอง 'จอน จองกุก'

"พี่จีมินคร้าบบบบบ"

โถ่เว้ย!!เมื่อไหร่โฮปมันจะมาวะ!!

"ไร"

"คือผมชอบพี่จีมินนะครับ!!"

"..."

"พี่จีมินสะดวกมาคบกับผมมั้ยครับ"

"...แล้วนาอึนล่ะ นายยังรักเค้านิ"

"ผมไม่ได้รักนาอึ- "

"จองกุกขาาาา ไปไหนมา นาอึนหาตั้งนาน"

"เอ่อ.."

"จองกุกคะ นี่ใครคะ จองกุกจะนอกใจนาอึนเหรอ"

"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะนาอึน"

"ใช่!! จองกุกขอพี่คบ!!"

จีมินเอ่ยกล่าว โดนไม่สนใจคนรอบข้างเลยสักนิด

"พี่จีมิน..."

"กรี๊ดดดด!! จองกุกทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ!!!"

"เอ่อคือ..."

"ต่อไปนาอึนกับจองกุกจบกันค่ะ!! จองกุกใจร้าย!!"

"เดี๋ยวสิ!! นาอึน!! นาอึนนนน!!!"

จองกุกตะโกนเพื่อนรั้งนาอึนไว้ แต่ไม่เป็นผล

"พ..พี่จีมิน..."

"นี่เหรอที่ว่าเลิกกันแล้ว..."

"ผ..ผมขอโทษ"

"จอน จองกุก!! เลิกยุ่งกับฉันเสียที!!"

"...."

"ฉันบอกว่าฉันไม่ได้รักนายไง!! ฉันเกลียดนาย!!

ได้ยินมั้ย ฉันเกลียดนาย!! จอน จองกุก!!"

"....."

"มีไรกันเหรอ"

เสียงทุ้มของเพื่อนหน้าม้าเอ่ยขึ้น หลังจากที่คุยโทรศัพท์เสร็จ

"ป่าว ฮึก..."

"เฮ้ย!! จีมินเป็นอะไร"

"โฮปป ฮือออ พาเราออกไปจากตรงนี้ที ฮือออ"

ร่างเล็กวิ่งเข้ากอดร่างสูงอย่างแน่น (แน่นม้วกกก)

"เอ่อ...ก็ได้"

พูดจบก้พาจีมินเดินออกมา

"พี่จีมินครับ!!!"

จองกุกตะโดนเรียกชื่อผม แค่ผมได้ยินนะ ผมแค่

ไม่อยากหันไปมอง

"ถึงพี่จะไม่สนใจผม!!"

"แต่พี่จำไว้นะครับ!!"

"ว่าผมคนนี้ยังรักพี่จีมินคนเดียว!!"

มันเป็นประโยคสุดท้ายที่ผมได้ยินจากปากของ 

จอน จองกุก ก่อนที่ผมจะไม่ได้เจอเขาอีกเลย

แต่ในวันเข้ามหาลัยวันแรกที่ผมรอคอยมาเนิดนานนั้น โลกมันก็กลมเสียจริง

เพราะผมได้อยู่มหาลัยเดียวกันกับ

'จอน จองกุก'

แถม

--------------------------------------------------------------------------

จบแล้วววววววววว

กว่าจะเสร็จ

คือไรท์เขียนเสร็จนานแล้วแหล่ะ แต่ไรท์หลงไปกดลบอ้ะ เลยได้เขียนใหม่หมดเลย????????

[ เรื่องโง่ๆของไรท์ครั้งที่ 1]

บั้ยบายยยยยย

เดวพรุ่งนี้มาแค่งใหม่น้าาาา เหนื่อยแย้วววว