ทิ้งกระโปรงคุณหนูมุ่งสู่เมืองเรื่อยเฉื่อย

เป็นนิยายยี่สิบตอนนิดๆ ขั้นเวลานะคะ(จบแล้ว)  เขียนไว้ระหว่างรีไรท์เรื่องจอมโจรสาวแห่งเมืองคนบาปและภรรยา...สามีอ่อยนานแล้วเพื่อเติมไฟและพลังใจให้ตัวเอง  เพราะรู้เลยว่าระหว่างที่นั่งรีไรท์นิยายซ้ำๆ หลายๆ เดือนมันหมดไอเดียหมดไฟได้จริง  สมองว่างเปล่ามากจึงต้องหาอะไรมากระตุ้นหน่อย

เนื้อเรื่องจึงเบาสบายคล้ายลมคล้ายอากาศ  โหวงๆ เหวงๆ ไปบ้างก็ขออภัย  เพราะไม่ได้วางอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน  คิดอะไรได้ก็เขียนสด  เครียดจากเรื่องอื่นก็มานั่งเขียนวันละสองสามย่อหน้า

เนื่องด้วยนิยายเรื่องนี้เขียนจบเรื่องไว้ล่วงหน้าแล้ว  จะมาลงให้อ่านฟรีทุกวัน  วันละ 1-2 ตอนเพื่อยื้อเวลาให้โคโค่จากจอมโจรสาวแห่งเมืองคนบาปอีกนิดนะคะ  ลงอันนี้จบโคโค่ก็น่าจะได้ที่พอดี  ส่วนภรรยาก็ไล่ๆ คิวมาเลย  แต่วันแรกจะให้เลยหกตอน  โอเค๊!

-----------------

ไม  โคแลน  คุณหนูตระกูลเศรษฐีใหม่กับการใช้ชีวิตอย่างชนชั้นสูง  เธอมีความฝันมากมาย  เพียงแต่ว่าความฝันของเธอกับการเป็นคุณหนูดูจะไปด้วยกันไม่ได้

“ไมอยากเป็นผู้กล้าด้วย”

“ทำไมล่ะ?”

“จะได้ล่ากระต่ายได้” ไมพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนจะรู้สึกน้ำลายสอ “กระต่ายอร่อย”