คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 : ใต้แสงจันทร์
บนห้อสมุั้นสามออสมามทหารรับ้าเเธอร์ แสสว่าาเทียนไเวทมนร์บนโ๊ะทำานสั่นไหวเล็น้อยามแรยับอมือให่ที่ำลัรปลายปาาหมึึมลีเียนสมุบันทึปหนั ใบหน้าหล่อเหลาูบอบอายผมสีบลอน์อ่อนนั้นเรียบนิ่ ไม่แสอารม์ใออมานระทั่นอหน้า่ามีบาสิ่บาอย่าเลื่อนไหว ห่าออไปลาถนนสายหลัฝั่ะวันออ
เอริ เฟเลนิล อี.ะัารลบันทึประำวันอนเอาไว้ วามสีเทาีเลื่อนมอออไปนอหน้า่า เพ่มอไปยัเ้าอแผ่นหลัเล็ผู้รอบรอเรือนผมสีบลอน์าวัสั้น และสวมโ้ทัวยาวสีำูโเ่นเป็นเอลัษ์
อิเลนเนล เรเทีย
เาพึมพำนามอนัล่าแวมไพร์ผู้โ่ัประำสมามอิลไวน์เอร์เวียอยู่ในใ รั้นเ้าอนามนั้นล้ายะรู้ัวและแหนหน้าึ้นมอ มือวา้าที่ถือปาาเอาไว้็พลันเอื้อมไปหาเทียนไ ใ้นิ้วี้ลบนไส้เทียน ับเปลวเพลิเวทมนร์ปล่อยให้วามมืมิลืบลานเ้ารอบำทั่วทั้บริเว
“ อีน็อ “
เสียทุ้ม่ำิแหบพร่าเรียหาผู้เฝ้าเวรยามอารัา ประูห้อเปิออและปิลอย่ารวเร็ว ทว่าลับเียบเียบและประวบเหมาะับัหวะที่วาสีเทาีเบนมามอ ายหนุ่มผมำ้มศีรษะลทำวามเารพผู้มีศัิ์เป็นหัวหน้า ผิวสีน้ำนมอเาัับสีอาภร์ที่ลืนไปับวามมืนทำให้เาูเหมือนวิาที่มีเพียศีรษะ
“ อรับท่านหัวหน้า ”
“ สืบหาเรื่อราวอผู้ลืนินันทราเลือ”
“ ผู้ลืนินันทราเลือ---อิเลนเนล เรเทียหรืออรับ?”
“ อืม...” เอริส่เสียอบรับในลำอ
“ ้นำเนิาิระูลนาเป็นมาอย่าไร ลอ่วีวิที่ผ่านมาทำเรื่ออะไรลไปบ้า..”
“สืบหาทุเรื่อราวอนามา ”
...
ประูไม้โอ๊ปิลอย่าแผ่วเบา เสียรอเท้าบูทส้นหนาระทบพื้นหินั้อสะท้อนไปามถนนสายหลัฝั่ะวันออ อิเลนเนลล้วมือลในระเป๋าเสื้อโ้ทัวยาว วาสีน้ำ้าวเหม่อมอหออมเวทสุปลายถนน ในใรุ่นิถึเรื่อราวที่เิึ้นใน่ำืนนี้ท่ามลาสายลมยามรารี บุรุษผมเินบนโบสถ์าวนั้นเป็นผู้ที่นารู้ัและุ้นเยเป็นอย่าี เามีศัิ์เป็นท่านอาอนา เมื่อรั้นายัเล็ เาเอ็อยแวะเวียนมาเล่นับนา มาูแลนาแทนท่านพ่อที่นาไม่เยเห็นหน้า่าาอยู่บ่อยๆ แ่ไม่รู้เพราะเหุร้ายอันใ...หลัานาเ้ารับำแหน่อ์หิรัทายาท เาถึไ้หายัวไป ไม่เยส่่าวราวมาอีเลย
ิ้วโ่อนัล่าแวมไพร์ยอฝีมือมวเ้าหาัน ใบหน้าาวนวลหันมาแหนึ้นมอหน้า่าบนั้นสามอสมามทหารรับ้าเเธอร์ วาสีน้ำ้าวับ้อวามเลื่อนไหวในเามืผ่านหน้า่าบานให่้วยแววาเย็นา ทว่าลับ่อนวามรู้สึเอาไว้มามายนับไม่ถ้วน
หัวหน้าสมามทหารรับ้าเเธอร์เอ็น่าสสัย เอริ เฟเลนิล อี. วาสีเทาีู่นั้น้อมอลึเ้ามาัวเธอนแทบทะลุเหมือนถูมวทิ่มแท บรรยาาศรอบัวเาวนให้เธอรู้สึอบอุ่นอย่าน่าประหลา ทั้เียบสบเหมือนลำธารไหลรินลาทุ่ว้าและแ็แร่ั่หินผาในเวลาเียวัน เธอไม่อบนอย่าเาเอาเสียเลย...
ไม่น่าไว้วาใเลยแม้แ่นิเียว...
เสียล้ายหยน้ำระทบผืนทะเลสาบมนราสะท้อนลายเป็นเสียระิ่ั้ออยู่ในโสประสาทออิเลนเนล วาสีน้ำ้าวเิประายวาววับยามวัึ้นมอผู้ที่ยืนห่าานาออไปเพียสอสาม้าว บุรุษผมเินร่าสูในุลุมำปราายึ้นลาถนนสายหลั ริมฝีปาอเาระบายยิ้มบาูอ่อนโยน วาสีเพลิเ็มไป้วยวามเ้าเล่ห์ุนยาะไว้วาใ
“ สายเลือัรพรริแห่นรบูรพา อเมย์มอนที่ 3 เรนเร์ เอร์เวียลาอน...เ้ามีธุระอะไรอยาหารือับ้า?”
มีเินลอามเลื่อนลมาอยู่ในมือวาอัรพรรินีแม่ม ผู้สืบทอนามอัรพรรินรบูรพามอสีหน้าท่าทาอหลานสาวแล้ว็ไ้แ่ัฟันลั้นเสียหัวเราะอนเอาไว้ ในที่สุเ็น้อยไร้เียสาัว้อย็เิบโมาเป็นนับรบผู้เ่าและอาหาเินใร น่าเสียายนัที่เาไม่มีโอาสไ้เฝ้ามอและสั่สอนนา ระทั่นาเิบให่อย่าอนนี้ถึไ้เอหน้าันอีรั้...
“ เย็นาัเลยนะ ะ่าันไหมเนี่ย? ” น้ำเสียยียวนวนประสาทอเรนเร์ทำเอาอิเลนเนลถึับิ้วระุ ทั้สำเนียและำพูำาอผู้เป็นอายัให้วามรู้สึประหลาเ่นเย...ไม่รู้ว่าปีศาาวนรเป็นอย่าเาทุนไหม หรือเพราะเาเ่เินไป สิเลยไม่่อยสมประอบเท่าไรนั
มือเรียวันมีเินลับเ้าไปในแนเสื้อโ้ท
“ ท่านหายไปไหนมา? ” อิเลนเนลสาวเท้าเร็วๆ้าวเินเ้าไปใล้ายผมเินที่สูถึสอเมร “ ลอ 8 ปีมานี้ ท่านหายไปไหน!?---แทนที่ท่านะบอ่าวราวับ้าบ้า แ่ลับหายหน้าไปเสียื้อๆ!---ถ้า้าไม่เห็นว่าเป็นท่านอาแล้วล่ะ็--้าะอให้สมามนัล่าปีศาออใบประาศับท่านะ!! ”
“ อ๋า... ” เรนเร์ยิ้มแหย พยายามเอียัวหลบสายาอหลานสาวที่้อมอเาราวับเป็นอาารหลบหนี “ ้าอโทษริๆนะ แ่ว่า้า้อลับไปทำานนี่ ไม่อย่านั้นท่านประมุไม่พอใแน่ๆ ”
“ ท่านประมุ? ใร? ” อิเลนเนลออ วาสีน้ำ้าวอนาหรี่ลเล็น้อย “ ท่านพ่อหรือ? ”
“ บุรายนที่สออเ้าแห่ันทรา มหาราันลำับที่ 13 เ้าแห่เพลิวิา ” เรนเร์ถอนหายใพร้อมวามรู้สึโล่อ พอโเป็นผู้ให่แล้วอิเลนเนลูน่าลัวเหมือนท่านแม่อนาไม่มีผิ ถ้านาไ้วามสใสมาาท่านพ่ออนาบ้า็ี
“ ท่านพูริหรือ? ้าิว่าำนานบรรพษัริย์ที่ท่านเยเล่าให้้าฟัเป็นเพียนิทานปรัมปราเสียอี ” อิเลนเนลวาสายามอรอบาย พลัอเรนเร์นั้นสร้ามิิ้อนึ้นมาำบัไม่ให้ใรหรือสิ่ใมอเห็นารมีอยู่อพวเา นาไม่แปลใเลยว่าทำไมท่านอาถึไ้เินเล่นไปบนหลัาโบสถ์ไ้ามใอบแบบนั้น
“ นิทานปรัมปราั้นเหรอ? ้าวันทราหัวเราะลั่นแน่ถ้าไ้ยินเ้าพูแบบนั้น...” เรนเร์ยับยิ้ม ่อนะะัไปรู่หนึ่ เมื่อนึถึวามริ้อหนึ่ึ้นไ้...
“ ! ”
อันที่ริ...ท่านผู้นั้น็ไ้ยินนี่! ทุเรื่อเลย้วย!
“ อย่านั้นหรือ? แล้วท่านมาทำอะไรที่เวลส์ันล่ะ? ” อิเลนเนลเลิิ้วเอ่ยถามท่านอา
“ ถามอะไรแปลๆ ้า็มาเป็นอรัษ์ให้เ้าน่ะสิ อ์ัรพรรินีแม่ม”
“ ้าไม่้อาร ”
“ พูแบบนั้น้าเศร้านะ ” เรนเร์บุ้ยปา...่อนที่สีหน้าท่าทาและบรรยาาศรอบัวเาะเปลี่ยนไปนอิเลนเนลรู้สึไ้ ทั้ระแสเวทมนร์ร้อนระอุและรัสีวามันสมับที่ไ้สืบทอนามอัรพรรินรบูรพา ใบหน้าาวอมมพูที่ถูสภาพเอาไว้ั้แ่อายุไ้ยี่สิบปีเศษเริ่มมีวามริัแล่นเ้ามา วนให้รู้สึนลุอย่าน่าประหลา
อิเลนเนลนิ่อึ้ับภาพรหน้าอย่าไม่เื่อสายา นี่เป็นรั้แรเลยที่นาเห็นเรนเร์ทำัวสมับเป็นท่านอาอนา สมับเป็นเื้อพระวศ์ที่น่าเารพนับถือ...
“ ลาธอเรียำลัะมีสราม ภยันรายะืบลานเ้ามาหาเ้าราวับลื่นใ้น้ำ...”
“ ระวัให้ี ”
วาสีน้ำ้าวเบิว้า ผู้สืบทอนามแห่ัรพรรินรบูรพาหายไปพร้อมับสายลมรารีพัผ่าน อิเลนเนลสัมผัสไ้ถึเำนอใรบานผ่านำพูอเรนเร์ แสันทร์เ็มวพลันถ่ายทอระแสเวทมนร์อันทรพลัสายหนึ่ลมายััวนา
ันทร์เพ็...
อิเลนเนลหมุนายหันมอฟาฟ้ายามรารี
เ้าแห่ันทรา...
อย่านั้นหรือ?
...
มีเินแล่นเ้ามาอยู่ในมือเรียวทั้สอ้า ายเสื้อโ้ทสีำระลื่นหลัาหินยามเ้าอมมีย่อัวนั่ยอ ใบหน้ารึ่ล่าอนัล่าแวมไพร์มือมัปปิไว้้วยหน้าาหนัสีำประับห่วเิน อิเลนเนลเสยเรือนผมสีบลอน์าวัสั้นอนึ้นให้พ้นาารบบัทัศนวิสัย นาวาสายามอหลัาบ้านเรือนเมือเวลส์ หยุารสอส่อเมื่อเห็นสิ่มีีวินาให่ำลัโบยบินอยู่เหนือป้อมยามหน้าประูเมือ้านทิศเหนือ
สอเท้าออแรพุ่ัววิ่ทะยานและระโไปามหลัาหิน วาสีน้ำ้าวำเลือมอเหล่าทหารพลธนูบนำแพเมือึ่ำลัหลบ่อนัวรอรับสัาำสั่ประสานารุ่มโมีาน มือวาออแรเหวี่ยมีเินรีผ่านอาาศพุ่เ้าโมีหน่วยลอบสัหารอเผ่าแวมไพร์
เร้!!!
มมีเินถูรเล็บอ้าาวยัษ์ปัอออย่ารวเร็ว
พลธนูั้ันศรับ่อว่าามำแพหินอย่าพร้อมเพรีย อิเลนเนลปามีเินในมือ้ายให้ล่วหน้านำนาไปยัเป้าหมายทันทีที่เป้าหมายที่ว่าโ้อบารโมีหลอล่ออนา ทหารสามนายั้โล่เินึ้นรอรับนัล่าแวมไพร์เลื่อื่อาหลัาโรเลี้ยม้า สายเลือแห่อเรเธียอาศัยแรส่าโล่เินอพลทหารทั้สาม พุ่ทะยานึ้นว้ามีเิน ทิ้น้ำหนัลเหยียบย่ำและเสียบมีเินลลาหลัให่อ้าาวยัษ์
!!!
มันอ้าปาแยเี้ยวแหลม ทว่าลับไร้ึ่เสียรีร้อเล็แหลมเล็ลอออมาให้ไ้ยิน พลทหารหลายนายลอบลืนน้ำลาย อเหลวสีำสนิทเปรอะเปื้อนหน้าาหนับนใบหน้านวลาว มีเินแททะลุระูหนาอหัวหน้าหน่วยสอแนมแห่เผ่าแวมไพร์ แนรึ่หนึ่ออิเลนเนลมหายลไปในหลัอ้าาวยัษ์ ปัมีเินลบนหัวในาเท่าศีรษะมนุษย์ ท่ามลาฝนธนูที่พุ่ผ่านัวนาไปยัลูสมุนอหัวหน้าหน่วยลอบสัหารึ่เป็น้าาวนาัวเท่าแม่ไ่
สิ่มีีวิน่าสะพรึเริ่มสลายลายเป็นเถ้าถ่านทันทีที่ถูเินบริสุทธิ์ัผ่านเส้นีวิ อิเลนเนลึมีเินออ่อนที่วใ้าาวยัษ์ะสูสลายเหลือเพียวามว่าเปล่า นาออแรถีบส่ัวเอลับมายืนเีย้าเหล่าพลทหารบนป้อมยามและำแพเมือ ้อมอเศษฝุ่นเถ้าถ่านลอยผ่านหน้าไปโยไม่แสอารม์ใออมาผ่านทาสีหน้า
“ อบุท่านมานะ ท่านอิเลนเนล” พลทหารเราะเินร่าให่้มศีรษะลอบุอย่ามีมารยาท เาลูบเรือนผมสีน้ำาลสั้นเรียนอน แย้มรอยยิ้มแห้ๆอบรับวามมีน้ำใเ้า่วยเหลืออนัล่าแวมไพร์เลื่อื่อ “ ทั้ที่นี่ไม่ใ่ภาริอท่านแท้ๆ แ่ท่านลับยื่นมือเ้า่วยเหลือ ”
“ ไม่เป็นไรหรอ อย่าไรืนนี้้า็ไม่ไ้มีธุระสำัอะไร ” อิเลนเนลหันมาพยัหน้ารับำอบุอหัวหน้าทหารเฝ้าเวรยามประำป้อมทิศเหนือ “ อีอย่า ้าาวยัษ์นั่น็ไม่ไ้อยู่ในรายานเฝ้าสัเาร์นอเมืออวันนี้ไม่ใ่หรือ? แล้วมันมาไ้อย่าไรันล่ะ? ”
มออธ ออเทิร์น หัวหน้าพลทหารเฝ้ายามประำป้อมทิศเหนือแห่เวลส์ ะัไปเล็น้อยเมื่อไ้ยินำล่าวนั้น เายืัวเ็มวามสู รอยยิ้มเลือนหายไปาใบหน้าร้านอเาอย่ารวเร็วและแปรเปลี่ยนเป็นวามเร่เรีย
“ เป็นอย่าที่ท่านว่า รายานเฝ้าสัเาร์นอเมือบับล่าสุอืนนี้ไม่ไ้ล่าวถึ้าาวยัษ์ลอบสัหารเอาไว้เลย ้าิว่าหมายอาะถูสับเปลี่ยน่อนมาถึมือ้า เพราะแบบนั้นพลทหารอเราึไม่ไ้เรียมัวมาึ้นาที่เยเฝ้าระวัอยู่่อนแล้ว ”
“ เ่นนั้นพวแวมไพร์สับเปลี่ยนหมายั้แ่นอเมือแล้ว” วาสีน้ำ้าวหลุบลมอำแพหิน โยทั่วไปแล้ว หน่วยลอบสัหารอเผ่าแวมไพร์นั้นะออล่าเหยื่อ็่อเมื่อไ้รับำสั่ให้ำัศัรูัวา ทว่าเผ่ามนุษย์นั้นไม่เยถูมอว่าเป็นู่่อสู้มานับแ่แรเริ่ม ะมีเพียนัล่าแวมไพร์ส่วนหนึ่เท่านั้นที่ไ้รับารยอมรับาเหล่าแวมไพร์ว่าเป็นยอฝีมือ ันั้นารที่หน่วยลอบสัหารอเผ่าแวมไพร์โมีมนุษย์ึเป็นเรื่อน่าประหลา
“ ้าเอ็ิเ่นนั้น ไม่แน่ว่าแวมไพร์พวนั้นอาะวาแผนอะไรบาอย่า็เป็นไ้ หาเรียมแผนรับมือารโมีรั้ถัไปเอาไว้เสียอนนี้อาะเป็นารีว่า ” มออธถอนหายใเฮือให่
“...”
วาสีน้ำ้าววัึ้นมอออไปยัทุ่ว้านอปราารหิน ูเหมือนอิเลนเนละิอะไรบาอย่าไ้แล้ว
“ ้าเห็น้วยับท่าน ท่านมออธ ้าว่าทาที่ีท่านวระแ้เรื่อนี้ให้เหล่าผู้นำุรทิศแห่เวลส์ทราบ แล้วรีบระมพลรวสอบเรื่อนี้เสีย่อนเรื่อราวะสายเินแ้” นาเอ่ย้วยน้ำเสียราบเรียบ ท่าทาอนาูนิ่สบผิาผู้อื่นนทำให้ใร่อใร้อยำเร “ หาท่านมีเรื่ออะไร้อารประสานับสมามนัล่าแวมไพร์อิลไวน์เอร์เวียและสมามนัล่าแวมไพร์สมามอื่นๆ ท่านสามารถิ่อ้าไ้เสมอ ่วนี้้าอาไปทำานแถวเะวันอออเมือ ท่านามหาัว้าไ้ไม่ยา”
“ รบวนท่านแล้ว ท่านอิเลนเนล” มออธ้มศีรษะลอีรั้เป็นารอบุ “ ้าเอ็ไ้แ่หวัว่าทาโบสถ์ะประสาทพรให้ับพลทหารอเรา ระยะหลัมานี้...ปีศาเริ่มปราายมาึ้นเรื่อยๆ ทั้โบสถ์และอัศวินศัิ์สิทธิ์่าทำานโ้รุ่ันเสียให้วุ่น หาไม่ใ่่าวราวเี่ยวับปีศาแล้ว พวเา็แทบะไม่เลื่อนไหวเลย ”
“ ใ่ ระยะหลัมานี้ ปีศาัะปราัวมาึ้นเรื่อยๆ...เพราะแบบนั้นแล้ว อย่าไ้เรใ้าไปเลยท่านมออธ...”
“ พวเราาวมนุษย์้อ่วยเหลือันเ้าไว้ นั่นเป็นสิ่ที่วรทำอยู่แล้ว ”
………….
ความคิดเห็น