นักประดิษฐ์แห่งอโยธยา

**ตอนที่ 1: ย้อนเวลาสู่ยุคอโยธยา**

ปฐมบท

ทุกสิ่งรอบตัวคือความสับสนและความมืดมิด สายลมพัดผ่านอย่างแรงจนทำให้รู้สึกหนาวถึงกระดูก สมชายรู้สึกตัวขึ้นมากลางทุ่งนาที่แปลกตา เขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา หรือที่สำคัญกว่านั้นคือเขาอยู่ที่ไหน

เขาคือสมชาย วิศวกรหนุ่มอายุ 28 ปี ผู้ซึ่งเป็นที่รู้จักในวงการนักประดิษฐ์ของยุคปัจจุบัน ด้วยความสามารถและไหวพริบในการคิดค้นสิ่งประดิษฐ์ใหม่ๆ เขาสามารถพัฒนาหุ่นยนต์ที่สามารถทำงานได้หลากหลาย ทั้งในอุตสาหกรรมและในชีวิตประจำวัน แต่การทุ่มเทให้กับงานอย่างหนักทำให้สมชายยังไม่เคยมีเวลาที่จะคิดถึงความรักหรือสร้างครอบครัว

คืนก่อนที่ทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลง สมชายกำลังทำการทดลองใหม่ในห้องแลบของเขา เขากำลังทดสอบอุปกรณ์ที่เขาเรียกว่า “เครื่องเดินทางข้ามเวลา” เป็นโปรเจคที่เขาทำขึ้นจากความสงสัยและความฝันในวัยเด็ก แต่ไม่เคยคิดว่ามันจะได้ผลจริง

ทว่าหลังจากกดปุ่มเริ่มต้น อุปกรณ์ก็ทำงานเกินคาดการณ์ แสงสว่างจ้าส่องประกายทั่วทั้งห้อง สมชายรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่รุนแรง ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะมืดมิดและเขาก็หมดสติ

เมื่อสมชายลืมตาขึ้น เขาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่กลางทุ่งนา ที่มีแต่หญ้าและฟางรอบตัว มองไปไกลๆ ก็เห็นภูเขาสูงทะมึน ตั้งอยู่ตัดกับท้องฟ้าที่มืดครึ้ม เขาพยายามลุกขึ้นยืน แต่ก็ยังรู้สึกเวียนหัวอยู่

“ที่นี่คือที่ไหน...” สมชายพึมพำกับตัวเอง ขณะที่เดินตามทางเดินแคบๆ ที่มีแต่รอยเท้าของมนุษย์และสัตว์ ขณะนั้นเขายังไม่รู้เลยว่าเขาได้ย้อนเวลามาสู่ยุคอโยธยา

ระหว่างที่เดินหาที่พัก สมชายพบกับคนกลุ่มหนึ่งที่ดูแปลกตา ชายเหล่านั้นแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่ทำจากผ้าไหมและผ้าฝ้าย มีลายสวยงาม แต่ก็ยังไม่คุ้นตา เขาเข้าไปสอบถามแต่ก็ไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน นักรบหนุ่มที่นำกลุ่มนั้นมองสมชายด้วยความสงสัย

“เจ้ามาจากไหน ทำไมถึงแต่งตัวแปลกตาเช่นนี้” หนึ่งในนักรบถามขึ้น

สมชายพยายามอธิบายถึงสถานการณ์ของตนเอง แต่ก็รู้สึกได้ว่ามันยากที่จะทำให้คนในยุคนั้นเข้าใจ

“ข้ามาจากที่ไกลแสนไกล ข้ามีเรื่องที่ต้องบอก แต่ก่อนอื่น ขอข้าได้พักผ่อนก่อนเถิด” สมชายกล่าวด้วยความเหนื่อยอ่อน

นักรบหนุ่มผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มยิ้มออกมาและพาสมชายไปยังหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุด หมู่บ้านนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและเสียงหัวเราะของเด็กๆ ผู้คนที่นี่ต่างมีชีวิตที่เรียบง่ายและเป็นมิตร สมชายรู้สึกสบายใจขึ้นบ้าง

ขณะที่สมชายพำนักอยู่ที่หมู่บ้าน เขาได้รู้จักกับนางสาวหนึ่งชื่อว่า จันทรา นางเป็นหญิงสาวที่มีความงามและมีจิตใจดี จันทราเป็นลูกสาวของหัวหน้าหมู่บ้าน นางดูแลสมชายอย่างดี และค่อยๆ เรียนรู้เรื่องราวของเขา

สมชายเล่าเรื่องราวของเขาให้นางฟัง และจันทราก็สนใจในสิ่งที่เขาพูด นางเชื่อว่าสมชายคือผู้ที่ถูกส่งมาเพื่อช่วยเหลือหมู่บ้านของนาง

ในช่วงเวลาที่สมชายพำนักอยู่ที่นี่ เขาได้ใช้ความรู้และทักษะในการประดิษฐ์ของเขาเพื่อช่วยพัฒนาหมู่บ้าน สมชายสร้างเครื่องมือใหม่ๆ ที่ช่วยให้การทำเกษตรและการดำรงชีวิตของผู้คนง่ายขึ้น เขาได้สร้างระบบชลประทานที่ทำให้การเพาะปลูกมีประสิทธิภาพมากขึ้น

ความสามารถของสมชายไม่ได้เพียงแค่เป็นที่ประจักษ์ในหมู่บ้านเท่านั้น แต่ยังไปถึงพระเนตรพระกรรณของพระเจ้าแผ่นดินอโยธยา พระองค์ทรงสนพระทัยในความสามารถของสมชาย และได้ส่งราชทูตมาเชิญเขาไปยังพระราชวัง

การที่สมชายได้รับการเชิญจากพระเจ้าแผ่นดินเป็นเรื่องที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน เขารู้สึกตื่นเต้นแต่ก็กลัวในเวลาเดียวกัน จันทราเป็นกำลังใจสำคัญที่ทำให้เขามีความกล้าที่จะไปเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่เคยรู้จัก

เมื่อสมชายได้พบกับพระเจ้าแผ่นดิน พระองค์ทรงรับฟังเรื่องราวและความสามารถของเขา ด้วยความเชื่อมั่นในความสามารถของสมชาย พระองค์จึงให้เขาเข้าร่วมทีมวิศวกรหลวง และได้แต่งตั้งให้เขาเป็นหัวหน้าทีม

การที่สมชายได้เข้าร่วมกับทีมวิศวกรหลวง ทำให้เขามีโอกาสในการแสดงความสามารถของเขาในการพัฒนาสิ่งประดิษฐ์ใหม่ๆ เพื่อประโยชน์ของแผ่นดิน สมชายได้พัฒนาปืนใหญ่และอาวุธที่ทันสมัย เพื่อป้องกันการรุกรานจากศัตรูภายนอก

แต่การที่สมชายมีความสามารถพิเศษเช่นนี้ ก็ทำให้เขาตกเป็นเป้าหมายของผู้ที่อิจฉาและศัตรูภายในราชสำนัก ความท้าทายและอุปสรรคในอนาคตยังรอเขาอยู่

จบตอนที่ 1

**โปรดติดตามตอนต่อไป...**