[fic twisted wonderland] White prince and red rose [OC x Riddle]

          Intro

          ณ หอฮาร์ทสลาบิว ตอนนี้กำลังมีงานรื่นเริงเนื่องจากเป็นงานวันเกิดของหัวหน้าหอผู้แสนจะเข้มงวด  ตามธรรมเนียมของโรงเรียนที่ปฎิบัติต่อกันมานาน  วันที่มีคนสักคนเกิดทางหอจะมีการจัดงานเฉลืมฉลองให้กับคนนั้น ๆ 

     “สุขสันต์วันเกิดครับเรียวโจ!”

“อืม”

ริดเดลพยักหน้ารับรับแล้วหันมาสนใจของขวัญที่ได้รับ  มีทั้งหนังสือ ปากกาขนนก เครื่องประทินผิวและของอีกมากมาย  เขาไม่รู้เลยว่าจนจัดการของพวกนี้อย่างไรดี  นอกจากนั้นเขายังมองไปรอบ ๆ เป็นการตวจหาว่ามีใครทำผิดกฎหรือเปล่าตามความเคยชิน 

“17แล้วใช่ไหม  สุขสันต์วันเกิดนะ”  เทรย์เดินเข้ามาหาริดเดิลพร้อมนำทาร์ตสตอว์เบอร์รี่ถาดใหญ่มาวางไว้ตรงหน้าเจ้าของวันเกิิด

“ครับ” เจ้าของดวงตาสีเทามองมาที่ขนมหวานตรงหน้าพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ  มันน่ากินมาก ๆ เลย

“ริดเดิลคุงคงอยากทานละสินะ  แต่เรามาถ่ายรูปกันก่อนเถอะ  เอ้า  ชีสสสส” เคเตอร์ยกโทรศัพท์ชึ้นมาถ่ายรูปจากนั้นก็ แชะ!

งานเลี้ยงก็ยังคงดำเนินต่อไปโดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่ากำลังถูกดวงตาสีแดงเรีบยนิ่งของใครบางคนจับตามองอยู่  ร่างของชายผมบลอนด์ซีดหูกระต่ายปริศนาค่อย ๆ ถอยมาสองสามก้าวก่อนที่จะมองนาฬิกาแล้วใช้เท้าขวาตบพื้นเบา ๆ เกิดเป็นโพรงลึกที่หาจุดสิ้นสุดไม่ได้  เขากระโดดลงไปและทันทีที่ดิ่งลงไปพื้นดินที่เคยเป็นหลุมก็กลับมาเรียบเนียนเหมือนเดิม

ชายหูกระต่ายโผล่มายังอีกฝากหนึ่งของเกาะ  ณ  ห้องนอนห้องหนึ่งในปราสาทสีขาวสวยงาม  ภายในห้องถูกตกแต่งต้วยสีขาวและดำซะส่วนใหญ่แล้วก็แจกันกุหลาบแดงบนโต๊ะข้างเตียงก็เท่านั้น

 “เป็นยังไงบ้าง”  เสียงทุ้มมีเสน่ห์และแฝงไปด้วยอำนาจเอ่ยถามคนที่เพิ่งมา

 “เติบโตและงดงามครับ  องค์ชาย” ชายหูกระต่ายหันมาหาชายอีกคนหนึ่งซึ่งมีผมยาวระบ่าสีขาวนรหิมะกับดวงตาสวยสีน้ำเงินเข้มราวกับก้นมหาสมุทรแต่น่าเสียดายที่มันต้องถูกปิดไว้ด้วยผ้าปิดตาข้างหนึ่ง  ไม่งั้นมันคงกลายเป็นคู่ดวงสวยงามมากคู่หนึ่ง  เขากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงนุ่มแล้วคลี่ยิ้มอ่อนโยนมาให้คนตรงหน้า

 “ริดเดิลของฉันโตขึ้นมากแล้วสินะ” 

“ครับ” ชายหูกระต่ายหันกระดานที่ไม่รู้ว่าโผล่มาตอนไหนหันมาให้เจ้านายของตนดู. บนกระดานเป็นรูปวาดของคนน่ารักกำลังมานเค้กแก้มตุ่ย ๆ เหมือนกับหนูแฮมเตอร์  ทำให้คนที่มองคลี่ยิ้มกว้างกว่าเดิม

“อ๋า ริดเดิลนี่น่ารักจริง ๆ เลยเนอะ ฌอน”  ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งคน ๆ นี้ก็ทำให้เขาตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าเลยจริง ๆ 

 “ ครับ วันนี้เขา17ปีแล้วปีบริบูรณ์” ฌอนยื่นกระดานไปให้เจ้านายที่ยื่นมือขอภาพในมือ

                  “ ใช่ ๆ เค้าอายุเท่าข้านี่แต่หน้าเด็กกว่าเยอะเลย  น่ารัก” เขามองภาพด้วยความหลงไหล “เดี๋ยวเจ้าวาดใส่เฟรมผ้าใบได้ไหม  ข้าอยากเก็บไว้”

 “ครับ”

 “แล้วฝากบอกท่านแม่ด้วยว่าข้าจะขอย้ายโรงเรียน”

 “ครับ?” ฌอนทวนอีกรอบ  เขาไม่ค่อยแน่ใจว่าตัวเองได้ยินถูกหรือเปล่า  แต่เห็นนายเหนือหัวพยักหน้าแล้วคงจะใช่

 “ใช่สิ  บอกท่านแม่ว่าข้าจะไปหาคู่หมั้นของข้า” ชายผมขาวยิ้ม ภายใต้ดวงตาข้างที่ถูกปิดก็มีแสงสีแดงลอดออกมาราวกับเป็นสัญญาณของบางอย่าง

 “อ๊ะ!”

หลังจากงานเลี้ยงเสร็จสิ้นริดเดิลก็กลับมาที่ห้องเพื่อพักผ่อนแต่อยู่ดีๆ เขาก็รู้สึกเจ็บที่ไหล่ขวามาก ๆ จนแทบจะร้องไห้  เขาจึงลุกขึ้นมายืนอนู่ตรงหน้ากระจกพร้อมถอดเสื้อเผยให้เห็นไหล่ขาวกับรอยรูปกุหลาบแดงที่กำลังส่องแสงสีแดงฉานอยู่

                     อะไรเนี่ย?!

     

Warning

- ฟิคนี้เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนและอาจจะมีเนื้อหาที่สปอยล์เนื้อเรื่องหลัก

-อาจจะมีหลุดคาเรคเตอร์ตัวละครไปเล็กน้อยถึงปานกลาง

-เนื้อหาเป็นbl อาจจะมีความรุนแรงไปบ้าง 

-หากไม่ชอบสามารถกดออกได้นะคะ

     สวัสดีรี้ดที่หลงเข้ามาอ่านนะคะ นี่ไรต์เองนะคะ

นิยายเรื่องนี้เราลองสร้างOc ของตัวเองเป็นครั้งแรกนะ บางที่ภาษาอาจจะมีงง ๆ ตอ้งขอโทษด้วยนะคะ หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนสามารถทักติชมได้เลยนะคะ แล้วก็ของคุณมาก ๆ ที่เข้ามาอ่านคะ