ลูเคียนางร้ายไร้เสียง

"เรารักเจ้านะอาเช่.. แต่เรา.. ฮึก!"

     ชายผมทองผู้มีในตาสีฟ้าเข้มกำลังนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวในห้อง เนื่องจากความรักที่มีอุปสรรคของเขา ทั้งๆที่คนที่เขารักอยู่ใกล้ๆแท้ๆ  แต่ทำไมเขาถึงคว้าเธอเอาไว้ไม่ได้นะ...

     "แงงงงงง!!! ท่านฮารูคัสสส  อย่าร้องไห้เลยค่ะได้โปรดดดด!!!"  ฉันที่ทนกับภาพบาดหัวใจบนจอทีวีไม่ไหวรีบวิ่งไปคว้ากล่องทิชชู่เพื่อที่จะเอามาซับน้ำตาให้กับคนตรงหน้าจอ "ไม่ร้องนะคะ นานะขอร้องนานะทนไม่ไหวจริงๆ ฮืออออ"

     สวัสดีค่ะฉันชื่อนานะนักศึกษาสาวตัวอ้วนกลม ชั้นปีที่ 2 ผู้คลั่งไคล้เหล่าหนุ่มๆ 2D อย่างบ้าคลั่ง! ถึงจะมีหลายๆคนบอกให้ฉันเลิกชอบอะไรพวกนี้สักทีก็เถอะ... แต่ฉันไม่เลิกหรอกนะคะ! ก็แหม... ดูพวกหนุ่มๆทั้งหลายให้อนิเมะ โดยเฉพาะพวกแนวโอโตเมะนี่สิคะ  ช่างดีงามซะเหลือเกินนนน จนฉันเองอยากจะคว้าเอาไว้ทั้งหมดเลยล่ะค่ะ!! ฉันตั้งปฏิญาณกับตัวเองเอาไว้แล้วค่ะ ว่าถ้าหลัวในอนาคตของฉันไม่มีดีเท่าเหล่าหนุ่มๆทั้งหลายในอนิเมะล่ะก็ ฉันจะไม่แต่งงานอย่างเด็ดขาด!!  และตอนนี้อนิเมะที่ฉันกำลังดูอยู่ก็คืออนิเมะเรื่อง The lucky one ชะตาลิขิตให้พบเธอ ค่ะ มันเป็นอนิเมะแนวเลิฟแฟนตาซีที่กึ่งฮาเร็มหน่อยๆที่กำลังโด่งดังอย่างแรงในตอนนี้ค่ะ ถึงจะบอกว่ากึ่งฮาเร็มแต่สุดท้ายแล้วพระเอกก็มีคนเดียวนะคะ! นั้นก็คือท่านฮารูคัสของฉันนั้นเองค่ะ! เขาช่างเหมาะที่จะเป็นเจ้าชายในฝัน และแบบอย่างของสามีในอนาคตของฉันเสียเหลือเกินนน -//- ในระหว่างที่ฉันกำลังปลอบโยนท่านฮารูคัสอยู่นั้น ก็ได้มีเสียงดั่งสวรรค์ลงโทษดังขึ้น...

     "นานะไปซื้อนมข้นอยู่เซเว่นให้แม่หน่อย!!"  นั้นไง... 

     ณ เซเว่น

     ตื๋อ ดื่อออ 

     

     

     "เห้อ! แม่นะแม่ มาใช้อะไรตอนคนกำลังดูอนิเมะอยู่เนี้ย! เลยไม่รู้เลยว่าหลังจากท่านฮารูคัสร้องไห้แล้วจะเป็นยังไงต่อ วันนี้ตอนจบซะด้วย... อ๊ะ!! ดูทางโทรศัพท์ก็ได้นี่นาา"  ฉันที่พึ่งซื้อของออกมาจากเซเว่น กำลังเดินกลับบ้านโดยบ่นแม่ไปตามทาง แต่พอนึกขึ้นได้ว่าดูอนิเมะทางโทรศัพท์ก็ได้ เลยรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูอย่างฉับไว...

     "อ๊ะ! เปิดมาท่านฮารูคัสก็อยู่กับยัยลูเคียเลยหรอเนี้ย? ดีล่ะ! ถอนหมั้นไปเลยค่ะ! ยัยลูเคียเองก็ปล่อยๆท่านฮารูคัสของฉันได้แล้วนะ! อ๊าาา อย่าสะดุดสิ!" 

     ปี๊ด! ปี๊ดดดดด!!

     "เอ๊ะ?"

     ตู้ม!!

     ในระหว่างที่ฉันกำลังดูอนิเมะไปพลางเดินไปพลางบนถนน จู่ๆก็มีรถบรรทุกจากที่ไหนไม่รู้พุ่งเข้าชนใส่ฉันเต็มๆ จนร่างอ้วนๆของฉันกระเด็นชนกระจกร้านขายหนังสือการ์ตูนแตกกระจาย อะไรกัน? นี่ฉันจะตายมั้ยเนี้ย? เรียนยังไม่จบเลยนะ... ติดเอฟวิชาหลัก ไหนจะติดไออีก... ยังไม่แก้เลย... ข้าวเย็นก็ยังไม่กิน... ในระหว่างที่เปลือกตาของฉันกำลังจะปิด ฉันก็ได้เหลือบขึ้นไปเห็นโปสเตอร์อนิเมะในร้านหนังสือการ์ตูน มันคือโปสเตอร์ของ The lucky one ชะตาลิขิตให้พบเธอ จริงสิ...

     "ยังดูไม่... จ-" และภาพทุกอย่างก็มืดดับไป

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

     จิ๊บๆ จิ๊บๆ

     เสียงนกร้องในยามเช้ามันดังจนทำให้ฉันอยากตื่น ฉันพลิกตัวไปมาสองสามครั้งจากนั้นก็ค่อยๆลุกขึ้น หืม? รู้สึกร่างกายมันเบาๆแปลกๆแฮะ เพราะแสงแดดจากหน้าต่างข้างนอกมันแยงตาจนฉันมองอะไรแทบไม่เห็น จนถึงกับต้องยกมือขึ้นมาบังเลยล่ะ แต่เดี๋ยวนะ... ไอ้มือผอมๆซีดๆนี่มันมือใครกัน? ของฉันมันต้องบวมๆกว่านี้สิ... แต่เดี๋ยวนะรอบสอง! ที่นี่มันห้องใครเนี้ย??  หรือเดี๋ยวนี้โรงพยาบาลมันทำห้องพักหรูหราขนาดนี้เชียวหรอ? 

     แอ๊ดดดดด~ 

     ฉันที่กำลังงงงวย มืดมน สับสนกับสภาพแวดล้อมรอบตัวที่แปลกตาอย่างเห็นได้ชัด ก็ต้องหยุดความงงพวกนี้เอาไว้ก่อนเพราะตอนนี้ภาพของคนที่เปิดประตูห้องเข้ามามันทำให้ฉันตกใจยิ่งกว่า!!

     "ฟื้นแล้วหรอ...?" ชายผมทองที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาเบิกตากว้างอยากตกใจเมื่อเขาเห็นฉันนั่งอยู่บนเตียง นั้นมัน!

     ท่านฮารูคัสสสสส!!! สถานการณ์ตอนนี้มันมากมายเกินกว่าที่ยัยบ้าการ์ตูนอย่างฉันจะรับไหว คงทำอะไรไม่ได้มากนอกจากกรี๊ดแสดงความตกใจออกมา ฉันสูดอากาศเข้าปอดอย่างเต็มกำลัง มือทั้งสองข้างจิกผ้าห่มผืนหนาเพื่อเป็นการตั้งหลัก นับหนึ่งถึงสามในใจเตรียมพร้อมระเบิดพลังเสียงออกมา 1 2 3!!

     

     "...."

     "...."

     เอ๊ะ?  

     ทำไมไม่มีเสียงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!

จ๊ะเอ๋!!!  เรื่องเก่ายังไม่จบ เรื่องใหม่ก็ดันพุดขึ้นมาซะงั้น 55555555555555  เรื่องนี่อย่าไปอะไรกับมันมากเลยนะคะ ไรท์สร้างมาจากอารมณ์ชั่ววูบน่ะค่ะ.. ไม่ได้วางแผนดีเท่าเรื่องแรก แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ  ไม่ว่าจะเรื่องไหนไรท์ก็จะไม่ทิ้งค่ะ!!(มั้ง)

ฝากติดตามด้วยนะคะะะ  รักรีดทุกคนนนน >0<