ฟ้าสั่งให้ข้าแพ้รัก

เนื้อเรื่อง

เนตรนัยตาพร่าน้ำไหลหล่นบ่ยั้ง               ร่ำไห้ดังประโคมเสียงเพียงต้องเจ็บ
แผลนอกหายได้แต่แผลในยากเย็บ          จึงต้องเจ็บเหน็บร้องว่าสุราลัย
ตะโกนเสียงเอียงเอกเขนกฟ้า                  อันท่านไร้นัยนาก็ว่าได้
ใยต้องให้ข้าเหน็บแล้วเจ็บใจ                   เพราะว่าให้รักเจ้าเท่าดวงมาลย์
แต่ก่อนนี้ที่ได้แลแล้วแลเห็น                   ก็ด้วยเป็นประจักษ์สักขีขาน
อยากจะให้กาลาหยุดสุดเนิ่นนาน              ขอให้กาลไม่เลื่อนลับจับโมงยาม
บุราณอาจชาติพยัคห์มักทิ้งลาย                เชื้อชาติชายให้ไว้ชื่อลือสนาม
สงครามไหนทั่วทศทิศพิชิตนาม               เกียรติยินขามเกริกก้องระบือบิล
ศึกรบใดไหนเล่าเท่าศึกรัก                      น้ำตามักหลั่งแลกระแสสินธุ์
หมื่นศาสตราฟาดพร่างร่างเลือดริน           ไม่เท่ายินยลเจ้ากับเขาเอย