God of Carnage

รายชื่อตัวละครหลัก

1.ฮามาโน๊ะ โอจิ         พระเอก

2.ฮิโรอิจิ มายะ           นางเอก

3.วาคานาเบะ อาโออิ   เพื่อนนางเอก

4.ฮิมากิ อาริเมะ          ครูประจำชั้น

God of Carnage

ตอนที่1 ประถมบทของผู้สังหารพระเจ้า

                เช้าวันหนึ่งในเองที่สงบสุข ในวันที่อากาศแจ่มใสนั้นมีเด็กสาว ม.ปลายผมยาวสีดำคนหนึ่งได้เดินไปยังโรงเรียนของเทออย่างเช่นทุกๆวันที่เคยเป็นมา

                “อรุณสวัสมายะจัง”

                เสียงจาเด็กสาวห้องเดียวกันได้เอ่ยขึ้น เพื่อทักทาย ฮิโรอิจิ มายะ

                “อรุณสวัสอาโออิจัง”

                ทั้งฮิโรอิจิ มายะ และ วาคานาเบะ อาโออิ นั้นต่างก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัย ประถม เธอทั้งสองคนสะนิดกันมากคุยกันได้ทุกเรื่อง เป็นเช่นนี้ทุกๆวันที่ทั้งสองคนนั้นจะเดินไปโรงเรียนด้วยกัน  มายะนั้นเป็นคนดังของโรงเรียน เธอทั้งเรียนเก่ง กีฬาก็ดี แถมยังน่าตาน่ารักอีกด้วย เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆในโรงเรียน

                มายะ:     วันนี้อาโออิจังทำอะไรมาทานตอนเที่ยงหรอ

                อาโออิ:   วันนี้ทำข้าวห่อสาหร่ายมาอะ มายะจังละ

                มายะ:     วันนี้ตื่นสายเลยทำได้แค่ข้าวปั้นอะจ๊ะ

                ระหว่าที่สองสาวกำลังได้มีชายรุ่นราวความเดียวกันเดินชน

                “ขอโทษครับ เป็นอะไรหรือป่าวครับ” หนุ่มคนนั้นได้เอ่ยขึ้น ด้วยท่าทีเย็นชา

                อาโออิ:   มายะป็นไรไหม???

                มายะ:     ไม่เป็นไรค่ะ คุณละค่ะ

                “ผมไม่เป็นไร ขอโทษด้วยที่ผมเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ”

                มายะ:     ทางนี้ก็ขอโทษเช่นกันคะ

จากนั้นเด็กหนุ่มก็ได้เดินจากสาวสวยทั้งสองคนไป

                อาโออิ:   มายะ เธอเคยเห็นเด็กคนนั้นในเมืองนี้บ้างหรือป่าว????? มาเดินชนแล้วทำท่าทีเย็นชาใส่แบบนั้นมันหมายความว่าไงนะนั้น

                มายะ:     เอาเถอะฮาโออิจังชั้นเองต่างหากที่มัวแต่คุยกับเธอ จนไม่ทันได้มองทางอ่ะนะ แล้วอีกอย่างเค้าพึ่งย้ายมาใหม่มั้งฉันก็ไม่เคยเห็นหน้าเขาเหมือนกัน

พอคุยกันเสร็จทั้งสองสาวก็ได้เดินไปโรงเรียน

เวลาต่อมา

ทั้งสองสาวได้เดินมาถึงโรงเรียน          ติ๊ง.................ต๊อง..................

เสียงกริ่งเข้าเรียนได้ดังขึ้น ทั้งสองคนจึงเดินไปนั้งที่โต๊ะของตัวเอง ปรากฏร่างหญิงสาววัยกลางคน อายุประมาน 27 ผมยาวสีทอง

                “อรุณสวัสนั้กเรียนที่น่ารักของชั้นทุกคน”

                เสียงของ ฮิมากิ อาริเมะ อาจารย์ประจำชั้นของ ม.5/2 ดังขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะ

                “อรุณสวัส ค่า-ครับ”

                อาริเมะ: วันนี้มีข่าวดีมาบอกทุกๆคนด้วยนะ วันนี้จะมีนักเรียนใหม่ มาเรียนกับพวกเราด้วยนะ

เขาย้ายมาเรียนที่นี้เพราะคุณพ่อกันคุณแม่ของเขาต้องไปทำง่านที่ต่างประเทศ อามาโน๊ะคุง เชิญจร๊ะ

ทุกคนต่างตกใจกับหนุ่มผมยาวสีขาว รูปร่างสูงโปร่ง ในตาสีฟ้า หน้าตาดี และมีท่าทีเย็นชา

                โอจิ:        อรุณสวัสครับ ผม อามาโน๊ะ โอจิ  ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน จากนี้ไปขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย

ทั้งมายะและอาโออิต่างตกใจมาก เพราะชายหนุ่มที่รุ่นราวคราวเดียวกันที่เดินชนพวกเธอเมื่อเช้านั้นก็คือ โอจิคุงนั้นเอง

เด็กทุกคนในห้องต่างก็ตื่นเต้นกับนักเรียนใหม่ที่เข้ามา ที่มีสีผมและสีของนัยน์ตาผิดแปลกไปจากคนอื่นๆ จึงมีเสียงนินทาต่างๆนาๆออกมาจากปากเพื่อนร่วมห้อง จากนั้นก็มีเสี่ยงเคาะโต๊ะดังขึ้น

โป๊ะๆๆๆๆๆๆๆ

                อาริเมะ: อ่าว เลิกเสียงดังและอยู่ในความสงบได้แล้ว อามาโน๊ะคุง โต๊ะข้างๆคุณอิโรอิจิ ว่างเธอนั้งโต๊ะนั้นก็แล้วกันนะ

                โอจิ:        ครับอาจารย์

จากนั้นโอจิจึงเดินไปที่โต๊ะด้วยท่าทีเย็นชาและไม่ค่อยเป็นมิตรซักเท่าไหร่นัก

                มายะ:     อามาโน๊ะคุงเรื่องเมื่อเช้าขอโทษด้วยนะ ชั้นฮิโรอิจิ มายะ นะ ยินดีที่ได้รู้จัก

                โอจิ:        อืมมม ชั้น อามาโนะ โอจิ ยินดีเช่นกัน

โอจิตอบเธอด้วยท่าทีเย็นชา

                หลักจากนั้นทุกคนก็เรียนตามปกติเวลาผ่านไปจนถึงเวลาพักเที่ยง

                มายะ:     อามาโน๊ะคุง ทานข้าวด้วยกันไหม

                โอจิ:        ไม่ละ

โอจิตอบด้วยท่าทีเย็นชาแล้วเดินออกจากห้องไป

                อาโออิ:   ฮามาโน๊ะคุงนี้เย็นชาจังเน๊อะเธอว่าไหม มายะ

                มายะ:     เค้าคงยังไม่คุ้นกับโรงเรียนละนะ พึ่งย้ายมาใหม่นิ

                อาโออิ:   นั้นสินะ เรามาทานข้าวกันเถอะ

เหตุการณ์ดำเนินไปอย่างปกติอย่างที่เป็นมา ขณะที่มายะกับอาโออิกำลังทานข้าวที่ดาดฟ้าโรงเรียนนั้น ได้มีชายแปลกหน้าวัยกลางคนเดินขึ้นมาหาพวกเธอ แล้วถามพวกเธอว่า

“รู้จักผู้ครอบครอง ดาบคู่มุรามาสะ บ้างหรือป่าว”

ด้วยความตกใจของทั้งสองคน อาโออิ จึงถามชายผู้นั้นไปว่า

                “แล้วคุณเป็นใครค่ะ เข้ามาในโรงเรียนนี้ได้ยังไง”

                ชายแปลกหน้า:     ชั้นถามว่ารู้จัดผู้ครอบครองดาบคู่มุรามาสะไหม

ชายแปลกหน้าถามด้วยน้ำเสียงที่เสียงดังขึ้นและความโมโห ทั้งสองคนตกใจและเริ่มเกิดอาการกลัวชายแปลกหน้าคนนี้ขึ้นมา

                มายะ:     เราไม่รู้จักคนที่คุณพูดถึงหรอกค่ะ

จากนั้นชายแปลกได้ชักดาบ Katana ขึ้นมาแล้วหน้ายิ้มด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์แล้วเอ่ยว่า

                “งั้นพวกแกจงหายไปจากโลกนี้ซะเถิด”

ชายแปลกหน้าพุ่งเข้ามาหาพวกเธอทั้งสองคนด้วยความตกใจมายะจึงตะโกนขอให้คนช่วย ขณะที่ดาบ Katana ของชายแปลกหน้ากำลังจะปาดคอหอยของมายะนั้นเองมีมือของชายคนหนึ่งเข้ามาจับข้อมือของชายแปลกหน้าไว้ มายะและอาโออิต่างหลับตา เพราะกลัว ตอนที่ทั้งสองคนหลับตาอยู่นั้นมีเสียงเอ่ยขึ้นมาว่า

                “แกมีธุระอะไรกับชั้น”

ด้วยความที่ทั้งกลัวและสงใสว่าเสียงปริศนานั้นเป็นของใครมายะจึงลืมมาดู  !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

มายะเห็นเส้นผมที่ยาว มีสีขาวที่พลิ้วไสวไปตามแรงลม และนัยน์ตาสีฟ้า จ้องมาที่ชายแปลกหน้า มายะได้ล้มตัวลงนั้งกับพื้น

                “ฮามาโน๊ะคุง”

                ชายแปลกหน้า:     โผล่หัวออกมาแล้วหรือผู้ครอบครองดาบคู่มุรามาสะ ชั้นจะเอาหัวของแกกับดาบคู่นั้นไปเป็นของกำนัลให้แก่นายท่าน

                โอจิ:        แกคือคนของตระกูลอิจิมอนจิสินะ เจ้านั้นอยากได้ดาบของชั้นขนาดนั้นเลยหรือนี้

โอจิตอบด้วยท่าทีที่สุขุมแล้วยิ้ม จากนั้นชายแปลกหน้าได้สะบัดมือของโอจิออกแล้วเริ่มฟาดพัด Katana ของตัวเองไปที่โอจิแต่ด้วยความสามารถของโอจิแล้วจึงทำให้หลบ ดาบของชายแปลกหน้าคนนั้นได้อย่างสบาย มายะและอาโออิ ตางวิ่งออกห่างจากทั้งสองคนที่กำลังสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย ด้วยความตกใจและความสับสนทั้งสองคนจึงได้แต่ยืนมองกูทั้งคู่สู้กัน โดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองนั้นได้เข้ามาพัวพันกับเรื่องที่อันตรายมากของเมืองนี้ซะแล้ว

                โอจิ:                        คนของอิจิมอนจิมีฝีมือแค่นี้เองหรอกหรอ??????

                ชายแปลกหน้า:     ไว้แกฆ่าชั้นคนนี้ได้แล้วค่อยเห่าเถอะ ไอ่หนู

ชายแปลกหน้าเริ่มใช้เวทมนต์การต่อสู้ของตระกูลอิจิมอนจิเข้าฟาดฟันโอจิ แต่โอจินั้นเอามือล้วงกระเป๋าแถมยังหลับตาอีก หลบไปหลบมาด้วยท่าทีที่ไม่สะทบสะท้านต่อวิชาดาบของชายแปลกหน้าเลย ชายแปลกหน้าเห็นท่าทีนั้นจึงเกิดความโมโหยิ่งขึ้นไปอีก

                ชายแปลกหน้า:                     แกนะแก!!!!!!!!!!!!!

หลังจากนั้นโอจิได้เอ่ยขึ้นมาว่า

                “พอแค่นี้แหละนะ”

ชายแปลกหน้าทำท่าทีตกใจ ว่าทำไมโอจิถึงเอ่ยคำพูดนี้ออกมา

                “ด้วยนามแห่งข้าบุรุษผู้ฟาดฟันพระเจ้า ข้าขออัญเชิญดาบของ ท่านมุสามาสะมรับใช้ข้าผู้เป็นนาย ณบัดนี้”

มีแสกประกายออกมาจากเอวของโอจิปรากฏดาบคู่หนึ่งที่สะพายเอวของโอจิ มายะ อาโออิ และชายแปลกหน้าต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โอจิได้ชักดายทั้งสองเล่มออกมาจากฝักแล้วพุ่งเข้าตัดศีรษะของชายแปลกหน้าโดยทันที

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก........................................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

มายะและอาโออิต่างตกใจจนพูดไม่ออกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จาดนั้นมีเสียงหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาว่า

                                “ทำโรงเรียนสกปรกอีกแล้วนะโอจิคุง”

                มายะ:     อาจารย์ฮามากิ???????

                ฮิมากิ:     เธอสองคนดันเห็นเรื่องที่ไม่สมควรเห็นที่สุดเข้าแล้วสินะ

                มายะ และ อาโออิ ???????????????????????????????????

                มายะ:     เหตุการณ์เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นค่ะอาจารย์????

มายะถามด้วยความสงใสและสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ส่วนทางอาโออิเห็นเลือดที่นองจนเต็มพื้นของดาดฟ้าโรงเรียน แล้วจึงได้สลบไป

                โอจิ:        เก็บกวาดให้ด้วยละ

หลังจากพูดเสร็จแล้วโอจิคุงก็ได้เดินจากไปทิ้งความสงใสให้กับมายะ

                ฮิมากิ:     คุณฮิโรอิจิ แล้วชั้นจะอธิบายเรื่องนี้ให้คุณทีหลังนะ พาคุณวาคานาเบะไปทีห้องพยาบาลก่อนะ แล้วกรุณาเก็บเรื่องนี้เป็นความลับด้วยนะค่ะ

เรื่องราวที่เกิดขึ้นมันคืออะไร มายะเดินคิดทบทวนมาตลอดทางที่พาอาโออิไปที่ห้องพยาบาล ทำไมโอจิถึงต้องฆ่าชายคนนั้น แล้วทำไมชายคนนั้นถึงต้องการทำร้ายโอจิ แล้วตระกูของโอจิกับตระกูลอิจิมอนจิขัดแย้งอะไรกัน แล้วพลังเหนือธรรมชายที่ทั้งสองคนนั้นใช้ในการต่อสู้นั้นมันคืออะไร มีแต่คำถามเต็มไปในหัวของมายะจนเต็มไปหมด โอจินั้นทิ้งไว้เพียงความสงใสนั้นให้กับมายะ เมื่อเวลาผ่านไปอาโออิได้ตื่นขึ้นโดยที่มายะนั้งเฝ้าดูอาการของเธอตลอดเวลา

                อาโออิ:   มายะเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น

                มายะ:     เรื่องอะไรหรออาโออิจัง

                อาโออิ:   หรือชั้นแค่ฝันไป

                มายะ:     นั้นสินะอยู่ดีๆเธอก็เป็นลมไปตอนกินข้าวนิ

อาโออินั้นกลับคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพียงความฝัน โดยที่ไม่ได้เอ๊ะใจอะไรเลยว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นเป็นความจริง มายะ

ติ๊ง............................ต๊อง...................................

เสียงออดเลิกเรียนของโรงเรียนได้ดังขึ้น มายะจึงบอกกับอาโออิว่า

                “อาโออิจังวันนี้เธอกลับก่อนนะ ชั้นมีเวรทำความสะอาดนะ”

                “เข้าใจแล้วงั้ลเจอกันพรุ่งนี้นะ”

จากนั้นมายะได้เดินไปหาอาจารย์ฮิมากิเพื่อถามเกียวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเที่ยง

                มายะ:     ขออุญาติค่ะอาจารย์

                ฮิมากิ:     คุณฮิโรอิจิหรอกหรอ เข้ามาสิฉันคิดอยู่แล้วว่าคุณต้องมา

                มายะ:     เอ๋!!! อามาโน๊ะคุง

                ฮิมากิ:     ต้องการรู้เรื่องอะไรบ้างละคุณฮิโรอิจิ

                มายะ:     ทุกเรื่องค่ะ

                ฮิมากิ:     ชายแปลกหน้าคนนั้นคือคนของตระกูลอิจิมอนจิ ซึ่งเป็นตระกูลที่มีความเป็นมายาวนานมากตั้งแต่สมัย500ปีก่อน นับว่าเป็นตระกูลที่ทรงอำนาจเลยที่เดียว จุประสงค์ของตระกูลอิจิมอนจิตอนนี้คิดได้อย่างเดียวว่าต้องการ 1 ใน 7 ศาสตราวุธ ที่ใช้สังหารพระเจ้า

                มายะ:     สังหารพระเจ้า????

                ฮิมากิ:     เรื่องที่เธอควรรู้ก็มีเท่านี้แหละนะ

                มายะ:     เอ๋?????????????? แล้วอาจารย์กับอามาโน๊ะคุงเป็นอะไรกันค่ะ

                ฮิมากิ:     ความ-ลับ-จร๊ะ เดี๋ยวชั้นจะให้โอจิคุงเดินไปส่งเธอที่บ้านนะคุณฮิโรอิจินะ

                โอจิ:        ทำไมชั้นต้องไปด้วยละ??

                ฮิมากิ:     โอจิคุงพึ่งย้ายมาอยู่เมืองนี้นี่หน่าชั้นก็เลยคิดว่าให้คุณฮิโรอิจิแนะนำสถานที่ให้โอจิคุงหน่อยนะน๊ะ

                โอจิ:        ยุ้งไม่เข้าเรื่องจริงๆเลยเธอเนี้ย

                มายะ:     ถ้าอามาโน๊ะคุงไม่อยากไปส่งก็ไปเป็นไรนะฉันเดินกลับเองได้ งั้ลขอตากลับก่อนะค่ะอาจารย์ อามาโน๊ะคุง แล้วเจอกันค่ะ....

จากนั้นมายะได้เดินออกมาจากห้องเพื่อที่จะเดินกลับบ่านของเธอ

                ฮิมากิ:     นายไม่คิดจะแส่งเธอจริงๆหรอ??

                โอจิ:        แล้วทำไมชั้นต้องไปส่งยัยนั้นด้วยละ

                ฮิมากิ:     เทอน่าจะรู้ดีที่สุดนะ โอ-จิ-คุง..

                โอจิ:        ตอนนี้ยังสรุปไม่ได้ว่าเธอคือคนคนนั้นหรือป่าว

                ฮิมากิ:     แต่แค่เดินไปส่งเธอ คงไม่หนักหนาอะไรหรอกมั้ง

                โอจิ:        ยุ้งไม่เข้าเรื่องชั้นกลับละ

                ฮิมากิ:     ปากไม่ตรงกับใจเลยนะโอจิคุงเนี้ย

โอจิได้เดินออกมาจากห้องของงอาจารย์ฮิมากิแล้วเดินตรงไปหามายะที่กำลังจะเดินออกนอกโรงเรียน

                โอจิ:        นี้เธอ......

                มายะ:     ชั้นหรอ

                โอจิ:        ก็เธอนะสิจะให้เป็นใครละ

                มายะ:     มีอะไรกับชั้นหรอฮามาโน๊ะคุง

                โอจิ:        เรียกชั้นว่า โอจิ เถอะ

                มายะ:     งั้ลเรียกชั้นว่ามายะก็แล้วกันนะ

                โอจิ:        อืมมม

                มายะ:     แล้วโอจิคุงมีอะไรหรอ

                โอจิ:        จากนี้ไประวังตัวดีๆด้วยนะ...

                มายะ:     โอจิคุงเนี้ยอ่อนโยนกว่าที่เห็นอีกนะ

                โอจิ:        คิดว่าอย่างนั้นหรอ...................หึๆ

                มายะ:     งั้นชั้นขอตัวกลับบ้านก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้นะ บ๊าย บาย

                โอจิ:        คอนโดของฉันก็ไปทางนี้เหมือนกัน.....

                มายะ:     งั้นเดินกลับด้วยกันนะ

                โอจิ:        ..........................อืมม

ทั้งสองคนเดินไปด้วยกัน จากนี้ไปจะเกินอะไรขึ้นกับทั้งสองคน ความจริงแล้วโอจิคือใคร ทำไมถึงมีพลังในการสังหารพระเจ้า แล้วอาจารย์ทำไมถึงสนิดกับโอจิ ทั้งสองคนเป็นอะไรกัน ตระกูลอามาโน๊ะขัดแย้งอะไรกับตระกูลอิจิมอนจิ แล้วตระกูลอิจิมอนจิคือใคร........เรื่องราวต่อจากนี้ของพวกเขาจะเป็นอย่างไร................????

 ปล.ช่วยอ่านเเละเเนะนำกันด้วยนะครับ ผมเขียนตอนนี้เป็นตอนเเรก ยังไงช่วยๆกันคอมเม้นเข้ามาหน่อยนะครับ น้อมรับคำติชมเพื่อปรับปรุงเเละพัฒนาฝีมือการเขียนนะครับ