พระรองคนนั้นฉันขอละกัน

"กรี๊ดดด คุณหนู"สาวน้อยตัวน้อยกรี๊ดสนั่นเมื่อเห็นคนเป็นนายสะดุดล้มหัวฟาดพื้น จึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุงร่างน้อยๆของนายตัวเองไว้ พร้อมร้องเรียกให้คนใช้ที่อยู่ใกล้ๆช่วยตามหมอมารักษา

มืดไปหมดนี่มันที่ไหนกัน อ่ะปวดหัว ภาพพวกนี้มันอะไรกัน โอ๊ยปวดใครก็ได้ช่วยที พ่อคะ เเม่คะ ช่วยลูกด้วย

"เป็นยังไงบ้างหมอ ลูกของเราเจ็บหนักขนาดไหนกันเเน่ทำไมยังไม่พื้นนี่มัน3วันเเล้วนะ"ผู้ชายรูปร่างสูงสง่ายืนอยู่ตรงเตียงของลูกสาวตัวน้อยเพียงคนเดียวของตนเอง เเล้วถามหมอของตระกูลเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ หลังจากที่เกิดเหตุจนถึงวันนี้ ลูกสาวของเขายังไม่มีทีท่าจะฟื้นขึ้นมาเลยสักนิดเดียว ในใจร้อนรุ่มด้วยความเป็นห่วง เพราะเขาเสียภรรยาไปเเล้วตอนนี้เหลือเพียงลูกสาวเเก้วตาดวงใจของเขาที่ภรรยาทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าเท่านั้น

" ผมตรวจดูครบทุกอย่างเเล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงจริงๆครับ"

"เเล้วทำไมลูกสาวเราถึงยังไม่ฟื้นสักที ไม่รู้ละรีบหาทางเร็วเข้า เรามีเพียงลูกสาวคนเดียว ถ้าเป็นอะไรไป เราเอาท่านตายเเน่"

ในใจของคนเป็นหมอได้เเต่เพียงภาวนาให้คุณหนูตื่นขึ้นมาสักทีเพราะเขาเองก็ทำหมดทุกทางเเล้วจริงๆ

"ฮึก คุณหนูรีบฟื้นนะครับถ้าคุณหนูไม่ฟื้นสักทีนอกจากผมที่ต้องตายเเล้วเจ้าลูกเหมียวน้อยของผมอีกหลายตัวอาจต้องตายตามไปด้วย คุณหนูผมน่ะโสดจะ50ปีเเล้วนะครับ ลูกเมียก็ไม่มี มีเพียงเจ้าเหนียวน้อยเเสนน่ารักน่าชังของผมที่อยู่ปลอบใจทุกวันนี้ ฮึกคุณหนูผมยังอยากได้ยินเสียงร้องเหมียวๆของลูกรักผมอยู่นะครับ คุณหนูได้โปรดลืมตาเถอะคร้าบบบ" สิ้นเสียงคร่ำครวญของชายเเก่ ร่างของเด็กสาวก็เด้งขึ้นมา เบิกตาโพง หันไปทางต้นตอของเสียงที่น่ารำคาญพร้อมบอกว่า

"หมอ ขอบใจนะเพราะเสียงของหมอเเท้ๆที่ปลุกฉันจากฝันนั้น จำได้เเล้ว จำได้หมดเเล้วที่นี้มันนิยายเรื่องนั้นนี้ หึหึหึหึหึหึหึหึ" เออลูกพ่อ พ่อดีใจที่เจ้าไม่เป็นอะไรเเต่ว่าเจ้าต้องรักษาอีกสักหน่อยเเล้วละ หัวน่าจะกระเทือนอย่างเเรง