ฝ่าบาท... ประหารหม่อมฉันเถิดเพคะ (มี e-book)
ทางเดียวที่เว่ยชิงถิงจะมีอิสระ ได้ใช้ชีวิตสวยหรูดั่งวาดหวัง คือต้องทำให้ฮ่องเต้ซีเหมินเหวินซีสั่งประหารนางเท่านั้น!!!
ผู้เข้าชมรวม
31,209
ผู้เข้าชมเดือนนี้
28
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
* สำหรับท่านที่เพิ่งเข้ามาอ่าน นิยายเรื่องนี้ไม่เปิดขายรายตอนนะคะ หลังลงตอนสุดท้ายจะทยอยปิดตอนทั้งหมดค่ะ หากท่านใดสนใจสามารถติดตามนามปากกานี้ หรือจดจำชื่อเรื่องไว้ก็ได้ค่ะ ไว้โอกาสเหมาะๆ จะเปิดให้อ่านฟรีอีกรอบค่ะ *
เรื่องย่อ :
เว่ยชิงถิงทั้งสวยและรวยมาก ทว่าชะตาอาภัพดุจละครน้ำเน่าทำให้นางไม่อาจมีความสุขบนกองเงินกองทองของตัวเองสักวัน ทางเดียวที่เว่ยชิงถิงจะมีอิสระ ได้ใช้ชีวิตสวยหรูดั่งวาดหวัง คือต้องทำให้ฮ่องเต้ซีเหมินเหวินซีสั่งประหารนางเท่านั้น ภารกิจป่วนชวนตายจึงเริ่มขึ้น!!!
แนะนำตัวละคร :
คุณหนูถิงถิง = เซเลบริตี้สาวสวยผู้ถูกศาลเจ้าร้างทับตาย เพราะความปากเปราะท้าทายสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทำให้ย้อนเวลามาเกิดใหม่ในยุคโบราณ
เว่ยชิงถิง = ลูกสาวขุนนางระดับสูงผู้มีความลับยิ่งใหญ่พอ ๆ กับเป้าหมายสูงสุดในชีวิต นางถูกกลั่นแกล้งจนจับพลัดจับผลูถวายตัวเป็นพระสนม ทว่าหนทางหลุดพ้นจากวังวนของวังหลวงมีแต่ตายสถานเดียว นางจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อได้มาซึ่งโทษประหาร
ซีเหมินเหวินซี = ฮ่องเต้หนุ่มรูปงามผู้ชิงชังเว่ยชิงถิงยิ่งกว่าสิ่งใดทั้งปวง เขาพยายามมอบความตายให้นางหลายต่อหลายครั้งแต่ไม่ประสบความสำเร็จสักที
หลี่อิงฮวา = ลูกสาวคนเดียวของแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นผู้ตั้งมั่นจะขึ้นเป็นฮองเฮาของซีเหมินเหวินซีให้ได้ นางคือเจ้าของสิ่งล้ำค่าที่เว่ยชิงถิงปรารถนาสูงสุด และใช้สิ่งนั้นทำร้ายเว่ยชิงถิงอย่างโหดร้ายที่สุด
ตัวอย่างเส้นทางสู่ความตายของเว่ยชิงถิง :
“ถิงเฟย!” ซีเหมินเหวินซีกระชากเสียงขณะมองชิงถิงด้วยท่าทางถมึงทึง... จังหวะนั้นแอบชะงักเล็กน้อย... เขาไม่ได้คิดเองใช่ไหม? นางเหมือนจะอัปลักษณ์ยิ่งกว่าครั้งล่าสุดที่เจอกัน!
“ถวายบังคมเพคะ” ชิงถิงยอบกายถวายความเคารพด้วยรอยยิ้ม ยินดีปรีดาว่าวันตายมาถึงสักที
ซีเหมินเหวินซีกลับแปลสีหน้าเปี่ยมสุขของนางไปอีกทาง “เหตุใดตำหนักเจ้าถึงเหม็นราวส้วมแตก? คิดใช้กลิ่นอาจมล่อลวงให้เจิ้นมาหาหรือ?”
“เปล่านะเพคะ” ชิงถิงรีบปฏิเสธ ตอบกลับแบบไม่ทันคิด “มีแต่แมลงวันเท่านั้นที่บินตามกลิ่นอาจม”
“บังอาจ! เจ้าเปรียบเทียบเจิ้นเป็นแมลงวัน”
“ถิงเฟยน่าจะหมายความว่าฝ่าบาทไม่ใช่แมลงวันต่างหากพ่ะย่ะค่ะ” ลู่เหยาพยายามอธิบายแทน
ซีเหมินเหวินซีตวัดสายตาที่อ่านได้ว่า ‘เจ้าเป็นพวกใคร?’ ลู่เหยาเลยทำหน้าจ๋อยถอยไปยืนข้าง ๆ
“ว่าอย่างไร? เจิ้นถามว่าทำไมตำหนักเจ้าถึงเหม็นนัก?”
“เอ่อ... คือว่า... เชิญฝ่าบาททอดพระเนตรเองเถิดเพคะ”
ชิงถิงเดินนำไปด้านหลังตำหนัก มันมีแปลงปลูกผักสวนครัวหลายชนิด เรียงรายเป็นแถวยาวสองข้าง ส่วนตรงกลางเป็นร่องน้ำขนาดปานกลาง
เดินเลยบริเวณนั้นไปหน่อยคือสิ่งที่ทำให้ซีเหมินเหวินซีตกตะลึง... เล้าหมู!
นางสร้างเล้าหมูในพระราชวังของเขา พระราชวังต้องห้ามซึ่งมีประวัติยาวนาน สถานที่ศักดิ์สิทธิ์อันเป็นต้นกำเนิดแห่งประมุขของแผ่นดินคนแล้วคนเล่า แถมยังเป็นสิ่งปลูกสร้างทรงคุณค่าทั้งทางสถาปัตยกรรมและอารยธรรมชั้นสูง
ถูกนางทำแปดเปื้อนด้วยเล้าหมูโสโครก!
เสียงร้องอู๊ด ๆ เหมือนเสียงหัวเราะเย้ยหยัน เมื่อแต่ละตัวขยับ กลิ่นโคลนเฉอะแฉะผสมอาจมของพวกมันลอยฟุ้งอบอวล ยั่วให้เขาโมโหจนควันออกหู
“ยัยอัปลักษณ์สิ้นคิด รู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป!” ซีเหมินเหวินซีแผดเสียงลั่น เหล่าผู้ติดตามถึงกับทรุดลงหมอบราบ เว้นเพียงลู่เหยากับชิงถิง
เอาแล้ว... ชิงถิงลอบยิ้มมุมปาก เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์นางต้องแหย่เขาอีกหน่อย
“เกษตรพอเพียงเพคะ”
คำตอบใสซื่อในเวลาไม่เหมาะสม นอกจากไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ยังทำให้สถานการณ์แย่ลง
“กลิ่นขี้หมูของเจ้าทำผู้อื่นเดือดร้อนรำคาญ ยังไม่รู้ตัวอีก เจ้ามันสมควร...”
“ตาย!” ชิงถิงดีใจจนเผลอจบประโยคแทนเขา “หม่อมฉันสมควรตายเพคะ”
ซีเหมินเหวินซีเหวอนิดหน่อย ท่าทางของนางทำให้เขาสับสน นางอาจกำลังสำนึกผิดจริง ๆ ไม่ก็แกล้งเสนอทางตายขึ้นมาก่อน เพื่อให้เขาออกคำสั่งในทางตรงข้าม
ดูจากสีหน้าแช่มชื่นน่าจะเป็นอย่างหลัง
“คิดว่าเจิ้นจะไม่สั่งประหารเจ้าหรือ?” ซีเหมินเหวินซีหรี่ตาเรียวคม มองชิงถิงอย่างร้ายกาจ “ประทานสุราพิษ!”
“เยส!”
จากใจนักเขียน :
‘ฝ่าบาท... ประหารหม่อมฉันเถิดเพคะ’ เป็นนิยายตลก น่ารัก ใส ๆ อ่านได้ทุกเพศทุกวัย สนุกถูกใจคุณนักอ่านแน่นอนค่ะ (การันตีด้วย Best Seller ใน MEB)
อ่านฟรีวันละ 1 ตอน จนจบ (มี e-book นะคะ)
ผลงานอื่นๆ ของ GigiKanratt ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ GigiKanratt
ความคิดเห็น