ใครกันที่ทำให้ผมเป็นคนไม่สนโลก(พักชั่วคราว)

“แม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกจะเป็นคนแบบนี้นะเรน”

“นายมันน่ารังเกียจ อย่ามาเข้าใกล้ฉันอีกนะ”

“เรน...ฉันไม่คิดเลยนะว่านายจะเป็นคนแบบนี้”

“เห้ยย!!...อย่ามาใกล้ฉันนะไอ้วิตถารไอ้โรคจิต”

“นี่มันเป็นการเข้าใจผิดนะ ผ ผมไม่ได้ทำสักหน่อย ผมน่ะถูกใส่ร้ายนะ”

     แม้จะพยายามแก้ตัวไปเท่าไหร่ก็ไร้ประโยชน์ ทุกคนต่างด่าทอและกลั่นแกล้งผม ถูกรังเกียจจากคนรอบข้างไม่เว้นแม้กระทั้งคนในครอบครัว เพียงเพราะว่าถูกใส่ร้ายว่าไปข่มขืนและทำร้ายร่างกายเด็กสาว แต่นั่นเป็นเพียงคำกล่าวอ้างที่ไร้มวลสาร แต่ทุกคนก็พร้อมจะกับเชื่อคำกล่าวอ้างนั้นทันที ผมแค่พยายามจะช่วยเด็กผู้หญิงคนนั้นต่างหาก แต่กลับโดนใส่ร้ายว่าเป็นคนลงมือทำสะงั้น นี่เหรอคือสิ่งที่ผมควรได้รับน่ะ หลังจากเป็นคดีใหญ่โตและพยานหลักฐานว่าผมไม่ใช่คนลงมือทำ ความจริงถูกเปิดเผยว่าผมนั้นบริสุทธิ์ แต่ทุกอย่างมันก็สายเกินไปแล้วล่ะ ตอนนี้ผมน่ะแตกสลายไปแล้วไงล่ะ จะมาขอโทษก็คงให้อภัยไม่ได้แล้ว ไม่มีใครที่เชื่อใจได้ทั้งนั้น คนที่เชื่อใจได้ก็มีเพียงตนเองเท่านั้น