ภรรยาเด็กของคุณชายรองอวี้ชิงเหอ

ภาพ : monita

สายฝนที่เทลงมาอย่างหนัก ทำให้น้ำริมแม่น้ำสาดซัดเข้ามาหาคนทั้งสองที่พยายามเดินขึ้นเขาอย่างยากลำบาก ทำให้อวี้ชิงเหอและมารดาที่เดินตากฝน ร่างกายทั้งหมดเริ่มรู้สึกหนาวสั่น

อวี้ชิงเหอเองก็รู้ตนเองดีว่า เขากำลังเริ่มมีไข้ เขารู้สึกว่ากายรุมๆ และขอบตาร้อนผ่าว แต่นั่นคือสิ่งที่เขาบอกตนเองได้ว่าเขานั้นสามารถอดทนได้ เพราะเขาไม่อยากให้มารดาของเขา ที่ต้องเดินทางไปตามหาบิดาของเขานั้นต้องเดินทางอย่างโดดเดี่ยวผู้เดียวเช่นนั้น

จนกระทั่งคนทั้งสองได้ขึ้นมาถึงยอดเขา และก็ได้พบเข้ากับบิดาของเขาจริงๆ หากแต่บิดาของเขาหาได้อยู่กับบ่าวใช้คนสนิทในจวน ดั่งคำบอกเล่าของคนในตระกูลอวี้ เพราะภาพที่เห็นตรงหน้านั้น คือบิดาของเขาที่กำลังสนุกสนานเฮฮา และดื่มสุราพร้อมๆกับเคล้าคลอกับสตรีผู้หนึ่ง ที่เขาจำได้เป็นอย่างดีว่า นางคือสาวใช้ในจวนตระกูลอวี้ ที่ดูแลเขามาตั้งแต่ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ

และหลังจากนั้น ภาพของการทะเลาะกันของคนที่เขารักทั้งสองคน การร้องห่มร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุด ของมารดาของเขา รวมไปถึงการทำร้ายตนเองจนไร้ลมหายใจลงไปของมารดาของเขา ก็ทำให้อวี้ชิงเหอจดจำความเจ็บปวดนั้นได้จนทั้งหมด  เขาจึงเกลียดสตรีที่แย่งบิดาของเขาไปจากมารดาของเขาจนหมดใจ ก่อนจะตัดสินใจออกจากจวนตระกูลอวี้ไปร่ำเรียนในสำนักอวิ๋น และกลับมาอีกครั้งเมื่อสตรีผู้นั้นไร้ลมหายใจลงไปแล้ว แต่ทว่านางกลับทิ้งลูกสาวในไส้ของนางที่ถูกชุบเลี้ยงมาอย่างดี จากบิดาของเขาที่คร่ำครวญถึงเพียงสตรีผู้นั้นตลอดเวลา หาใช่มารดาของเขาที่ไร้ลมหายใจจากไป เพราะสามีแม้นแต่น้อย