[CHANBAEK] MY SEA

ฟิคเรื่องนี้มาจากจินตนาการของผู้แต่งทั้งสิ้นไม่มีส่วนเกี่ยวกับมหาลัยใดๆและ กิจกรรมทั้งหมดเป็นการสมมติขึ้นมาทั้งสิ้น หากผิดพลาดประการได้ ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ และหากเจอคำผิดสามารถช่วยส่งแก้ได้ที่ @Geamonia

“น้องๆนักศึกษาคณะวิศวกรรมทั้งหมด ทุกคนมารวมตัวกันที่โรงอาหารด้วยนะครับ พี่มีเวลาให้ 40 นาทีนะครับรีบๆนะครับพวกพี่รออยู่”

“แบคฮยอน คณะวิศวกรรมไฟฟ้าปีหนึ่ง รายงานตัวครับ”

“มาสายเชียวนะแบคฮยอน”  พี่เซฮุนคณะวิศวกรรมโยธาปี2ได้พูดเชิงแซวผมนิดหน่อย

“แหม พี่เซฮุนกองทัพต้องเดินด้วยท้องนะครับ”

“พุงออกหมดแล้วแบคฮยอน ไปๆเข้าแถวตรงนู้นนะแล้วเดี๋ยวไว้คุยกันใหม่รับน้องสนุกมากเชื่อพี่”

“โห พี่ฮุนพูดอย่างงี้ใจแบคไม่ค่อยดีเลยครับ สังหรณ์ใจแปลกๆ”

“ไม่มีอะไรหรอกน่า ไปเร็วเดี๋ยวพี่สั่งลุกนั่งเลยนี่”

“คร้าบบบบบบ ไปแล้วคิดถึงนะตัวเองจุ๊บๆ”

         สิ้นเสียงคำสุดท้ายของผมก็รีบกอบโกยพลังอันน้อยนิดของผม โกยสุดชีวิตเพราะอยู่ไปอีกไม่นานผมคาดว่าจะต้องโดน (ตีน) พี่เซฮุนแน่ๆ

พี่เซฮุนเป็นพี่ที่ผมเพิ่งรู้จักไม่นานก่อนรับน้องวันนี้เองครับด้วยความที่พี่เขาเป็นคนเฟรนด์ลี่ เข้ากับคนง่าย ผมก็เลยสนิทกับพี่เค้าเร็วด้วยแหละมั้งครับ พี่เขาอยู่คณะวิศวกรรมโยธา ปี2 ส่วนผมอยู่วิศวกรรมไฟฟ้าปี1 มีเพื่อนต่างมหาลัยของผมได้แต่ถามว่า…..

“แบคฮยอนมึงอยู่เกษตรไปรับน้องกับโยธาทำไม”

“ไปผิดที่ป่าวไอน้อง มาผิดวันแหงๆ”

 และอีกหลายๆคำพูด  ซึ่งผมอยากจะบอกว่า มันถูกแล้วโว้ย

ก็คณะผมมีจำนวนนักศึกษาน้อยอยู่แล้ว อีกนิดก็เป็นมหาลัยร้างแล้วครับ   ท่านผอ. มหาลัยของผมเลยให้ทำการ รับน้องรวดเดียวคือคณะวิศวกรรม ก็รับทั้งหมดของคณะนั่นแหละครับ     แต่.......ก็โชคดีนะคณะโยธามีแต่คนหล่อๆทั้งนั้นเลยผมนี่ชิดซ้ายเลยล่ะครับ เพราะผมน่ารักที่สุดแล้วฮ่าๆๆๆ

“น้องแบควิศวกรรมไฟฟ้าปี1 เหม่ออะไรครับ ทำไมไม่ตั้งใจฟังที่พี่พูด”      

       แต่ความคิดของผมก็ต้องหยุดชะงักลงแต่เพียงเท่านั้นเพราะ ตอนนี้มันเป็นงานซวยของผมแล้วน่ะสิครับ ฮือ

 “ว่าไงครับแบคฮยอนพี่ถามต้องตอบนะ”  

           ทำไมพี่ๆดูโหดขึ้นอ่า ใจร้ายจังเลยแบบนี้แล้วผมจะทำยังไงเล่า

“ขอโทษทีครับ”          

      ผมทำได้แค่ขอโทษไปเรื่อยเอาจริงๆคือก็ไม่ได้อยากขอโทษหรอกครับ คือแค่เหม่อไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย เห้อมมม

“ครั้งนี้พี่จะยกโทษให้นะครับ เพราะมันเป็นครั้งแรกอย่าให้มีครั้งที่สองนะรู้มั้ย”

          ผมเริ่มเบื่อการรับน้องแล้วสิครับไม่เห็นมีอะไรสนุกสักนิด......

“เอ้าน้องๆฟังนะครับ คือการรับน้องเดี๋ยวพรุ่งนี้พวกน้องต้องมารวมตัวกันที่ ลานหน้ามหาลัยคณะเราเท่านั้นนะครับถ้าไปคณะอื่นพี่ไม่รอนะครับ ขอให้มาถึงตอน 6:00 เท่านั้นนะครับ”

                       หกโมงเลยหรอวะครับ??

‘ อ้อ...ลืมบอกไปน่ะ พี่จะพาไปทะเลนะครับเด็กๆ เอ้าน้องๆมาสาธิตหน่อยครับว่าการไปทะเลต้องเต้นยังไง ‘

      เห้ย....ไม่ใช่ผมใช่ไหม? พี่เค้าชี้ไปที่คนข้างหลังผม ซึ่งนั่นคือคยองซู โอ้ยแม่ศรีของพ้มจะไปเต้นอะไรกับเขาได้....

“ น้องคยองซู เด็กตาโตของวิศวะไฟฟ้านี่เอง ไหนๆสาธิตให้เพื่อนดูสิครับว่าทำยังไง”

“จะดีหรอครับ คือ...”

“แจวมาแจวจำจึ่ง น้ำนิ่งไหลลึก นึกถึงคนแจว เอ้า แจวมาแจวจำจึ่ง    อ้าว! น้องไม่เต้นล่ะครับ”

“คือ...........”

“หรือเพลงมันไม่สะใจ ได้ๆ เอ้าพวกมึงใครมีโทรศัพท์เอามาเสียบลำโพงเปิดสายย่อเร็วดิ้”

                   1 2 3 เอ้าว่าไงสายย่อ ~

‘ ฮิ้วววววววววววววว คยองซูแม้งเด็ดว่ะ ‘

‘ เชร้ด น้องแม้งมาว่ะ เอาว่ะๆ ‘

             แม่ศรีของผมหายไปไหน กรี๊ดดดดดดด คยองซูที่เคยเป็นคนเงียบๆ ตอนนี้อะไรมันเข้าสิง!!! เอวพลิ้วเป็น พี่แจ๊ะ คันคอ   เลยอ่ะแงคยองซูเปลี่ยนไป๊!!!

“เอ้าพอๆ เดี๋ยวเอวเราจะขาดเอานะน้องคยอง เข้าที่ครับ”

   ‘เอ้าน้องทุกคนกลับบ้านได้ครับ แต่อย่าลืมว่าพรุ่งนี้ 6 โมงตรง นะครับใครมาสายพี่ก็ไม่รอครับ โชคดีนะครับ’

 ยัยแบคมันร้ายจริงๆเลยนะมีการบอกว่าตัวเองน่ารักด้วยอร่า

// @Geamonia  :    #MyseaofCB

CR.SHL