FBSO: Future Battle Simulator Online: มหาสงครามครึ่งจักรกลพิทักษ์โลก

หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้ในช่วงตอนแรกๆ จะมีเนื้อหาเป็นการอธิบายข้อมูลค่อนข้างเยอะอยู่พอสมควรนะครับ แต่ทั้งหมดก็เพื่อใช้มันเป็นฐานสำหรับเนื้อหาในช่วงหลังๆ ใครอ่านตอนแรกๆ แล้วรู้สึกว่าข้อมูลมันเยอะเกินไป พักก่อนก็ได้นะครับ ส่วนจะกลับมาอ่านต่อหรือเปล่านั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง ฮะๆ

------------------------------------------------------------------------------------------

     'อารัญ' พ่อบ้านคนปัจจุบันของตระกูล 'คงเกษมสรวล' หนึ่งในแปดมหาตระกูลใหญ่แห่ง CENTER ได้รับมอบหมายหน้าที่ให้ไปตามดูแลคุณหนูผู้ที่แลดูจะสนใจเกมเสมือนจริง FBSO เอาเสียเหลือเกิน แต่เอ๊ะ !? ทำไมมันชักจะดูแหม่งๆ ล่ะ ? อะไรนะ !? ผู้นำตระกูลคนก่อนถูกจัดฉากว่าเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่จริงๆ แล้วมันคือการลอบสังหารงั้นเหรอ !? หะ !? ชีวิตวัยเรียนอันแสนสดใสของคุณหนูแท้จริงแล้วดำมืด ? มันหมายความว่ายังไงกัน !? อ้าวเฮ้ย ! มีหนอนบ่อนไส้แฝงตัวอยู่ในกลุ่มพวกเรา ! สรุปจะเชื่อใจใครได้บ้างเนี่ย !? 

เชิญพบกับตำนานของพ่อบ้านหนุ่ม ผู้ที่ใกล้จะทำงานเกินวันละ 24 ชั่วโมงได้ใน FBSO Future Battle Simulator Online มหาสงครามครึ่งจักรกลพิทักษ์โลก !!!

...

"...อารัญ...นายกำลังทำบ้าอะไรของนายอยู่น่ะ ?" หญิงสาวผมดำผู้ที่ซึ่งกำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาเอ่ยถามขึ้นหลังจากเห็นพ่อบ้านหนุ่มของเธอยืนพูดอะไรอยู่คนเดียวมาได้สักพัก

"ผมกำลังอ่านคำโปรยของนิยายเรื่องนี้ให้กับเหล่ารีดเดอร์ที่พึ่งแวะเข้ามาฟังยังไงล่ะครับคุณหนู พอดีผมถูกคุณไรท์เตอร์เขาไหว้วานขอให้มาช่วยนิดหน่อยน่ะ" พ่อบ้านหนุ่มเอ่ยตอบเจ้านายของตัวเองด้วยรอยยิ้มพลางเดินเข้าไปหาเจ้านายของตัวเองด้วยท่าทีสบายๆ

"นิยาย ? รีดเดอร์ ? ไรท์เตอร์ ? นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไรฉันไม่เห็นเข้าใจเลย ?"

"ฮ่าๆ คุณหนูไม่จำเป็นต้องใส่ใจหรอกครับ เพราะถึงยังไงผมก็ทำตามคำไหว้วานนั่นเสร็จแล้--ฟุบ !!" ยังไม่ทันที่ตัวชายหนุ่มจะเอ่ยจบ เนคไทสีดำซึ่งเป็นหนึ่งในเครื่องแต่งกายของเขาก็ถูกตัวหญิงสาวคว้ากระชากลงมาจนในตอนนี้ใบหน้าของเขาและเธออยู่ห่างจากกันไม่ถึง 5 เซนติเมตร

"อา...ไอ้เรื่องพรรค์นั้นฉันเองก็ไม่คิดจะสนใจอะไรพวกมันอยู่แล้ว แต่หวังว่านายคงจะไม่มัวแต่เล่นอะไรบ้าบอจนลืมเรื่องสัญญาระหว่างเราหรอกใช่ไหม ?" หญิงสาวผมดำเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก ในขณะเดียวกัน นัยน์ตาอันแสนว่างเปล่าของเธอก็ได้จ้องเขม็งเข้ามาในดวงตาของชายหนุ่ม

อารัญไม่ได้รู้สึกหวาดกลัว ไม่ได้หลบสายตา หรือแสดงท่าทีอึดอัดจากการถูกอีกฝ่ายดึงเนคไทอยู่แม้แต่น้อย สิ่งเดียวที่ตัวชายหนุ่มทำนั้นก็คือการยิ้ม

"..."

"...หึ !" หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาทางจมูกอย่างระบายอารมณ์ก่อนจะปล่อยมือออกจากเนคไทของอีกฝ่ายแล้วหันหน้ากลับไปสนใจรายการทีวีที่กำลังดูอยู่ต่อ อารัญที่เห็นดังนั้นก็ได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะจัดเนคไทของตัวเองให้เข้าที่พลางคิดในใจ

'ผมไม่ลืมหรอกครับคุณหนู 'สัญญาระหว่างเรา' น่ะ'

'ถ้าผม 'ตาย' คุณหนูจะไม่รู้สึกเศร้าเสียใจอะไรกับความตายของผมแม้แต่น้อย แม้แต่งานศพ คุณหนูก็จะไม่จัดให้'

'ในทางกลับกัน ถ้าคุณหนู 'ตาย' ผมเองก็จะยุติหน้าที่พ่อบ้านของตระกูลคงเกษมสรวลแล้วเริ่มต้นหาเจ้านายคนใหม่เช่นกัน'

'ใช่แล้ว...'

"จนกว่าความตายจะพรากเราจากกัน...ใช่ไหมล่ะครับ ?"

------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนิยายของไรท์กันนะครับ