ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 6 ข้อตกลงของเราสองคน
"โอ็ย ปล่อยได้แล้ว เจ็บเว้ย"ร่างเล็กโอดครวญครางตลอดทาง ร่างสูงรู้สึกว่าพามาไกลพอสมควรจึงปล่อยข้อมือเล็กออก
"ใคร"
"คนไหน"
"คนที่กระซิบเธอ"
"เจโฮปน่ะหรอ"ร่างเล็กมองหน้าวีอย่างสงสัย
"ทำไม"จองกุ๊กจึงเอ่ยถาม
"ไม่มีอะไร แค่อยากรู้"วีเอ่ยออกมาก่อนจะหันไปทางอื่น ส่วนร่างเล็กก็ดูข้อมือของตนที่แดงเล็กน้อยพร้อมกับมองหน้าร่างสูงสลับไปมา ก่อนจะนึกถึงเหตุการณ์ที่คุยกับเจโฮและแม่มะกี้
คงไม่ใช่หมอนี่นะที่เป็นคนจ่ายเงินให้
"นี่นาย เป็นคนจ่ายหนี้ให้ฉันหรอ"จองกุ๊กเอ่ยถามวีโดยนึกในใจว่า ขอให้ไม่ใช่คนนี้ ร่างสูงหันหน้ากลับมาเพื่อตอบคำถาม
"ใช่"ร่างสูงตอบอย่างหน้าตาเฉย
"ทำไม ใครบอกให้นายมาจ่ายให้"
"ก็ถ้าฉันไม่ทำ เธอก็จะเบี้ยววันนี้"วีจ้องตาที่จองกุก ส่วนจองกุ๊กก็จ้องตาตอบ
ตึก ตึก ตึก
เป็นอีกแล้ว
หัวใจของร่างสูงเต้นไม่เป็นจังหวะดังอีกครั้งทำให้วีต้องหันไปมองทางอื่นเพื่อควบคุมหัวใจของตัวเอง
"เดี๋ยวฉันจะหาเงินคืนให้"
"เยอะขนาดนั้น เธอจะหามาจากไหน"ร่างสูงเอ่ยถาม ทำให้จองกุ๊กเงียบสนิท
"หาได้ล่ะกัน"ร่างเล็กเอ่ยตอบสั้นๆและเบา
"เอาเป็นแทนที่เธอคืนเงินเปลี่ยนเป็นมาเป็นแฟนกันได้ป่ะ"
"ห๋า ว่าไงนะ"
"หรือเธอจะคืนเงินฉัน ถ้าจะคืนต้องให้ภายใน 3 วันไม่อย่างนั้นเธอก็หาที่อยู่ใหม่และที่เรียนใหม่"ร่างสูงเอ่ยออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ทำให้ร่างเล็กถึงกับคิ้วขมวด
"ก็ได้ คบก็ได้แต่ให้สัปดาห์หนึ่ง"
"สัปดาห์หนึ่งมันน้อยไป เดือนหนึ่งกับอีก 15 วัน"
"แต่มัน....."
"ฮืม....."
"ฮึ้ย ก็ได้"ร่างเล็กทำใจตอบตกลงกับร่างสูง
"ดี ฉันล่ะเบื่อคนตามตอแยอยู่"ร่างสูงเอ่ยออกมาถึงชีวิตที่น่ารำคาญ พวกผู้หญิงชอบตามตอแยอยู่ทุกวันจนแทบจะไม่ได้หลับได้นอน
"งั้นเราไปเดทกัน"วีจับที่มือของร่างเล็กและเดินไปที่หน้าโรงเรียนอย่างอารมณ์ดี ส่วนร่างเล็กก็งงและสับสนอยู่โดนลากไปอย่างไม่รู้ตัว
"เดี๋ยว ฉันไปแป็ปเดียวนะเพราะวันนี้จะต้องทำงาน"
"งานร้านอาหารน่ะหรอ ไม่เป็นไรมีคนทำแทนเธอแล้ว"ร่างสูงหันมาพูดคุยกับจองกุ๊กก่อนจะลากไปอีกครั้ง
ณ ร้านอาหารคิมบับ
"ไอ้วีนะ ไอ้วีพาเพื่อนมาทรมานจริงๆแล้วร้านอาหารคิมบับอยู่ตรงไหนเนี่ย"จีมินเอ่ยมาตลอดทางขณะอยู่บนรถยนต์ส่วนตัวก่อนจะลงมาจากรถพร้อมกับหันซ้ายหันขวา
"ร้านอาหารคิมบับ ร้านอาหารคิมบับ"จีมินเอ่ยพูดออกมาอยู่เรื่อยๆพร้อมกับหันซ้ายขวา
"เอ่อ ขอโทษนะคุณจะมาร้านอาหารคิมบับหรอฮะ"เสียงจากคนหนึ่งที่อยู่หลังจีมิน จีมินจึงหันหลังไปเพื่อตอบคำถาม
"ชะ...ชะ...ช่ายครับ"
ขาวจังเลย รอยยิ้มก็หวาน จีมินคิดในใจ
"คือฉันเป็นพนักงานร้านนี้ เอ่อ...คุณ"
"จีมินฮะ"จีมินตอบคำถามทันทีเมื่อร่างบางเอ่ยถามขึ้น
"อ่อ คุณจีมินไม่ทราบว่าคุณจะมาทานร้านอาหารนี้ใช่ไหมฮะ"จีมินส่ายหัวแทนคำตอบ
"ผมมาทำงานแทนคนที่ชื่อ จองกุ๊ก นะครับ"จีมินได้แต่ยืนยิ้มและมองหน้าคนที่อยู่ตรงหน้า
"ไม่ทราบว่าคุณคือ"
"ซูก้าฮะ เป็นพนักงานร้านอาหารและเจ้าของร้านอาหาร"ซูก้ายิ้มเบาๆให้กับจีมินพร้อมเชิญให้จีมินเข้าร้านเพื่อเตรียมตัวทำงาน
"แล้วจองกุ๊กไปไหนหรอฮะ"ซูก้าเอ่ยถาม
"อ่อ คือเพื่อนผมอยากให้จองกุ๊กช่วยสอนการบ้านหน่อยก็เลยให้ผมมาทำแทน"จีมินเอ่ยตอบพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆให้ซูก้า ส่วนซูก้าได้แต่พยักหน้าและคอยบอกวิธีการทำงาน
ณ ป้ายรถเมล์
"แล้วนายจะไปไหน"จองกุ๊กถามร่างสูงแบบห้วนๆด้วยความเซ็ง
"ไม่รู้"
"อ้าว แล้วนายพาฉันออกเที่ยวแต่ไม่รู้ว่าไปไหนเนี่ยนะ"
"แล้วฉันจะไปรู้เหรอว่าที่ไหนเที่ยวได้บ้าง พาฉันไปหน่อยดิ"ร่างสูงเผยยิ้มกว้างพร้อมกับส่ายตัวไปมา ร่างเล็กมองการกระทำของร่างสูงก่อนส่ายหัวไปมา สักพักรถเมล์ก็มาถึง
"งั้นไปตึก 63 แล้วกัน"ร่างเล็กเดินนำหน้าพาขึ้นรถเมล์
ติีด เสียงเครื่องจ่ายเงินเวลาขึ้นรถเมล์
"เอาน้องจ่ายเงินด้วย"คนขับรถเมล์หันมาพูดกับร่างสูง
"ทำไมฉันต้องจ่ายเงิน เนี่ยมันเป็นรถของ...."
"เดี๋ยวผมจะจ่ายแทนฮะ"ร่างเล็กรีบเข้าไปห้ามปราบร่างสูงพร้อมกับนำกระเป๋าไปทาบที่เครื่องแล้วลากวีไปที่นั่งสองคน
"ทำไมเธอต้องจ่ายแทนด้วย"วีเริ่มถามทันทีเมื่อได้นั่ง
"เค้าก็ทำมาหากิน ไม่ได้นั่งฟรีๆเหมือนนายหรอกนะ"จองกุ๊กกล่าวกลับไป ทำให้วีนั่งเงียบไป สักพักก็มีคนวัยชราขึ้มมาบนรถเมล์แต่ที่นั่งบนรถเมล์เต็ม จองกุ๊กเห็นอย่างนั้นจึงลุกขึ้นให้คนแก่นั่ง
"ขอบใจ นะหนู"หญิงชรายิ้มให้กับร่างเล็ก ร่างสูงที่นั่งอยู่ก็ลุกขึ้นยืนเช่นกันทำให้หญิงชรากำลังจะเข้าไปนั่งถึงกับงง
"จะลุกขึ้นมาทำไม"
"จะยืนข้างเธอ คุณยายจะได้นั่งสบายๆ"วียิ้มให้กับหญิงชราแล้วค่อยหันมายิ้มให้กับจองกุ๊ก แต่ช่วงเวลาไม่นานรถเมล์ก็เริ่มแน่นเอียดไปด้วยผู้คน
"รถก็มีตั้งเยอะแยะทำไมไม่ขึ้นคันอื่นว่ะ เมื่อยโว็ย"ร่างสูงเริ่มอารมณ์เสียหลังจากยืนเกาะเสามาเป็นเวลานาน
"สละให้คนอื่นแล้วยังมาบ่นอีก"ร่างเล็กบ่นใส่
"แล้วเมื่อไรจะถึงเนี่ย"
"ป้ายข้างหน้าก็ถึงแล้ว"ร่างเล็กเตรียมตัวโดยการพยายามแทรกผู้คนพร้อมเอ่ยขอโทษเบาๆเว้นแต่ร่างสูงกลับไม่ทำอย่างนั้น พยายามผลักคนนู้นทีคนนี้ที ทำให้จองกุ๊กต้องหันมาขอโทษแทน
"โอ็ย ถึงสักที ร้อนโว็ย"ร่างสูงหลังจากเดินลงมาได้แล้วก็บิดตัวไปมา
"เฮ้อ อ่อนแอจริงๆ"
"เธอว่าใครอ่อนแอ"
"ไม่รู้เหมือนกันว่าใคร"จองกุ๊กส่ายหัวไปมา ทำสายตาเชิดใส่
กร๊อกกกก เสียงท้องร้องดังขึ้นจากร่างสูง
"หิวข้าว"ร่างสูงเริ่มบ่นอีกครั้ง จองกุ๊กจึงหันซ้ายหันขวาก็เจอร้านอาหารริมทางร้านหนึ่ง
"งั้นไปกินร้านตรงนั้นกัน"ร่างเล็กเดินนำหน้าไปส่วนวีก็เดินตามด้วยความสงสัยว่ามันเป็นร้านอะไร
"ป้า เอาต็อกโบกี ซุนเดและก็คิมบับนะฮะ"
"อะไรอ่ะ"
"นี่ชีวิตนายไม่เคยกินพวกนี้เลยหรือไงเนี่ย"
"ก็แม่ฉันบอกว่ามันเป็นอาหารที่สกปรก ไม่มีคุณภาพและไม่ได้ผ่านการรับรอง"
"โอ็ยยย เยอะจริง"จองกุ๊กพาวีมานั่งที่โต๊ะและสักพักอาหารก็มาเสริม ร่างเล็กจับตะเกียบขึ้นมาพร้อมกับตักต็อกโบกีขึ้นมาทาน โดยร่างสูงได้แต่นั่งมอง
"จ้องอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวมันก็ท้องหรอก"จองกุ๊กหยิบตะเกียบให้กับวี วีก็รับมาพร้อมกับมอง
"เอากินซะ จะได้หยุดมองซะที"ร่างเล็กทนไม่ไหวกับการที่วีจ้องอาหารอยู่ จองกุ๊กจึงใช้มือหยิบคิมบับยัดเข้าปากวีทันที ร่างสูงกินเข้าไปอย่างไม่เต็มใจแต่แล้ว
"อร่อย"
"เห็นไหม นายลองเอาอันนี้จิ้มกับอันนี้สิ"จองกุ๊กแนะวิธีการกินที่อร่อยมากกว่าเดิม
"อืม อร่อย"คราวนี้วีกินแบบไม่หยุดปากหยิบกินนู้นที หยิบนั่นกินทีจนร่างเล็กมองอย่างอึ้งๆ
"ไม่รู้มาก่อนนะเนี่ยว่ามันอร่อยขนาดนี้"ร่างสูงเอ่ยออกมาทั้งที่อาหารยังเต็มปาก จองกุ๊กได้แต่ยิ้มแห้งๆพร้อมกับกินแก้วน้ำซุปไปพลางๆ
"เธอไม่กินหรอ"วีเอ่ยถาม
"อิ่มแล้ว แค่มองนายกินก็..."จองกุ๊กเอ่ยเสียงเบาๆและจิบน้ำซุปไปเรื่อยๆ
.................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
อย่านี้ต้องประจาน
:)
Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น