ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5 โรคหัวใจกำเริบLove
ณ คฤหาสหลังใหญ่
"ยินดีต้อนรับครับ คุณผู้ชาย"
"ยินดีต้อนรับค่ะ คุณชาย"
ร่างสูงลงจากรถหรูเพื่อที่จะเข้าบ้านโดยมีเหล่ารับใช้หญิง 10 คน และคุณพ่อบ้านประจำตัวอายุราวๆ 50 ปีตอนรับอยู่ข้างหน้าประตู วีเดินไปอย่างองอาจโดยมีพ่อบ้านคอยเดินตาม
"วันนี้ อาหารเย็นเป็น สเต๊กแกะราดซอสเกรหวี่ ส่วนของหวานเป็น พานาครอสต้าสตรอเบอร์รี่ ครับ"
"อืม เดี๋ยว 6 โมงครึ่งจะลงมา"ร่างสูงโยนผ้าคลุมให้กับพ่อบ้านก่อนเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องนอนส่วนตัว เมื่อถึงห้องนอนของตนเอง วีก็กระโดดไปบนเตียงคิงไซส์
Ya Ya Ya Ya Ya Ya Ya เสียงมือถือดังขึ้น
"ใครว่ะ ฮัลโหล"
( วี นารารอวีอยู่นะ)
"รออะไร"
( ก็ที่เดิมที่วีบอกว่าต้องเจอกันไง )
"ที่ไหนว่ะ ไม่รู้ ไม่ไป ไม่มีอารมณ์ขี้เกียจด้วย บาย"วีวางสายทันทีก่อนที่ปลายสายจะพูดแทรกขึ้นอีกครั้ง
"เฮ้อ จองกุ๊ก จองกุ๊ก จองกุ๊ก ใบหน้าก็น่ารัก ริมฝีปากก็เล็ก ตาใสกลมโต"วีนึกถึงหน้าของร่างเล็กพร้อมกับพูดลอยๆโดยไม่รู้สึกตัวเลยว่าตัวเองกำลังยิ้มอยู่
"เฮ้ย ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่คิดไม่คิด คิดถึงทำไมว่ะ"
ตึก ตึก ตึก เสียงหัวใจของร่างสูงที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ทำให้ร่างสูงต้องเอามือมาทาบที่หน้าอกข้างซ้าย
"เป็นอะไรว่ะ เกิดอะไรขึ้นกับเรา"ร่างสูงส่ายหัวไปมาพร้อมกับพยายามควบคุมหายใจของตนเองเพื่อให้เป็นจังหวะดั่งเดิม
"ไปอาบน้ำดีกว่า"วีลุกจากที่นอนพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูไปอาบน้ำ
ณ อาพาทเม้นเล็กๆหลังหนึ่ง
"พ่อ แม่ผมกลับมาแล้วฮะ"ร่างเล็กเข้าไปในห้องและถอดรองเท้าออกก่อนจะเดินเข้าไปในตัวห้อง
ฮือๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆ
"พ่อฮะ แม่ฮะ"ร่างเล็กเดินเข้าไปตามเสียงร้องเรื่อยๆพร้อมกับมองสิ่งของในห้องที่เกะกะ เรียงรายไปทั่วห้องก่อนจะพบเจอคู่ชายหญิงนั่งกอดกันอยู่
"พ่อ แม่"ร่างเล็กเอ่ยเรียก
"จองกุ๊ก"พ่อและแม่ของจองกุ๊กเข้าโผกอดร่างเล็กทันทีพร้อมกับร้องไห้ออกมา
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นฮะ"
"ก็พ่อแกน่ะสิ ดันไปเล่นการพนันติดเงินเค้าไว้ตั้งห้าแสนวอน"
"ห๋า ไหนพ่อบอกว่าเลิกเล่นแล้วนิ"
"เลิกเล่นกับผีน่ะสิ ดูสิบ้านเราแทบจะไม่เหลืออะไรแล้ว"ผู้เป็นพ่อที่โดนตอกย้ำก็นั่งลงพร้อมกับร้องไห้ออกมา
"พ่อไม่ดีเอง พ่อเลว พ่อชั่ว"พ่อของจองกุ๊กพูดไปตบหน้าตัวเองไป
"พอเถอะพ่อ ตบไปก็ไม่ช่วยได้เงินห้าแสนมาหรอกพ่อ"ร่างเล็กนั่งลงข้างๆพ่อพร้อมกับถอนหายใจ
"เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะพยายามหามาแล้วกัน"จองกุ๊กหันมามองผู้เป็นพ่อก่อนจะเดินไปที่ห้องของตนเอง
เช้าอันสดใส ณ โรงเรียน
"เฮ้อ......."
"เป็นอะไรว่ะ จองกุ๊ก"
"พ่อติดหนี้อีกแล้ว"
"อีกแล้ว ให้ตายเถอะ ไหนสัญญาว่าเลิกแล้วไง"
"เลิกมั้ง"
"ยืมของฉันก่อนป่ะล่ะ"เจโฮปเสนอในการยืมเงินเพื่อเป็นการปลดหนี้สำหรับร่างเล็ก
"ไม่ล่ะ ครั้งก่อนฉันยังไม่ได้คืนนายเลย"
"เฮ้ย ไม่ต้องแล้วเงินนั้นน่ะฉันให้"
"ไม่เอาล่ะ ฉันจะหาเอง"จองกุ๊กมองที่หน้าเจโฮปด้วยความซาบซึ้งน้ำใจของเพื่อนที่สนิทตั้งแต่สมัยเด็กๆ
กริ๊ดดดดดดดด
พรึ่บ เสียงประตูห้องเปิดดังขึ้น ทำให้สายตาของจองกุ๊กและเจโฮปมองไปที่ประตู
"วี"จองกุ๊กและเจโฮปประสานเสียงพร้อมๆกัน ส่วนร่างสูงที่เปิดประตูออกมาอย่างเสียงดังก่อนจะสอดสายตาหาร่างเล็ก เมื่อสายตาไปเจอกับร่างเล็กก็ตรงดิ่งไปที่โต๊ะของจองกุ๊ก
"มานี่กับฉันหน่อย"วีไม่รอให้ร่างเล็กกล่าวอะไรมากจับข้อมือเล็กๆและลากจองกุ๊กออกไปจากห้อง
"จะไปไหน"จองกุ๊กเอ่ยหลังจากโดยจับออกไป ส่วนเจโฮปที่นั่งอยู่ข้างๆได้แต่มองแบบอึ้งๆ
ในสวนลับๆหลังโรงเรียน
"โอ็ย ปล่อยได้แล้วมันเจ็บนะ"ร่างเล็กโอดร้องครวญครางตลอดทางที่ร่างสูงจับมา แต่สักพักร่างสูงก็ปล่อยข้อมือเล็กๆออกเมื่อสถานที่ตรงนั้นไม่มีใครผ่านไปมาหลังจากข้อมือของร่างเล็กเป็นอิสระ จองกุ๊กก็ตรวจดูข้อมือของตัวเองด้วยความเจ็บ
"พามาที่นี่ทำไมเนี่ย ห๋า"ร่างเล็กถึงกับโวยวายออกมา
"ฉันต้องการความแน่ใจว่าเธอไม่เบี้ยว"
"เฮ้อ เรื่องแค่นี้ ไม่เบี้ยวหรอกแต่เดี๋ยวฉันจะตามไปทีหลัง"
"ทำไม"วีจ้องตาเขม็งที่ร่างเล็กแต่ก็ต้องหันไปที่อื่นเพราะหัวใจมันกำเริบอีกครั้งหนึ่ง
"ฉันต้องหางานทำ"
"แล้วทำไมเธอต้องหางานทำ"
"นี่ นายเป็นแฟน เป็นญาติฉันหรือไงถึงจะต้องรู้เรื่องทุกอย่าง"
"ก็อีกไม่นาน"วีหันกลับมามองหน้าอีกครั้ง
"เฮ้อ เรื่องของฉันและตอนนี้ไม่มีอารมณ์มาเถียงกับคนอย่างนายหรอกนะ ไปเรียนล่ะ"จองกุ๊กเอ่ยจบก็รีบเดินไปที่ห้องเรียนอีกครั้ง
"เป็นไรว่ะ"วีมองที่หลังของร่างเล็กก่อนหยิบมือถือออกมา
"ฮัลโหล"
( ครับนายน้อย )
"ช่วยตรวจสอบคนที่ชื่อ จองกุ๊ก ว่าเกิดอะไรขึ้น"
( ได้ครับ )
"และช่วยจัดการให้ด้วย เข้าใจไหม"
( ครับ )
ณ ห้อง Best Boys
"เฮ้ย วีเป็นไงบ้างว่ะ"เมื่อวีเข้ามาในห้อง จีมินก็เริ่มเอ่ยออกมา
"ยากชิบหาย"
"หน้าตาก็น่ารัก จีบยากขนาดนั้นเลยหรอว่ะ"
"ก็เออน่ะสิ"
"งั้นก็ล้มเลิกเถอะว่ะ นายก็หน้าตาดี สาวๆยังเหลือเยอะ"
"ไม่ ฉันพูดแล้ว คำไหนคำนั้น"วีเอ่ยจบก็เดินเข้าไปในห้องของตนเอง โดยมีจินที่คอยมองหลังวีไปพร้อมกับถอนหายใจ
เราคงไม่ได้แล้วสินะ จินคิดในใจ
ติ้งต๊อง เสียงนาฬิกาโรงเรียนบอกเวลาว่าเลิกเรียนแล้ว
รับโทรศัพท์ครับ รับโทรศัพท์ด้วยครับ รับโทรศัพท์โว็ย เสียงโทรศัพท์มือถือของจองกุ๊กก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล"
( จองกุ๊ก ลูก )
"แม่ เกิดอะไรขึ้นหรอแม่"
( ไม่มีอะไรหรอก แม่จะบอกว่ามีคนปลดหนี้ให้เราแล้ว )
"อะไรนะ ใครอ่ะแม่"
( แม่ก็ไม่รู้แต่คิดว่าลูกน่าจะรู้จักนะ เห็นเค้าบอกว่าเป็นเพื่อนลูก )
"เพื่อนหรอ"
( แค่นี้ก่อนนะลูก เดี๋ยวแม่ไปส่งพวกเขาก่อนนะลูก ติ้ด ติ้ด ติ้ด )
จองกุกมองที่มือถือก่อนหันไปมองที่เจโฮป
"นาย ปลดหนี้ให้ฉันหรอ"
"ปลดหนี้อะไร ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย"
"นายไม่ได้โกหกฉันนะ"จองกุ๊กมองที่หน้าเจโฮปเพื่อจับผิด ส่วนเจโฮปได้แต่พยักหน้า
"แล้วใครอ่ะ"จองกุ๊กพยายามนึกแต่ก็นึกไม่ออก
"อาจจะเป็นใครสักคนที่ชอบนายอยู่ก็ได้นะ"
"แล้วใครอ่ะ"จองกุ๊กเอ่ยถามอีกครั้ง
กริ๊ดดดดดดดดด เสียงดังขึ้นอีกครั้งที่หน้าห้องเรียน จองกุ๊กมองไปที่หน้าประตูห้องเรียน
"ไปกันได้ยัง จองกุ๊ก"ร่างสูงยืนเด่นเป็นสง่าตรงประตูห้องเรียน เจโฮปยืนมองดูเหตุการณ์ด้วยความสับสนอีกครั้ง
"อะไรอ่ะ จองกุ๊ก"เจโฮปเอ่ยกระซิบที่ร่างเล็ก ส่วนจองกุ๊กก็ได้แต่หยิบของใส่กระเป๋า เหตุการณ์นั้นไม่เป็นที่น่าพอใจของร่างสูง ทำให้วีถึงกับเดินเข้าไปในห้องและขว้างข้อมืออีกครั้ง
"อะไรอีกเนี่ย ฉันเดินเองได้"จองกุ๊กโวยวายพร้อมกับพยายามสะบัดข้อมือ แต่ยิ่งสะบัดร่างสูงก็จับแน่นมากขึ้น
"เอ่อ บายนะจองกุ๊ก"เจโฮปยืนมองเหตุการณ์พร้อมเอ่ยลาเพื่อนรักของตน
"เพื่อนเธอใช่ไหม"มีเสียงมาจากข้างหลังของเจโฮป เจ้าตัวจึงหันหลังไปพร้อมกับอ้าปากค้าง
"ฉันถามว่านั่นเพื่อนเธอใช่ไหม"
"แรพ มอนสเตอร์"เจโฮปเรียกชื่ออกมาพร้อมกับพยักหน้าขึ้นลงเบาๆ นัมจุนมองมาที่หน้าเจโฮปพร้อมกับยิ้มให้
.............................................................
โปรดตดตามตอนต่อไปนะค่ะ
อิอิอิ ฟินกับรูปก่อนเนอะ
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น