ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 เอาล่ะนะ
ตาย ตาย ตาย ไปมีเรื่องกับคนอย่างนั้น ตายแน่เรา จองกุ๊กคิดในใจ
"จองกุ๊ก"มีเสียงเรียกจากด้านหลังของร่างเล็กที่เด็กไปตามทางเดินของโรงเรียน เจ้าของชื่อหันกลับไปหาคนที่เรียก
"จิน"ร่างเล็กเอ่ยเบาๆ ในขณะที่จินกำลังวิ่งเข้ามาหา
"ยินดีต้อนรับเข้าโรงเรียนนะ"จินแตะไหล่เบาๆของร่างเล็ก จองกุ๊กที่กำลังมึนกับสถานการณ์ก็ได้แต่พยักหน้า ส่วนจินยิ้มเบาๆให้กับร่างเล็ก
"เอ่อ.... ผมต้องไปเรียนก่อน"ร่างเล็กหันหลังให้กับจินและกำลังจะก้าวเดิน
"แล้วรู้หรอว่าห้องเรียนอยู่ตรงไหน"จินเอ่ยออกมา ทำให้ร่างเล็กหยุดเดินทันทีก่อนจะหันหน้ามาพร้อมกับส่ายหัว จินเผยรอยยิ้มออกมา
"แล้วห้องเรียนของเธออยู่ที่ไหน"จินเอ่ยถามจองกุ๊ก
"เอ่อ.....ไม่รู้"จองกุ๊กอย่างหน้าตาเฉย
"นี่ มีโทรศัพท์ไหม"ร่างเล็กเอ่ยถามทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้องโทรหาเพื่อนอย่างเจโฮป
"มีสิ"จินเอ่ยออกมาพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมา จองกุ๊กก็รีบหยิบมา
"ขอยืมหน่อยนะ"ร่างเล็กเอ่ยขอยืมก่อนจะกดเบอร์โทรหาเจโฮปทันที
"ฮัลโหล เจโฮป"
( จองกุ๊ก นายอยู่ไหนเนี่ยให้ตายเถอะ)
"อยู่ไหนอ่ะหรอ แป๊ปนะ ที่นี่คือตรงไหนของโรงเรียนหรอ"จองกุ๊กหันมาถามจิน
"อยู่หน้าห้องสี่เหลี่ยม"จินตอบด้วยความเอ็นดูร่างเล็ก จองกุ๊กพยักหน้าเพื่อบ่งบอกว่ารับทราบคำตอบ
"อยู่หน้าห้องสี่เหลี่ยม"
( ห๋า ห้องสี่เหลี่ยม ไปทำอะไรตรงนั้น )
"ก็มาเข้าห้องน้ำไง"
( เอาเถอะ ถามคนแถวๆนั้นว่ามาที่ห้อง Q3384 เข้าใจ )
"นี่ ไม่มารับหรอ"
( โอ็ย ไกลจะตาย ขี้เกียจเดิน )
"โธ่ เพื่อนที่แสนดีจริงๆ"
( รออยู่นะ ติ้ด ติ้ด ติ้ด)
"เจโฮป เจโฮป เจโฮป ปัดโธ่เว้ย"ร่างเล็กมองมือถืออย่างโมโหก่อนจะยืดให้กับจิน
"นี่ Q3384 ไปทางไหนหรอ"จองกุ๊กหันมาถาม
"เดี๋ยวฉันไปส่ง"จินเดินนำทันที
"เอ่อ....ขอบคุณนะ"จองกุ๊กเดินตามจินไป แต่ในระหว่างทางจองกุ๊กก็ถามจินเกี่ยวกับโรงเรียนไปเรื่อยๆ ทั้งชมรมของโรงเรียนมีชมรมอะไรบ้าง ห้องอาหารอยู่ตรงไหน ห้องนั่งเล่นอยู่ไหน จนกระทั่งเกือบถึงห้องเรียน
"นี่ จองกุ๊ก นายดูหน้าเด็กจังเลยนะ"จินถามเพราะสงสัยตั้งแต่เจอครั้งแรก
"คือ ผมเป็นพวกเห็นแก่เรียน เวลาจะเรียนจะสอบก็สามารถสอบเทียบเข้าได้ทันทีความจริงผมต้องอยู่ เกรด 9 แต่สอบเทียบเกรด 10 ที่นี่ได้"
"เก่งจังเลยนะ"จินเอ่ยชมร่างเล็ก
"คือผมต้องหาที่เรียนด้วยตัวเอง บ้านของผมไม่ได้มีฐานะร่ำรวยอย่างพวกคุณหรอกครับ จึงต้องใฝ่หาอยู่ตลอดเวลา"จองกุ๊กเอ่ยออกมาพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย แต่ก็มีสายตาที่แสนเศร้า จินจึงยืดไปจับที่หัวเพื่อเป็นการปลอบ
"นี่ เธอน่ะเก่งอยู่แล้วรู้ไหม"จินพูดออกมาเพื่อปลอบใจร่างเล็ก
"นี่ไง ห้อง Q3384"จินพามาถึงที่หน้าห้องเรียน
"ขอบคุณมากนะฮะ"จองกุ๊กยิ้มเล็กๆให้กับจินก่อนจะเข้าห้องเรียนไป ส่วนจินก็ได้แต่ยืนมองที่ข้างหลังพร้อมกับรอยยิ้ม
ติ้งต๊อง
เสียงนาฬิาเอ่ยบอกเวลาว่าเลิกเรียนแล้ว
"นี่ จองกุ๊กเย็นนี้ต้องทำงานพาททามหรือเปล่าเนี่ย"จองกุ๊กที่ได้แต่เก็บกระเป๋าได้แต่พยักหน้าเพื่อเป็นคำตอบว่า ใช่
"ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง"
"ก็เหนื่อยนะแต่ถ้าไม่ทำก็ไม่มีเงินน่ะสิ"จองกุ็กเอ่ยออกมาก่อนจะโบกมือลาให้กับเจโฮป
"ไปล่ะนะ"ร่างเล็กวิ่งออกจากโรงเรียนอย่างเร่งรีบ แต่แล้ว
อุ๊บ
พรึ่บ
มีใครบางคนจับตัวร่างเล็กเอาไว้พร้อมกับผ้าปิดตา ร่างเล็กโดนอุ้มขึ้นรถโดยเจ้าตัวดิ้นไม่ยอมหยุด หลังที่จากโดนโยนขึ้นไปบนรถแล้ว จองกุ๊กที่ถูกปล่อยเป็นอิสระแล้วก็แก้ผ้าปิดตาออก ร่างเล็กมองไปทางข้างหน้า และทางซ้าย ก่อนจะหันมาทางขวา
"วี"
"รู้จักฉันด้วยหรอ"วีที่นั่งอยู่ฝั่งขวาของรถนั่งอย่างสบายใจบนรถลีมูซีน ร่างเล็กเห็นดังนั้นจึงรีบเปิดประตูรถเพื่อออกไปแต่เปิดเท่าไรก็เปิดไม่ได้สักที
"ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้"
"ไม่"
"บอกให้ปล่อย"
"บอกว่าไม่"
"งั้นฉันจะร้องตะโกนของความช่วยเหลือ"
"ร้องสิ เพราะในนี้เก็บเสียง"ร่างเล็กจนปัญญาจึงนั่งเงียบ พร้อมกับกอดอก
"เงียบ ทำไม"
"เรื่องของฉัน ฉันจะเงียบ"ร่างเล็กเอ่ยจบก็มองที่ทางหน้าต่างรถ
"เธออยากได้อะไร"วีเอ่ยถามออกมา ร่างเล็กหันมองหน้าก่อนจะหันกลับไปทางที่เดิม
"ฉันถามเธอว่าอยากได้อะไร"วีถามอีกครั้ง
"ฉันอยากกลับบ้าน"ร่างเล็กเอ่ยความปรารถณาออกมา
"นอกจากกลับบ้านล่ะ"
"ไม่มี"
"เฮอ เธอนี่แปลกคนจริงๆ ปกติฉันถามอย่างนี้มีแต่คนบอกว่าอยากได้รถ อยากได้เสื้อผ้า อยากได้มือถือ"
"ก็ ฉันไม่ใช่คนพวกนั้นและฉันก็เกลียดคนพวกนั้น กรุณาส่งฉันกลับบ้านด้วย"ร่างเล็กเอ่ยออกมาพร้อมกับหันหน้าเข้าหาร่างสูง วีได้แต่จ้องตาจองกุ๊ก
"หยุดรถ นี่ใช่ไหมสถานที่ทำงานพาททามของเธอ"จองกุ๊กมองออกไปข้างนอก ถึงกับตาโต
"นายรู้ได้ไง"
"ไม่มีอะไรที่ฉันไม่รู้"วียิ้มใส่ ประตูรถปลดล็อคออก จองกุ๊กก็เปิดประตูทันที
"พรุ่งนี้ตอนเย็นฉันจะมารับเธอไปเดทกันและถ้าเธอไม่มาฉันจะไม่ให้เธอทำงานที่นี่"จองกุ๊กที่กำลังจะปฏิเสธกลับถูกวีดักไว้ได้
"แต่ฉันมีข้อแม้"จองกุ๊กเอ่ยทักขึ้นมา
"ข้อแม้อะไร"
"ฉันจะไม่ขึ้นรถนี้ไปกับนาย"
"แล้วจะเอารถอะไรไป ฉันหาได้หมด"
"รถเมล์และไม่ใช่รถเมล์ที่นายหามานะแต่ต้องเป็นรถเมล์ทั่วๆไปที่อยู่ตามท้องถนน"ร่างเล็กยิ้มขึ้นเล็กน้อยแสดงถึงความเจ้าเลห์
"ก็ได้ แล้วแต่เธอ"วียิ้มเล็กน้อยเช่นกัน ร่างเล็กปิดประตูรถพร้อมกับมองไปที่รถของวีที่ออกไป
"จองกุ๊ก"ร่างเล็กหันไปตามที่เสียงเรียก
"พี่ซูก้า"ซูก้าเพื่อน พี่ชาย พี่สาวเป็นได้ทุอย่างสำหรับจองกุ๊ก เป็นคนที่ไว้วางใจมากที่สุดสำหรับจองกุ๊กและเป็นพนักงานร้านอาหารเดียวกันที่จองกุ๊กทำอยู่
"นั่นใครอ่ะ จองกุ๊ก"
"เพื่อนที่โรงเรียน ไม่มีอะไรหรอกฮะ ไปทำงานกันเถอะ"
...............................................
โปรดติตามตอนต่อไปนะค่ะ
อย่าลืมเม้นด้วยนะไม่งั้น
จองกุ๊กจะไปหลอกในฝันนะ
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น