คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 13 : I'll be nothing without you. [100%]
CHAPTER
13
I’ll be nothing without
you.
12 Hours
Ealier
“ัารเรียบร้อยแล้วใ่ไหม”
“ันทำสิ่ที่ัน้อทำแล้ว” ร่าสูโปร่ยัไหล่ึ้นอย่าไม่ยี่หระ
มอผู้หิัวเล็ที่เห็นันมาั้แ่เ็้วยสายาอ่อนโยน
“แ่ีพอะไปไหมนี่อีเรื่อ”
“เ็นั่นหัวอ่อน เลี้ยล่อมนิหน่อยไป”
นิ้วเรียวเาะริมฝีปาอย่าใ้วามิ
พลันสบาับวาสีแานานรหน้า
แอบิ๊ปาเล็น้อยที่หมอนี่ใ้พลัมาึแ้มเธอเล่นเป็นมาร์เมลโล่
“เมื่อไหร่ะเลิเล่นี้สัที”
“็เธอมันยัยเ็แ้มยุ้ย”
“หุบปาน่า”
ถึะพูแบบนั้นแ่ริมฝีปาอวบอิ่ม็ยยิ้มึ้น
หันหน้าหนีอีน่อนะยมือึ้นโบลา “ไปนะ”
“ไปหาเโน่หรอ”
“็้อไปทัทายนรัเ่าหน่อยสิ”
Rosetta
Talks
Shanghai
“นายให้ันามหาใร ทำไมนนนั้นถึอยู่ลอนอน”
ันมอแฮที่นั่ไว่ห้าเล่นแลปท็อปอย่าสบายใั้แ่รู้ว่านที่ัวเอามหาอยู่ไหน
มีแ่ันที่ัวลใและเพิ่นึไ้ว่าีพออยู่ที่นั่น
“็แ่ผู้หินนึน่ะ”
“ีพอเป็นอันรายหรือเปล่า”
“ยัยนั่นทำร้ายแ่เโน่เท่านั้นแหละ”
“หมายวามว่าไ”
“เธอำพ-” ันมอแฮที่เียบไป เายัพูไม่ทันบประโย้วย้ำ
ใบหน้ามายละสายาาแลปท็อปมามอัน “เธอำเรื่อราวอนเ็ๆ
ไม่ไ้นี่เนอะ”
“เมื่อี้นายะพูอะไร”
“ันแ่ะถามว่าำอีปริ๊นเสไม่ไ้หรอ แ่นั้น”
ยัไหล่เสร็็หันหน้าหนีันลับไปสนใแลปท็อปเหมือนเิม
“ุยันให้รู้เรื่อ แบบนี้ันไม่อบ” พูบ็เินไปหมุนเ้าอี้ให้ร่าสูหันมาเผิน้าับัวเอ
เท้าแนทั้สอ้าลับที่วาแน ร่อมร่าสูที่ส่สายาแพรวพราวมาให้ไว้
วนโมโหริๆ
ไอ้เนท์นี่!
“ว่ามาสิรับ” แทนที่เาะเป็นฝ่ายผะ แ่ลับเป็นันเอ
็หมอนี่เล่นยันัวึ้นยื่นหน้ามาใล้
มันเลยส่ผลให้หน้าเราสอนห่าันไม่ถึห้าเนน่ะสิ!
“ถะ.. ถอย” ันพูะุะั ั้ท่าะยับัวหนี
แ่็โนมือหนาุแนไว้นเล้มลบนัอีาบ้านี่
รู้สึัวอีทีวแนแร่็รัรอบเอวันเอาไว้แน่นแล้ว เออ!
ให้มันไ้ี้สิ! “ปล่อยนะแฮาน!”
“ู่ว… อยู่ใล้แ่นี้ะึ้นเสียทำไม” แล้วพูธรรมาไม่ไ้หรอไ
ทำไม้อมาระิบ้าหู้วยน้ำเสียแบบนี้
ันเลีย!
“ปล่อยสิ
นายไม่อายฟ้าอายินหรอไ”
“อายทำไม
เธอเป็นู่หมั้นัน”
“แ่ในนามเยๆ หรอ” ันเบือนหน้าหนี พยายาม่อนแ้มที่ึ้นสีระเรื่อไว้
หวัว่าไอ้นับุี้เ๊าะนี่ะไม่เห็น็แล้วัน
ั้แ่ำวามไ้ีวิัน็มีิอย่วยเหลือูแล
เพราะพันธะสัาและันเป็นสายรนสุท้ายอระูล
ันไ้หมั้นหมายับแฮานแบบไม่เ็มใแ่ทำอะไรไม่ไ้ ันไม่เหลือใร
ัวนเียว
เมื่อถูยื่น้อเสนอ็้อำใยอมรับ
ันแทบไม่รู้ัเา้วย้ำ...
เรื่อเหนือวามาหมายือหมอนี่ีับันมาลอ และนี่ยิ่ทำให้ันโมโห
ันยัไม่พร้อมมีใร และไม่อยารู้สึีับใร
ันแ่อยารู้ว่าเิอะไรึ้นับนในระูลันแน่
ทำไมันเป็นนเียวที่ไม่โน่า
เพราะี้ันเลยโรธหมอนี่
โรธที่อบมาทำให้ันรู้สึี...
“ั้นเรามาทำให้เรื่ออเรามันไม่ใ่แ่ในนามเถอะ”
พูบมือหนา็ล้วไปหยิบบาอย่าออาระเป๋าเสื้อเิร์ราาแพอัวเอ
มันือแหวน... แหวนเินเรียบเลี้ย
แ่ทว่าสวยาม
“ะทำอะไร” ันเอ่ยึ้นเมื่อแฮับมือันไปใล้
ทำท่าะสวมแหวนให้
“นี่เป็นแหวนอท่านแม่” รอยยิ้มน้อยๆ ปราบนใบหน้ามาย
นัยน์าสีเ้มูอ่อนโยนเมื่อพูถึผู้ให้ำเนิอน
“ท่านแม่บอว่าถ้าให้แหวนวนี้ับใร
มันหมายวามว่าเราะปป้อนนนั้น้วยีวิ”
“...”
“โรส... เธอไม่ไ้อยู่นเียว” สายาแน่วแน่ที่ส่มามันทำให้ันยับัวไม่ไ้
หัวใเ้นแรเหมือนมันะเ้ออมาาอ “เธอมีันเสมอมา และลอไป...” แฮพูบประโยพร้อมับสวมแหวนลบนนิ้วนา้าวาอันทันที
“อบใ” ันอบอุบอิบ
้มหน้านาิอเพื่อหนีสายาเ้าู้าเ้าอั
“ปล่อยไ้แล้ว
ะไปอาบน้ำ”
“โอเรับ” ร่าสูยมือทั้สอ้าึ้นอย่ายอมแพ้
พลาส่ยิ้มทะเล้นมาให้ันที่ำลัเินเ้าห้อน้ำ “ถ้า้อารวาม่วยเหลือ็บอนะ”
“ไอ้บ้าเนท์!!”
End
Talks
Jeno
Talks
“ะ่าัน็รีบเ้ามาสิ...พี”
“ันอบให้นายเรียื่อริมาว่าื่อย่อนะ”
พูบร่าโปร่บาุ้นา็นั่ไว่ห้าลร้ามผม
นิ้วเรียวสวยนั่นม้วนผมัวเอเล่นเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“อีอย่านะ
ันไม่ไ้ะมา่านายสัหน่อย”
“อย่ามาเล่นลิ้น”
“ถ้าันเล่นลิ้นริๆ นายะไม่พูแบบนี้”
พูสอแ่สอ่ามบ็พาัวเอเินมานั่ร่อมลบนัผมอย่าถือวิสาสะ
นัยน์าสีำสนิทมอมาที่ผมอย่าท้าท้าย
สะโพลมลึแล้ยับไปมาเหมือนพยายามะปลุบาอย่าในัวผมให้ื่นึ้น
“ั้นัน่าเธอเอ” ผมับร่าบาบนัพลิลับโฟา
รวม้อมือเล็ทั้สอ้าไว้เหนือหัว้วยมือเพีย้าเียว
ส่วนมืออี้า็บรร่อมมีาริเินลบนลำอระห
ใบหน้าสวยามใ้ร่ายยิ้มเย้ยหยันส่มาให้ผม
เธอรู้...
รู้ว่านี่มันไม่ใ่ริธรรมา ‘อาาีน่า’ ือื่ออมัน ริเินที่ถูปลุเสโยแม่มมื
อาวุธิ้นเียวในโลที่ใ้่านัล่าแวมไพร์ไ้
นิ่ไปไ้ไม่นานใบหน้าสวยหวาน็ส่ยิ้มอีรั้
มันไม่ใ่ยิ้มเย้ยหยันแบบรั้แร
แ่มันือรอยยิ้มริใ
...รอยยิ้มที่ทำให้ผมหลุมรั้ำแล้ว้ำเล่า
“รออะไรอยู่ล่ะ” นัยน์าอ่อนหวานทีุ่้นเย่อยๆ ้อนึ้นมอผม
พลันใบหน้าอใรนหนึ่็ปรา้อนทับึ้นมา
“ีพอ...”
“มอันเป็นเ็นั่น ันเสียในะเ” ผมผละออมา ย้ายัวเอมานั่โฟาร้ามอีน
‘เ’ มันเปรียบเสมือนื่อเล่นอผมที่เธอั้ให้ เรามัะเรียื่อย่อันแบบนี้เสมอ เพราะั้นผมเลยเรียเธอว่า
‘พี’
“ไปเถอะ
ันะปล่อยเธอไปสัรั้”
“ไม่ิะทำให้มันบๆ ไปหรอ” ไม่ว่าเปล่ามือเรียวสวยับมือผมที่ถือริอยู่ไป่ออัวเออีรั้
สายาแน่วแน่บ่บอให้ผมรู้ว่าพีำลัเอาริ “ถ้านายไม่่าันอนนี้
นาย็ไม่มีโอาสแล้วนะเ”
เรา้อาันอยู่หลายวิ
นมือนนั่น่อริลึเ้าไปส่ผลให้เลือไหลึมาลำอระหนั่น
รอยยิ้มเย้ยหยันถูส่ผ่านใบหน้าสวยามนั่น
เมื่อผมปล่อยมือแล้วโยนริเินทิ้ไป
ไม่ว่าะผ่านไปี่ปี ผม็ไม่เยนะเธอสัที...
“นายทิ้โอาสสุท้ายนี้เอนะเ” สิ้นเสียหวานริมฝีปาผม็ถูรอบรอโยอวัยวะเียวันาอีน
แอบหัวเสียเล็น้อยที่แม่ัวแสบนี่รู้อยู่แล้วว่ามันะร้อนถ้าโนัวผม
แ่พี็ยัูบผมอยู่ี แถมยัย้าย้นสวยๆ
มานั่บนัผมอี
ไม่มีใรเอื้อยเอ่ยอะไรอี
ผมใ้พลัทันทีที่ริมฝีปานุ่มหยุ่นนั่นทาบทับมา
มันเป็นวามเยินเพราะพีอบทำแบบนี้ ร่าายผมมันเลยอบสนอแบบอัโนมัิ
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ไ้เอ ไม่ไ้สัมผัส
สิ่ที่เราสอนส่ผ่านูบนี่เป็นอะไรไปไม่ไ้นอาวามโหยหา
ริมฝีปาอิ่มผละออมาหอบหายใเล็น้อย่อนะไล่พรมูบไปามใบหน้าอผมอย่ารัใร่
มือเล็ยุ้มผมเอาไว้เบาๆ เหมือน้อารที่ยึเหนี่ยว
ายบาสะท้านเล็น้อยเมื่อผมถอเสื้อเธอออ พีผละออมาส่ยิ้มละลายใมาให้
มือนย้ายมาที่เ็มัาเผม บรรปลมันออ้าๆ
อย่าไม่รีบร้อน
CUT SCENE
(@hanahmx_ เรียนเิ่ะ)
“ันเลียนาย”
“ไม่มีใรเลียันเท่าเธอแล้วพี” พูบ็ูบลบนลุ่มผมนุ่มแผ่วเบา
หยิบเสื้อเิร์มาห่มายบาไว้ “แล้ว็ไม่มีไอ้หน้าไหนมันเลียเธอเท่าันหรอ”
End
Talks
“วันนี้อาบน้ำนานว่าปินะ” ันมอเหรินวิ้นที่ยันั่อยู่บนเียอัวเอเหมือนเิม
เาะไม่ปล่อยผ่านเรื่อลิ่นอไอเบียเรียไป่ายๆ แน่
แล้วัน็ไม่อยาทะเลาะับเา้วยสิ
ันมีเรื่อ้อิอีเยอะเลย...
“ไม่เอาน่าเหริน” ันเินไปึแ้มนี้สสัยอย่าหมั่นเี้ยว
็ไม่อยาะโหหรอ
แ่ถ้าบอวามริไปแล้วผลเสียมันมาว่าผลีันยอมไม่พูีว่า
“นอนเถอะีพอ พรุ่นี้ันะให้แม่ฝึเธอหนัๆ
เลย” หน้าบูบึ้ลับลายมายิ้มแย้มอีรั้
มือหนายึ้นลูบผมันอย่าเบามือ
ึันลไปนอนพร้อมับห่มผ้าให้เสร็สรรพ
“นี่เหริน” ันรั้แนอีนไว้เมื่อเหรินวิ้นทำท่าะเินออไป
“ถ้าันหายไป...
นายะ…”
“ันะามหาเธอนเอ...ีพอ” รอยยิ้มที่าเาไม่ไ้ผุึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา
มือหนาับมือันไปูบหลัมือแผ่วเบา เอ่ยึ้นอีรั้้วยน้ำเสียแน่วแน่
“่อให้เป็นุมนร
ัน็ะลไป”
......................
Writer Talks
โอ๊ยยยยย อนนี้มีแ่นฮ็อๆ
แ
ใรเรือแมอย่าเพิ่ทิ้น้อนะ อิอิ
ปล. เ็ีเป็นอาราย
อัพแ่ไหนถึพอออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
ความคิดเห็น