ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
โชคชะตากำหนดให้คนหนึ่งเป็นผู้เสียสละ.....
....เป็นคนที่ต้องจากไปไกลแสนไกล
ความรักที่เขามีให้ก็ไม่มีทางลดน้อยลง....
.....เพียงแต่เขาไม่มีตัวตนบนโลก
ไม่มีทางรู้ว่ารักที่เขาเสียสละนั้นมีค่ายิ่งใหญ่ขนาดไหน......
ความรักก็เปรียบเหมือนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ไพรศาล....ปกคลุมทั่วโลกไม่ว่าผู้คนจะต้องการหรือไม่....ท้องฟ้าก็ยังคงควบคลุมไปทั่วแบบไม่มีข้อแม้....
ความรักก็เช่นกันไม่ว่าเขาจะต้องการหรือไม่....เราก็ยังยืนยันที่จะรักและเสียสละ
จนวินาทีสุดท้าย....จนกว่าจะหมดลมหายใจ...
บทนำ
เรายังอยู่ด้วยกันอีกนานแสนนาน...
ฉันเชื่อตัวเองเช่นนั้นถึงได้ปล่อยวันเวลาไปไกล...
ควรจะบอกบางคำก้อทำลืมไปคิดว่าเหลือเวลาเท่าไหร่ให้พอพูดมัน...
กว่าจะบอกตัวองไว้อย่างตั้งใจก้อเมื่อในวันที่สาย...
ที่ไม่มีเทอข้างๆกายกันอยากจะบอกคำนั้นที่เทอรอคอย...
ฉันก้อเหลือแค่เพียงสิทธิ์บอกแค่ทางสายตา...
เก็บนาทีมีเวลาที่มีไม่พอสักอย่างอยากหยุดหนทางดูสิ่งต่างๆย้อนมา...
จะบอกต่อไปจะทำทุกวันให้มีความหมายให้มีค่า
จะไม่ทำให้เทอปวดใจ...
ฉันไม่มีวันได้เทอคืนมาฉันขอเวลาแค่บอกคำนั้น...
ที่เทอเคยต้องการมันยังทันใช่มั้ย...
ฉันเสียใจตลอดเวลาที่รักษาเทอไม่ได้
สุดท้ายอยากให้รู้ว่า.....รํก
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย