คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : say hi!..look ball
2 วันให้หลัง..ของหลังการปิดเรียนฤดูร้อน
~//~ มันเป็นแต่เมื่อไร..บอกฉันได้มั้ย..เธอหลอกฉันมานานเท่าไร..ทำไมถึงโง่อย่างนี้ ข้อความที่เธอ..~//~
“ฮัลสิบสองงงงง..”
“บอล! วันนี้มาซ้อมบอลนะ พ่อฉันบอก” ไอปอยเพื่อนซี้ฉันเองค่า..ว่าแต่ทำเสียงเหมือนเจอพี่ยาแม็พ งั้นน่ะแก -_-^ (yama-p มันเรียกยาแม็พ-_-^)..เอะๆ เมื่อตะกี้มานเรียกฉันว่า หืออออ เอ้า! ขึ้นสิคะขึ้นแบบนี้มันต้อง!..
“เมื่อไหร่แกจะเรียกฉันว่ากอหญ้าว่ะ -_-^ ฉันชื่อนี้ต่างหากจำบ้างสิแก ” ช่าย..บังอาจมาเรียกคนสวยอย่างฉันว่าบอลได้ไงกัน ( มันก็ชื่อเธอเหมือนกันนี่ยะ! : คนเขียน )
“สี่โมงครึ่ง..โอเค นะแล้วเดี๋ยวฉันจะไปตามแกอีกทีนะ..บอล” อืออๆ ได้ๆ เฮ้ย! ฉันบอกให้เรียกยังไง๊...ไอเพื่อนบ้า ต้องสั่งสอน! >o<
“ฉันบอกให้เรียกว่ากอ..” หว่าๆๆๆ ฮือๆๆ กล้าวางสายใส่คนสวยได้ไง ถ้าไม่ติดว่าเปลือง ไม่เปลือง ค่าโทรศัพท์นะฉันโทรกลับไปด่าแล้วไอเพื่อนบ้าบอคอแตก ( เพื่อนแก… ) โอ้..คนสวยโดนแกล้งค่ะ แต่ไม่เป็นไรคนสวยมักเข้มแข็งอยู่แล้ว ^^ ( ทุกอารมณ์ เนอะมัน -_- )
“อะไรของมันน๊าาา..ยัยบ้า!..ฮือออ >O<”
~ 5 นาที ต่อมา ~
“เฮ้!..บอล..ไปกันได้รึยัง” อีกแหละ! ฉันเดินออกไปดูที่หน้าบ้านก็พบว่าพวกนั้นมารอฉันอยู่ที่หน้าบ้าน ฉันรีบจัดแจงใส่รองเท้าและหยิบถุงเท้าในลิ้นชัก ( คู่เก่าน่ะฮี่ๆ พอดีขี้เกียจซักบ่อย ) ( ยัยซ้กม๊ก :คนเขียน ) ออกมาอย่างเร็วแล้วพุ่ง..ไม่อ่ะ เรียกว่าแทบจะเหาะไปที่ประตูบ้านทันทีเลยก็ว่าได้ เพราะฉันคิดถึ๊ง..คิดถึงเจ้าลูกกลมๆนั่นมากกกก
“เออ..โทษทีว่ะ..นอนเพลินไปหน่อย..” ฉันว่าพลางขยี้ตา..นิดหน่อย ( แหวะ..ขี้ตาร่วงเป็นถังเลยนะแก..)
“นอนเพลิน..อัจฉริยะจังนะแก..นอนได้ไง 5 นาที ฉันเพิ่งโทรมาหาแกเมื่อ 5 นาทีที่แล้วแกก็นอนได้หรอว่ะ” ปอยว่าแล้วเกาหัวตัวเองแกรกๆ
“ถ้ากรูเป็นงั้น..ป่านนี้ไอสไตส์ไม่ได้เกิดหร๊อก..-_- ฉันนอนตั้งแต่แกยังไม่โทรมาอีกว้อย..แล้วก็เลยนอนต่อ ^-_-” แค่เนี้ยย ก็ต้องให้คน ( สวย ) อย่างฉันอธิบาย โง่จริงๆเลยแกไม่น่าอยู่ห้อง 1 เล้ย..ให้โดนมดเหยียบตายสิน่า! -_-^
“เฮ้ย! พวกเมิงจะยืนเถียงกันอีกนานมั้ยว่ะ..กรูจะได้กลับไปเอาเสื่อ..หมอน..ผ้าห่ม..โคมไฟ..อาหารสำเร็จรูป..มาตั้งแคมป์รอแม่งเลย..=_=” อ้าวว..ไอกิ่งเพื่อนเลิฟไหงมาพูดงี้ว่ะมาต่อยกันเลยม่ะ - -^
“นี่! ฉันไม่มีเวลาว่างมากนักหรอกนะ..ถ้าไม่ใช่เพราะว่าอยากเล่นบอล ฉันไม่ยกเลิกคอร์สเรียนเพียนโนหรอกนะจะบอกให้” ยัยนี่..มาอีกคน ยัยคุณหนูปากไม่มีหูรูด ไม่รู้เวลาหมาเสวนา เอ้ย! เวลาคนสวย (เฉพาะฉันนะ ^^) เสวนาเลยแก แหวะ..แหวะ..แหวะ..แหวะ..แห.. เอ้า! จะอ้วกอีกนานมั้ยเคอะ เดี๋ยวหน้าไม่พอเขียนเรื่องของฉัน(คนสวย) เดี๋ยวยุ่งแนะ >o< ( ดูมันเดะ -_- : คนเขียน )
“เออ..เอาเข้าไป..หยุดคุณหนูสักวันเมิงจะตายห่ะมั้ย..ยัยซาน” ฉันว่าใส่ยัยปากไม่มีหูรูดแล้วเบะปากใส่อย่างหมั่นไส้!
“เออ..ๆๆ ป่ะ ไปได้แล้ว เดี๋ยวก็ได้เล่นกันแป๊บเดียวอีกอ่ะ..” ไอปอยเพื่อนเลิฟ^^ ฉันรักแกว่ะ -_-; เพราะเดี๋ยวฉันก็อดเจอพี่เทพบุตรสุดหล่อของฉันกันพอดี
“ใช่! พวกแกน่ะมัวชักช้ากันอยู่ได้ เดี๋ยวพวก…นั้นมาฉันยิ่งไม่อยากเห็นหน้าอยู่ -_-^” นี่! มันต้องยังงี้ผู้หญิงเราควรจะมีฟอร์มมาลิน เอ่อ.. ฟอร์มนางเอกไว้ใช้กันมั่งจริงป่ะๆๆๆ >o<
“พวกนั้นน่ะ..พวกไหน -_- ” ไอปอยสีหน้าแกนี่..เหมือนพุดเดิลนั่งขี้ไม่มีผิดเลยวะ-_- แต่เอาเถอะ อย่างน้อยมันก็เป็นพุดเดิลภูมิใจได้ว่ามันก็ยังน่ารักวะ ^^
“พวกพีคไงล่ะ..ช่ายม่ะ (-_- )” ไอกิ่ง..แกไอเพื่อนเลิฟถ้าพูดหยั่งงี้เดี๋ยวฉันจะ..ฉันจะ..
“โอ้ยย..ไม่เอาแล้วพวกแก..ไปเหอะ //- -// ” -_-; ฉันเลยได้แต่ทำใจแล้วหยิบหมวกคู่ใจมาด้วย แดดมันร้อนน่ะ ^-^ สี่โมงเย็นเนี้ย~นะ ( ร้อน..ยังไงก็ร้อน ฮี่ ฮี่ ) ( หาเรื่องใส่หมวกสิแก..สนามที่นั่นเป็นอินดอร์ย่ะ : คนเขียน )
++ทางด้านของทีมชาย++
“เฮ้ย! ไอพีคเมิงจะวิ่งไปแง๊ะ..” เก่งทัก เมื่อเห็นว่าพีคไม่ได้เอายานพาหนะออกมาด้วย วันนี้
“แล้วไง..ฉันวิ่งไปไม่ได้หรอว่ะ” พีคว่าแล้วทำหน้าตาเหมือนไม่สนใจในสิ่งที่เก่งกำลังเตือนอย่างหวังดี
“เออ..ทำอวดเก่งไปเหอะเมิง~หอบลิ้นแห๊กขึ้นมากรูคนนึงล่ะที่จะไม่พาเมิงไปกินน้ำ..แน่ๆ -_-^ ” ไอเพื่อนเลว -_-
“เฮ้ย! เอาน่า อย่าขัดมันเลยเรื่องแบบนี้มันต้องรู้ซึ้งได้เองเว้ย!^o^” ทอยด์ว่าแล้วเดินมาตบที่ไหล่ของพีคเบาๆแล้วคว้าจักรยานมาขี่
“เออ..พวกเมิงคอยดูก็แล้วกันว่ากรูจะไปไหวหรือไม่ไหวน่ะ..” พีคว่าแล้วก็ออกวิ่งตามเก่ง ทอยด์ พี่เฟรม และเชน มา
- ว่าด้วยเรื่องของสนาม ณ now -
~สนามที่พวกนี้ใช้ซ้อมนั้นก็เป็นที่เดียวกับที่พวกผู้หญิงซ้อม นั่นเป็นเพราะว่าโค้ชที่ควบคุมของนักกีฬาเขตเหล่านี้เป็นคนๆเดียวกัน นั่นก็คือ พ่อของปอย~ -_-^ และเวลาที่ใช่ในการเดินไปสนามนั้นถ้าเดินเท้า ขอย้ำ! เดินนะเดิน ใช้เวลา 20 นาที วิ่ง ก็ประมาณนั้นแหละอาจจะเร็วกว่านิดหน่อย และถ้าเป็นจักรยานก็ประมาณ 7-10 นาที ไม่เกินนี้..ภายในสนามที่เหล่านักกีฬาใช้ซ้อมนั้นเป็นอินดอร์..มีพื้นที่กว้างมากมีสนามฟุตซอลถึง 4 สนาม และยังมีสนามกีฬาในร่มอื่นๆ เช่น สนามเปตอง 4 สนาม โต๊ะปิงปองอีก 6 โต๊ะ สนามแบดมินตัน 2 สนาม เป็นต้น และมีสนามด้านนอกอินดอร์ที่เป็นสนามหญ้าหรือสนามฟุตบอลนั่นแหละอีก 1 สนาม พร้อมสเตเดียมรอบๆสนามที่จุผู้ชมได้ 20,000 คน~
ผ่างงงง! 5 นาทีผ่านไป
“เฮ้ย! ทอยด์ ไอพีคมันไม่เหนื่อยมันหรอว่ะ” เก่งแอบกระซิบถามกับทอยด์เมื่อเห็นว่าพีคยังวิ่งมาด้วยท่าทีสบายๆ
“มาน..โดปอ่ะเปล่าว่ะ (-_- )” ทอยด์ว่า
ป้าบบบ!!!!
“โอ้ยย..เมิงทำเจี้ย’ไรของเมิงว่ะตูเจ็บนะเฟ้ย” ทอยด์ว่าพลางเอามือลูบบริเวณที่ถูกเก่งตบหัวเมื่อกี้
“ก็น่ามั้ยล่ะ..-_- เมิงใช้ห่ะ’ไรของเมิงคิดว่ะ เมิงรู้อ่ะเปล่าว่ามานน่ะเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียนเก่าแล้วก็มีช่วงหนึ่งที่ต้องฝึกซ้อมกันหลายเดือนมั๊กมากก เพื่อไปแข่งในรายการ..อะไรสักอย่าง เป็นการแข่งบาสเก็ตบอลของมัธยมศึกษาตอนต้นแล้วโรงเรียนมันก็ได้เป็นตัวเกร็งของรายการโค้ชของมานก็เลยฝึกอย่างหนักถึงกับขออนุญาตผู้ปกครองเพื่อให้มาค้างที่โรงเรียนเพื่อการฝึกซ้อมโดยเฉพาะเลยล่ะ และการฝึกที่หนักที่สุดน่ะก็คงจะเป็นการวิ่งน่ะแหละ-_-..เข้าใจป่ะ!”
“(-_- ) ( -_-) (-_- ) ( -_-)” ทอยด์ส่ายหัวแล้วก็นั่งฟังต่ออย่างตั้งใจ..-_-^
“งั้นก็จงโง่เขลาต่อไปเถอะพ่อมหาจำเริญ-_-^” เก่งว่าแล้วถีบจักรยานของทอยด์เบาๆจนมันเซไปมุดอยู่ที่ต้นไม้ข้างทาง..(เบาจ้างงง..=_=”
# ณ สนามซ้อมของเขต #
( เป็นพื้นที่ส่วนบุคคลอนุญาตให้มีการฝึกซ้อมกันเฉพาะนักกีฬาของเขตเท่านั้น..ถ้าบุคคลภายนอกต้องการมาใช้ต้องทำบัตรสมาชิกซึ่งจะได้รับส่วนลดในการเข้าไปใช้บริการครึ่งนึงแต่ถ้าไม่ได้ทำ..ค่าเข้า 150 บาท / คน..ขอบคุณที่ใช้บริการค่าาาาาา....^^ )
“บอล! เตะมาทางนี้หน่อย!” ไอปอยว่าแล้วทำท่าชูไม้ชูมือเรียกฉัน..อย่าว่ากันเลยนะ ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังว่าแกหน้าเหมือนพุดเดิลแต่ตอนนี้เนี้ยเป็นพุดเดิลเต้นแท๊พว่ะ -_-
“เฮ้ย! ปอย แข่งคราวเนี้ยเป็นฟุตซอลหรือฟุตบอลว่ะ” แล้วฉันก็เตะไปให้ปอยแล้วแอบมองหน้ามันอย่างนึกสมเพชนิดๆ ( คนสวยก็เงี้ย! ใจดีค่ะ^^ ) ( ตรงไหนว่ะ -.,- )
“..ฟุตซอล..” ปอยตอบแล้วเตะส่งกลับมาหาฉัน น่าเอาไปออกทีวีเนอะ ^^ หมาพุดเดิลเตะบอลได้
“หรอ..ถึงว่าพวกตัวสำรองไม่มาซ้อมกันเลย” ปากกับความคิดนี่คนล่ะทางกันเลยนะ ( อ่ะ! คนสวยก็เงี้ยมีสองบุคลิกในคนเดียว ^-^ อ่ะแต่ว่าปอยแกอย่าเข้าใจฉันผิดนะ ยังไงฉันก็ยังรักแกเสมอเพื่อน ล้อเล่นนิดหน่อยไม่ว่ากันนะจ๊ะ )
“มีคนมาหรือไม่มีมาฉันก็ไม่สนหรอก ตอนนี้ที่ฉันสนอยู่อย่างเดียวก็คือ ฟังผลสอบ..ฉันตกคณิตแหงแซะเลย ฮืออ..แล้วฉันจะทำไงดีว่ะ” อย่างแกตกหรอ..ถ้าแกตกฉันก็คงไม่รอด..จากเกรดสี่ชัวร์ 555+ (เอาอะไรมาพูดเคอะถ้าอย่างมันได้เกรดสี่อิฉันคงได้เกรด 5 สุดยอดไปแล้ว : ฝันเฟื่อง) ชิ! เกรด 5 บ้านป้าแกสิมีน่ะ T^T
“ตก..ก็แก้ดิ..ไม่เห็นยาก” กิ่งเอ้ย! เตือนนะว่ามีรังสีอำมหิตแถวนี้ด้วยแหละ น่ากลัวมากO_O!!
“อ้อ..แสดงว่า..แกจะตกเป็นเพื่อนฉันใช่มั้ยล่ะ -_- ” ปอยว่าอย่างหมั่นไส้
“พอเหอะๆ ฉันว่าพวกแกคงไม่ตกกันหรอกอย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้สิ” ว่าแต่ฉันสงสัยยู่เรื่องหนึ่งว่ะ..ตีตนไปก่อนไข้เนี่ยมันคืออะไรว่ะ… (กรรม..-_-;)
“ก็ใครจะไปเก่งอย่างแกล่ะ ไม่เคยตกจะไปรู้อะไร” ปอยว่าอย่างคันเท้าขึ้นมาตะหงิดๆ ขอโทษ..*^* ฉันมันเลว ฉันมันโง่ ฉันมันบ้า ..พอใจอ๊ะยัง ^^
“เฮ้ย! โทษทีบอล..” กิ่งว่าอย่างตกใจที่ตัวเองเผลอเตะลูกงัดสุดโด่งไม้เด็ด ( ของมาน ) อย่างไม่ได้ตั้งใจ -_-^
“เออ..ไม่เป็นไรฉันไปเก็บเอง” ปากก็ว่ายังงั้นแต่ในใจเริ่มนับถอยหลังถึงเวลาตายของมัน แล้วในที่สุดฉันก็ต้องวิ่งไปเก็บบอลที่ตกไปด้านหน้าของประตูทางเข้าจนได้..สิน่า -_-;
“ของน้องรึเปล่าครับ..” แล้วฉันก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นดูผู้ชายตรงหน้าที่กำลังยื่นบอลให้ฉัน เอ..ทำไมมันคุ้นๆว่ะ เราต้องเคยเห็นที่ไหนแน่ๆ …O[]O!!! พะ…พี่..พี่.ปื..ปือ..ปืน.. ( โอ้ยย กว่าจะพูดออกมาได้ )
“พี่ปืน~~” ฮืออ..น้ำยาย (ลาย) มันจะพุ่งค่ะ -_-^
“น้องว่าอะไรนะครับ ^-^ ” พี่ปืนถามอย่างสุภาพ..สุภาพบุรุษมากO_o!
“เปล่า..เปล่าค่ะ..พี่มาซ้อมหรอค่ะ” อย่าเพิ่งออกนะลูกเดี๋ยวพี่เค้าจะว่าแม่หื่น เอ่อ..กรุณาลืมที่พูดเมื่อกี้ด้วยนะคะ V_V
“ครับ^-^ ” อ๋อยยย..คนอารายน่ารักอย่างงี้น้าาา..~U~
“ขอบคุณนะคะ ^-^ ” ฉันว่าขอบคุณแล้วฉีกยิ้มนางสาวไทยแบบที่หัดในกระจกออกไปอย่างเต็มที่ -_-+ แล้วฉันก็เดินเข้าไปในสนามพร้อมกับพี่ปืน แล้วก็คุยกันตลอดทางเลยล่ะ!! ///>o</// กรี๊ดดดดดดด
ด้านพีคที่ตอนนี้วิ่งมาถึงหน้าประตูก็ออกอาการหอบหน่อยๆ ( ซึ่งน้อยมาก!!!! ) พีคเดินรอ เก่งและทอยด์มาเรื่อยๆ เพราะสองคนนั้นแวะซื้อของกิน -_-^ ส่วนเชนและพี่เฟรมน่ะ มาถึงก่อนแล้ว
“ยัยนั่นมันคนที่เล่นบอลอยู่เขตเดียวกะเรานี่หว่า..โอ้..แฟนก็หน้าตาไม่เลวแหะ.. ยัยนี่มันสูงไปหน่อย ไม่งั้นก็เข้าสเป็คเราแล้ว..หน้าตาดี” ที่มานพูดถึงอยู่น่ะ..-_-^ ฉันเองค่ะ เดี๋ยวเหอะ! แต่ไม่เป็นไรคนหล่อๆ คนสวยอย่างฉันให้อภัยได้เสมอ ^-^ พีคเข้าใจผิดคิดว่าพี่ปืนเป็นแฟนฉันเพราะเห็นฉันเดินคุยกับพี่ปืน ( ดีแล้น ดีแล้น..ฮี่ ฮี่ ฮี่ ^-^ ) (มุขควายว่ะ! -_-; : คนเขียน)
“เฮ้ย! ไอพีค..เมิงมองใครว่ะ” เก่งตะโกนใส่พีคเมื่อเห็นว่าพีคเดินเหม่ออยู่นาน..นานมากกกก นานจนไม่รู้ว่าหม่ะ.. เอ่อ คร(ว)าย มา -_-^
“อ้อ..ยัยนั่นไงที่กำลังเดินอยู่” และจังหวะนั้น..
“นายมองยัยนั่นทำไม?..อย่าบอกนะว่า..” ไอทอยถามแล้วมองหน้าพีคอย่างโง่ๆ -_-; (ยังไงผมก็เป็นเพื่อนพระเอกนะครับกรุณาเรียกผมดีๆได้รึเปล่า *^* )
2
- ฉันเดินแยกกับพี่ปืนแล้วเค้าก็เดินไปหาเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆตรงจุดที่พวกฉันอยู่ แล้วซานก็ลุกขึ้นหลังจากนั่งมองพวกฉันวอล์มอยู่นาน เพื่อไปห้องน้ำค่ะ..-_-^ ปากนะก็บอกว่าอยากเล่น อยากเล่น ชิ! -
“นายชอบยัยซาน!!” เก่งและทอยด์พร้อมใจกันพูดออกมา (แหมทีเงี้ยทำฉลาด ทีเมื่อกี้ดันมาตีหน้าโง่ -__-^ )
“พวกเมิงอย่าบ้าน่า..-*- ” พีคว่า (ทำหน้าตาอย่างซื่อบื้อสุดๆ-_-) แล้วเดินนำเข้าไปในสนาม
ยัยนั่นชื่อซานหรอกหรอ นึกว่าชื่อบอลซะอีก..-*- ฮู่..แล้วไปคิดอะไรเนี่ยเรา..ไร้สาระ
“ปอย..” กิ่งว่าแล้วทำท่าบุ้ยปากไปทางทอยด์ ~ll~ห่าง กันเพียงเอื้อมมือ..แต่มันคือแสนไกล~ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป..~ll~ เป็นเพลงประจำตัวยัยปอยน่ะค่ะเวลาที่นายทอยด์เดินมา^^
“อย่าทำแบบนั้นได้มั้ย..ฉันไม่อยากให้ทอยด์นะ!..” ปอยว่าเสียงเครียด..จัด..จัด -_-;
“ยังไง..พวกเราก็ยังเชียร์แกอยู่นะ..^-^” กิ่งว่าแล้วเดินมากอดคอฉัน ฉันยิ้มให้พุด..เอ่อ -_-ปอยนิดนึงก่อนจะหันไปมองทางกลุ่มทอยด์
กรี๊ดดดดด! นายพีคนี่มันน่ารักจริงๆเล๊ยยย..จมูกโด่ง ตัวสูงผิวขาว ปากก็สวย สีก็แดงอมส้มส้วยยย..สวย ภายนอกดูเพอร์เฟ็คไปแต่ดันโค-ตะ-ระ ปากปีจอ สงสัยชาติก่อนฆ่าหมามาเยอะชาตินี้หมาเลยแห่กันมาอยู่ในปากนายนี่จนหมด
“อ้าว! มามา เร็ว ซ้อมกัน ปอย..หนูพาเพื่อนหนูวิ่งวอล์มก่อนเลยป่ะ เดี๋ยวพ่อจะให้ลงซ้อมกับทีมชาย”
“ง่ะ! =_= ซ้อมกับทีมชาย..ฮือออ..ไอปอยพ่อแก’ไมโหดหยั่งงี้ว่ะ” ไอกี่งง..เอ้ยยย แกก็ แค่เนี้ยทำมาเป็นบ่น เป็นฉันหน่อยไม่ได้..ทำไมน่ะหรอ ฉันก็จะโดดซ้อมเลยน่ะซิ^-^
“ฉันว่าก็ดีนะเผื่อเราจะได้แข็งขึ้นมาอีกหน่อย..จริงม่ะปอย” ฉันกัดฟันพูด (ฮืออ..เลือดไหลด้วยแหละ) แล้วหันขวับไปขอความเห็นจากพุด..-_-..ปอย
“อือ..ป่ะลงวิ่งกันได้แล้ว” แล้วฉัน ปอย กิ่ง ซอลและซาน ก็ค่อยๆวิ่งรอบสนามไป พี่ปืนคะถ้าบอลเหนื่อยเพราะหายใจไม่ทันช่วยมาผายลม เอ่อ..ผายปอดน่ะค่ะ ให้บอลด้วยนะคะ ^^ (เป็นไรว้าาา..นางเอกเรื่องนี้มันชอบปล่อยมุขควาย แบบ..มุขไม่ฮาแล้วพาคนอ่านเครียด! จน! กิน..เป๊บซี่! (กินเหล้าไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ ด้วยความหวังดีจากกรมควบคุมแผ่นอนามัยโลก-_-^) แล้วก็ จบ..อ่ะๆ ยัง! ต้องอ่านนิยายของ ฝันเฟื่อง จบก่อนก่อนแล้วค่อยจบ! นะคะ^^ : คนเขียน)
#กลุ่ม พี่ปืน.. #
“คนไหนว่ะไอปืน (-_- )” หนึ่ง เพื่อนของปืนถามขึ้นเมื่อรู้จากเพื่อนอีกคนมาว่าปืนกำลังจะจีบเด็ก ม.4 ที่โรงเรียน
“อยู่ 4/1 น่ารักโครตๆ อ่ะ” เสียงปืนว่าอย่างเพ้อๆ เพ้อน่ะได้นะคะ แต่ว่าพี่ปืนอย่าอย่าบ้าแล้วกันน้องบอลไม่ปลื้มนะคะ จบ! -.,-)
“ตูอยากเห็นว่ะ..-_- ” หนึ่งว่าแล้วนั่งลงข้างๆปืน (อ้ายยยย! แกอย่ามาใกล้พี่ปืนของฉันน่ะเดี๋ยวความหล่อจะหดหมด จบ! -_-;)
“น้องเค้ามาที่สนามนี้ด้วยนะ..^-^” พี่ปืนว่าแล้วมองมาทางที่พวกฉันกำลังวิ่ง (อิ อิ อิ คนสวยก็เงี้ย มีแต่คนอยากมอง) (อ้วกกกกก ฉันเขียนอะไรลงไปว่ะเนี่ย~_~ : คนเขียน) แล้วนายวัน (หนึ่ง) ก็พลอยมองตามมาด้วย
“เฮ้ย! เมิงชอบทอมหรอว่ะ -_- ” อ้าวว..พูดเง้มาต่อยกันเลยม่ะ ออกจะน่ารักใสกบ เอ่อ..ไม่ใช่ ใสกิ๊งง แบบนี้มาว่าฉันเป็นทอม เดี๊ยะ! จีบซ่ะเลย ฮี่ ฮี่ ^^
“ทอมบ้านป้าเมิงเดะ..น้องเค้าไม่ได้เป็นทอมซักกะหน่อย” ว้ายๆ ว้ายๆ เอาไปเลยค่ะพี่ปืนสุดหล่อของบอล บอลให้ดมตดฟรี 1 ที เพราะปกติคิดตังค์ ^^ (อี๋!! ฉันเขียนอะไรลงไอีกแล้วว่ะเนี่ย! : คนเขียน)
“เอ้ยย..ว่าแต่ว่าเป็นนักกีฬาของเขตไหนว่ะ น่ารักทุกคนเลยว่ะ โดยเฉพาะน้องคนนั้นน่ะ น่ารักชิ๊ปเป๋ง ^-^ ” ใครๆๆๆๆ ฉันหรอๆๆ ว้ายยยยๆๆๆ แหงอยู่แล้ว คนมันน่ารักนี่นา ( ใคร..ใคร..เค้าชมยัยกิ่งตะหากฉันรู้ดีเพราะฉันเก่ง : คนเขียน) ขอสุมาเต๊อะ! ยัยหลงตัวเอง : บอล
“คนไหนว่ะ(= _= )” พี่ปืนว่าแล้วชะง้อ..แล้วก็ชะแง้..มองมาทางนี้นนนนน..~_~
“นั่นไง..น่ะที่ใส่เสื้อสีแดงข้างหลังน้องที่ใส่เสื้อสีดำอ่ะ //><// ” หลังเสื้อดำ..เสื้อดำมันตูนี่หว่า O_o
“อ้ออ..น้องคนนั้นน่ะ รู้สึกจะชื่อ..กิ่งมั้ง”
“O_o? นายรู้ได้ไง” ปืนยักคิ้ว (ว้ายยยๆๆๆ น่ารักชิปเป๋งน่าจุ๊บจัง -.,-) ก่อนจะตอบว่า
“เป็นน้องแฟนพี่สาวตูเองแหละ”
“อยากได้เบอร์ง่ะ *^* ขอได้ป่ะ ได้ป่ะ” แล้วหนึ่งก็เขย่าแขนปืนอย่างแรง-_-^ ( เดี๊ยะ! ตูไม่ให้เบอร์เลย_ _ _พี่ปืนคิดในใจ )
“โอ๋ออ..ขอโทษนะ อย่างอนนะตัวเอง“
#กลับมาทางฝั่งของโค้ชเราบ้าง -_- #
“อ้าวว ปอย มาๆ พอแล้ว เดี๋ยวนั่งพักสัก 2 นาทีแล้วลงเลยนะ”
“เล่นฟุตซอล หรือฟุตบอลอ่ะพ่อ” อ้าวว..เมื่อกี้เมิงก็บอกกรูไม่ใช่หรอไอปอย..บ๊ะ! ไอนี่เอาไงแน่ว่ะ
“ฟุตซอลๆ ” จากนั้นเราก็ลงตามตำแหน่งเดิมของพวกเราทุกคน มีกิ่งเป็นผู้รักษาประตู(บ้าน) ซานกับซอลเป็นศูนย์หน้า(หอกคู่บ้านคู่เมือง) ส่วนฉันและปอยเป็นปีก(กระหังแน่ๆ) กองหลัง(เท้า) รวมถึงตำแหน่งกลาง(ป่า)ด้วย (ในวงเล็บเป็นความคิดจากคนแต่งที่แสนจะน่ารัก ฝันเฟื่องค่าา)
ส่วนฝ่ายของทีมชายก็มี เชนเป็นผู้รักษาประตู (ไอ้นี่ต้องนคร) เก่งและทอยด์คู่ดูโอคู่นี้เป็นศูนย์หน้า(ว้าย! แกอย่าเอามาเปรียบเหมือนสองหนุ่มดูโอ อย่างกอล์ฟ-ไมค์ของฉันนะยะ >o< : ฝันเฟื่อง) ส่วนพีคและพี่เฟรมเล่นตำแหน่งเหมือนฉันกับปอย(อ้อ..ตำแหน่งปีกกระหัง กองเท้าหลังแล้วก็กลางป่าน่ะเหรอ..อ้อๆ รู้แล้วๆ) เกมเริ่มไปได้ด้วยดีเมื่อผ่านไป 5-6 นาทีใหญ่ๆ ฝ่ายทีมฉันได้เป็นฝ่ายเริ่มรุกบ้างหลังจากตั้งรับมาอย่างเดียว แล้วในที่สุดเมื่อบอลเข้าเท้าของซอล เธอก็ยิงอย่างเต็มแรงทำให้ลูกตุง(ตุ่ง ตุ๊ง ตุ้ง ตุ่ง) ตาข่ายเข้าไปอย่างสวย..อ๋วยยย(แอ็คโค่คร้าบบบ)..งามเลยทีเดียว
ชิ! ฉันไม่มีวันแพ้คนอย่างเธอหรอกน่ายัยเสาไฟฟ้า! พีคคิดในใจ (ครายเสาไฟฟ้าฮ่ะ! ไอหน้าลิง) พีคเลี้ยงลูกเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนกระทั่งถึงครึ่งสนาม
“เอ้า! เร็วเข้านะ ทอยด์ เก่ง พีค เฟรม จะหมดเวลาแล้วนะ! ” จบเสียงโค้ช พีคก็ยิงจากตรงจุดนั้นทันที บอลผ่าน ปอย ซอล และซานมาอย่างรวดเร็ว ( ก็มานหลบกานนิ! -_-) บอลพุ่งตรงมาที่บอล (ห่ะซากิงง?) ฉันรีบยกมือขึ้นบังที่หน้าท้องเหมือนระบบออโตแมติกของมิโอทันที (เกี่ยวไรกันว่ะ-_-)
“โอ้ยยย! TToTT ” ฉันจะกระดูกหักมั้ยเนี่ย..*^* แล้วฉันก็มองไปทางไอพีคทันที ชิ! ไอหน้าลิง ขิง ข่า ตะไคร้ -_- ไอบ้า! ฉันจ็บนะฮืออ ฉันจะคอยดูนะว่านายจะมาขอโทษฉันรึเปล่า ถ้าไม่..เราเห็นดีกันแน่! ไอหน้าลิง(แล้วก็ตีนควายด้วย)เอ้ย!
“บอล!” โอ้..ปอยสุดเลิฟ ฉันคงจะจากแกไปในไม่ช้านี้แล้ว เจอกันที่ทางช้างเผือกนะเพื่อนเอ๋ย ~_~
“เฮ้ย!” กิ่ง..อย่าปากแข็งนักรู้มั้ยเดี๋ยวจะไม่มีแฟน ประชากรชายสมัยนี้ไม่รู้เป็นอะไร หายากขึ้นทุกที ฉันหมายถึงที่ไม่ได้เป็นอีแอบ หรือ กะตุ๊ดน่ะ
“ว้ายยยย!” ซาน ( ไม่บอกก็รู้ใช่มั้ยว่าเป็นใครน่ะ -_-^^ เสียงคุณเธอช่าง~เอกลักษณ์เสียนี่กระไร-_-)
“O_o!!” ไม่มีเสียง ก็คงเป็นซอล ลา ที โด๊ดด โอ้ออออ..(แอ็คโค่มาอีกแล้วคร้าบบบ)
“ช่วยไม่ได้อยากมาขวางทางบอลทำไม มันกำลังจะเข้าอยู่แล้วเชียว..” ไม่ได้สำนึกเลยใช่มั้ยเนี่ย-_-^ไอลิง ขิง ข่า ตะไคร้นี่! ชิชะ! รู้จักนังบอลน้อยไปหน่อยแล้วมั้งเนี่ย ^^ คริ คริ คริ
“บอลเป็นอะไรมั้ย! ” อยากจะบอกว่า..มันเจ็บมากๆเลยค่าาาโค้ชขา แต่ด้วยหน้าที่และเกียรติยศ ศักดิ์ศรีของความเป็นนางเอกที่มีความอดทนและสวย^^ (เกี่ยวข้องกับญาตฝากไหนของแกว่ะเนี่ย-_-)จึงทำให้ฉันต้องตอบไปว่า
“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เท่าไหร่..( -_-)” ฉันว่าแล้วชำเลืองมองไปทางไอหน้าลิง ขิงข่า ตะไคร้ - -^ ที่กำลังจ้องหน้าฉันอย่างเอาเป็นเอาตายและไม่รู้สำนึกว่าตัวเองได้ทำผิดอะไรลงไป =_= ไอลิง ขิงข่า คะไคร้-_-; แล้วในที่สุดฉันก็ต้องขอโค้ชกลับบ้านมาก่อนเพราะคงจะซ้อมไม่ไหวแล้วฉันเลยเดินหงอยๆเพราะได้เล่นบอลยังไม่เต็มที่ สงสัยฉันจะเป็นสาวน้อยผู้น่ารักที่โชคร้ายที่สุดแหงๆ T^T
#บ้านฉัน#
“แม่..แม่..แม่..แม่..*^* ” แม่เดินออกมาจากในครัวแล้วก็ตกใจเมื่อเห็นฉันเดินแขนห้อยเข้ามาในบ้าน
“อ้าว! เป็นอะไรไปน่ะยัยบอล O_O ”
“แขนซ้นน่ะแม่ ตอนแรกมันก็ไม่เจ็บหรอกนะแต่พอนานๆไป มันทำไมเจ็บก็ไม่รู้ สงสัยพรุ่งนี้มือบวมแหงๆ *^* ” โครมมมม!!!!! กรึก!
“อ้าว -*- แล้วทำไมไปทิ้งจักรยานมันอย่างงั้นล่ะของมันบาทสองบาทเมื่อไหร่กันฮึ! ” วิญญาณแม่บ้านภาคโหดเข้าสิงเลยเชียว เทศน์ทำไมกันฮึ! -*- ยังไม่ถึงงานเทศน์มหาชาติซักกะหน่อย -__-+
“ไม่รู้เหมือนกันเอาเป็นว่าถ้ามันลดราคาเหลือบาทสองบาทบอลจะบอกแม่ก็แล้วกันนะ^-^ ”
“ยังจะมีอารมณ์ลื่นได้อีกนะ..ไปอาบน้ำซ่ะไป เดี๋ยวพ่อมาให้พ่อนวดให้ พ่อเค้าน่ะถนัดเลยล่ะเรื่องนี้”
“แสดงว่าแม่ใช่พ่อบ่อยอ่ะดี้..^-^ ”
“ทะลึ่งจริงลูกคนนี้..ไป..ไป..อาบน้ำได้แล้วป่ะ” แล้วฉันก็ลากสังขารแอนด์วิญญาณขึ้นมาบนห้องได้สำเร็จในที่สุด โอยยย..อยากจะบอกว่าเหมือนปีนขึ้นเขาเอเวอร์เรสได้สำเร็จเลย!!..เวอร์…ไป..
~//~ฉันเข้มแข็งไม่พอที่ฉันจะคิดกับเธอเหมือนเดิม~ในเมื่อความรู้สึกที่มีมันเกินเพื่อนไป..ฉันเข้มแข็งไม่พอ เพราะฉันไม่อาจเก็บคำนั้นไว้~เธอแสนดี (ล้านชั่ว) กว่าใคร ให้คิดอย่างอื่น..ไม่ได้จริงๆ~//~ คริ คริ คริ พี่ไมค์ G-JR (แฟนฉันเอง) ร้องค่ะ^^ เลยรอให้จบท่อนก่อนค่อยรับ - -+
“เออ..ว่าไง” ฉันพูดเมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โชว์มาเป็นเบอร์ของยัยปอย
“เธอไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย..” ฮัลโหล๊? ฮัลโหล่ เสียงใครหว่า? ไม่ใช่ปอยนี่หรือว่าจะเป็นนายพีค คงไม่ใช่หรอกน้ำหน้าอย่างนายลิง ขิง ข่า ตะไคร้นั่นน่ะสำนึกผิดไม่เป็นหรอก -_-++ ชิ!..หรือว่า..อ่าาา..จะเป็น พี่ไมค์ แน่ๆเลย แหมๆ ไม่ได้เจอกันแค่ วิฯ กว่าๆ ก็คิดถึงกันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ว้ายยๆ เค้าเขินนะตัวเอง //><// (ไม่ใช่ยะ! พี่ไมค์น่ะแฟนฉันต่างหาก : ฝันเฟื่อง)
“ใครพูดน่ะ -*- ” ฟอร์ม..ฟอร์ม..สุดๆ >o<
“..ฉัน..เชนไง..” เสียงปลายสายตอบมา พาคนสวย(-_-++)คิ้วโก่งเครี๊ยดดด!!อย่างแรง เชน???..แล้วมันโทรมาหาม๊ามันที่นี่หรือไงว่ะ -_-^
“มีอะไรหรอ..” ฉันถามหลังจากเงียบไป 10.123456789 วินาที -_-^
“เปล่า..แค่อยากถามอาการเธอหน่อยเท่านั้น” ทำม่ะ!จะเอาไปแทงหวยหรือไงนะ -.,-
“แล้วนายอยากรู้ไปทำไม?” เออนั่นดิ..ถ้านี่เป็นมุขอำล่ะก็ขอบอก..มุขไม่ฮาพาคนสวยเครียดอย่างแรงค่าาา (หยุดชมมันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นอาการ ผีบ้ากำเริบแน่นอน)
“ก็แค่..เป็นห่วงน่ะ^-^ ” โอ้ย! ตูเครียด! จน! กิน..เป็บซี่ คริ คริ คริ ^^
“ตู๊ด………..” เอ๋า! วางไปซ่ะแล้ว แถมยังมีหน้ามาด่าตูว่าตู๊ดอีกตูเป็นหญิงแท้ๆเฟ้ย..เอ๊ะ!หรือว่าไม่ใช่ -_-^ นายนี่นึกอยากเป็นห่วงเราตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำเอาซ่ะคนสวยมึนเลย เฮ้อ! ม่ายไหวม่ายไหว ทั้งที่ฉันก็ไม่เคยที่จะพูดกับมันเลย พูดได้เลยว่าตั้งแต่เป็นน้ำเชื้อจนกระทั่งคลอดออกมาเป็นตัวอ่อนเลยก็ว่าได้ -__-++ ถึงแม้ว่าจะเห็นหน้ากันตั้งแต่เด็ก บ้านก็อยู่ใกล้กันแค่มดเดินสามก้าวก็เหอะ -_-^^^^^ แต่สาบานได้เลยว่านับครั้งได้ที่ฉันพูดกับเชน (0 ครั้ง --_-++) ขนาดแม่ฉันกับแม่เชนน่ะสนิทกันจะตาย เอ..แล้วทำไมจู่ๆนายนั่นก็โทรมาบอกว่า…เป็นห่วงนะ! ทำไมล่ะ O_o? อ๋อ..คนสวยก็งี้แหละ มีแต่คนชอบบบบ ^o^
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นทำเอาฉันสะดุ้งจากความคิดไป
“กอหญ้า..กอหญ้า” พ่อน่ะเอง..อู๋ออ..ชอบบบๆๆๆ ทำไมยัยปอย ยัยกิ่ง แกไม่เรียกฉันแบบนี้บ้างนะT^T ใจร้ายย ชะมัด
“คะ?พ่อ..” ที่ฉันรู้ว่าเป็นพ่อน่ะก็เพราะว่าตอนเกิดแม่ตั้งชื่อเล่นฉันว่าบอล ใครๆก็ว่ามันเหมาะกับฉัน ( ไม่เห็นเหมาะตรงไหนเลย ชิ! ) แต่พ่อบอกว่าพ่อเห็นหน้าฉันแล้วนึกถึงต้นหญ้าที่เพิ่งเกิดใหม่..-_-^ ( ทำไมไม่นึกให้มันดูดีกว่านี้ล่ะพ่อ ) พ่อก็เลยติดเรียกฉันว่ากอหญ้าแล้วฉันก็ชอบด้วยเป็นชื่อที่ดูสร้างสรรค์ดีนะ ฉันเคยบังคับให้ไอเพื่อนๆเรียกฉันว่ากอหญ้าหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่มีใครเรียกซักที ( มันจำยากเย็นนักหรือไง =_= ) ฉันเคยเอามาเล่าให้พ่อฟัง พ่อก็หัวเราะแล้วก็บอกว่าให้พ่อเรียกคนเดียวก็พอ..
“พ่อเข้าไปได้มั้ยลูก” หนูคงจะบอกว่า “ไม่ได้หรอกค่ะพ่อ” ไม่ได้อยู่แล้วเพราะมันเป็นหน้าที่ของ..คนสวยและน่ารักมากกกก (สงสัยมันจะอาการหนักแค่โรงพยาบาลธรรมดาคงเอาไม่อยู่ต้องไปนี่..ภูมิใจนำเสนอ..ศรีธัญญาค่ะ : ฝันเฟื่อง)
“ค่ะพ่อ..” พ่อเดินเข้ามาแล้วมนั่งบนเตียงข้างๆฉัน
“เห็นแม่เค้าว่าลูกมือซ้นหรอ..ไหนพ่อขอดูหน่อย” ฉันยื่นมือให้พ่อดู
“เฮ้อ! ไปเล่นอีท่าไหนล่ะเนี่ย..” ท่า ตีลังกาหน้าลาวดอฟ กับตีลังกาหลังเข่าคู้น่ะค่ะ +_+
“เป็นอุบัติเหตุน่ะค่ะ..*^*..เห็นแม่บอกว่าพ่อนวดเก่งหรอค่ะ _/\_ นวดใหหน่อยน้าาา..นะคะ” พ่อมองหน้าฉันอย่างชั่งใจแล้วยิ้มออกมาท่านขยี้หัวฉันเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป แล้วตกลงตูจะได้นวดอ่ะเปล่าว่ะ ?_?
“นายเชนนะนายเชน..โทรมาทำไมกัน-*- ” ควนสวยเครียดอย่างแรงค่ะ ดูท่าอย่างนี้แล้ว บอลไม่ปลื้มเลยค่ะ จบ!
# บ้านของปอย #
“ไอเชน!โทรศัพท์ฉันล่ะ” ไอปอยตะโกนลงมาจากบนบ้านเมื่อนึกได้ว่าเชนเอาโทรศัพท์ไปฟังเพลง - -^
“อ่ะ..” เชนยื่นโทรศัพท์ให้ปอยแล้วลุกไปทันที
“อะไรของมันว่ะ” แล้วก็ปอยเกาหัวแกรกๆ แล้วก็รับโทรศัพท์มาจากเชน เป็นเพื่อนนางเอกก็ไม่ควรจะโง่นะรู้ป่าวO-o
“เออ..เฮ้ย! มีสายเข้ามาบ้างป่ะ” ปอยหันไปถามเชนอีกครั้ง กลัวว่าจะเป็นไอของเล่น(ทอยด์:ของเล่น)นั่นอ่ะดี้ (มุขควายสุดแป้กอีกตามเคย ~_~ : ฝันเฟื่อง)
“ก็ดูเอาเองดิ..ดูไม่เป็นหรอ -_-” เชนหันมาตอบอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะขี่จักรยานออกไป
“เอะ! ไอนี่กวนตีนตูอีกแล้ว..เดี๋ยวปั๊ด! ซ่ะเลยนี่” อ่ะๆ นางเอกไม่ชอบความรุนแรงนะคะ นางเอกไม่ปลื้มค่ะ จบ..
“จะเช็คเบอร์โทรเข้าแล้วตูมาดูอะไรเบอร์โทรออกนี่ว่ะ -__- เฮ้ยยยยย!!!!! O_o!
3
“บ๊ะ!ตูไปโทรหาไอบอลมันตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ” แล้วปอยก็เช็คดูเวลาเพราะจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่โทรนั้นเธอโทรหาน้องชายชายไม่ใช่บอล!
“อ้อ..หกโมงสี่สิบห้านาที..-_- O_o!!! กะ..กะ..ก็เมื่อกี้อ่ะดิ! แต่ว่าเมื่อกี้..ไอเชนมันเล่นโทรศัพท์เราอยู่แสดงว่ามันโทรไป (จริงดิO_o!) แล้วมันจะโทรไปหาทำป๊ามันเหรอฟ่ะ มันกับไอบอลไม่เคยคุยกันเลยนี่หว่า ?_? อ่ะ..อ่ะ..หรือว่า.. มานชอบไอบอลว่ะ ^-^ แหม..มันน่าตกใจหรือว่าน่ายินดี ดีล่ะเนี่ยยย..อ๋าาาาา เราได้พล็อตเรื่องใหม่แล้ว พระเอกกะนางเอกเป็นเพื่อนบ้านที่ไม่ยอมพูดจากันเลยตั้งแต่เด็ก แล้วอยู่ๆพระเอกก็หลุดปากพูดกับนางเอกออกมาทำให้..ไรต่อดีว่ะ *^* เหอะ! แต่เอาเถอะยังไงฉันก็ได้พล็อตเรื่องใหม่แล้วววว^-^^^ “
#กลับมา บ้านของเชน ณ บัด now#
“อ้าว! เชนทำไมกลับค่ำนักล่ะลูก” แม่ของนายเชนถามขึ้น
“อยู่บ้านปอยมาน่ะครับ”
“แล้วไปอยู่ทำไมล่ะ-_-” - อยากจะถามว่าไปเฝ้าเค้านั่งอึหรือไงมากกว่า – แม่ของนายเชนคิดแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ไปช่วยพ่อปอยเอาลูกบอลไปเก็บเลยนั่งเล่นอยู่พักนึงน่ะครับ..แม่เชนหิวง่ะ”
“แม่ทำกระเพราหมูกรอบไว้บนโต๊ะน่ะ” แล้วเชนก็เดนไปกินอย่างเอาเป็นเอาตาย -_-+ แล้วก็เดินขึ้นห้องไปตามระเบียบ
ผม ชื่อ เชน ครับเป็นหนึ่งในนักกีฬาของเขต 3 เหมือนกับพวกปอย บ้านของผมติดกับบ้านของบอลมากกกก ระเบียงอยู่ห่างกันไม่ถึงเมตร แต่ถ้าเป็นเพื่อนบ้านคนอื่นบ้านใกล้กันซ่ะขนาดนี้เค้าคงจะเป็นเพื่อนรักกันเลยล่ะครับแต่สำหรับผมกับบอล เราไม่แม้แต่จะเปิดปากคุยกันแม้แต่คำเดียว ถึงแม้ว่าเธอจะคุยกับคนอื่นๆในครอบครัวผมแต่กับผมเธอก็กลับไม่ยอมคุยด้วย ผมไม่เคยเข้าใจว่าทำไม แต่ผมก็ไม่เคยกล้าที่จะพูดกับเธอซักที (แม่งๆแหะ -_-++) เปล่าครับเธอไม่ได้น่ากลัวอะไรหรอก ตรงกันข้ามเธอดูน่ารักสดใสซ่ะด้วยซ้ำไป (คริ คริ คริ แหมพูดดีเดี๋ยวให้ ดมตดฟรี 1 ที เอาม่ะ ^^)ที่ผมไม่กล้าพูดกับบอลก็คงเพราะว่า..อะไร..ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ห้องนอนของผมอยู่ติดกับของบอลซึ่งติดระเบียงบ้านด้านนอก ผมเคยแอบไปนั่งดูเธอทำอะไรๆในห้องของเธอ (-_-^^) เปล่าครับไม่ได้แอบดูเธอกำลังอาบน้ำหรือแต่งตัวหรอก แต่แอบดูเธอนั่งร้องเพลงบ้างนั่งเล่นเกมส์ที่ออกรสออกชาติจนโอเวอร์(-_-^^ เดี๋ยวได้ออกไปสูดอากาศที่ดาวอังคารหร๊อกกก..เมิง-_-++) หรือเล่นแชทอย่างเมามันส์ มันตลกน่ะครับบางครั้งก็ถึงกับแอบถ่ายเก็บไว้เลยทีเดียวกะเอาไปแบคค์เมลล์สร้างความสัมพันธ์(เน่าไม่มีใครเกิน ^^ สมควรได้รับรางวัลซีรี่ส์สาขาซึง(ซึ้ง!)กินเฮิร์ทท(หัวใจ)..ยอดเยี่ยมนะ แต่ก็ไม่ได้ทำซักที ไม่ค่อยมีเวลาว่าง คนหล่อก็เงี้ย - -^น่ะครับ
“~ฮันนาบีลานโน โยโวนีชีดีอึกขึ้นนากาเดะ อึมเมมีตายนี กี่มีนี่เดอาเอดต๊ะคีซึกี อายชิอาชเต เคนกาชิเต อีอะกุมดากาเบฮู ดาดีดาโนราโนกาเต ฮุมมาเดะกาหว่าเดโม อานาต้าโนโซบาเด้ ฮานานีนาโน~…”
“-_-++ ผมลืมบอกไปอย่างว่าเธอเป็นพวกบ้าเกาหลี ญี่ปุ่นขั้นรุนแรงน่ะครับ เธอมักจะร้องไอ้เพลงภาษาแปล่งๆ แบบนี้ทุกวัน” เชนว่าแล้วเดินออกไปที่ระเบียงเพื่อมองดูบอลเหมือนทุกครั้ง
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วร้องเพลง Hana ของทักกี้ & ซึบาสะ ที่แฟนฉันเอามาร้อง (กอล์ฟ-ไมค์) ^^ แล้วก็แต่งตัวไปเรื่อยๆจนเสร็จ ฉันจึงเดินออกมาเพื่อรถน้ำต้นกระบองเพชรที่พ่อซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้
“ตรึงงง~~ตรึ~~ตรึงงง~~มีใครๆมาย้ำเตือน มีใครๆมาห้ามปรามว่าฉันจะพยายามเพื่ออะไร รู้ตัวเองว่าผิดหวัง รู้ว่าเธอไม่สนใจแต่แล้วทำไมฉันยังเฝ้าแต่รอ เก็บความหวังแม้ไม่ให้เดินต่อ มีคนบอกฉันว่าพอเหอะพอ ยิ่งช้ำยิ่งเสียใจ แต่ที่รู้เป็นความต้องการของใจ ที่ฉันยังรออยู่ยังเฝ้ารอเธออยู่ที่ตรงนี้~เผื่อสวรรค์จะมีตา เผื่อว่าฟ้าจะใจ ให้เธอรักกับฉันได้มั้ยสักที มีชีวิตมาตั้งนานไม่เคยถูกใจเท่าคนนี้ ให้ฟ้าช่วยมาเมตตาฉันหน่อย~~ตรึงงง~~ตรึ~~ตรึงงง” เสียงลิงเผือก เล่นกีต้าแล้วก็ร้องเพลง ฟ้า ของBasher น่ะสิแหมรายการสัตว์โลกน่ารักนี่ยังมีอะไรเด็ดๆมาโชว์เรื่อยเลยเนอะก๊ากกก!!ว๊ากกก! ฮ่า ฮา ฮ่า >o<
“ก๊ากก!ๆ ว้ากกกๆ ฮ่าาาาๆๆ”
“หัวเราะอะไรเธอ..ยัยบ้า” มันน่านัก!..ฮึ่ม! บังอาจมาว่าคนน่ารักอย่างฉันว่าบ้าหรอ ย้ากกก!!!
“ก็ฉันไม่เคยเห็น ลิงเผือกเล่นกีต้าแล้วก็ร้องเพลงน่ะสิ ว่าจะเอาโทรศัพท์มาถ่ายวิดีโอเก็บไว้แล้วส่งไปรายการสัตว์โลกน่ารัก ฉันจะได้เงินเท่าไหร่น้าาา เพราะว่าแค่ลิงยังตื่นเต้น..นี่ลิงเผือกเชียวนะ! O_O”
“..ชิ! แล้วมาคุยด้วยเนี่ยเกิดอาการไม่ได้ถ่าย 7 วัน 7 คืนรึไง..เธอประสาทรึเปล่า”
“นายสิ!ประสาทเมื่อกี้ยังบ่นว่าเป็นห่วงอยู่แหม่บๆแล้วตอนนี้มายืนด่าเค้าปาวๆ ชิ! T^T ”
“เอ่อ..///- -///.. ฉันก็แค่อยากรู้ว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมพูดกับฉันเท่านั้นถึงอยากหาเรื่องคุยต่างหาก”
“ใครว่าฉันไม่คุยกะนาย นายต่างหากไม่ยอมคุยกับฉัน ฉันเป็นผู้หญิงนี่ง้อใครไม่เป็น ฉะนั้นฉันก็จะไม่คุยกะนายถ้านายไม่คุยกะฉันก่อน” ฉันว่าแล้วทำแก้มป่องอย่างงอนๆ ( น่ารักตายล่ะแก -_- )
“อ้าว..-_-++ ใครจะไปรู้ ฉันก็คิดว่าเธอน่ะไม่ชอบฉันน่ะสิ..-_-^ นี่! ทำหน้างั้นน่ะคิดว่าน่ารักหรอไง -_- ”
“นายว่าอะไรนะ!” นายเชนยิ้มอย่างกวนประสาทนิดๆ อ้ายย! อีตาบ้า! น่ารักชมัด >o< เดี๋ยวเหอะนายเจอแน่!..เดี๋ยวเหอะ!
“เดี๋ยวปั๊ด!..เลย”
“เดี๋ยวอะไร -_- ” เชนว่าแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ
“ก็..ก็..ตกลงเรามาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็ได้..โอ.เค๊ค๊ค๊ค๊.” ฉันลากเสียงยานแล้วยื่นนิ้วก้อยไปหาเชน
“ตกลง..เพื่อนบ้านคนใหม่ ที่เจอกันมานาน..เอ่อ..ไม่หลังไม่ต้องก็ได้”
“เออนี่..ถ้าสมมติฉันมีปัญหาอะไรฉันปรึกษานายได้ม่ะ..ในฐานะเพื่อน แบบว่าถ้าวันนั้นเพื่อนฉันไม่มีว่างเลย” ฉันถามหลังจากเงียบไปค่อนข้างนาน ลึกๆก็รู้สึกดีอ่ะนะที่รู้ว่าจริงๆแล้วเชนเป็นคนน่ารักขนาดนี้ ฉันคงผิดเองที่ไม่ได้สร้างสัมพันธ์ที่ดีกับเค้าตั้งแต่แรก
“ฉันไม่รับปรึกษาปัญหาของเสาไฟฟ้าหรอก ถ้ามันมีปัญหามากนักก็ไปหาช่างไฟสิหรือไม่ก็ไม่ก็ไปที่ กฟผ.สิ นะ ฉันมีเบอร์โทรติดต่อด้วยจะเอามั้ย? ^_^” -.,-++ ย๊ากกกกกกกก!!!!!! Stop / stoped / stoped นี่เป็นไงล่ะ มากันทั้งตระกูลเลยครบทั้งสามช่องเลยนะฮี่ ฮี่ ^^ เอ่อ..กลับเข้าเรื่องก่อนเมื่อกี้พักโฆษณา - -^
5 4 3 2 1..แอ๊คชั่น!
อ่ะแฮ่ม! เมื่อกี้ถึงไหนนะ..- - (ถึง..) อ้อ ขี้ออก เละ (มันน่าฆ่าจริๆ -_-^^) .. -.,-++(กลับมาฟิลว์และสีหน้าแบบเดิม) ย๊ากกกกกกกก!!!!!! Stop / stoped / stoped กรุณาลืมที่ฉันพูดเมื่อกี้ด้วยนะคะ -*- เพราะตอนนี้เวลาตายของไอ้ลิงเผือกตัวน้อยๆที่แสนน่าฆ่าหมกส้วมกำลังถอยหลังปิคอัพ(ลงคลอง) (มุขหน้าตายควายขำด้านเลยนะยะ-_-++ : นักเขียนที่ได้ฉายาและคำชมว่าน่ารักสุดๆ >o<) 9-8-7-6-5-4-3-2-1..นี่ไม่ใช่ของไอลิงเผือกหรอกนะคะแต่เป็นนังฝันเฟื่องค่ะ -*- โอ.เค. นอกเรื่องมาเยอะเดี๋ยวคนอ่านลืมเรื่องหมด นิยายฉันไม่ต้องคงไม่ต้องเขียนกันพอดี แต่ตกงานคงจะไม่ลำบากเพราะจะไปเป็งตลกกาเฟ่ - -^^
“นี่..มุขฉันขำมากขนาดนั้นเลยหรอ ว่าแต่เธอหัวเราะเหมือนคนกะลังปวด..ขี้! เลยอ่ะ” 3..2.. ><
“แต่ไม่เป็นไรน่ารักยังคงพออภัยได้ ^^” หยุดเวลาได้ ^^
“ฉันล้อเล่นน่า..เอาเป็นว่ามาหาได้ตลอด 25 ชั่วโมง..หยุด!ฉันรู้ว่าเธอจะพูดว่าอะไร ที่ฉันบอกว่า 25 เพราะว่ามันคืดมุขที่ฉันอุตส่าห์นึกขึ้นมาเมื่อ 2 วิ เมื่อกี้ไง ^^ ”
“..(^-_- ) ไอประสาท..”
“จ้า..ยัยไม่ประสาท ..นี่ถามจริงๆเหอะ ถ้าเธอไม่มีประสาทเธอเป็นคนอ่ะเปล่าอ่ะ”
“หืมมม..ไอ้!..”
“เธอจะพูดว่าฉันน่ะน่ารักใช่มั้ยล่ะ ^^ ”
“ชิ! ไปดีกว่าคุยกะนายแล้วฉันคงเป็นโรคประสาทก่อนจะได้แต่งงานแหงๆ”
“อย่างเธอยังหวังจะได้แต่งงานด้วยหรอ^-^ ” ฉันเดินเข้าห้องแล้วปิดประตูใส่เชนเสียงดังก่อนจะวิ่งลงมาข้างล่าง
“เชน! เชน! คุยกะใครน่ะลูก” แม่นายเชนเดินเข้ามาถามเมื่อแอบฟัง-_-++ เอ้ย! สังเกตอยู่นานว่านายเชนกำลังสนทนาอยู่
“บอลน่ะครับแม่..แม่มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่าหรอกจ๊ะ..แต่เอะ! คุยกัน..”
“ครับคุยกัน เพื่อนบ้านคุยกันมันไม่แปลกหรอกใช่มั้ยครับ ^-^ ”
“จ๊ะ ไม่แปลกหรอกจ๊ะ แม่แค่แปลกใจนิดหน่อยที่เห็นลูกกับหนูบอลคุยกัน” แล้วตกงแม่ปลกใจหรือไม่แปลกใจอ่ะ-_-
“แม่เรียกยัยนั่นว่าหนู..บอลหรอครับ”
“ทำไมล่ะ ^_^ ”
“เปล่า..ผมก็แค่คลื่นไส้นิดหน่อย”
“เฮ้อ~ไม่เอาแล้วแม่ไปหาน้าชมดีกว่า”
“ไปทำไมหรอครับ”
“แม่ก็ไม่รู้เค้าเรียกแม่ไปทำไมเหมือนกัน”
“ผมไปด้วยนะครับแม่”
“จะไปจริงๆน่ะหรอ” แม่นายเชนทำหน้าเหมือนเจอของแปลก -_-^^ (ไม่มีอะไรจะคิดแล้วใช่มั้ยเนี่ย) นายเชนพยักหน้าแล้วเดินตามแม่ออกมา
#บ้านของฉัน#
“อ้าว..วรรณเข้ามาสิ” แม่ฉันบอกให้น้าวรรณหรือแม่ของนายเชนรีบเข้ามา
“เรียกฉันมามีอะไรหรอ”
“แหมเธอก็..ถ้าไม่มีเรียกมาไม่ได้หรือไง” แม่นายเชนยิ้มน้อยๆก่อนจะนั่งลงที่โซฟา
“อ่ะฉันเอามาฝาก เมื่อวานพี่ชัยเค้าเพิ่งกลับมาจากระยองน่ะ”
“ไม่เห็นจำเป็นเลยเราเพื่อนกันนะจะมาก็มาได้ไม่เห็นต้องมีของเขิงมาฝากกันหรอก”
“อ้วกกกกกก! ~_~^ ”
“อ้วกกกกกก! ~_~^ ” แล้วทั้งฉันและนายเชนก็พร้อมใจกันอ้วกออกมา นี่แม่ตูหรอ พูดไปได้ไง -_-++
“แม่..หนูขึ้นห้องก่อนนะ น้าวรรณบอลขอตัวก่อนนะคะ -_- ” แล้วฉันก็เดินขึ้นห้องไป
“อะไรนักหนาก็ไม่รู้แม่เนี่ย~..พูดออกไปได้ไงก็ไม่รู้..ฉันล่ะอยากอ้วกที่สุดเลย มันเน่าจริงๆเลย..โฌ็)โฌธ๊ฆฏโศ()ฏโโฑ๋ษฏ็(ษ๋ฏ็โ(ฏษโศ()ฏโษ(ฆ0…(มันคือภาษาที่บ่นค่ะ)
“บ่นเป็นหมีกินผึ้งเชียวนะยัยเสาไฟฟ้า”
“ยุ่งอะไร! แล้วใครอนุญาตให้เข้ามาในห้องฉันไม่ทราบ!”
“แม่เธอเรียกกินข้าวน่ะสิไม่งั้นฉันไม่ขึ้นมาหรอกทำหยั่งกะอยากขึ้นมาตายล่ะ มีแต่ภาพอะไรก็ไม่รู้น่าเกลียดชะมัดเลย”
“นี่! อย่ามาว่าพี่ยาแม็พฉันน่ะ >o<”
“ทำม่ะ..”
“ฉันลงไปแล้ว..นายอย่ามายุ่งกับภาพฉันนะ >o<”
“ก็ลงไปเร็วๆซิ..” นายนั่นมองมาอย่างกวนตีน หน้าตาก็ดีไม่น่ากวนตีนเลย ว๊ากกกกก!! นายอย่ามาทำให้ฉันเขวนะยะฉันมีพี่ปืนคนเดียว ชิ! O^O
“เป็นอะไรของเธอ..ทำหน้าปวดขี้อยู่ได้”
“ชิ!” แล้วฉันก็รีบวิ่งลงไปทันที
“อ้าวบอล..เป็นอะไรล่ะลูกวิ่งหน้าตั้งลงมาเชียว” แม่ถามเมื่อเห็นว่าฉันแทบจะพุ่งลงบันไดลง -_-
“ไอเชนมันทำอะไรหรอ^o^” น้าวรรณว่าอย่างขำๆ
“ว่าอะไรผมอีกล่ะแม่..โธ่!อย่างกะยัยนี่น่าทำตายล่ะ” ไอลิงเผือกว่าแล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
“นี่แน่ะ! ขนาดวันแรกนะ”
“โอ้ยย! วันแรกอะไรของเธอฮึ! ยัยบ๊องส์” นายเชนว่าแล้วเอามือลูบบริเวณที่ถูกฉันสัปมะเหงก
“ก็วันแรกที่เป็นเพื่อนกันน่ะสิถ้าฉันเป็นเพื่อนกับนายตั้งแต่ 15 ปีที่แล้วฉันคง..กระอักเลือดตายแหงๆ”
“กระอักเลือดตายเพราะทนไม่ได้กับความน่ารักของฉันใช่มั้ยล่ะ ^^”
“ยี๋!!! >o< ไอหลงตัวเองที่สุด!”
“และหล่อ ^^”
“ไอประสาท >o<”
“น่ารักด้วย^^”
“ไอบ้า >o<”
“แต่โครตฉลาด ^^”
“ไอ!!!!! >>>o<<<”
“สุดท้าย..ก็โครตน่ารักอยู่ดี..^-^”
“กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆกรี๊ดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!!”
“โอ้ย! เธอจะร้องทำไมนักหนาเนี่ย!” แล้วไอลิงเผือก แม่ฉัน น้าวรรณ แล้วก็พ่อ ต่างก็พร้อมใจกันเอามือขึ้นมาปิดรูหูไว้เพราะคิดว่าความดังน่าจะเกิน 190 เดซิเบล -_-++
“จะร้องอะไรนักหนาล่ะลูก เชนเค้าก็แค่ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง” โฮ..แม่ลูกมีดันไม่เข้าข้างดันไปเข้าข้างไอลิงเผือกหน้าเหมือนควายป่า (-_-^) ตัวนี้ได้!
“เชนก็ไปแหย่อะไรหนูบอลเค้าแรงขนาดนั้นล่ะลูก” ดีค่ะ ด่ามันเยอะๆเลยค่ะน้าวรรณ บอลปลื้มมากค่ะ เชอะ! ให้ตายซิ..บอกได้เลยว่าฉันไม่เคยเจอใครกวนประสาทได้เท่านายนี่เลยก็ว่าได้ ตั้งแต่เกิดเป็นน้ำเชื้อจนกระทั่งโตมาเป็นสาวสวยซ่ะขนาดนี้ (+_+! )
“ก็ได้ๆ ฉันขอโทษ แต่อย่าโกรธฉันเลยนะ เรามาเป็นเพื่อนกัน” ว้ายย!! ตาบ้าอย่ามาทำหน้าตาน่ารักใส่ฉันนะ ฉันบอกแล้วไง (ตอนไหน) ยังไงยังไงฉันก็ชอบพี่ปืนฉันคนเดียว ^^
“ก็ได้..” แล้วฉันก็ยื่นนิ้วก้อยส่งไปให้นายเชนที่ยื่นนิ้วก้อยมาให้ฉันเช่นกัน กรี๊ด!!! >o< นี่ถ้าฉันไม่เจอพี่ปืนก่อนฉันจะต้องหลงเสน่ห์นายแน่ๆ ถ้าไม่ปากเสียด้วย -__-++
“โอเคแล้วนะ ^^” เชนว่าแล้วส่งยิ้มเก๋ๆของเค้ามาให้ฉัน ก็ยิ้มตาหยีแล้วก็เห็นลักยิ้มสองข้าง โอ้! พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง ~_~ อะไรจะดูเข้ากับผมทรงโทโมฮอกของเค้าซ่ะขนาดนั้น >o<นายนี่น่ารักเป็นบ้าเลย
“ยิ้มอะไรของเธอ..เฮ้อ! ตายๆๆ ฉันจะรอดจากบ้านนี้มั้นเนี่ยวันนี้ แย่แล้วๆ แม่ค้าาา~หนูจะรอดจากเค้ามั้ยเนี่ยทำหน้าหื่นใส่หนูซ่ะขนาดนั้น..โอะๆ มีน้ำลายด้วยอ่ะแม่..>o<”
“ไอบ้า!!!!!! แกตาย!!! “ กำลังชมอยู่เลยมาทำเสียบรรยากาศรู้ตัวไว้เลยไอบ้า >๐< แกกำลังจะตายภายในห้านาทีนี้แน่ๆ
4
“กรี๊ดดดด!!ทำไมมันว่างอย่างนี้เนี่ย เพิ่งจะ สามโมงเช้า แล้วฉันจะทำอะไรดีล่ะ =_=..อ่าาา โทรไปหาไอปอยดีก่าา คริ คริ คริ ^^” ลืมบอก..ว่าเช้าวันรุ่งขึ้น กรี๊ดดด! เป็งไงล่ะมุขนี้กรี๊ด ตาย ว้าย สลบ..-_-^(มุขแป้กอ่ะ)
“เอ่อ..บอลหรอ” ปอยพูดกลับมาเมื่อเห็นว่าฉันโทรไป
“นี่ๆ แกว่างใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวฉันไปบ้านแกนะ”
“เฮ้ย! บอลเดี๋ยวฉันต้องไปทำธุระให้พ่อน่ะเรื่องด่วนด้วยเอาไว้คุยกันวันหลังนะ..ติ๊ด!” แล้วมันก็วางหูใส่อิฉันเลยเจ้าค่ะ ฮึ่ม! คอยดู ไอเพื่อนเวร -_-+ ฉันจะฆ่าแก.. ฉันไม่ง้อแกก็ได้ โทรหาไปกิ่งดีกว่า ^^
5 วินาทีต่อมา..
“เอ่อ..ขอโทษนะ พอดีฉันไปเที่ยวกับญาตน่ะตอนเย็นๆถึงจะกลับ แต่ไม่ต้องห่วงฉันกลับไปทันซ้อมแน่ๆ ^^” ฉันไม่ได้ห่วงว่าแกจะมาไม่ทันซ้อมโว้ย >๐< แต่ฉันห่วงว่าฉันไม่มีเพื่อนคุยด้วยอ่ะดี้ ทำไมต้องไปกันวันที่ฉันไม่มีอะไรทำด้วยน้าาา T^T ช่างเป็นสาวน้อยผู้น่ารักที่โชคร้ายที่สุดเลยฉัน *^*
“นี่ไม่มีเพื่อนคบหรอ ^^” จะสงสัยกันทำไมกวนประสาทอย่างงี้ไม่มีลิงตัวไหนหรอก -_-+
“ก็นายไง ^^” และแล้วสมองที่มีรอยหยักอันน้อยนิดของฉัน ก็บรรเจิดไอเดียให้กับตัวเองขึ้นมาจนได้ ทะเลาะกะไอนี่แก้เหงาก็แล้วกัน หายคันปากเหมือนกันนี่เนอะ! -_-^^
“เอาจริงดิ! รู้สึกขนลุกยังไงชอบกล ~_~”
“ปากเสีย..” ฉันด่าเสร็จก็ปีนระเบียงข้ามไปฝั่งของบ้านเชน
“นี่เธอไม่กลัวว่าใครจะมาเห็นหรอ O_o” ก็กลัวอ่ะนะคนหน้าตาดีอย่างฉันแล้วด้วย แบบว่า..เสียหายง่ายน่ะ -_-^
“แม่นายไม่อยู่ พ่อนายก็ไปทำงาน..ชิมิ!”
“เธอนี่เป็นยัยช่างรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ห๊า -_-^”
“ไอบ้า! พ่อนายทำงานอยู่ที่เดียวกะพ่อฉันนี่ แล้วแม่นายกะแม่ฉันก็ออกไปช้อปของ sale กันธรรมด๊า ธรรมดาของทุกวันอยู่แล้ว”
“ก็นั่นแหละ! รู้ละเอียดจังนะเธอเนี่ย” เชนว่าแล้วนั่งลงบนเตียง
“เหอะ! บอลซ่ะอย่างอยากรู้อะไรก็ต้องรู้ให้ได้..ว่าแต่ห้องนายรกชะมัดเลย” ฉันเดินไปรอบๆแล้วเอามือปิดจมูก
“ก็มันห้องผู้ชายนี่นา ใครมันจะไปทำกุ๊กกิ๊กแบบเธอล่ะมีแต่ภาพไอหน้าตี๋คิเรเนะที่ไหนก็ไม่รุ๊ เยอะไปหมด -_-^”
“นี่! บังอาจมาว่าพี่ยาแม็พ ( -_-^) ฉันว่าเป็นไอตี๋คิเรเนะงั้นหรอ” ฉันว่าแล้วยืนเอามือเท้าเอวแล้วจ้องหน้าเชนอย่างเอาเป็นเอาตาย
“กะจะทะลุตัวฉันเลยรึไงเธอน่ะ -_-^” ปล่อยมุขควายมาตลอดเลยนะแก -_-
“ทะลุได้ทำไปนานแล้วยะ!” เชอะ! โอ้ยยยย..คอ..คอ..คอฉันเคล็ด..เคล็ดอย่างรุนแรงเลยอ่ะ *^* แง้ๆๆๆๆ
“นี่เดี๋ยวเราไปเที่ยวตลาดกันม่ะ” แล้วจู่ๆความคิดอันสิ้นไร้ไม้ตอกเยี่ยงนี้ก็ผุดขึ้นมาจากหัวคนสวยซึ่งคิดแล้วมันไม่น่าออกมา ดูไม่เหมาะสมกันเลย ชิมิ!
“ไปหาญาติเธอหรอ”
“นี่!อยากอ่านข่าวฆาตกรรมหน้าหนึ่งมากนักใช่มั้ย -_-^”
“^^ฉันล้อเล่นน่า..เดี๋ยวฉันขออาบน้ำก่อนนะ”
“นี่! ป่านนี้นายยังไม่ได้อาบน้ำอีก ทำอะไรอยู่ได้ฮ่ะ!..แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะฉันจะได้ไปอาบมั่งคือ..ฉันก็อยากจะบอกว่าฉันเองก็ยังไม่ได้อาบเหมือนกัลล์”
“เธอนี่ก็ซกม๊กเหมือนกันนะ” เชนว่าแล้วทำท่ามือปิดจมูก
“ชิ! ไปอาบน้ำดีก่า ^^เอ่อ...แต่ถึงจะซกม๊กแต่ก็น่ารักล่ะน่า^^” ใช่แล้นนี่และความจริงอันแสนจะจริง ^^ แล้วฉันก็เดินเอ่อ..เรียกว่าปีนดีกว่ามั้งออกจากห้องนายเชนไป
# ตลาด ณ บัด now #
“ว้าวๆๆ เบนฯออกใหม่ว้าวๆๆ อยากได้ชะมัด *^* ”
“ฉันช่วยมั้ย ^^”
“ช่วยออกตังค์ให้น่ะเหรอ *O*” แล้วฉันก็ส่งยิ้มที่หวานซึ้งซ่ะจนน่าขนลุกไปให้เชนเพื่อให้มันรู้ว่าฉันกำลังซึ้งใจอยู่
“เปล่า ฉันว่าฉันจะช่วยเธอวางแผนจิ๊กมันต่างหาก”
“ไอบ้าเอ้ย! ขอฉันทำซึ้งกะแกซัก 5 นาทีหน่อยได้มั้ย ทำลายบรรยากาศชะมัด *^* “
“โอ๋..ฉันล้อเล่นน่า ^^ โกรธหรอ เอาน่าๆ เพื่อนยอกเพื่อนนี่นา ไม่เห็นต้องโกรธเลย..นะ..ดีกันๆ” อ้ายยยย>o< อีตาบ้า อย่ามาทำหน้าตาน่ารักเชียวนะ ฉันล่ะก็เคลิ้มไปทุกทีเลย ให้โลกแตกตายสิน่า -_-^
“ไปหาอะไรกินกันดีกว่า ฉันหิวโครตๆแล้วล่ะ” ฉันว่าแล้วเอามือขึ้นมาลูบท้อง
“ไปซิ นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ให้ตายซิเธอเพิ่งกินไปเมื่อกี้ไม่ใช่หรอ..ยัยหมู” ฮึ่ม! ไอลิงเผือก..แต่เอาเถอะตอนนี้ฉันหิวมากเดี๋ยวเผลอฆ่านายไปแล้วมันจะบาปติดตัว -_-+ ฉันและเชนเดินออกจากร้านขายเสื้อผ้าแล้วก็เดินตรงไปที่ร้านข้าวมันไก่ที่อยู่ใกล้ๆกัน
“ไอพีค! O_O” เชนว่าแล้วเดินเข้าไปทักพีคที่กำลังยืนสั่งข้าวมันไก่อยู่กับเก่งและทอยด์
“ไปไหนมาว่ะฉันไปตามแกที่บ้านก็ไม่เห็นเจอ” พีคยิงคำถามใส่เชนทันทีที่เชนทัก
“พอดีออกมาตลาดกับยัยนั่นน่ะ” เชนว่าแล้วมุ้ยปากมาทางฉัน ที่กำลังเดินออกไปซื้อน้ำลำไยหน้าร้านข้าวมันไก่ อยากจะบอกว่าน้ำลำไยน่ะของโปรดยัยฝันเฟื่องไม่ใช่ฉันหรอกค่ะ -_-^ คิดอะไรไม่ได้ก็เอาของใกล้ตัวนี่แหละเนอะคนเรา -_-^
“อ้าว O_o? ไหนบอกว่าไม่คุยกันไง แล้วทำไมออกมาด้วยกันได้ว่ะ..หรือว่า O_o”
“ปากแกแน่นะไอพีคมันบังเอิญมากกว่า เราก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันหรอก แต่ดันไม่ยอมคุยกันซ่ะงั้น”
“อ้อ..หรอ..งั้นฉันไปก่อนนะ” พีคว่า แล้วเดินออกไปพร้อมกับเก่งและทอยด์ หลังจากเดินออกไปซื้อน้ำลำไยแล้วฉันก็เดินกลับเข้าไปในร้าน เอ..-*- นายนี่ หน้าตา คุ้นๆ อยู่นาาา..อ้อ นายพีคแหมทำฉันแขนเกือบหักฉันดันลืมไปได้ไงนะ! สงสัยนายนี่จะไม่มีค่าให้จำล่ะมั้ง สมองที่มีรอยยักอันน้อยนิดริบหรี่ของฉันถึงสั่งให้ลืม -_-^ ชิ ! เก๊กได้เก๊กไปคอไม่หักไม่เคล็ดก็ขอให้อย่ารอดวันนี้เล้ย! สาธุ! (กรรม -_- แช่งเค้าซ่ะงั้น) แล้วฉันก็เดินไปหาเชนที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะก่อนแล้ว
“ไหนของฉันล่ะ *^* “ เชนว่าเมื่อฉันเดินมาถึง
“นายไม่ได้สั่งฉันนี่นา..”
“อะไรกัน *^* “
“อ่ะ..ล้อเล่นนี่ไงอ่ะ..” เชนยิ้มแล้วส่งมืออกมารับแก้วน้ำอีกแก้วจากมือฉัน
“5 บาท ไม่เอาดีกว่าเอาเป็นว่านายเลี้ยงข้าวฉันเลยก็แล้วกัน”
“ยัยงก! น้ำมันแค่ 5 บาทแต่ข้าวมันไก่ตั้ง 20 นะ!” เชนโวย
“แล้วไง..น่าๆ นานๆมาเที่ยวกันที..อุ้ย!”
“เป็นอะไรน่ะ..อะไรเข้าตาหรอ”
“ไม่รู้เหมือนกัน ดูให้หน่อยดิ๊” แล้วฉันก็ตะแคงข้างเพื่อให้เชนดูถนัดๆ นายลิงเผือกก็ยื่นหน้ามาดูใกล้ๆ เอาซ่ะขนลุกเชียวตาบ้า
“เฮ้ย! กลางตลาดกันเลยเรอะ!” เก่งว่า
“อะไรของเมิงไอเก่ง” ทอยด์หันไปถาม
“ดูเดะ..” เก่งว่าแล้วชี้มาทางฉันกับเชน
“แม่เมิงเอ้ย! สวีทชิบ!” ทอยด์หันไปดูตามแล้วว่า
ชิ! ตัวเองมีแฟนอยู่แล้วแท้ๆยังมาทำรุ่มร่ามกับผู้ชายคนอื่นน่าสงสารไอหมอนั่นจริงๆ พีคคิดในใจพลางส่ายหัวกับการกระทำของบอล ออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ความคิดเห็น