กว่าจะลงเอย

บทนำ

    ร่างบอบบางตามฉบับดาวมหาลัยเดินกรีดกรายเข้ามาในโรงอาหาร เรียกสายตาชายหนุ่มได้เกือบทั้งแคนทีน ก่อนจะปรายตามองร่างสูงสง่าของรุ่นพี่ปี 3 ที่เป็นขวัญใจมหาชนอย่างยั่วยวน ร่างสูงเพียงแค่พยักหน้าตอบกลับเล็กน้อย แค่นั้นก็ทำสาวเจ้าเขินจนพวงแก้มแดงปลั่ง ไม่เพียงแต่ดาวสาวเท่านั้น สาวน้อยสาวใหญ่ต่างโดนดาเมจวิ้งค์ของร่างสูง ทำเอาใจหายใจคว่ำ มีเพียงใครบางคนที่ยืนเท้าสะเอวรอเข้าประตูแคนทีนด้วยอารมณ์หงุดหงิดเต็มที

     “หลีกไป๊! เกะกะ!”

     แอร้ย!!!! 

     ไม่ทันทีดารินดาวคณะแสนสวยจะทันได้เอ่ยทัก ร่างบางก็เซถลาไปด้านข้างพร้อมกรีดร้องอย่างตกใจ 

     “อีไลท์มึงเดินเร็วๆ กูหิวจนจะแดกควายได้อยู่แล้ว! หึ้ย! แล้วนี่มันอะไรฟะมายืนเกะกะขวางทาง เดี๊ยะถีบแม่ง!”

     “อีเนทมึงถีบเขาไปแล้ว” เพื่อนหนุ่มท่าทางอ่อนหวานว่าเสียงอ่อน กับพฤติกรรมเพื่อนแต่ก็ไม่ได้เอ่ยห้ามเพราะเขาชอบที่เธอเป็นแบบนี้ที่สุด แข็งแกร่ง!

     “อ้าวเหรอ ไม่รู้โว้ยตีนกูไม่มีตา ใครขวางกูถีบหมดเพราะกูหิว!”

      บทสนทนาระหว่างหนึ่งสาวแท้กับหนึ่งหนุ่มแต่ใจสาวทำเอาทุกคนในแคนทีนหน้าเหวอ 

      ‘นี่ไม่คิดจะห้ามกันเลยเรอะ!’ ดูจากชุดแล้วก็ชุดนักศึกษาในมอ ตอนกิจกรรมรับน้องก็ไม่เคยเห็นเเล้วสองคนนี้มาจากไหน!

       ในขณที่สองเกลอกำลังจะเดินผ่านทันใดนั้นดารินที่ตั้งหลักได้ก็ลุกขึ้นมาขวาง แม้จะรู้สึกเสียหน้าต่อหน้ารุ่นพี่ที่แอบชอบ แต่เธอจะให้ยอมให้นังสองคนนี้ผ่านไปง่ายๆแน่ เธอเป็นดาวมหาลัย เป็นคนดังและสวยที่สุดในมหาลัยนี้นะ!

       “พวกแกจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น! ขอโทษฉันมาซะเเล้วฉันจะไม่เอาเรื่อง!” ดารินไม่อยากให้เสียภาพพจน์ดาวมหาลัยที่ได้รับรางวัลมาหมาดๆ เจ้าหล่อนจึงเรียกร้องให้เจเนทขอโทษเพื่อให้คนในเเคนทีนเห็นว่าคนสวยแบบเธอแม้จะโดนทำร้ายก็ยังเป็นผู้หญิงอ่อนหวานและมีเหตุผล จนหลายคนในแคนทีนเริ่มใจเอนเอียงมองเจเนทและเพื่อนอย่างไม่เป็นมิตร 

        “ขอโทษ? ทำไมต้องขอโทษ!?”เจเนทที่อยู่ในอารมณ์โมโหหิวหันขวับอย่างรำคาญใจ 

        “ก็เธอผลักเราล้ม ไม่คิดจะขอโทษหน่อยหรือ” ดารินแสร้งอธิบายอ้อมแอ้มตัวสั่นเล็กน้อยให้ดูน่าสงสาร ทำให้ชายหนุ่มหลายคนหัวร้อนออกมายืนข้างดารินในขณะที่เจ้าตัวแสยะยิ้มอย่างสะใจ 

         “นั่นสิ เธอไม่ขอโทษคุณดารินหน่อยเหรอ”

          “คุณดารินเป็นดาวมหาลัยนะ เเล้วเธอเป็นใครหน้าตาก็งั้นๆ”

          “ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ขอโทษคุณดารินซะ!"

          “นี่หยุดนะคิดจะรุมเหรอ!”

          เมื่อเห็นว่าเจเนทเป็นผู้หญิงตัวเล็กไม่ได้เอ่ยตอบโต้ก็ได้ใจเดินเข้าหาหญิงสาวอย่างคุกคามจนทีไลน์ที่ยืนอยู่ด้านหลังก้าวเข้ามาขวาง แต่ก็โดนเบียดจนดระเด็นไป

          หญิงสาวนับหนึ่งถึงสิบด้วยอารมณ์เดือดปุดๆ ที่ยืนนิ่งไม่ใช่กลัวแต่กำลังคิดว่าจะทำยังไงให้เรื่องน่ารำคาญนี้จบเร็วๆ เพราะเธอหิวไส้จะขาดเเล้ว! เจเนทเหลือบมองไปทางหญิงสาวที่มาขวางทางไว้ก่อนจะคิดอะไรได้

          แก้ปัญหาให้จบเร็วก็ต้องแก้ที่ต้นเหตุสิ!

          “เฮ้! นิ่งไปเลยวะส่งสัยจะกลัว….”

           ไม่ทันขาดคำมือบางก็ความหมับเข้าที่หน้าคนพูดพร้อมกับผลักจนหน้าหงาย ก่อนร่างเพรียวบางในชุดกระโปรงพลีทก้าวฉับๆไปยืนต่อหน้าดาริน

           ฝั่งดาวมหาลัยคนสวยยกยิ้มอย่างเย้ยหยัน คิดว่านังคนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงนี่คงมาขอโทษ ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร ธนบัตรสีแดงห้าใบก็ปลิวใส่หน้า พร้อมกับแรงกระเเทกเข้าครึ่งปากครึ่งจมูกงามๆนั่น ท่ามกลางหน้าเหวอๆของเหล่านักศึกษาที่มองตาค้าง แต่ก็มีนักศึกษาหญิงบางคนที่ไม่ค่อยชอบดารินอยากจะลุกไปปรบมือให้

           “กรี้ด!!!! แก! แกต่อยฉัน!"

           “ก็เออสิ เห็นเป็นจูบรึไง! หลบไปได้แล้วจะไปกินข้าว!” ห๊ะ! ยังคิดจะกินข้าวอีก

           “แก! แกทำร้ายร่างกายฉันแกต้องรับผิดชอบ!”

           “แน่สิ! ก็เลยให้ไปก่อนห้าร้อยไง เอาไปหาหมอก่อนแล้วเอาใบเสร็จมาเบิกละกันจะให้พ่อเตรียมตังไว้ให้! โทรมาเบอร์นี้นะ ไปทำหน้าใหม่เลยก็ได้พ่อฉันมีตังเยอะขนหน้าเเข้งไม่ร่วงหรอก แต่อย่าลืมเก็บใบเสร็จไว้ละ เดียวเบิกไม่ได้เพราะเลขาพ่อนะเขี้ยวมาก! ไปนะ ไปโว้ยอีไลน์กูไม่แดกข้าวแล้ว! กูจะแดกก๊วยเตี๋ยว"

           พูดจบก็ก้าวับๆจากไปท่ามกลางความมึนงงก็คนทั้งแคนทีน ยกเว้นทีไลน์ที่ส่ายหน้ายิ้มๆในความแสบของเพื่อนสาว